Τελευταία Αναστάσιμη επιστολή Γέροντος Ευσεβίου Βίττη προς τα πνευματικά του τέκνα (2009)

Πάσχα Κυρίου
Θεσσαλονίκη, 19 Απριλίου 2009

Αγαπητοί μου εν Κυρίφ Αδελφοί και Αδελφές, Χριστός ανέστη!

Θα έπρεπε το παρόν να Σας είχε σταλη εγκαίρως, για να το πάρετε επικαίρως. Κάποιες δυσκολίες πρακτικές λόγω της καταστάσεως της υγείας μου δεν το επέτρεψαν. Ζητώ την συγγνώμη σας.

Επειδή η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μεγάλη και ιερώτατη Εορτή του Πάσχα όλη τη Διακαινίσιμο εβδομάδα σαν μια μέρα και επειδή ό απόηχος της εορτής αυτής χαρακτηρίζει τις επόμενες σαράντα μέρες (και φυσικά και όλες τις Κυριακές) θέλω να πιστεύω, ότι δεν είναι άκαιρη η επιστολή μου αυτή.

Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω κάποιους ιερούς χαρακτηρισμούς της μεγάλης αυτής εορτής και να τους υποβάλω στην αγάπη σας. Όλοι oι χαρακτηρισμοί αύτοϊ έναν έχουν σκοπό, τον οποίο μας τον πληροφορεί ο ιερός Υμνωδός: «Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς».

Ο αγιασμός όμως αυτός δεν γίνεται αυτομάτως και χωρίς να το ξέρουμε, αλλά με συνειδητή και εκ μέρους μας προσπάθεια, ώστε τα μηνύματα αυτά να γίνουν ζωή μας με τη χάρη του Κυρίου μας. Μια βασική αλήθεια, που τονίζεται σ' αυτά μηνύματα, είναι η ενδυνάμωση της πίστεως μας, ότι δηλαδή «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχής». Μία άλλη αλήθεια·«Μεθ' ημών αψευδώς επηγγείλατο έσεσθαι» ό Κύριος. Υποσχέθηκε ό Κύριος, που δεν λέει ποτέ κάτι, που θα διαψευσθή, ότι θα είναι μαζί μας πάντοτε, όσο διαρκεί ό πάρων κόσμος με τη δυνατότητα να μεταπηδήσουμε στην Βασιλεία του αναστάντος Χριστού, που θα είναι αίώνια. Θα έχη δηλαδή άρχή, άλλά ποτέ τέλος. Γι' αυτό επιβάλλεται ο καθαρμός των αισθήσεών μας με αγώνα νεκρώσεως του παλαιου μας άνθρωπου. Καρπός δε αυτής της προσπάθειας μας θα είναι η ειρήνευση της ζωής μας με τη χάρη του Κυρίου μας ως του μόνου Παντοδύναμου. Και επι πλέον η μόνιμη εγκατάσταση στην ψυχή μας της αγάπης. Η προσωπική μας πρόοδος της αγάπης μέσα μας θα μας συνδέη περισσότερο με τους πιστούς και αγαπητούς αδελφούς μας, ώστε «εν χαρά αλλήλους (να) περππυσσώμεθα», άλλά και να μπορούμε να λέμε και «τοις μισούσιν ημάς συγχωρήσωμεν πάντα τι αναστάσει». Θρονιάζοντας μέσα μας μόνιμα την αγάπη αυτή «ουδέποτε εκπίπτει», δεν ξεπέφτει ποτέ, άλλά μένει για πάντα και στον παρόντα αίωνα και στην αίωνιότητα.

Αυτά, αγαπητοί μου εν Χριστώ αναστάντι σημειώνω στην αγάπη Σας «πετώντι καλάμω»,που θα πη: στα πεταχτά, μια που ο χρόνος δεν μου επιτρέπει για κάτι πιο συστηματικό και προσεγμένο.

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να Σας ευχαριστήσω «εκ ψυχής» τον καθένα χωριστά και όλους μαζί για την αγάπη, που δείξατε με πολλούς τρόπους και προ πάντων με τις πολύτιμες προσευχές Σας για την ελαχιστότητά μου. Ο Κύριος να Σας την ανταποδίδη μυριοπλάσια και με κάθε τρόπο.

Επειδή είναι αβέβαιη η έκβαση της υγείας μου, που ίσως απαίτηση περισσότερον από τον μέχρι τώρα χρόνο, γιατί καλή δεν πρόκειται να γίνη, έκτος αν η αγαθότητα του Θεού ευδοκήση για κάτι, που ανθρωπίνως δεν προβλέπεται, θα Σας παρακαλούσα θερμά ετούτο: Μη διστάζετε να απευθυνθητε σε Πνευματικούς, στους όποιους θα επαναπαυθήτε και θα εμπιστευθήτε την συνέχιση της εν Κυρίω πνευματικής Σας πορείας. Έχετε όλη την ευλογία να προχωρήσετε αδίστακτα, γιατί ο υποφαινόμενος σήμερα ζη στοιχειωδώς και αύριο φεύγει για πάντα. Αυτό όμως δεν πρέπει να εμποδίση την πρόοδο Σας στην πνευματική Σας πορεία. Σκοπός της πνευματικής πορείας δεν είναι η προσκόλληση σε πρόσωπα, που σήμερα ζουν και αύριο πεθαίνουν η αχρηστεύονται για ιερό έργο χειραγωγίας ψυχών, αλλά η ένωση όλων μας με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Γι' αυτό προσευχή όλων μας και στο ζήτημα αυτό είναι η θερμή δέηση: «Κύριε,γνωρισόν μοι όδόν εν ή πορεύσομαι», γνώρισε μου, Κύριε, το δρόμο που πρέπει να βαδίσω και στο ζήτημα ευρέσεως του Πνευματικού, που χρειάζομαι.

Το ίδιο κάνει για όλους Σας αυτός που υπογράφει το παρόν μήνυμα. Γι' αυτόν πολύ μεγάλη του χαρά θα είναι η πρόοδος Σας εν Χριστώ και όχι η προσκόλληση σε πρόσωπα, άρα και στον υποφαινόμενο, ωστε να δοξάζεται ο Κύριος, στον οποίο αρμόζει όλη η τιμή και η αφοσίωση μέχρι τέλους με όλη την καρδιά μας. Αμήν. Σάς χαιρετώ όλους και όλες με όλη μου την αγάπη εν Χριστώ

ιερομ. Ευσέβιος, ο, κεγχριαίος μοναχός,