Του Ιερομονάχου Παύλου Μικραγιαννανίτου στην Romfea.gr
Έτσι τον εγνώρισα, προ 48 χρόνων όταν πήγα στο Άγιον Όρος, στη Μικρά Αγία Άννα στην καλύβη του Αποστόλου Θωμά ως δόκιμος μοναχός υπό την ποδηγεσία του αειμνήστου γέροντός μου Θωμά μοναχού.
Ο παπά Γρηγόρης των Δανιηλαίων.
Στην τότε ευλοηγημένη και παραδοσιακή κατά τα Αγιορειτικά μοναχικά πρότυπα συνοδεία των Δανιηλαίων υπό του γέροντος Γεροντίου μοναχού, αυστηρού κατά την τάξιν, και ορθροπραξίαν των μοναχικών καθ’ ημέραν ασκητικών παραδόσεων.
Ο πνευματικός παπά Γρηγόρης των Δανιηλαίων.
Ζηλωτής των πατρικών παραδόσεων, ακραιφνής περί πάντων, ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως, άριστος πνευματικός πατήρ και καθοδηγητής χιλιάδων ψυχών των εμπιστευόντων τη σωτηρία τους.
Διακριτικός πλήρους αγάπης και οικονομίας περί της κατά Θεόν ζωής των ποθούντων αυτή εις κληρονομίαν της επουρανίου Βασιλείας.
Εδαπάνησε όλην του την ζωήν εις την έρημον του Αγίου Όρους στα περιώνυμα Κατουνάκια από νεαράς του ηλικίας μετά των τότε συνασκουμένων και τα νυν αδελφών και του κατά σάρκα αδελφού αυτού αειμνήστου πατρός Στεφάνου, εις την αδιάκριτον υπακοήν προς τους επί σειράν ετών διατελέσαντας μακαριστούς γέροντας της πεφημισμένης πνεματικώς καλύβης των Αγιορειτών Πατέρων.
Μύστης, και άριστος ερμηνευτής της πατρώας βυζαντινής ψαλτικής τέχνης κατά την τελείαν αυτής εκτέλεσιν ως άρμοζε εις το Αγιόνυμον Όρος.
Πρωτοψάλτης εις σχεδόν όλας τα μεγάλας πανηγύρεις των Ιερών Μονών μετά των λοιπών πατέρων και αδελφών τής συνοδείας και επί ημίσεως και πλέον αιώνος, ελάμπρυναν τα ιεράς και μεγάλας πανηγύρεις αυτών, εις αντιστοιχείαν μετά της ημετέρας αδελφότητος των Θωμάδων, προϊσταμένου δε αυτής του αειμνήστου Θωμά Ιερομονάχου τού και γέροντός μου, του προσφάτος αναχωρήσαντος εις την ποθουμένην παρ’ αυτού επουράνιον Βασιλείαν.
Υπήρξε έτι άριστος αγιογράφος κατά την παράδοσην των προ αυτού ασκούντων το ιερόν τούτο διακόνημα – εργόχειρο, αειμνήστων πατέρων τής συνοδείας καλλιτεχνών, προσευχόμενος κατά την επιτέλεσιν του όντως Θεαρέστου τοιούτου λειτουργήματος.
Έτυχον της ιδιαιτέρας ευλογίας να έχω πνεματικόν πατέρα τοιούτου διαμερτήματος, τον αείμνηστο πλέον πατέρα Γρηγόριο και να αναπαύομαι στο ηγιασμένον επιτραχήλιό του, προσφέροντας την αγάπη του και το πάντοτε πατρικόν του ενδιαφέρον.
Κατέλειπε συνοδείαν αρίστη από ευλαβείς πατέρας διά τους οποίους αγωνίστηκε σκληρά διά την πνευματικήν τους οικοδομήν και μοναχικήν παράδοσιν.
Δοκιμάστηκε ως οίδεν Κύριος ο Θεός εν ταις ασθενείες του θνητού του σαρκίου και ως χρυσός εν χωνευτηρίω υπέμεινεν αγογγύστως δοξάζων τον Θεόν αναμένον παρ’ αυτού τον της δικαιοσύνης και ασκήσεως στέφανον και ανάπαυσιν από τον κόπον και πόνον της καθ’ όλου ασκητικής του βιοτής, ως υπεσχέθη κατά την μοναχικήν κουράν αυτού ενώπιον της Ιεράς εικόνος του Σωτήρος Χριστού.
Η ποτέ άλλοτε εξανθήσασα έρημος του Αγιονύμου Όρους επτώχευσε εκ των πνευματικών αυτής αναστημάτων.
Επλουτίσθη όμως η υπ’ ουρανών πολιτεία συν τοις λοιποίς αναπαυομένοις Αγίοις και Οσίοις πατράσιν ημών, οίτινες δέονται υπέρ ημών των ελαχίστων πνευματικών αυτής τέκνων όπως και ημείς, οι έτι εναπομείναντες ακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν αυτών.
Του αειμνήστου γέροντος ακραιφνούς Αγιορείτου Ιερομονάχου και πνευματικού πατρός, ομολογητού τής πατροπαραδότου πίστεως και αληθείας Γρηγορίου του σοφού, του και ευλαβωμένου υπό της εμής ελαχιστότητος,
Αιωνία η μνήμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου