Υπάρχουν και σήμερα ασκητές της ερήμου, μιμηθείτέ τον

Γίνετε σαν τον Λάζαρο ιεραπόστολοι και ένθερμοι της Ορθοδοξίας

Ένας σύγχρονος ασκητής της πίστεως βγήκε στην έρημο να αρχίσει την πνευματική του πορεία. Τώρα ζητά από τους ταγούς όλων των τάξεων να βοηθήσουν να κάνει ένα ναό του τριαδικού Θεού Γράφει ο Διονύσης Μακρής Μεγάλη ήταν η χαρά που ένοιωσα καθώς άκουγα, τον π. Λάζαρο, έναν σύγχρονο ιεραπόστολο να πιστεύει με τόση θέρμη τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ήταν μεγάλη η έκπληξή μου καθώς αντίκριζα από τόσο κοντά έναν αθλητή της ασκητικής ζωής. Έναν αθλητή ο οποίος μιμούμενος τους μεγάλους ασκητές της ερήμου έζησε για πολλά χρόνια μέσα στα τροπικά δάση. Η καθαρή και φλογοβόλα ματιά του, η βαθιά ριζωμένη πίστη του στα νάματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, η θυσιαστική αγάπη για το μικρό ποίμνιό του στην μακρινή Μαρτινίκα της Καραϊβικής, η απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό αποτελούν στοιχεία αγιότητας που είναι αλήθεια πως σπάνια συναντάς σήμερα. Ειλικρινά ένιωσα τα ίδια ακριβώς συναισθήματα με εκείνα που βίωνα στη Μονή του Οσίου Δαυίδ, όταν ανέβαινα από το χωριό μου τη δεκαετία του 1980 για να προσκυνήσω την κάρα του Οσίου Δαυίδ και να λάβω τις ευχές και τις ευλογίες της αγίας αυτής μορφής του προηγούμενου αιώνα, του ταπεινού γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη. Το ίδιο σπινθηροβόλο βλέμμα, με αυτό του γέροντα Ιακώβου, διέκρινα και στον π. Λάζαρο Φιλογένη. «Υπάρχουν και σήμερα ασκητές της ερήμου, που αξίζει να μιμηθούμε», σκεπτόμουν καθώς τον άκουγα να μιλά για τον Χριστό μας. Να μιλά με λόγο ευθύ, ξεκάθαρο και προπαντός απλό. Η επίσκεψη αυτού του ασκητή αγίου στα γραφεία του «Σ.Ο.» ελήφθη ως δώρο Θεού, το οποίο θεωρώ πως έλαβα ως φυσιολογικό επακόλουθο της δεσποτικής εορτής της Αναλήψεως του Κυρίου μας. Άλλωστε στην παράδοση της Εκκλησίας μας αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά ότι ο Παντοκράτωρ Θεός προσφέρει δώρα στους πιστούς που μετέχουν στις δεσποτικές εορτές. Έτσι, η επίσκεψη του ταπεινού αυτού λευίτη της Εκκλησίας του Χριστού, μία ημέρα μετά την Ανάληψη και λίγο πριν αναχωρήσει για προσκύνημα στα άγια χώματα της Καππαδοκίας μας, εκλήφθηκε από όλα τα στελέχη του «Σ.Ο» ως δώρο Θεού. Αποτέλεσε μάλιστα ιδιαίτερη ευλογία και για το γραφείο, αφού με τη βοήθεια του τριαδικού Θεού ελπίζουμε η εφημερίδα να διατηρεί πλέον με τον π. Λάζαρο και τους εν Χριστώ νέους αδελφούς μας στη Μαρτινίκα, μονίμως ανοικτή γραμμή. Μπορεί η απόσταση να φαίνεται μεγάλη αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρή. Γιατί οι καρδιές των χριστιανών, έχουν μοναδικό κινητήριο μοχλό την αγάπη του Κυρίου μας, η οποία τις συντονίζει ώστε να πάλλονται και να κινούνται με τους ρυθμούς και την ταχύτητα των αγγέλων. Αυτή την παλμική κίνηση των εν Χριστώ αδελφών, μου μετέδωσε ο σεμνός και ταπεινός αγιορείτης μοναχός π. Νεκτάριος, όταν πήρε την πρωτοβουλία να μου τηλεφωνήσει από το κελλάκι της Αγίας Τριάδος, την ημέρα μνήμης της Αγίας Ματρώνας της αόμματης. «Έχω μαζί μου έναν ιερομόναχο από τη μακρινή Μαρτινίκα, ο οποίος αγωνίζεται να χτίσει ένα ορθόδοξο ναό. Θα ήθελες να του μιλήσεις» είπε ο π. Νεκτάριος. Από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου άκουσα για πρώτη φορά τότε τον π. Λάζαρο να λέει σε σπαστά ελληνικά «Χριστός Ανέστη». Από την ολιγόλεπτη συνομιλία μαζί του, δεν σας κρύβω πως μου γεννήθηκε η περιέργεια να γνωρίσω, αυτόν τον ιεραπόστολο που κάθε χρόνο αμέσως μετά το Πάσχα επισκέπτεται το Άγιο Όρος για να λάβει τις ευλογίες της Παναγίας μας. Αθλητής του Χριστού Ο π. Λάζαρος κατά κόσμον Alan Philogenis, γεννήθηκε στη Γαλλία. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Μαρτινίκα, ένα νησί της Καραϊβικής, το οποίο αποτελεί αποικία της Γαλλίας και δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα αν και το επώνυμο Φιλογένης θυμίζει ελληνική καταγωγή. Σε πολλή μικρή ηλικία ο Άλαν βίωσε ένα τραγικό γεγονός. Ένας Γάλλος ψυχασθενής σκότωσε με μαχαίρι δώδεκα ανθρώπους. Μεταξύ των θυμάτων ήταν και η μικρή αδελφή του. Στον μικρό τότε Άλαν εύλογα δημιουργήθηκαν πολλά ερωτηματικά. Η αναζήτηση απαντήσεων τον οδήγησε σε ηλικία 18 ετών σε ένα ορθόδοξο ναό, όπου για πρώτη φορά παρακολούθησε το μυστήριο της θείας Λειτουργίας. Συγκλονίστηκε τόσο πολύ και ένοιωθε μία εσωτερική τάση προς την Ορθοδοξία. Επιστρέφει όμως στη Μαρτινίκα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν γυρίζει στο Παρίσι γνωρίζει τον Επίσκοπο Τραχείας Παύλο, έναν ενάρετο και ταπεινό ιεράρχη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από τα χείλη του κατηχείται και βαπτίζεται. Λαμβάνει το όνομα Μωϋσής. Ο Επίσκοπος Τραχείας Παύλος διακρίνει τον ιεραποστολικό ζήλο του νεαρού Μωϋσή και τον ετοιμάζει πυρετωδώς για μεγάλους άθλους. Βλέποντας τη μεγάλη αλλαγή στον υιό της η μητέρα του Μωϋσή κατηχείται από το γιο της και βαπτίζεται και αυτή ορθόδοξη χριστιανή. Ο Μωϋσής επιστρέφει στη Μαρτινίκα και αποφασίζει πλέον να ακολουθήσει τη ζωή των μεγάλων ασκητών της ερήμου. Έτσι, έχοντας ως εφόδιο την Αγία Γραφή και πολλά βιβλία των Αγίων Πατέρων καταφεύγει στο τροπικό δάσος. Κατοικία του αποτελεί ένα μικρό αντίσκηνο και συντροφιά του και φίλοι του γίνονται τα φαρμακερά φίδια και τα υπόλοιπα ζώα και πτηνά. Επί μία σχεδόν οκταετία περνά το χρόνο του με άσκηση και προσευχή. Το καθάριο βλέμμα του και η αγάπη του στον Χριστό προκαλούσαν θαυμασμό και εντύπωση στους κατοίκους, που τον συναντούσαν στο πυκνό τροπικό δάσος. Ο Μωϋσής άρχισε να μιλά σ’ αυτούς για την Ορθοδοξία, τον τριαδικό Θεό, τους Αγίους. Πολλοί έτρεχαν στο δάσος να τον συναντήσουν και να ακούσουν τη σωτήρια διδασκαλία. Ήδη ο νεαρός Μωϋσής είχε πλέον έτοιμα να βαπτισθούν τα νέα μέλη. Επιστρέφει στο Παρίσι και ενημερώνει για το έργο αυτό τον Επίσκοπο Παύλο. Εκείνος τον προτρέπει να επισκεφθεί το Περιβόλι της Παναγίας μας για να λάβει τις ευλογίες Της και ταυτόχρονα τον φέρνει σε πρώτη επαφή με τον Μητροπολίτη Παναμά Αθηναγόρα, στη δικαιοδοσία του οποίου ανήκει η Μαρτινίκα. Το Άγιο Όρος κερδίζει την καρδιά του φλογερού ιεραποστόλου Μωϋσή και από τότε δεν το αποχωρίζεται. Κάθε χρόνο από το επισκέπτεται, όπως και εφέτος. Ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας με τη συγκατάβαση του Επισκόπου Παύλου προτείνει στον ασκητή αυτό να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Ακολούθησαν και άλλες παραινέσεις και ο Μωϋσής γνέφει συγκαταβατικά το κεφάλι του. Η χειροτονία του στο βαθμό του διακόνου συνδυάζεται με προσκύνημα του Μητροπολίτη Αθηναγόρα στα Ιεροσόλυμα. Χειροτονείται το 2000 σε ηλικία πλέον 42 ετών στη Γεθσημανή, στον τάφο της γλυκειάς μητέρας μας, της Αγίας μας Θεοτόκου. Προηγείται η κουρά του κατά την οποία λαμβάνει κατ’ εντολή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, το όνομα Λάζαρος. Ένα χρόνο μετά ο π. Λάζαρος χειροτονείται πρεσβύτερος στη Μαρτινίκα. Συνεχίζει να ζει απλά στο τροπικό δάσος και να λειτουργεί σε χώρο που χρησιμοποιείτο για να σταθμεύουν αυτοκίνητα και το οποίο παραχώρησε μία οικογένεια που ασπάστηκε την Ορθοδοξία. Πολλές φορές οι Ρωμαιοκαθολικοί της περιοχής προσφέρουν το ναό τους. Ο π. Λάζαρος φτιάχνει μόνος του το τέμπλο και αναρτίζει σ’ αυτό τις εικόνες που ο ίδιος αγιογράφησε. Όλα σχεδόν τα αγιορείτικα μοναστήρια τον βοηθούν και αγοράζει τα απαραίτητα λειτουργικά αντικείμενα. Στο Άγιο Όρος μαθαίνει να κατασκευάζει λιβάνι και εντρυφά στα μυστικά της αγιογραφίας. Ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας προτείνει να γραφεί στην Εκκλησία της Ελλάδος και να αποσπαστεί για να έχει ένα οικονομικό βοήθημα. Ο ίδιος αρνείται ευγενικά. «Το χρήμα καταστρέφει την προσωπικότητα του ανθρώπου. Στην ιεραποστολή χρειάζεται μόνο η αγάπη του Χριστού. Χρειάζεται να γίνεσαι κομμάτι του θαύματος της σωτηρίας. Το θαύμα της Εκκλησίας είναι το ευαγγέλιο» μας λέγει. «Ο πραγματικός πλούτος είναι να ζεις με τον Χριστό, να γίνεσαι ένα μ’ Αυτόν», συμπληρώνει. Και αποτελεί θαύμα το γεγονός ότι 200 οικογένειες αριθμούν σήμερα την εν Χριστώ ορθόδοξη ενορία του π. Λάζαρου. Οι ανάγκες του ποιμνίου τον αναγκάζουν να εγκαταλείψει το ασκητήριό του. Οι ρωμαιοκαθολικοί παρατηρούν τη δραστηριότητα και τον βοηθούν στο έργο του. Εκτός από το ναό που του παραχωρούν στις μεγάλες γιορτές, του χαρίζουν και ένα αυτοκίνητο. Δεν ζητούν τίποτε ως αντάλλαγμα. Απλώς βλέπουν την πίστη του και ξαφνιάζονται από τη δυναμική που προσδίδει ο Τριαδικός Θεός σ’ αυτόν τον φλογερό ιεραπόστολο. Ολοένα και περισσότεροι ντόπιοι αρχίζουν να αφουγκράζονται αυτό τον περίεργο ασκητή της ερήμου που τους καλεί σε μετάνοια και επιστροφή στη ζωή του Χριστού. Αρχίζουν να προσέρχονται στο ναό για να τον ακούσουν να μιλά για τα κατορθώματα των Αγίων μας. Όνειρο του π. Λάζαρου να κτίσει ναό της Ζωοδόχου πηγής Αυτός ο Απόστολος από τη μακρινή Μαρτινίκα πίστεψε στον Παντοκράτορα και τώρα προσπαθεί με χίλιους τρόπους να συγκινήσει τις κρύες στην κυριολεξία Μητροπόλεις της Ορθοδοξίας να βοηθήσουν να κτισθεί ένας ορθόδοξος ναός για να μπορεί να δέχεται τους πιστούς αλλά και να τελεί τα μυστήρια της αγίας μας Εκκλησίας. Πρέπει να αγορασθεί ένα οικόπεδο για να υλοποιηθούν τα σχέδια που εκπόνησε δωρεάν ένας καλός και πιστός μηχανικός από τη χώρα μας μετά την προτροπή Αγιορειτών Πατέρων. Είναι μάλιστα αλήθεια ότι πολλοί αγιορείτες γέροντες ασκητές έχουν καθημερινά τον π. Λάζαρο στην προσευχή τους. Οι ταγοί όμως των μεγάλων και πλουσίων σε περιουσία εκκλησιαστικών επαρχιών Χριστιανοί μου, δεν έχουν μάτια, δεν έχουν αυτιά. Πως θα γίνει ο αγώνας για να ξυπνήσουν όλοι αυτοί; Τι άραγε πρέπει να γίνει για να εξέλθουν από το δαιμονικό λήθαργο που τους περιβάλλει; Μεγάλοι δεσποτάδες και εκατομμυριούχοι δώστε για ιερό κτίσμα στα πέρατα της γης. Βοηθήστε αυτόν τον αθλητή απόστολο να κάνει ένα ναό του τριαδικού Θεού μας και θα λάβετε πολλαπλές ευλογίες του Χριστού μας, ο οποίος περιβάλλει με μεγάλη αγάπη τον σύγχρονο ασκητή. Βάλτε και εσείς ένα μικρό λιθαράκι στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Η εφημερίδα μας παρότρυνε τον π. Λάζαρο να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό στην Ελλάδα για τους πιστούς που θα θελήσουν να βοηθήσουν. Επίσης, το ΑΚΤΕ, εταιρία που εκδίδει την εφημερίδα θα διαθέσει ένα σημαντικό ποσοστό από τις εισπράξεις του βιβλίου με τον Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας που πρόκειται σύντομα να εκδώσει στον ιερό αυτό σκοπό. Fr Lazare Philogene Quartier bois Lezard 97226 MORNE VERT (CAVBET MARTINIQUE) Τηλ. 00596696344321  00596696949125 Λογαρισμός ΕΤΕ 449/952754-09 (Alain Philogene) Συντάκτης: ΔΙΟΝ. ΜΑΚΡΗΣ Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΙΟΣ 2007