ΑΙΡΕΣΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ: ΟΧΙ, ΣΤΑ ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
ομαδική υποβολή και υστερία...
ΑΙΡΕΣΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ:
ΟΧΙ, ΣΤΑ ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Σε μια παραβολή του Χριστού γίνεται λόγος για έναν αγρό όπου συνυπάρχουν σιτάρι και ζιζάνια (Πρβλ. Ματθ. ιγ' 24-30).
Όσοι
παρασύρθηκαν από τους Πεντηκοστιανούς πήραν πολλά ζιζάνια μέσα τους.
Αν πήραν και σιτάρι είναι ότι άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή. Ας προσέλθουν πάλι στην Ορθόδοξο Εκκλησία και ας κρατήσουν τον ζήλο της αγιογραφικής μελέτης.
Αυτός ο ζήλος θα αξιοποιηθή, διότι παράλληλα με την μελέτη θα υπάρχη
και η σωστή ερμηνεία, η οποία εξασφαλίζεται από τα ερμηνευτικά
συγγράμματα των Αγίων Πατέρων. Ο Απόστολος Πέτρος τονίζει ότι οποίος διαβάζει την Γραφή και την ερμηνεύει λανθασμένα οδηγείται στην απώλεια (Β' Πέτρ. γ' 16).
Τελειώνουμε.
Η Ελλάδα έχει το προνόμιο να είναι Αποστολική Εκκλησία. Εργάσθηκαν εδώ
οι Απόστολοι Παύλος, Ανδρέας, Λουκάς και οι συνεργάτες τους. Όσα μας
παρέδωσαν τα φύλαξαν ως κόρην οφθαλμού οι Άγιοι Πατέρες μας.
Ο Πεντηκοστιανισμός είναι ένα ξενόφερτο φρούτο, προερχόμενο εξ Αμερικής. Δεν έχει γνήσια χριστιανική γεύσι.
Ας ακούσουμε για λίγο τον π. Γεώργιο Καψάνη. Εκεί που σπούδαζε στην Αμερική πήρε μια γεύσι από τους Πεντηκοστιανούς.
«Έτυχε
να βρεθώ σε μια συνάντησι Πεντηκοστιανών στην Αμερική, το 1966 που
ήμουν εκεί. Η «εκκλησία» τους ήταν σαν μια αίθουσα σχολείου. Άρχισε
πρώτα ένα όργανο να παίζη κάποια μουσική με απαλούς και σιγανούς ήχους,
που, όσο προχωρούσε, γινόταν πιο εντατική, πιο εκκωφαντική και έξαλλη,
ώστε να προκαλή έξαψι.
»Τελείωσε
η μουσική και άρχισε ο ιεροκήρυκας. Άρχισε και αυτός απαλά και, όσο
προχωρούσε, φώναζε δυνατώτερα. Στο τέλος δημιούργησε και αυτός, μία
κατάστασι εξάψεως. Και τότε, όταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν πάθει
ομαδική υποβολή και υστερία, άρχιζαν να φωνάζουν, να σηκώνουν και να
κινούν τα χέρια, να βγάζουν άναρθρες κραυγές. Ένοιωσα τότε ότι δεν ήταν
εκεί το Πνεύμα του Θεού, το οποίο είναι Πνεύμα ειρήνης και όχι ταραχής
και εξάψεως...».
Αυτή την απαράδεκτη κατάστασι την διαπιστώνουν όλοι όσοι πλησίασαν Πεντηκοστιανούς.
Προ
πολλών ετών βρέθηκα σ' ένα σπίτι στην Αργυρούπολι. Με είχε καλέσει εκεί
ένας ταλαίπωρος άνθρωπος, που σαν ναυτικός έλειπε στις θάλασσες και
επιστρέφοντας βρήκε την γυναίκα του Πεντηκοστιανή. Στην πολύωρη συζήτησι
άκουσα πολλά από το στόμα της. Μου διηγήθηκε για την εμπειρία της την σχετική με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. Η πρώτη επίσκεψις του Αγίου Πνεύματος ήταν πολύ δυναμική. Την πέταξε ψηλά μέχρι την οροφή του δωματίου!
Τι μας έμελλε να ακούσουμε για τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος!
Τέτοια συνέβαιναν από την πρώτη ήμερα που εμφανίσθηκε στην Αμερική η Πεντηκοστιανή κίνησις.
Στις
αρχές του εικοστού αιώνος, το 1906, όταν κάποιος Πεντηκοστιανός
κήρυκας, ο Σέημουρ εκλήθη σε θρησκευτική ομάδα στο Λος Άντζελες για να
κηρύξη, τότε κατήλθε «το Άγιο Πνεύμα» και εκδήλωσε την
παρουσία του με το να τους κάνη όλους να ομιλούν ξένες γλώσσες.
Μάλιστα, μόλις κατέβηκε επάνω σ' αυτούς τους ανθρώπους το «Άγιο Πνεύμα»
τινάχθηκαν από τα καθίσματα τους κι έπεσαν στο πάτωμα. Τινάχθηκαν αιφνίδια με σφοδρή ταχύτητα και δύναμι «όπως η αστραπή και η βροντή από τον ουρανό». Έτσι γράφουν στα βιβλία τους! Μόλις βρέθηκαν πεσμένοι στο πάτωμα, άρχισαν να γλωσσολαλούν.
Αν είναι δυνατόν, να ενεργή έτσι το Άγιον Πνεύμα!
Εμείς πάντως στην ορθόδοξη παράδοσί μας δεν γνωρίζουμε τέτοιες σπαστικές καταστάσεις. Μα
είναι δυνατόν, ο Παράκλητος, ο χορηγός της ψυχικής ηρεμίας και της
ειρήνης να εκφράζεται με τέτοιες σκληρές και έξαλλες ενέργειες; Είναι αυτές υγιείς και ισορροπημένες καταστάσεις;
Ας
μην απορούμε που οι Πεντηκοστιανοί βρίσκονται μέσα στην αγωνία και στην
ταραχή. Φταίει το νερό που πίνουν. Είναι ανθυγιεινό, μολυσμένο. Είναι
νερό ξενόφερτο.
Μακρυά από τέτοια επικίνδυνα εισαγόμενα προϊόντα, θα μας μολύνουν την ψυχή. Θα μας αναποδογυρίσουν το μυαλό. Θα μας το θολώσουν.
Ας προστατεύουμε, με άγρυπνα μάτια, την ψυχική μας ισορροπία και την διανοητική μας υγεία και την πνευματική μας ακεραιότητα.
Μπορεί
η ψυχή μας να είναι διψασμένη και να αναζητή νερό, μπορεί ο ψυχικός μας
αγρός να περιμένη βροχή από τον ουρανό, αλλά ας μην ελπίσουμε τίποτε
από τους Πεντηκοστιανούς γιατί είναι «νεφέλαι άνυδροι». «Παρά του μη έχοντος ουκ αν λάβοις».
Δεν πρόκειται να λάβης τίποτε από αυτόν που δεν έχει. Μη περιμένεις
δροσιά από αυτόν που τον δέρνει η ξεραΐλα. Τα άνυδρα σύννεφα δεν
προσφέρουν νερό.
Από το βιβλίο: ΝΕΦΕΛΑΙ ΑΝΥΔΡΟΙ-Τα παρατράγουδα των Πεντηκοστιανών
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου