«ΑΧΡΗΣΤΕΨΕ, ΚΥΡΙΕ, ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΑΧΙΤΟΦΕΛ» (Β' Βασιλ. 15, 31)

«ΑΧΡΗΣΤΕΨΕ, ΚΥΡΙΕ,

ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΑΧΙΤΟΦΕΛ»

(Β' Βασιλ. 15, 31)

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

(1940-2009)

    Στην ζωή του προφήτου και βασιλέως Δαβίδ συναντούμε ώρες και ημέρες μεγάλης δόξας, καθώς και υπερβολικών θλίψεων. Ένα από τα πιο οδυνηρά γεγονότα που αντιμετώπισε ήταν η αιφνίδια επανάστασις του γιου του Αβεσσαλώμ. Απερίγραπτος ήταν ο πόνος του καθώς και ο φόβος του σαν πληροφορήθηκε ότι ο γυιός του επικεφαλής μεγά­λου πλήθους ανακηρύχθηκε βασιλεύς και ετοιμαζόταν να καταλάβη την Ιερουσαλήμ.

«Και είπε ο Δαβίδ στους δούλους του που ήσαν μαζί του στην Ιε­ρουσαλήμ: «Σηκωθήτε γρήγορα να φύγουμε... Να αναχωρήσουμε αμέ­σως μήπως μας προλάβη εδώ ο Αβεσσαλώμ και γεμάτος κακία κατασφάξη όλη την πόλι» (Β' Βασιλ. 15, 14).

Ο βασιλεύς, η οικογένειά του, η φρουρά του, όλος ο αφοσιωμέ­νος λαός του αναχωρούσαν γεμάτοι θλίψι και αγωνία άπα την Ιερου­σαλήμ. Στο όρος των ελαιών έβλεπες να ανεβαίνουν όλοι βυθισμένοι στον πιο μεγάλο πόνο. «Ο Δαβίδ ανέβαινε το όρος των ελαιών με σκε­πασμένο το κεφάλι (σημάδι μεγάλης θλίψεως) και ξυπόλητος. Και όλος ο λαός ανέβαινε με σκεπασμένα τα κεφάλια, κλαίοντας συνεχώς» (Β' Βασιλ. 15, 30).

«Και ανέβαινον αναβαίνοντες και κλαίοντας». Το όρος των ελαιών αναφέρεται σαν τόπος που πολλά πρόσωπα της Ιεράς Ιστορίας πέρα­σαν στιγμές οδύνης. Προεικόνισις της λύπης του Χριστού στον ίδιο τό­πο, στην Γεθσημανή.

Ολόκληρη η συνοδεία του Δαβίδ είχε γίνει ένας μεγάλος πόνος και θρήνος.

Εν τω μεταξύ κατέφθασε μια πληροφορία που αύξησε στο έπα­κρο την οδύνη τού βασιλέως. Ποια πληροφορία; Ότι ανάμεσα σ' αυτούς που ακολούθησαν τον επαναστάτη γυιό ήταν και ο Αχιτόφελ. Μόλις το άκουσε ο Δαβίδ, λες και τον χτύπησε κεραυνός. Βουτηγμένος σε αφάνταστη θλίψι και ταραχή, γονάτισε και άφησε να βγή από μέσα του η πιο θερμή προσευχή: «Διασκέδασον δη την βουλήν Αχιτό­φελ, Κύριε ο Θεός μου». Δηλαδή: «Θεέ μου κάνε να αχρηστευθή η συμβουλή του Αχιτόφελ». Άλλα τι άραγε σήμαινε αυτή η φράσις; Για να την κατανοήσουμε πρέπει να προχωρήσουμε τον λόγο πιο πίσω.

Στην «ορεινή» περιοχή του Ιούδα υπήρχε η πόλις Γελμών. Σ' αυ­τήν γεννήθηκε ένα παιδί που ωνομάσθηκε Αχιτόφελ. Από μικρός έδει­χνε έκτακτη ευφυΐα. Πανέξυπνο. Διαθέτοντας τόση οξύνοια όλο και προχωρούσε σε επιτυχίες. Στο τέλος κατέληξε να γίνη μυστικοσύμβουλος τού βασιλέως. Όταν ο Δαβίδ αντιμετώπιζε κρίσιμα εθνικά θέματα ώριζε να γίνη ειδικό συμβούλιο. Προσέρχονταν οι σύμβουλοί του και ο καθένας έλεγε την γνώμη του. Όταν άνοιγε το στόμα του ο Αχιτόφελ, προσέφερε τις πιο σοφές συμβουλές. Ποτέ δεν έτυχε ν' ακούση ο βα­σιλεύς τις ιδέες του και να βγη ζημιωμένος. Πάντοτε η γνώμη του ήταν η πλέον βαρύνουσα. Χαρακτηριστικά σημειώνει η Γραφή: «Ον τρόπον επερωτήση τις εν λόγω Θεού, ούτως πάσα η βουλή τού Αχιτόφελ» (Β' Βασ. 16, 23). Τις απαντήσεις που έπαιρνε απ' αυτόν, ήταν σαν να τις έ­παιρνε από κάποιον προφήτη ή αρχιερέα που μετέδιδε τον λόγο τού Κυρίου. Λες και μιλούσε με το στόμα του ο ίδιος ο Θεός.

Η εκτίμησις όλων προς το πρόσωπο τού Αχιτόφελ υπήρξε μεγά­λη. Ιδιαίτερα ο Δαβίδ τον ένοιωθε σαν τον πιο πολύτιμο φίλο και συνεργάτη. Η φιλία τους όμως αυτή διαταράχθηκε. Θα εξηγήσουμε τι συνέβη.

Μελετώντας προσεκτικά την Γραφή συγκεντρώνουμε ωρισμένα χρήσιμα στοιχεία που διαφωτίζουν την εξέλιξι των σχέσεων Αχιτόφελ - Δαβίδ. Στο 23^ο κεφάλαιο τού Β' Βασιλειών αναφέρονται τα ονόματα των τριάντα «δυνατών» (ήταν οι πιο ρωμαλέοι και γενναίοι άνδρες τού Ισραήλ). Μεταξύ τους αναφέρεται και ο Ελιάβ «ο υιός Αχιτόφελ τού Γελμωνίτου». Ο Αχιτόφελ λοιπόν είχε ένα ηρωικό παιδί που διέπρεπε στις μάχες και κατετάγη στην χορεία των τριάντα «δυνατών».

Στην ομάδα των «δυνατών» άνηκε και ο Ουρίας ο Χετταίος, γεν­ναίος πολεμιστής. Σ' αυτόν ο Ελιάβ έδωσε την θυγατέρα του Βηρσαβεέ. Τον έκανε γαμβρό. Σχετικά διαβάζουμε στο Β' Βασιλ. 11,3 «ουχί αύτη Βηρσαβεέ, θυγάτηρ Ελιάβ γυνή Ουρίου τού Χετταίου»; Η Βηρσαβεέ λοιπόν ήταν εγγονή τού Αχιτόφελ.

Είναι γνωστό ότι ο Δαβίδ έχει ένα μελανό σημείο στην ζωή του. Κατανικήθηκε από το σαρκικό πάθος με αποτέλεσμα να διαλύση την οικογένεια τού Ουρία και της Βηρσαβεέ, φονεύοντας τον πρώτο και παίρνοντας γυναίκα του την δεύτερη. Βέβαια γι' αυτά έδειξε μεγάλη με­τάνοια και εξιλεώθηκε. Ωστόσο έγινε μισητός στον Αχιτόφελ. Η προσβολή στην εγγονή του και ο θάνατος τού συζύγου της ήταν πρά­γματα που έκαναν τον Αχιτόφελ να απομακρυνθή από τον Δαβίδ και να γίνη εχθρός του.

Ο Αβεσσαλώμ εγνώριζε καλά την μεταστροφή των αισθημάτων τού Αχιτόφελ απέναντι στον βασιλέα. Όλοι οι δυσαρεστημένοι από τον Δαβίδ μπορούσαν να τον βοηθήσουν στο πραξικόπημα. Οπωσδή­ποτε και ο ονομαστός «σύμβουλος» Αχιτόφελ. Γι' αυτό πριν ξεσπάση η επανάστασις φρόντισε να τον έχη πλάι του. «Και απέστειλεν Αβεσσαλώμ και εκάλεσε τον Αχιτόφελ τον Γελμωναΐον τον σύμβουλον Δαβίδ εκ της πόλεως αυτού». Η παρουσία ενός τόσο σημαντικού προσώπου έδινε κύρος στο ετοιμαζόμενο πραξικόπημα. Όλη η πείρα και η ασύγ­κριτη ευφυΐα του θα ενίσχυε το κίνημα τού Αβεσσαλώμ και θα εξουδε­τέρωνε τις αντιδράσεις τού Δαβίδ.

Ο Αχιτόφελ, όταν ο Αβεσσαλώμ κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, βρισκόταν στο πλευρό του, έτοιμος να τον βοηθήση στο κάθε τι. «Και είπεν Αβεσσαλώμ προς Αχιτόφελ, φέρετε εαυτοίς βουλήν τι ποιήσωμεν»; «Σκεφθήτε μεταξύ σας και αποφασίσετε τι θα κάνουμε». Ο νεα­ρός βασιλεύς θέλει να στηριχθή στην σοφία τού γηραιού συμβούλου. Και ο δεύτερος προτείνει μία ιδέα που στοχεύει να οξύνη στο έπακρον τις σχέσεις Αβεσσαλώμ και Δαβίδ: «Να έρθης σε σαρκική ένωσι με τις παλλακές τού πατέρα σου».

Συνηθιζόταν στα ανάκτορα της Ανατολής, εκτός από τις επίσημες συζύγους των βασιλέων, να υπάρχουν και σύζυγοι δευτέρας σειράς, οι παλλακές. Ο Δαβίδ εγκαταλείποντας την Ιερουσαλήμ άφησε δέκα από αυτές να φυλάνε το παλάτι.

Ο Αβεσσαλώμ έπραξε όπως τον συμβούλευσε ο Αχιτόφελ. Πράξις, που προσδιώρισε τον ηθικό ξεπεσμό τού Αβεσσαλώμ· πράξις που θεωρήθηκε πολύ εξευτελιστική και ατιμωτική για το πρόσωπο τού Δαβίδ. Έτσι το χάσμα μεταξύ πατέρα και γιού κατέστη μέγα.

Συγχρόνως δηλωνόταν επίσημα η κατάληψις τού θρόνου, αφού σύμφωνα με τα έθιμα της Ανατολής η χρησιμοποίησις τού βασιλικού γυναικωνίτου εσήμαινε δημόσια ανάληψι της βασιλικής εξουσίας.

Ο Αχιτόφελ σ' αυτήν την περίπτωσι έδειξε τον κακό του εαυτό. Έσπρωξε τον Αβεσσαλώμ σε μία πράξι απαίσια και ακατονόμαστη. Μόνο σατανικό μυαλό θα σκεπτόταν κάτι τέτοιο. Έτσι εκδικήθηκε και τον Δαβίδ για ό,τι έπραξε στην εγγονή του Βηρσαβεέ. Και όπως νόμιζε προστάτευσε και τον εαυτό του, αφού ένα τέτοιο ανοσιούργημα απέ­κλειε κάθε ελπίδα συνεργασίας Αβεσσαλώμ και Δαβίδ.

Η δεύτερη συμβουλή τού Αχιτόφελ αφορούσε την επίθεσι κατά τού Δαβίδ και των οπαδών του: «Πρέπει αμέσως χωρίς καθυστέρησι να τού επιτεθούμε. Αυτή τη νύχτα. Θα τον βρούμε εξαντλημένο. Ο στρατός του θα αιφνιδιασθή και θα τον εγκαταλείψη. Αυτός θα μείνη μόνος του και θα τον φονεύσουμε. Έτσι όλος ο λαός του θα αναγκασθή να επιστρέψη σε σένα». Γι’ αυτή την επιχείρησι ήταν αρκετοί, κατά την γνώμη τού Αχιτόφελ, δώδεκα χιλιάδες στρατιώτες. Ζητούσε μάλι­στα από τον νεαρό βασιλέα να τού επιτρέψη να τους διάλεξη ο ίδιος και να ηγηθή της επιθέσεως.

Ο Αβεσσαλώμ και όλοι oι πρεσβύτεροι τού Ισραήλ υιοθέτησαν την πρότασί του. Φάνηκε «ευθύς ο λόγος», δηλαδή σωστός και συμφέ­ρων. Και πράγματι έτσι είχε το πράγμα. Η εφαρμογή αυτής της συμ­βουλής θα είχε σαν αποτέλεσμα την εξόντωσι τού Δαβίδ.

Γι' αυτήν την συμβουλή ο Δαβίδ είχε κάνει ειδική ένθερμη προσ­ευχή προς τον Κύριον, «αχρήστεψε, Κύριε, την γνώμη τού Αχιτόφελ». Πως όμως θα απερρίπτετο μία τόσο ορθή άποψις; Μόνο, αν βρισκόταν κάποιος άλλος μυστικοσύμβουλος που να διέθετε κύρος και πειθώ, και να πρότεινε μία αντίθετη γνώμη. Και αυτός ήταν ο Χουσί.

Ο Χουσί άνηκε στους μυστικοσυμβούλους τού Δαβίδ. Ήταν επι­στήθιος φίλος, δεξί του χέρι, «αρχιεταίρος». Είχε ακολουθήσει τον Δα­βίδ στην απομάκρυνσί του από την Ιερουσαλήμ, αλλά εκείνος τού συν­έστησε να επιστρέψη στην πόλι, να τεθή στην υπηρεσία τού Αβεσσαλώμ, και όταν θα προβάλη ο Αχιτόφελ την γνώμη του, να προσπαθήση να την ακυρώση. Ο Δαβίδ φάνηκε πανέξυπνος σ’ αυτό το ζήτημα. Έτσι στην κρίσιμη ώρα βρέθηκε το κατάλληλο πρόσωπο να απόκρουση την άποψι τού Αχιτόφελ.

«Ο Αβεσσαλώμ είπε: Καλέσατε και τον Χουσί, τον γυιό τού Αραχί ν’ ακούσουμε και την δική του γνώμη». Αφού παρουσιάσθηκε και κατατοπίσθηκε για την συμβουλή τού Αχιτόφελ, άρχισε να την τορπιλλίζη.

Η θερμή προσευχή τού Δαβίδ είχε εισακουσθή. Ο Θεός φώτιζε τον Χουσί να παρουσιάζη ωραία και πειστικά επιχειρήματα. Στόχος του ήταν η αναβολή της επιθέσεως, ώστε να κερδίση χρόνο ο Δαβίδ για να ανασυντάξη τις δυνάμεις του. Ας παρακολουθήσουμε τα πειστικά και γεμάτα λογοτεχνική χάρι λόγια του:

«Εσύ γνωρίζεις ότι ο πατέρας σου και oι άνδρες του είναι πολύ ισχυροί. Γνωρίζεις ότι είναι γεμάτοι ψυχική πικρία, όμοιοι με αρκούδα που της πήραν τα παιδιά της, όμοιοι με αγριεμένο αγριόχοιρο στους αγρούς. Ξέρεις ότι ο πατέρας σου είναι εμπειροπόλεμος και δεν θα δια­λύση τον στρατό του. Τώρα οπωσδήποτε μαζί με τους στρατιώτες του είναι κρυμμένος πίσω από κάποιο ύψωμα ή άλλο τόπο και ενεδρεύει. Σκέψου, να επιτεθούμε εναντίον του και να νικηθούμε τώρα στις αρχές και να ακουσθή στον λαό ότι συντρίφθηκε ο στρατός που ακολούθησε τον Αβεσσαλώμ! Τότε και ο ανδρείος που έχει λιονταρίσια καρδιά θα νεκρωθή. Μη ξεχνάς ότι ο πατέρας σου είναι γενναίος και δυνατός, και αυτοί που τον ακολουθούν είναι όμοια γενναίοι και δυνατοί.

»Η δική μου συμβουλή είναι η εξης: Να συγκέντρωσης όλους τους στρατιώτες τού Ισραήλ από την βόρεια περιοχή τού Δαν μέχρι την νότια της Βηρσαβεέ. Στρατός σαν την άμμο της θαλάσσης. Και συ ανάμεσά τους σαν αρχηγός. Θα επέλθουμε εναντίον τού πατέρα σου στο μέρος που κρύβεται και θα στρατοπεδεύσουμε γύρω του. Θα πέ­σουμε επάνω του όπως η δροσιά στην γη. Και δεν πρόκειται να γλυτώση κανένας ούτε αυτός ούτε oι άνδρες του. Αν υποτεθή ότι βρη κάποια υψηλή πόλι με τείχη και αποσυρθή εκεί, τότε όλοι μας θα δέσουμε με σχοινιά την πόλι και θα την σύρουμε στην ρεματιά, και δεν θα μείνη από αυτήν ούτε πέτρα».

Η ομιλία τού Χουσί, κρίσιμη για την τύχη τού Δαβίδ, τους παρέ­συρε όλους. Τους ανάγκασε να ομολογήσουν: «Αγαθή η βουλή Χουσί υπέρ την βουλήν Αχιτόφελ»! Η συμβουλή του εγκρίθηκε ομόφωνα. Την δέχθηκε «ο Αβεσσαλώμ και πας ανήρ Ισραήλ». Και το πράγμα έγι­νε εκ Θεού, για να εξουδετερωθή η γνώμη τού Αχιτόφελ, η οποία θα προξενούσε την καταστροφή τού Δαβίδ. Ο Κύριος επενεργούσε στο στόμα τού Χουσί και στο μυαλό των ακροατών, ώστε να υιοθετηθή μία συμβουλή ολέθρια για τον ολέθριο Αβεσσαλώμ. «Κύριος ενετείλατο διασκεδάσαι την βουλήν τού Αχιτόφελ την αγαθήν». Γιατί; Διότι έπρε­πε να τιμωρηθή ο πραξικοπηματίας. «Όπως αν επαγάγη Κύριος επί Αβεσσαλώμ τα κακά πάντα». Ό,τι έσπειρε, θα το θέριζε.

Η οδυνηρή προσευχή τού Δαβίδ είχε εισακουσθή. Ο Κύριος «διεσκέδασε», αχρήστεψε την γνώμη τού Αχιτόφελ. Την αχρήστεψε χρησιμοποιώντας τον Χουσί. Τις πιο πολλές φορές ο Θεός μας βοηθεί μέσω διαφόρων προσώπων. Σπανίως επεμβαίνει άμεσα. Εμείς πρέπει να έχουμε μυαλό για να κατανοούμε πρόσωπα και πράγματα που γίνον­ται όργανα τού Κυρίου.

Δύο άλλα πρόσωπα, οι αρχιερείς Σαδώκ και Αβιάθαρ θα βοηθού­σαν επίσης με την σειρά τους την κατάστασι. Αυτοί, αφού πληροφορή­θηκαν από τον Χουσί τα διατρέξαντα, έστειλαν τους γυιούς των τον Αχιμάας και τον Ιωνάθαν για να ενημερώσουν τον Δαβίδ. Λόγω τού ευμεταβόλου τού χαρακτήρος τού Αβεσσαλώμ, διαμηνύθηκε στον Δα­βίδ να περάση χωρίς καθυστέρησι στην πέραν από τον Ιορδάνη χώρα. Έπρεπε να εκμεταλλευθή την περίστασι. Όσο ο Αβεσσαλώμ θα έμενε στην συμβουλή τού Χουσί, υπήρχε χρόνος να απομακρυνθή ο Δαβίδ σε χώρα ασφαλή.

«Και ο Δαβίδ και όλος ο δικός του λαός ξεκίνησαν και πέρασαν τον Ιορδάνη. Ενώ χάραζε η καινούργια ημέρα, κανένας δεν υπήρξε που να μη πέρασε τον ποταμό». Κατέληξαν στην πόλι Μαναΐμ, ανατολι­κά τού Ιορδανού, στην αρχή της περιοχής Γαλαάδ. Εκεί η θεία πρόνοια εκδηλώθηκε εμφανώς. Πλούσιοι κάτοικοι της περιοχής προσέφεραν στον κυνηγημένο βασιλέα όλα τα απαραίτητα γι' αυτόν και για την ακο­λουθία του, από κρεββάτια για να κοιμηθούν μέχρι όσπρια να φάνε^˙ από τάπητες και οικιακά σκεύη μέχρι γάλα και τυρί.

Οι πεσμένες δυνάμεις ανωρθώθηκαν. Το σβησμένο ψυχικό σθέ­νος ανέθαλλε. Γρήγορα συγκροτήθηκε και το στράτευμα, αφού από πί­σω ερχόταν απειλητικός ο στρατός τού Αβεσσαλώμ. Χωρίσθηκε στα τρία με επικεφαλής τρεις γενναίους άνδρες, τον αρχιστράτηγο Ιωάβ, τον αδελφό του Αβεσσά και τον Εθθί τον Γεθθαίο. Κοντά στην Μα­ναΐμ υπήρχε μεγάλο δάσος, φοβερός «δρυμός». Εκεί μέσα παρασύρ­θηκε ο στρατός τού εχθρού και γνώρισε πρωτοφανή πανωλεθρία, ενώ ο βασιλεύς τους κρεμάσθηκε με τα μαλλιά του από μία βελανιδιά, για να θανατωθή στην συνέχεια από τα βέλη τού τρομερού Ιωάβ. Το πτώ­μα τού Αβεσσαλώμ ρίχθηκε σ' ένα μεγάλο λάκκο τού δάσους και σκε­πάσθηκε από αναρίθμητες πέτρες που απετέλεσαν περιφανή στήλη.

Όλα αυτά τα προέβλεπε ο πανέξυπνος Αχιτόφελ. Ήξερε πως αν ο Δαβίδ κέρδιζε λίγο χρόνο, αν συνερχόταν από το αιφνίδιο πλήγμα, αν ανακτούσε τις δυνάμεις του και συγκροτούσε τον στρατό του, θα εξου­δετέρωνε τον πραξικοπηματία γυιό. Ποιος είχε την πολεμική πείρα τού Δαβίδ; Ποιοί αξιωματικοί και στρατιώτες ήταν ικανώτεροι από τους δι­κούς του; Έπρεπε όμως να συνέλθουν από τον αιφνιδιασμό. Δύο πρά­γματα τους χρειάζονταν, ένας τόπος απομακρυσμένος από την πρω­τεύουσα όπου δέσποζε ο Αβεσσαλώμ και εξοικονόμησι των προς το ζην αναγκαίων.

Στην Μαναΐμ τα βρήκαν και τα δύο. Εκεί στην περιοχή της Γαλαάδ υπήρχε ανθηρή κτηνοτροφία. Και μόνο το βούτυρο και το γάλα και το τυρί που βρήκαν, αρκούσε να στηλώση τα πόδια του το εξαντλη­μένο στράτευμα — «ο λαός ο πεινών και εκλελυμένος και διψών εν τη ερήμω». Εκεί βρήκαν και «σιτάρι, κριθάρι, αλεύρι, άλφιτο (= χονδροαλεσμένο κριθάρι), κουκιά, φακές, μέλι...». Πλούσια τα ελέη τού Κυρίου. Εκεί συνάντησαν τον Βερζελλί, που ήταν ένα είδος «εφοπλιστού» στην ξηρά. Ούτε ήξερε πόσα είχε. Ήταν ολοπρόθυμος να τα προσφέρη όλα στον Δαβίδ.

Εδώ θα κάνουμε μία παρέκβασι: Όταν ο Δαβίδ γέρασε και πλη­σίαζε στον θάνατο, έδωσε ειδική εντολή στον διάδοχο του βασιλέα Σολομώντα να ανταποδώση στην οικογένεια τού Βερζελλί τις ευεργεσίες που έλαβε, όταν βρέθηκε στην Μαναΐμ.

Αν εφαρμοζόταν η συμβουλή τού Αχιτόφελ, ο στρατός τού Δα­βίδ «εκλελυμένος» από φόβο και αγωνία και πείνα και δίψα, θα διαλυό­ταν μ' ένα φύσημα από τους άνδρες τού Αβεσσαλώμ. Η «βουλή» ό­μως τού Αχιτόφελ αχρηστεύθηκε.

Για τον Αχιτόφελ εκείνη η νύχτα που βρέθηκε ο Δαβίδ και οι δι­κοί του μακρυά από την Ιερουσαλήμ ήταν η πιο κρίσιμη. «Καταδιώξω οπίσω Δαβίδ την νύκτα». Μέσα σ' όλα τ' άλλα θα πιεζόταν ο στρατός τού Δαβίδ κι από τους νυκτερινούς φόβους κι εφιάλτες. Η ήττα του ή­ταν περισσότερο από σίγουρη.

«Τώρα —συλλογιζόταν ο Αχιτόφελ— που παραγκωνίσθηκε η γνώμη μου, το παιγνίδι είναι χαμένο. Τελικά θα επικρατήση ο Δαβίδ. Δεν θα αργήση να έρθη πάλι στην Ιερουσαλήμ, στον θρόνο του. Εμέ­να για όσα ενήργησα εις βάρος του με αναμένει θάνατος. Πριν με θα­νατώσουν oι εχθροί μου, ας θανατωθώ μόνος μου».

Περίλυπος και πικραμένος σαμάρωσε το γαϊδούρι του, το καβαλλίκεψε και ξεκίνησε για την ορεινή Ιουδαία, για την πατρίδα του την Γελμών. Έδωσε τις τελευταίες συμβουλές στους δικούς του, τακτο­ποίησε τις οικογενειακές του υποθέσεις, έγραψε την διαθήκη του και στην συνέχεια έθεσε τέρμα στην ζωή του.

Η αυτοκτονία έγινε με απαγχονισμό. «Απήγξατο και απέθανε και ετάφη εν τω τάφω τού πατρός αυτού» (Β' Βασιλ. 1 7, 23). Ο θάνα­τος του προτυπώνει τον θάνατο τού Ιούδα. Ο Αχιτόφελ πρόδωσε τον βασιλέα του, τον Δαβίδ, και ο Ιούδας πρόδωσε τον «Βασιλέα, τον εκ τού οίκου Δαβίδ».

Ένα πνεύμα τόσο φωτεινό, ένα μυαλό τόσο οξυδερκές, ένας άν­θρωπος πολύτιμος για τον Ισραήλ... και να έχη τέτοιο αξιοθρήνητο τέ­λος! Ορισμένες φορές τα δυνατά πνεύματα κινδυνεύουν περισσότε­ρο... «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου...». Έτσι οι τελευταίες σελί­δες της ζωής του εδικαίωσαν δυστυχώς και το όνομά του, αφού Αχιτόφελ σημαίνει «αδελφός μωρίας» (Πρβλ. Αχιμάας = ο αδελφός μου εναντίον μου, Αχιτώβ = αδελφός καλωσύνης, Αχινοόμ = αδελφή τέρ­ψεως).

Τυχαίνει κάποτε άνθρωποι της Εκκλησίας, κληρικοί, που εργά­ζονται αποδοτικά και δοξάζουν τον Χριστό, να αντιμετωπίσουν αντιπά­λους σκληρούς που επιδιώκουν την εξόντωσί τους. Και πολλές φορές σε σκοτεινά παρασκήνια καταστρώνονται σχέδια φοβερά. «Έτσι και έτσι θα ενεργήσουμε για να καταστρέψουμε τον τάδε κληρικό και το έργο του». Η βουλή τού Αχιτόφελ! Τότε ο άνθρωπος τού Θεού ας μη δειλιάση. Ας γονατίση, ας υψώση τα χέρια προς τον ουρανό και ας αναφωνήση εκ βαθέων: «Διασκέδασον δη την βουλήν Αχιτόφελ, Κύ­ριε ο Θεός μου». «Αχρήστεψε, Κύριε, την συμβουλή τού Αχιτόφελ».

Και ο Κύριος που δεν εγκαταλείπει τους ιδικούς του θα φέρη έτσι τα πράγματα ώστε να διαλυθούν τα πανούργα σχέδια τού κάθε Αχιτόφελ.

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (1940-2009)

Από το βιβλίο: ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Αγοράστε online το βιβλίο

Read more: http://www.egolpion.com/axitofel.el.aspx#ixzz2pk5SKMnF