Κατά την μακραίωνα ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοση:
«Μια ομάδα ασκητών τον αριθμό επτά (κατ’ άλλους δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτον προσευχήν ύπερ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδικήν χάρην από τον Κύριον να ζουν άοικοι και γυμνοί και να είναι αόρατοι από τους οφθαλμούς των ανθρώπων». (από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου: «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης»)
Η φήμη των ασκητών αυτών, μάλλον η παράδοση αυτή, διασώζεται τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στον αγιορείτικο μοναχισμό και ιδίως τον ασκητισμό – και όχι μόνον, αλλά και σε ολόκληρη την ορθοδοξία.
…Υπάρχει και παράδοση μάλιστα, που υποστηρίζει ότι αυτοί οι εφτά Ερημίτες (κατ’ άλλους δώδεκα) θα επιτελέσουν την τελευταία Λειτουργία στην κορυφή του Άθωνα (αυτό αναφέρεται και στο βιβλίο του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Χερουβείμ Καράμπελα: «Νοσταλγικαί Αναμνήσεις από το περιβόλι της Παναγίας») στο ναϋδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Και μετά θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία.
Αυτοί οι εφτά (ή δώδεκα) της εσχάτης γενεάς, δεν θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταμορφωθούν. Δηλαδή θα αλλάξουν μορφή και τα σώματά των θα γίνουν άφθαρτα και αθάνατα όπως όλων των ευρισκομένων εν ζωή τότε ανθρώπων.
Όπως λέγει και ο μέγας Παύλος: «πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι• σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι και ημείς αλλαγησόμεθα» (Κορ. Α’ 15, 51-52).
Υπάρχουν βέβαια και μερικοί οι οποίοι θεωρούν την παράδοση αυτή των «αοράτων Ερημιτών» σαν θρύλο…
από το βιβλίο: «Οι Αόρατοι Ερημίτες του Άθωνα – Το μυστήριον της Αθωνικής ερήμου» Βλασίου Μοναχού Αγιορείτου (Εκδόσεις Τέρτιος)