Κωνσταντίνος Kερεστετζής: Το Όρος είναι παράδεισος για ένα ζωγράφο

Κωνσταντίνος Kερεστετζής: Το Όρος είναι παράδεισος για ένα ζωγράφο

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Η αίθουσα τέχνης Γαβράς παρουσιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Κερεστετζή, με τίτλο «Άγιον Όρος». Ο Κωνσταντίνος Κερεστετζής μετά την διαμονή του στην Κωνσταντινούπολη και την ολοκλήρωση των έργων εκεί, επισκέφθηκε το Άγιον Όρος σε μια μακράς διάρκειας επίσκεψη, που κρατάει μέχρι σήμερα... Στη νέα του δουλειά, αποτυπώνει στιγμές της μοναχικής ζωής. Λίγες ημέρες πριν τα εγκαίνια της έκθεσης, ο ζωγράφος απάντησε στις ερωτήσεις μας για τα έργα της νέας αυτής δουλειάς αλλά και την ιδιαιτερότητα του Όρους ως περιβάλλον δημιουργίας για έναν καλλιτέχνη.

Culturenow.gr: Στις 24 Ιανουαρίου εγκαινιάζεται στην αίθουσα τέχνης «Γαβράς» η έκθεσή σας, «Άγιον Όρος». Πείτε μας λίγα λόγια καταρχάς για την απόφασή σας να επισκεφθείτε το Άγιον Όρος και την εμπειρία που σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε τα συγκεκριμένα έργα. 

Κωνσταντίνος Kερεστετζής: Το Όρος το επισκέπτομαι από το 1997 όταν πήγα για πρώτη φορά. Πάντα ανέβαινα για ψυχοπνευματικούς λόγους, αναζητώντας την ωφέλεια και την ανάπαυση που αυτό δίνει.  Έτσι πήγα και το 2012 όχι τόσο για ζωγραφική, άλλα για ψυχική ανασυγκρότηση, έπειτα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που ένιωθα άδειος μέσα μου. Τότε μου προτάθηκε να πάω Βενετία, αλλά είχα ανάγκη τη ζώσα ενέργεια του Όρους και όχι την ομορφιά και τη μαγεία αυτής της πόλης. Έτσι ήρθα και έμεινα κοντά τρεις μήνες εργαζόμενος ακατάπαυστα, προσπαθώντας και με τη βοήθεια του Θεού να βάλω μια τάξη μέσα μου. Έφυγα όταν πλέον ένιωσα ότι ήμουν έτοιμος να συνεχίσω έχοντας στις αποσκευές μου το πρώτο μέρος από αυτή την ενότητα με θέμα το Άγιον Όρος. Πέρασε πάνω απόχρόνος και βρέθηκα ξανά πάλι στο Όρος για δυο μήνες με σκοπό να εμπλουτιστεί η  ενότητα με καινούρια έργα για τη πρώτη παρουσίαση αυτής της νέας θεματικής στη γκαλερί Γαβράς.

Cul.N.: Τι σας προσφέρει το περιβάλλον του Αγίου Όρους σε προσωπικό επίπεδο και τι σε καλλιτεχνικό;

K.K.: Καταρχήν είναι ένας τόπος πνευματικής άσκησης και ησυχίας με τη νηπτική σημασία και αυτό αποτελεί συνθήκη που βοηθά τον άνθρωπο να στραφεί προς τον εαυτό και το Θεό, αν φυσικά υπάρχει το ενδιαφέρον προς αυτή τη κατεύθυνση,  γιατί μπορεί να περάσεις από τη πηγή και νερό να μη πιεις. Η ζωή της πόλης δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον άνθρωπο να ασχοληθεί με τον έσω άνθρωπο και το Θεό, θα έλεγα σχεδόν τον αποκλείει. Σαν ζωγράφος  βρήκα εδώ ένα τεράστιο θεματικό πλούτο βαθειά εκφραστικό, τόσο τα ίδια τα μοναστήρια καθεαυτά με τη φύση που τα περιβάλει, όσο και οι ίδιοι οι μοναχοί που σε εκπλήσσουν με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.

Cul.N.: Ποια χαρακτηριστικά θα προσδίδατε στα έργα της επερχόμενης έκθεσής σας;

K.K.: Είναι έργα που έχουν ως αφετηρία τη φύση και την αρχιτεκτονική των μοναστηριών και προσπαθούν να πλησιάσουν τον άνθρωπο που μονάζει μέσα σε αυτά, που ασκείται και διακονεί και αυτό είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο αλλά και δύσκολο πολύ να επιτευχτεί.

Cul.N.: Πείτε μας λίγα λόγια για τον «απόηχο» που σας άφησε η προηγούμενη έκθεση έργων, έργα τα οποία προέκυψαν από τη διαμονή σας στην Κωνσταντινούπολη. Συνδέονται τα έργα εκείνα με τα έργα της έκθεσης «Άγιον Όρος»;

K.K.: Στη προηγούμενη έκθεση με θέμα τη Κωνσταντινούπολη προσπάθησα να εστιάσω σε μια ιστορική γειτονεία, αυτή του Φαναρίου, στην οποία και μένω σε αντίθεση με τη πρώτη έκθεση του 2006 που γοητευμένος από το μεγαλείο της δεν ήξερα που να πρωτοστήσω το καβαλέτο μου. Εδώ στο Όρος εργάζομαι ανακαλύπτοντας το μέρα με τη μέρα και ομολογώ ότι δεν γνωρίζω που θα με οδηγήσει αυτή η περιπέτεια. Είμαι από τους ζωγράφους που για να μπορέσουν να εκφράσουν τη σχέση τους με τα πράγματα, πρέπει να ζουν μέσα στα πράγματα. Έτσι έγινε με τη Κωνσταντινούπολη, έτσι γίνεται και με το Άγιον Όρος.

Cul.N.: Πιστεύετε πως το περιβάλλον για έναν καλλιτέχνη αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τη δημιουργική διαδικασία των έργων του; Τη δική σας διαδρομή από την έμπνευση στην έκθεση, πώς θα τη σκιαγραφούσατε;

K.K.: Κοιτάξτε, είναι πολλοί αυτοί που παίρνουν ένα κάποιο φωτογραφικό υλικό και αρκούμενοι σε αυτό ζωγραφίζουν στο εργαστήριο τους αποκλείοντας τον εαυτό τους από τη δυνατότητα να έχουν μια ζωντανή, άμεση και βιωματική σχέση με τον κόσμο με όλο τους το είναι, γι’ αυτό απουσιάζει αυτή η αίσθηση της ζωής από πάρα πολλά έργα σύγχρονων ζωγράφων που γίνανε και εξακολουθούν να γίνονται καταλήγοντας να είναι έργα διακοσμητικά, περιγραφικά, επιφανειακά και συμβατικά, που είναι εντέλει και αδιάφορα.

Cul.N.: Στο Όρος, υπήρξαν στιγμές που παρά τη γαλήνη και την ηρεμία του μέρους, σκεφτήκατε να φύγετε λόγω έλλειψης έμπνευσης ή διάθεσης; Υπήρξαν καλλιτεχνικές ή και ανθρώπινες δυσκολίες;

K.K.: Το Όρος είναι παράδεισος  για ένα ζωγράφο. Εδώ με καλοδέχτηκαν παντού καθότι σπάνιο πράγμα ο ζωγράφος. Κουράζομαι όμως πολύ από τους έντονους ρυθμούς εργασίας. Από το πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη είχα ευλογία όταν ξεκίνησε η ενότητα του Αγίου Όρους και με αυτή την ευλογία όλες οι δυσκολίες και τα εμπόδια ξεπεραστήκαν με τρόπο πραγματικά θαυμαστό.

Cul.N.: Τα έργα της έκθεσης αποτυπώνουν τη μοναξιά; Η μοναξιά του ανθρώπου ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους σε μια πολύβουη πόλη πώς θα μπορούσε να αποτυπωθεί κατά τη γνώμη σας;

K.K.: Μοναξιά εδώ στο Όρος δεν υπάρχει. Οι μοναχοί εδώ δεν νιώθουν μονοί γιατί ζουν μέσα στην αγάπη του Θεού. Η μοναξιά είναι αρνητικό συναίσθημα και το συναντάς στη πόλη, όπου ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από το τον έσω άνθρωπο και το Θεό.

Cul.N.: Επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια; Είστε ήδη στην επεξεργασία μίας νέας θεματικής;

K.K.: Ήδη το Άγιον Όρος είναι ένα θέμα που θα με απασχολήσει για καιρό ακόμα και έχω πολύ δουλειά να κάνω πάνω σε αυτό. Αργότερα βλέπουμε…

http://www.culturenow.gr