Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ



ΕΧΘΕΣ μου έστειλε ένας καλός φίλος με e-mail  εμπειρίες από την πρόσφατη  επίσκεψή του στο Άγιον Όρος.
Σας μεταφέρουμε λοιπόν τα σοφά λόγια ζωής που άκουσε από τους σύγχρονους Αγιορείτες πατέρες:

*  *  *

-Ο Γέροντας Παϊσιος ήθελε να βλέπει τους ανθρώπους χαρούμενους και όχι κατσουφιασμένους.

-Ο Γέροντας Παϊσιος και από το χιούμορ ακόμη έβγαζε ωφέλεια.

-Ο Γέροντας Παϊσιος φύλαγε τον εαυτό του.
Δεν παρασυρόταν από το περιβάλλον και τους περισπασμούς του.
Μίλαγε σε 50 άτομα στην Παναγούδα  και τους βοηθούσε και παράλληλα αισθανόταν σαν να βρισκόταν μόνος του με Τον Θεόν. Είχε την καρδιακή προσευχή.




-Η προσευχή μας να είναι καρδιακή και όχι ξερά εγκεφαλική.

-Ο Ιησούς Χριστός μας καλεί σε Σταυρό και θυσία και όχι σε καλοπέραση.Μην παρασυρόμαστε από νοσηρά παραδείγματα «καλών Χριστιανών» που στο όνομα του Χριστού βολεύτηκαν και «εύρον την εαυτόν ζωήν»
Ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, Ματθ.Ι΄-39)

Ο Χριστός μας λέει «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, παρνησάσθω αυτν ( Μαρκ Η΄-34) και όχι βολεψάτω αυτν!


-Αντί ως ιερέας να διώχνεις το άγχος από τους ανθρώπους το έχεις και μέσα σου;

-Οι πολλές δραστηριότητες, ασχολίες  και γνώσεις διώχνουν τον Χριστό από την ζωή μας.

-Με τις πολλές ασχολίες ξεχνάμε τον Θεό.
Όπως έκανε και επέβαλε εξοντωτικές εργασίες ο Φαραώ στους Εβραίους για να ξεχάσουν τον Θεό.


Η σημερινή εποχή μας στέφει προς τα έξω, σε εξωτερικές δραστηριότητες και όχι σε πνευματικές.
Έτσι αντί να βαθαίνουμε , εμείς πλαταίνουμε.


-Όσο μπορείς περιορίσου!
Όσο μπορείς  να έχεις λιγότερες μέριμνες.

Ο σκοπός του διαβόλου είναι να ξεχνάμε τον Θεό ! (μέριμνες,δραστηριότητες, ζάλη, αγωνίες, επιθυμίες, τηλεόραση, πληροφορίες,ίντερνετ…)

Έχουμε βιασύνη επειδή δεν έχουμε υπομονή.

-Να είμαστε σε όλη την ζωή μας γαλήνιοι.Στην ψυχή, στις  σκέψεις, στα λόγια, στην συμπεριφορά.

-Να είμαστε ξεκάθαροι ως Χριστιανοί ,αλλιώς ούτε πνευματική ζωή μπορούμε να έχουμε, ούτε τίποτα άξιο δεν μπορούμε να κάνουμε στην ζωή μας.Απλώς να κυλάει η ημέρα.

-Να γίνουμε  ΑΠΟΛΥΤΟΙ με την πίστη μας .αυτή είναι η Βασιλική οδός.Αυτή είναι η οδός των Αγίων κα όχι το ξεχείλωμα ,ο συμβιβασμός και ο ελιγμός.


-Εμείς οι Χριστιανοί δεν είμαστε συντηρητικοί (ψυγείο)αλλά παραδοσιακοί .Ο κόσμος είναι συντηρητικός.
Η  Εκκλησία  μεταφέρει ανά τους αιώνες από γενεά σε γενεά τον ΖΩΝΤΑΝΟ λόγο Του Θεού.Ενώ ο κόσμος είναι το ψυγείο που διατηρεί τα χαλασμένα προϊόντα της αμαρτίας.


-Όταν ο Θεός θέλει να τιμωρήσει έναν λαό του στέλνει κακούς ηγέτες.

-Τα περασμένα χρόνια ακόμη και τα κτίρια απέπνεαν ταπεινότητα.

-Για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους καλούς Χριστιανούς :
Άραγε έχουμε εσωτερική  πληροφορία  ότι αναπαύουμε Τον Θεόν;

-Να εργαστούμε στον εαυτό μας εάν θέλουμε να βοηθήσουμε  και τους άλλους.


-Όποιος δεν έχει κάνει πνευματική δουλειά στον εαυτό του δεν μπορεί να αποκτήσει υπομονή.


-Να κάνουμε καθημερινά 5 μετάνοιες για το κάθε παιδί μας.

-Τα όπλα των Χριστιανών (Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ) είναι πνευματικά και αόρατα.
Και πολύ πιο αποτελεσματικά και από τις σφαίρες ακόμη.

-Το κύριο έργο του Ιερέως είναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και μετά οι υπόλοιπες δραστηριότητες

-Όταν φυσά άνοιξε πανιά.
Όταν έχει άπνοια άρπαξε τα κουπιά.
δηλαδή
Όταν πνέει η Χάρις  άνοιξε την ψυχή σου.
Όταν λιγοστεύει,  προσπάθησε και εσύ!


-Όταν νηστεύουμε Γέροντα να το κρύβουμε;
Ο καθένας έχει σήμερα δικαίωμα να ζήσει όπως θέλει πλην των Χριστιανών. Εμείς συνέχεια κάνουμε συμβιβασμούς και ντρεπόμαστε να δηλώσουμε πως είμαστε Χριστιανοί.
Έτσι για να μην μας λένε κολλημένους ,ξεκολλάμε από Τον Χριστό

-Η διάκριση βγαίνει από την υπακοή στον Ι.Χριστό.

-Μας δίνει πολλές φορές ο Θεός ασθένειες για να ξεχρεώνουμε. Μας δίνει οδύνες για να ξεχρεώνουμε τις αμαρτωλές ηδονές.

-Μας είπε ηλικιωμένος  Μοναχός:
Πάντα να ρωτάμε (αυτό περιέχει ταπείνωση) και ποτέ δεν θα πλανηθούμε.
Κάποτε ήθελα να πάω από τις Καρυές σε μία δουλειά και ρώτησα ένα παιδί της Αθωνιάδος:
-Παιδί μου ,να’βγώ έξω;
-Γέροντα , δεν κάθεσαι καλύτερα στο κελί σου;
Και έτσι γλύτωσα από μεγάλο πειρασμό.


-Σκοπός μας δεν είναι να μάθουμε τα παιδιά να έχουν ηθική, τυπική ζωή , αλλά να αγαπήσουν Τον Χριστόν !


-Ο Θεός αναπαύεται στην εσωτερική ομορφιά κα όχι τόσο στην εξωτερική έστω και εάν είναι ιερή.
Ιεροί μεγαλοπρεπείς Ναοί δίχως πνευματικότητα δεν ευαρεστούν Τον Θεό.
Γιαυτό και επέτρεψε στον Ναβουχοδονόσορα  να καταστρέψει τον Ναόν του Σολωμόντος αφού εγκατάλειψαν οι Ιουδαίοι Τον θεόν από την ζωή τους.


-Να έχουμε πάντα τον πρώτο στόχο και να μην χανόμαστε σε πολλές αγχωτικές μέριμνες.
Κάποτε ένας Γέροντας είχε να ξεχερσώσει ένα μεγάλο  χωράφι. Για να μην αγχωθεί λοιπόν το χώρισε νοητά σε 5 μέρη.
Αφού τελείωσε με το πρώτο κομμάτι λέει: -
Δόξα τω Θεώ, το καταφέραμε, δεν κάνω και το δεύτερο αφού προλαβαίνω;
Αφού τελείωσε και το δεύτερο λέει:
- Αφού έχω χρόνο ακόμη δεν κάνω και το τρίτο;
Και έτσι τελείωσε χωρίς άγχος την δουλειά του.


-Να μπαίνουμε στο Ίντερνετ Γέροντα  να ενημερωνόμαστε;
Ποτέ δεν υπήρξε εποχή με τόση πληθώρα πληροφοριών και παράλληλα με τόση φτώχια προσευχής και πνευματικής ζωής.

Αντί να χάνεστε με τις ώρες στο Ίντερνετ και την τηλεόραση δεν κάνετε καλύτερα προσευχή και κομποσχοίνι; Πιο πολύ θα βοηθήσετε και θα βοηθηθείτε έτσι !

-Το θέμα είναι να κάνουμε εμείς οι Χριστιανοί το διαφορετικό.

Τόσες δεκαετίες Μοναχός στο Άγιον  Όρος Γέροντα πιο είναι το απόσταγμα και μήνυμα της ζωής σας;

ΝΑ ΔΟΘΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
ΚΑΙ ΑΣ ΤΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ!!

-Για την Φοβερά Προστασία της Παναγίας μας.
Όταν κινδυνεύουμε από έναν κίνδυνο ή από ένα σεισμό φωνάζουμε αμέσως : «Παναγία μου» .
Δεν λέμε  ούτε  «Τριάς Αγία»  ή «Κύριέ μου» σώσε μας.

-Όταν αγαπάς κάποιον ποτέ δεν αισθάνεσαι ότι καταπιέζεσαι.

-Η υπομονή στην γυναικεία γκρίνια αγιάζει!


-Το μυαλό δεν μας το έχει δώσει ο Θεός για βάρος , αλλά για να σκεφτόμαστε.


-Το κερί που ανάβουμε στην Εκκλησία συμβολίζει τον νεκρό άνθρωπο που  στέκεται όρθιο στο μανουάλι και ανασταίνεται από Τον Χριστό, ανάβει από την φωτιά Του Χριστού και λιώνει για Τον Χριστό.


-Στον εξωνάρθηκα του Κυριακού της Μεγίστης Λαύρας ιστορείται ο Παράδεισος και η κόλαση.
Στην κόλαση υπάρχουν πολλές κατηγορίες κολασμένων μέσα στο άσβεστο πυρ.
Σε μία περιγράφονται όλοι οι
ΔΕΙΛΟΙ- ΠΟΡΝΟΙ-ΜΑΓΟΙ-ΦΟΝΕΙΣ-ΒΔΕΛΥΡΟΙ.
Εντύπωση μας κάνει πως ακόμη και οι δειλοί, που φοβούνται ή δεν κρίνουν φρόνιμο να εκθέσουν τον εαυτό τους μπροστά στην Ομολογία Του Χριστού θα κολασθούν μαζί με τους παραπάνω, έστω και εάν αυτοί οι δειλοί υπήρξαν κατά τα άλλα , ηθικοί, ήσυχοι, «καλοί χριστιανοι» κ.α.

-Μην φοβηθείς ποτέ να ομολογείς την αλήθεια δημόσια και ας πεισμώνει  ο καθένας.

-Μας ανήκει πραγματικά μόνον ό,τι συνεχίζει να υπάρχει και πέραν του τάφου.

π.Διονύσιος Ταμπάκης-Ι.Ν.Παναγίας Ναυπλίου./http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4221.html

Σοφά Λόγια Αγίων και Γερόντων




Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και τον φόβο του Θεού όλη την ώρα, όπως συμβαίνει με την αναπνοή από τη μύτη του.(Αββάς Ποιμένας)

Προτιμώ εργασία ελαφριά και συνεχή παρά εξουθενωτική εξαρχής που γρήγορα όμως σταματάει.(Αββάς Ματώης)

Ταπείνωσιν να έχεις. Όταν βρέχει, το νερό δεν σταματά εις τις κορφές ή στα βουνά, αλλά κάτω εις την πεδιάδα. Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν χάριν, καρποφορίαν και ευλογίαν.(Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας)

Αποκτά η ψυχή ταπείνωση, όταν νοιάζεται μόνον για τα δικά της σφάλματα.
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι' αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο Θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.(Άγιος Σιλουανός)

Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου(Παροιμίες Σολομώντος,9,10)

Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες θα βρουν κοντά σου τη σωτηρία.(Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Χαρακτηριστικό του καλού είναι η ωφελιμότητα. (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Όπως ο σωματοφύλακας του βασιλιά στέκεται στο πλάι του πάντοτε έτοιμος, το ίδιο και η ψυχή πρέπει να είναι σε εγρήγορση απέναντι στο δαίμονα της σαρκικής αμαρτίας.(Αββάς Ποιμήν)

Οι άνθρωποι έχουν γίνει, για να ζει ο ένας χάρη του άλλου.(Μέγας Βασίλειος)

Όταν η προσευχή-συμβαίνει μερικές φορές-γίνεται χωρίς προσοχή και μηχανικά, μην απογοητεύεσθε. Την ώρα της προσευχής με το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού αγιάζεται ακόμη και το στόμα μας. (Στάρετς Βαρσανούφιος)

Εάν έχεις φόβο Κυρίου, έμαθες Θεολογίαν. Εάν δεν έχεις φόβον Κυρίου τέχνην έμαθες διά να ζήσεις.(Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας)

Φροντίζετε την ψυχήν σας μόνον· αυτήν μεριμνάτε να σώσετε οπού είναι τίμια, αθάνατος.(Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής)

Γέροντας Αλέξιος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αγιορειτικός λόγος εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής


Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι πνευματικό στάδιο αρετών, καιρός μετανοίας και προσευχής, νήψεως και κατανύξεως, περίοδος νηστείας, ψυχικής καθάρσεως και συγχωρήσεως. Όλη η ευλογημένη αυτή περίοδος είναι μία ιερά πορεία, που προβάλλει η Αγία Εκκλησία μας κατ᾿ έτος, για καθένα πιστό που ποθεί να συμπορευθεί με τον Σωτήρα Χριστό, να συναναστηθεί και να μετέχει της αιωνίου θείας Βασιλείας Του.
Η Εκκλησία μας ως στοργική Μητέρα, με τα σωτηριώδη Μυστήριά Της, τις προηγιασμένες θείες Λειτουργίες, τους κατανυκτικούς Εσπερινούς, τους λαοφιλείς Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου, τα μεγάλα Απόδειπνα, τον Μέγα Κανόνα της μετανοίας, έρχεται να μας αφυπνίσει και μας προσκαλεί στην άσκησι της εγκρατείας, της προσευχής και ευποιΐας, και στην οδό της ψυχοσώστου μετανοίας.
ger.xenofontos1
Αυτόν τον ιερό σκοπό έχει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και μας τον υπενθυμίζει καθημερινά με τους ιερούς ύμνους του Τριωδίου: Άρχήν κατανύξεως και μετανοίας, κακών αλλοτρίωσις, και παθών εγκράτεια, διό σπουδάσωμεν, αποκοπήν των πονηρών έργων ποιήσασθαι». Η πάλη κατά του κακού και της αμαρτίας απαιτεί μετάνοια, απόρριψι των κακών, έλεγχο των παθών και αποκοπή από τα πονηρά έργα. Και σ᾿ αυτήν την πάλη επιδίδονται όσοι ποθούν τον Θεό και έτσι γίνονται μέτοχοι και της τελικής νίκης.
Η αναγκαιότης να «καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος» είναι βασική επιθυμία κάθε αληθινού Χριστιανού, και αυτό μας το χαρίζει το Πανάγιο Πνεύμα:
— όταν πράττουμε καρπούς αξίους της μετανοίας,
— παρέχουμε συγχώρησι στους αδελφούς μας,
— ελέγχουμε τους ατάκτους λογισμούς μας με την δύναμι της προσευχής,
— αποφεύγουμε την κρίσι και κατάκρισι των συνανθρώπων μας,
— ελεούμε τους πτωχούς και βοηθούμε τους πάσχοντας,
— μετέχουμε των θείων Μυστηρίων και
— προσευχόμεθα υπέρ πάντων ανθρώπων.
Έτσι έρχεται η ειρήνη του Θεού και βραβεύει την καρδιά και την σκέψι μας με την θεϊκή παρουσία και χάρι.
Ιδιαίτερα τις ημέρες αυτές μας ανυψώνει και η υμνολογία της Εκκλησίας μας που είναι κεκοσμημένη με εξαίσιους και θεοπνεύστους ύμνους, τους οποίους θεοφόροι άγιοι Πατέρες με πίστι και ευλάβεια κατέγραψαν και παρέδωσαν στην Εκκλησία για δοξολογία του Τριαδικού Θεού και τιμή και έπαινο των Αγίων μας.
Ξεχωριστή θέσι στα υμνολογικά ποιήματα της Εκκλησίας μας κατέχουν οι ύμνοι που είναι αφιερωμένοι στην Κυρία και Δέσποινα του κόσμου, την Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία. Τα Θεοτοκία, τα Θεοτοκάρια, οι Παρακλητικοί κανόνες στην Θεοτόκο, οι ύμνοι στις ακολουθίες των Θεομητορικών εορτών, όλα αυτά τα απανθίσματα των Θεοτοκοφίλων αγίων Πατέρων μας και υμνογράφων εκφράζουν τον πλούτο της Θεομητορικής παρακλήσεως προς το ανθρώπινο γένος, αλλά και την βαθειά ευσέβεια, πίστι και αγάπη των πιστών προς την Πανύμνητο Μητέρα του Θεού και μητέρα όλου του κόσμου.
Είναι γνωστό πως ξεχωριστή θέσι κατέχει στις ψυχές των Ορθοδόξων Χριστιανών ο ευχαριστήριος ύμνος, οι Χαιρετισμοί προς την Θεοτόκο, που αποτελεί ποίημα του πιστού λαού του Θεού και εκφράζει την άπειρη ευγνωμοσύνη και τις θερμές ευχαριστίες μας στην αιτία της σωτηρίας, της χαράς, της ελπίδος αλλά και της ειρήνης του κόσμου που είναι η ανύμφευτος Νύμφη και αειμακάριστος και παναμώμητος Προστάτις και βοηθός του γένους μας. Είναι άξιον και δίκαιον να την υμνούμε και δοξολογούμε για τις άπειρες προς εμάς ευεργεσίες Της.
Ο Γέροντάς μου μας προέτρεπε καθημερινά να λέγουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας προς δόξα και τιμή του αγίου ονόματός Της και προς ψυχική μας ωφέλεια και παράκλησι.
Η νήψι και η επίκλησι του ονόματος του Θεού και της Παναγίας Μητέρας Του είναι φωτοτόκος αρετή, που γεννά το φως και την χαρά στην ζωή μας. Και όσο περισσότερο ζυμώνεται η ύπαρξί μας με την πνευματική άσκησι και με την προσευχή, όσο ετοιμάζουμε εαυτούς, όσο υπομένουμε τις δοκιμασίες του Θεού, όσο συναισθανόμεθα τις αμαρτίες μας, τόσο περισσότερο η χάρις του Θεού έρχεται και ενοικεί μέσα μας, και καθαρίζει τον νου και την καρδιά μας από συνειδήσεως πονηράς.
Όλος αυτός ο ευλογημένος αγώνας στεφανώνεται με την χαρά της Αναστάσεως που δεν είναι μόνον Πασχαλινή ευφροσύνη αλλά μετοχή των επουρανίων αγαθών από την παρούσα ακόμη ζωή.
Εύχομαι, οι δυσκολίες του παρόντος καιρού να μετατραπούν σε ευλογίες για τον τόπο μας και τον σύμπαντα κόσμο. Και τις ιερές αυτές ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει με την χάρι του Θεού, να εντείνουμε τις προσευχές μας προς τον Οικτίρμονα Θεό και την Παναγία μας, όπως κάνουμε και εμείς εδώ στο Άγιον Όρος, και να ζήσει ο καθένας μας την προσωπική του μεταμόρφωσι διά της μετανοίας, για να πλεονάσει το έλεος του Θεού που παρέχεται, όπως λέγει ο Κύριός μας, στους ταπεινούς και απλούς και υπάκουους πιστούς, και να αξιωθούμε και της χαράς της Αναστάσεως.
Καλή και ευλογημένη Τεσσαρακοστή!

Γέροντας Αλέξιος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Η Φιλανθρωπία του Θεού

Ο Θε­ός δεν α­γα­πά τί­πο­τε πιο πο­λύ α­πό τον άν­θρω­πο!
Αυ­τό, νο­μί­ζω, το μή­νυ­μα μπο­ρού­με να α­ντλή­σου­με α­πό την με­γά­λη ε­ορ­τή των Χρι­στου­γέν­νων πού ζού­με αυ­τες τις η­μέ­ρες.
Ό­λο το ά­γιο Ευ­αγ­γέ­λιο μας ο­μι­λεί για την φι­λαν­θρω­πί­α του Θε­ού!
«Ού­τως η­γά­πη­σεν ο Θε­ός τον κό­σμον, ώ­στε τον υ­ιόν αυ­τού τον μο­νο­γε­νή έ­δω­κεν, ί­να πας ο πι­στεύ­ων εις αυ­τόν μή α­πό­λη­ται, αλ­λ’ έ­χη ζω­ήν αι­ώ­νιον» (Ιω­άν. γ’ 16), δια­κη­ρύτ­τει ο μα­θη­τής της α­γά­πης και Ευ­αγ­γε­λι­στής Ιω­άν­νης ο Θε­ο­λό­γος.
ger-xenofontos1
Ό­λο το κο­σμο­σω­τή­ριο έρ­γο του Σω­τήρος ημών Ιησού Χρι­στού α­πο­βλέ­πει στην σω­τη­ρί­α του αν­θρώ­που! Η α­γί­α Του γέν­νη­σις, μέ­σα στις πιο τα­πει­νές συν­θή­κες, ό­λα τα γε­γο­νότα πού ε­πα­κο­λού­θη­σαν κα­τά την δια­δρο­μή Του στους χρό­νους της ε­πι­γεί­ου πα­ρου­σί­ας Του, τι άλ­λο μαρ­τυ­ρούν πα­ρά την ά­πει­ρη του Θε­ού φι­λαν­θρω­πί­α!
«Ος δι­ήλ­θεν ευ­ερ­γε­τών και ιώ­με­νος πά­ντας…»· (Πράξ. ι΄ 38). Οι πει­ρα­σμοί Του, τα θαυ­μά­σιά Του, οι μέ­ρι­μνές Του, πού α­πέ­βλε­παν πα­ρά να φω­τί­σει, να δι­δά­ξει, να θε­ρα­πεύ­σει και να σώ­σει τον άν­θρω­πο;
Το έρ­γο της ε­λεύ­σε­ως του Σω­τή­ρος Χρι­στού πε­ρι­γρά­φει, συν τοις άλ­λοις, α­πλά και εκ­φα­ντι­κά ο προ­ε­όρ­τιος ύ­μνος της Εκ­κλη­σί­ας μας:
«Έρ­χε­ται ο Χρι­στός, τον πο­νη­ρόν συ­ντρί­ψαι, τους εν σκό­τει φω­τί­σαι, και λύ­σαι τους δε­σμί­ους» (προ­ε­όρ­τιον α­πό­στι­χον).
Τον με­γά­λο αί­τιο της αν­θρω­πί­νης πτώ­σε­ως διά­βο­λο, έρ­χε­ται ο Χρι­στός να κα­ταρ­γή­σει και συ­ντρί­ψει με την δύ­να­μι της α­γά­πης, του Σταυ­ρού και της Α­να­στά­σε­ως. Το α­πο­κο­ρύ­φω­μα της θεϊκής φι­λαν­θρω­πί­ας μαρ­τυ­ρείται α­πό την φάτ­νη ως τον Σταυ­ρό! Έ­τσι, συ­ντρί­βε­ται το κρά­τος του ε­χθρού και πα­ράλ­λη­λα φω­τί­ζο­νται οι κα­θή­με­νοι «εν σκό­τει και σκιά θα­νά­του» πλα­νη­θέ­ντες άν­θρω­ποι, με την δύ­να­μι της πί­στε­ως, της α­γά­πης και της ελ­πί­δος, πού εί­ναι Αυ­τός ο Χρι­στός, και κα­ταρ­γού­νται τα δε­σμά  της α­μαρ­τί­ας με την χά­ρι της Πε­ντη­κο­στής, ό­ταν οι υ­πο­σχέ­σεις του Σω­τήρος Χρι­στού εκ­πλη­ρώ­νο­νται την ή­με­ρα ε­κεί­νη με τον Πα­ρά­κλη­το που α­φθο­νοπάρο­χα πα­ρέ­χε­ται μέ­σω της α­γί­ας μας Εκ­κλη­σί­ας!
Πώς λοι­πόν και ε­μείς, α­πο­λαμ­βά­νο­ντες την πολ­λή και ά­με­τρο του Θε­ού φι­λαν­θρω­πί­α, να μην ε­ξυμνή­σου­με έρ­γοις και λό­γοις τα με­γα­λεί­α του Θε­ού;
Πώς να μην ψάλ­λου­με με­τά των Αγ­γέ­λων χαρ­μο­νι­κώς το «Δό­ξα εν υ­ψί­στοις Θεώ και ε­πί γης ει­ρή­νη, εν αν­θρώποις ευ­δο­κί­α»;
Πώς να μην σπεύ­σου­με νο­ε­ρώς με­τά των ποι­μέ­νων και των μά­γων, προ του θε­ο­δέγ­μο­νος ιε­ρού σπη­λαί­ου, για να προ­σκυ­νή­σου­με τον «εν σπη­λαί­ω γεν­νη­θέ­ντα και εν φάτ­νη α­να­κλι­θέ­ντα» Κύ­ριον, που έ­λα­βε δού­λου μορ­φή για την σω­τη­ρί­α μας;
Προ­σεγ­γί­ζο­ντας με την ε­ναν­θρώ­πι­σι του Λό­γου του Θε­ού το μέ­γα μυ­στή­ριο της α­πεί­ρου του Θε­ού φι­λαν­θρω­πί­ας, ας α­πο­θέ­σου­με κά­θε ε­γω­ϊ­στι­κή αμ­φι­βο­λί­α, που προ­σβάλ­λει την φι­λο­θε­ΐ­α μας, ας φω­τι­στού­με α­πό της θε­ϊ­κής α­γά­πης την α­κτι­νο­βο­λί­α, ας ε­λευ­θε­ρω­θού­με α­πό των πα­θών τα δε­σμά, που διέρ­ρη­ξε ή ά­κρα του Θε­ού συ­γκα­τά­βα­σι, τα­πεί­νω­σι και θυ­σί­α, για να α­πο­λαύ­σου­με την ε­λευ­θε­ρί­α των τέ­κνων του Θε­ού, που μας δώ­ρι­σε ο σαρ­κω­θείς αι­ώ­νιος Λό­γος.
Ζώ­ντας την εν Χρι­στώ ε­λευ­θε­ρί­α, πο­λι­τευ­ό­μα­στε με φι­λό­θε­ο και φι­λά­δελ­φο φρό­νη­μα, βιώ­μα­τα που α­να­φέ­ρο­νται σ’ ό­σους γνώ­ρι­σαν την φι­λαν­θρω­πί­α του θε­αν­θρώ­που Ι­η­σού Χρι­στού μέ­σα α­πο την κέ­νω­σί Του και την α­σύλ­λη­πτη και σω­τή­ριο οί­κο­νο­μί­α Του!
Το νέ­ον ε­τος 2017 ας εί­ναι έ­τος με πε­ρισ­σό­τε­ρη φι­λο­θε­ΐ­α και φι­λα­δελ­φί­α.

Γέροντας Αλέξιος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Ξενοφώντος



«Ο δε καρπός του Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια».
(Γαλάτας ε’22).
Ο Θείος Απόστολος Παύλος στο προαναφερόμενο χωρίο αποκαλύπτει τα χαρίσματα που παρέχει το Πνεύμα το Άγιο στους πιστούς που ζουν εν Πνεύματι και αληθεία. Αφού απαρίθμησε προηγουμένως τους καρπούς της αποστασίας εκ της θεϊκής πορείας (Γαλ. ε’ 19-22), καταγράφει στη συνέχεια τί το Πνεύμα δωρίζει σ’ όσους είναι του Χριστού, σ’ αυτούς που έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες τους.
xara
Αξιώνονται να γίνουν δοχεία καθαρά του Αγίου Πνεύματος, περιέχοντα καρπούς γλυκείς, τις χριστομίμητες θείες αρετές, όσοι «εν καινότητι ζωής» πορεύονται.
Ας επικεντρώσουμε την αναφορά μας στο θεόσδοτο δώρο της χαράς, που το αναζητά επίμονα κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Θεωρείται η χαρά ένα ευαίσθητο πνευματικό γνώρισμα που γεμίζει με ευφροσύνη το είναι μας, και που η έλλειψίς του μας βυθίζει σε θλίψη και κατήφεια. Τις πηγές της, τις αναζητά ο άνθρωπος συνήθως στον πλούτο, στη δόξα, στις απολαύσεις· όμως ματαιοπονεί γιατί δεν βρίσκεται τελικά εκεί· η χαρά είναι δώρο Θεού, καρπός του Αγίου Πνεύματος. Χορηγείται σ’ αυτούς που ξέρουν ν’ αγαπούν, να υπομένουν τις δυσκολίες της ζωής, να συγχωρούν, να ελπίζουν και να αισιοδοξούν, και κυρίως να πιστεύουν στην θεϊκή πρόνοια δηλαδή, η χαρά είναι το ίδιο των αγωνιζομένων ανθρώπων, που στοχεύουν στην αιώνια χαρά, εσωτερική ευφροσύνη και τελειότητα, που κανείς δεν μπορεί να μας την αφαιρέσει και που οδηγεί στην τελειότητα!
Αυτός που δοξάζει τον Θεό, όχι μόνο στα ευχάριστα της ζωής γεγονότα, αλλά και στα δύσκολα και ζοφερά! Αυτός που πιστεύει πως πίσω από τα σύννεφα των δοκιμασιών υπάρχει ο ήλιος της θεϊκής αγάπης! Αυτός που εφευρίσκει τρόπους, και μαθητεύει στην πείρα και διδαχή των Θεοφόρων Πατέρων μας, για να διασκεδάζει του πειρασμού τις σκληρές προσβολές, που απειλούν να του κλέψουν το θείο δώρο, την χαρά, και ζει την Αποστολική εμπειρία: «Χαίρω εν τοις παθήμασί μου»! Αυτός ζει την ελευθερία των τέκνων του Θεού και εκεί αναπαύεται το Πνεύμα, η χαρά του Θεού, και τον λυτρώνει από της λύπης τα δεσμά.
Η χαρά του Χριστού δεν σκιάζεται από τα δύσκολα της ζωής, ούτε φυγαδεύεται από τον πόνο ή τα ατυχή περιστατικά που μας συμβαίνουν, ούτε από τα «γιατί» της ολιγοπιστίας και φιλαυτίας μας, του εγωισμού και της ζήλειας, της συγκρίσεως και κατακρίσεως, τα οποία αποκλείουν τη θεϊκή αύρα της αληθινής χαράς που γαληνεύει το πνεύμα μας και γεμίζει ευφροσύνη την ψυχή μας.
«Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε» (Φιλ. δ’ 4), μας προτρέπει το Πνεύμα το Άγιο! Μόνο η εν Κυρίω χαρά είναι μόνιμη και αναφαίρετη, γιατί είναι ανιδιοτελής, απαύγασμα της γνήσιας κοινωνίας του ανθρώπου μετά του Θεού, που είναι η χαρά και η ειρήνη του κόσμου. Είναι η βεβαιότητα στην αγάπη του Θεού. Είναι ακόμη ευχή και δωρεά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που έγινε προσευχή προς τον Πατέρα μας τον εν τοις ουρανοίς, την στιγμή της μεγάλης δοκιμασίας και του πόνου Του: «ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη, και η χαρά υμών πληρωθή» (Ιω. ιε’ 11).
Μέσα σε μια εποχή με τόση δυστυχία, με τόσους πολέμους, με πολλές δοκιμασίες και πειρασμούς, με πλεονασμό των καταθλίψεων, τί θέση έχει η χαρά στην ζωή μας; Πώς να μιλήσουμε για κάτι που όλα γύρω μας το απειλούν και το απομακρύνουν;
Παρά ταύτα, η χαρά, σαν δώρο και καρπός του Αγίου Πνεύματος, δεν κλονίζεται όταν πιστεύουμε στις ενέργειες του Θεού που δεν παύουν να παρέχουν τα ελέη Του και τους οικτιρμούς Του, την βεβαία ελπίδα που εκπορεύεται από την Εσταυρωμένη Αγάπη. «Τω μώλωπι Αυτού, ημείς ιάθημεν» (Προφ. Ησαΐα νγ’ 5). Και όπως γράφει ένας Χριστιανός ποιητής: «Χαράς ανάβλυσαν πηγές απ’ τις δικές Σου τις πληγές κι απ’ τους δικούς Σου πόνους».
Έτσι, τα λυπηρά σε χαρά μεταποιούνται, όταν τα καρπούμεθα ως παρεμβάσεις του Παναγίου Πνεύματος στη ζωή μας· όταν εμποδίζουμε με την βεβαία πίστη μας το σκοτάδι των δυσκολιών να καλύψει το φως της ελπίδος και της αγάπης του Θεού.
Ευχόμεθα εκ ψυχής ο Δοτήρας παντός αγαθού, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, να μας χαρίζει τη ζωοποιό αυτή αρετή, για να μετέχουμε της θείας ευφροσύνης και της αιωνίου χαράς από του νυν, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ευλογημένη η νέα χρονιά, με πληρότητα χαράς, απαύγασμα σωτηρίας της από του Σωτήρος ημών και Δεσπότου Χριστού πίστεως.
Ο Καθηγούμενος της Ι.Μ. Ξενοφώντος
αρχιμ. Αλέξιος
και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί.

Γέροντας Αλέξιος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Μήνυμα επι τη ενάρξει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Αγαπητοί,
Η αγία µας Εκκλησία µάς προσκαλεί να εισέλθουµε στην κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στο ιερό στάδιο της νηστείας, που στοχεύει στην ετοιµασία των ψυχών µας προς υποδοχή των σεπτών Παθών του Νυµφίου Χριστού και συνάντηση του Αναστάντος Σωτήρος Χριστού.
Στην σκέψη µου έρχεται ο αββάς Ποιµήν, ένας µεγάλος ασκητής της Εκκλησίας µας που εβίωνε συχνά το µυστήριο του Σταυρού. Κάποτε ένας υποτακτικός του τον είδε να προσηλώνει το βλέµµα του στον ορίζοντα, να αλλοιώνεται το ασκητικό πρόσωπό του και να τρέχουν από τα µάτια του άφθονα δάκρυα, ειρηνικά και γαλήνια. Όταν συνήλθε από την ιερή κατάστασή Του, τον ερώτησε ο υποτακτικός Του, «Πού ήσουν, άγιε Γεροντα;» και µε βαθειά κατάνυξη απάντησε ο όσιος Ποιµήν: «Ενώπιον του Εσταυρωµένου, πλησίον της Θεοτόκου και του ηγαπηµένου του Κυρίου µαθητού Ιωάννου».
ger.alexios
Πόσο µυστικά και ιεροπρεπώς εβίωναν οι άγιοι Πατέρες το Μυστήριο του Σταυρού, της αγάπης του Θεού για την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους και όλης της κτίσεως!
Πόσο αναγκαίο είναι για όλους µας, αδελφοί µου, να ζούµε εσωτερικά, µέσα στο υπερώο της ψυχής µας, τον πλούτο της χρηστότητος του Κυρίου, την άπειρή Του αγάπη για τα αµαρτωλά Του παιδιά, που Τον οδήγησε στη σάρκωση, στην άκρα ταπείνωση, στον Σταυρό και στον θάνατο, για να ανακαλέσει από την φθορά και τον θάνατο το γένος µας και να µας χαρίσει την αιώνια ζωη, που απωλέσαµε µε την παρακοή των πρωτοπλάστων.
Γι αυτό, και όλα τα ιερά και άγια που µας χαρίζει ο ελεήµων Κύριος µε τα γεγονότα της πίστεώς µας, τις αγιαστικές ακολουθίες και τα Μυστήρια των ηµερών που µας έρχονται, κατευθύνουν τις προσευχές µας σαν θυµίαµα εύοσµο ν ανεβούν στον Ουρανό, ενώπιον του Θεού, αλλά και αποβλέπουν στην µυστική ένωσή µας µετα του Ζωοδότου Θεού και µεταξύ µας, ως σώµα Χριστού που αποτελούµε οι πιστοί.
Μας προτρέπουν οι ηµέρες αυτές περισσότερο να αγαπήσουµε Αυτόν που πρώτος µας αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του λύτρο, για να µας εξαγοράσει από την αιχµαλωσία του διαβόλου και της αµαρτίας.
Μελετώντας την ζωή και τα τίµια Πάθη του Χριστού µας, ανακαλύπτουµε την ανερµήνευτη προς τον άνθρωπο µακροθυµία και αγάπη Του. Γνωρίζοντας το κάλλος του Σωτήρος Χριστού και τον πλούτο των αρετών Του, ανάβει ο θείος πόθος µας προς Αυτόν και τότε είµαστε έτοιµοι για οποιαδήποτε θυσία χάριν της υπέρτατης θυσίας που Αυτός πρώτος υπέστη, µε αγάπη ανιδιοτελή και ταπείνωσι απαράµιλλη.
Όταν φθάνουµε στην πνευµατική ωριµότητα και µελετούµε και συλλογιζώµαστε τα του Χριστού διδάγµατα και Παθήµατα σε κάθε περίσταση, τότε γινόµαστε πιο ταπεινοί, γνωρίζουµε καλύτερα τις ανθρώπινές µας αδυναµίες, αγαπούµε µε περισσότερη ειλικρίνεια και τους συνανθρώπους µας, βλέποντας µάλιστα το πλούσιο έλεος και την µακροθυµία του Θεού παρακινούµεθα σε µετάνοια και συγχώρησι. Έτσι, ο Χριστός γίνεται το πρότυπο της ζωής µας και γεννώνται µέσα στις ψυχές µας και οι καρποί της µετανοίας, που είναι τα δώρα του Αγίου Πνεύµατος.
Και πράους µας αναδεικνύει η προσέγγισις στον Χριστό και περισσότερο δίκαιους και ταπεινούς, φιλάνθρωπους και αγνούς, τίµιους εργάτας της ειρήνης και της αγάπης. Τοιουτοτρόπως κλείνουµε µέσα µας τον Χριστό και τις αρετές Του, και φθάνουµε στο σηµείο της εσωτερικής µεταµορφώσεως και µεταλλαγής και γινόµεθα ισχυροί, ώστε όχι µονο να δεχόµαστε τα ευχάριστα αλλά να χαιρώµαστε και µε τις δοκιµασίες και τους πειρασµούς, γιατί ο Χριστός µας προστατεύει από τα πονηρά συναντήµατα και τις παγίδες του εχθρού.
Όταν ο Χριστός γίνει ένοικος µέσα µας, µε την χάρι των Μυστηρίων, την µελέτη των παθηµάτων Του, τον ταπεινό της καρδιάς µας λογισµό, πληρούµεθα µε ειρήνη, αγάπη και πραότητα. Αυτά είναι ο ίδιος ο Χριστός όπως οι Γραφές µαρτυρούν: «Χριστός εστί η ειρήνη ηµών…» διακηρύττει ο θείος Παύλος, και «Ο Θεός αγάπη εστί, και ο µένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ µένει και ο Θεός εν αυτώ», µας διδάσκει ο µαθητής της αγάπης, και ακόµη «Μάθετε απ εµού ότι πράος ειµί και ταπεινός τη καρδία», λέγει ο Κύριος.
Ας καθηλώσουµε όχι µόνο το βλέµµα µας αλλά και την καρδιά µας στην αιώνια αγάπη Του, ας κατανοήσουµε «τον λόγο του Σταυρού» ότι για µάς τους πιστούς είναι σωτηρία και ανεξάντλητη πηγή χάριτος λυτρωτικής και αγίας, που µας τρέφει διαρκώς και καταξιώνει την ύπαρξί µας.
Ας Τον ικετεύσουµε, όπως µάς διδάσκουν και οι θείοι υµνογράφοι της Εκκλησίας µας, µε την εγνωσµένη ευσπλαγχνία Του να µας συναναστήσει, ως αγαθός και φιλάνθρωπος που είναι, από τις πολλές µας αµαρτίες, και να γίνει κατάστασι ζωής η καινή αναστηµένη πορεία µας, για να ευφραινώµεθα αιωνίως µετά της Αγίας Τριάδος και πάντων των Αγίων.
Καλή Τεσσαρακοστή!