Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΤΣΕΡΝΙΚΑΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ





Ὁ ἅγ. Καλλίνικος τῆς Τσερνίκας.
Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου πού βρίσκεται πάνω ἀπό τήν λάρνακα τῶν Λειψάνων του, στό Καθολικό τῆς Μονῆς Τσερνίκας, στό Βουκουρέστι.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Ὁ ἅγ. Καλλίνικος τῆς Τσερνίκας εἶναι μία τῶν σπουδαιοτέρων μορφῶν τῆς Ρουμανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μέ τήν πολύπλευρη προσωπικότητά του — στήν ὁποία συνυπάρχουν ἡ ὁσιακή ζωή τοῦ κοινοβιάτη Μοναχοῦ, ἡ ἐμπνευσμένη ἐκκλησιαστική διακονία τοῦ Καθηγουμένου καί τοῦ Ἐπισκόπου, ὁ ἔνθεος ζῆλος γενικῶς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐργάτου καί τά Ἁγιοπνευματικά χαρίσματα τῆς προοράσεως καί τῶν ἱαμάτων — κατέχει ἰδιαίτερη θέση στήν σεπτή χορεία τῶν Ρουμάνων Ἁγίων.
Ὁ εὐλογημένος αὐτός ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐξαιρετικά κοντινός πρός τήν ἐποχή μας. Ἔζησε τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 στίς Παραδουνάβιες Ἡγεμονίες — τῆς ὁποίας, μάλιστα, ἔγραψε καί Χρονικό — καί ὅταν κοιμήθηκε (τό 1868), ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διήνυε τίς πρώτες δεκαετίες τοῦ Αὐτοκεφάλου της.
Ὁ ἅγ. Καλλίνικος — ὅπως, ἄλλωστε, τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἁγίων τῶν ἐκτός Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας ὁμοδόξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν — εἶναι ἄγνωστος «ἐν πολλοῖς» στούς ἑλληνόφωνους Ὀρθοδόξους. Κι ὅμως ὁ κουρασμένος ὁδοιπόρος τῆς ἐποχῆς μας — τῆς ἐποχῆς τοῦ ἄγχους καί τῆς διαβολικῆς ταραχῆς, τῆς ἀνησυχίας καί τῆς ἀνασφάλειας, τῆς ἀποστασίας ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί τίς ἠθικές ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου — μπορεῖ νά διδαχθεῖ πολλά ἀπό τήν «ἐν Χριστῷ» ζωή τοῦ ἁγ. Καλλινίκου, γιά τό πῶς ἐκεῖνος βρῆκε τόν δρόμο τῆς προσωπικῆς του σωτηρίας καί γιά τό πῶς ἐργάσθηκε γιά τήν σωτηρία του καί τήν μητέρα του Ἐκκλησία, σέ μία ἐποχή ταραγμένη καί ρευστή, ὅπως ἐκείνη τοῦ 19ου αἰ. στήν Τουρκοκρατούμενη Ρουμανία.
Ἡ πρώτη ἐπαφή τοῦ γράφοντος μέ τόν ἅγ. Καλλίνικο ἔγινε μέσῳ τοῦ σχετικοῦ δημοσιεύματος στό ἔργο Ρουμάνου Ἱερομονάχου Ἰωαννικίου Μπάλαν «Ρουμανικό Γεροντικό» (μετάφρασις Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἔκδοσις ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 255 — 279) καί τοῦ ἀντιστοίχου τοῦ μ. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτη στό «Ὁδοιπορικό τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας» (ἔκδοσις ΑΘΩΣ, σελ. 135 — 141).
Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1990, ὁ Βίος τοῦ ἁγ. Καλλινίκου παρουσιάσθηκε ἀπό τόν γράφοντα σέ ἑσπερινή ἐκδήλωση στό Πνευματικό Κέντρο ἁγ. Γεωργίου Περιστερίου, παρουσίᾳ Ἀρχιερέων, Κληρικῶν καί δεκάδων εὐσεβῶν ἁγιοφίλων. Ἡ παρουσίαση ἐκείνη συνοδεύθηκε ἀπό προβολή διαφανειῶν, σχετικῶν μέ τόν παρουσιαζόμενο Ἅγιο καί τήν Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας.
Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1992 ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἀξίωσε τόν γράφοντα νά ἐπισκεφθεῖ γιά πρώτη φορά τήν Ρουμανία. Κύριος τόπος προσκυνήματος τότε ὑπῆρξε ἡ Μητρόπολις τοῦ Ρουμανικοῦ Μοναχισμοῦ, ἡ ἱστορική Μονή Νεάμτς στήν Μολδαβία, ὅπου τά χαριτόβρυτα Λείψανα τοῦ «Πατρός τῆς Σλαβωνικῆς Φιλοκαλίας» ὅσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. (Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή ἔγινε ἐπίσκεψη καί στίς Μονές Μεταμ. Σωτῆρος Σλατιοάρας, Ζωοδόχου Πηγῆς Μπρατατσέλ καί Ἁγίας Τριάδος Κούκουβα).
Μία δεύτερη ἐπίσκεψις στήν Ρουμανία πραγματοποιήθηκε τόν Νοέμβριο τοῦ 2000, στά πλαίσια ἐκκλησιαστικῆς ἀποστολῆς. Τήν φορά αὐτή πέραν τῶν ἐπισκέψεων στόν Πατριαρχικό Ναό τῶν ἁγ. Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Βουκουρεστίου (ὅπου τό ἀδιάφθορο Λείψανο τοῦ ὁσ. Δημητρίου Μπασαράμπη), τοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου (ὅπου ἡ τιμία δεξιά τοῦ ἁγ. Νικολάου ἀρχιεπ. Μύρων) καί τῶν Μονῶν ἁγ. Ἀνθίμου τοῦ Ἴβηρος καί Πασάρεα, ἀξιωθήκαμε τῆς ἐπισκέψεως καί τῆς Μονῆς Τσερνίκας, ὅπου προσκυνήσαμε τά θαυματουργά Λείψανα τοῦ ἁγ. Καλλινίκου καί διαπιστώσαμε τήν τιμή καί τήν εὐλάβεια πού ἀπολαμβάνει ὁ Ἅγιος ἀπό τόν «κατά παράδοσιν» Ὀρθόδοξο Ρουμανικό λαό.
Ὁ Βίος τοῦ ἁγ. Καλλινίκου στήν παρούσα μορφή του βασίσθηκε στά προηγουμένως ἀναφερόμενα ἔργα καί στό ἀντίστοιχο ἀγγλικό κείμενο τῆς Ἀδελφότητος τοῦ ἁγ. Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας (Platina, Ca. U. S. A.), τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στό Περιοδικό «The Orthodox word». Σέ ὅσα σημεῖα τά κείμενα παρουσιάζουν διαφορές, παρατίθενται ὅλες τίς ἀπόψεις. Σέ ὅσες περιπτώσεις χρειάσθηκε νά παρατεθοῦν διάλογοι, χρησιμοποιήθηκαν ἐκεῖνοι τοῦ «Ρουμανικοῦ Γεροντικοῦ».
Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς στούς εὐλαβεῖς ἁγιοφίλους, μέ ἐλπίδα στίς θεοπειθεῖς πρεσβείες τοῦ ἁγ. Καλλινίκου, τῶν ἐν Ρουμανίᾳ καί Πάντων τῶν Ἁγίων.
Τό Σημείωμα ὡς τίτλος, θέμα καί περιεχόμενο κειμένου ἔχει κατωχυρωθεῖ σύμφωνα μέ τά προβλεπόμενα ἀπό τόν Νόμο περί Πνευματικῆς Ἰδιοκτησίας.
Ἀντ. Μάρκου
Κέντρον Ἁγιολογικῶν Μελετῶν
«Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής»
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων 2006


Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
ΤΗΣ ΤΣΕΡΝΙΚΑΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ (1787 — 1868)


Ἡ γέννησις καί ἐξέλιξις τοῦ ἁγ. Καλλινίκου
Ἀπό γονεῖς Ὀρθοδόξους καί εὐσεβεῖς, Ρουμανικῆς καταγωγῆς, τόν Ἀντώνιο καί τήν Ἀνθῆ, γεννήθηκε ὁ ἔπειτα θαυματουργός Ἱεράρχης Καλλίνικος, τήν 7η Ὀκτωβρίου 1787, στό Βουκουρέστι, στήν Ἐνορία τοῦ ἁγ. Βησσαρίωνος. Κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα ὀνομάσθηκε Κωνσταντῖνος.
Ὁ νεαρός Κωνσταντῖνος πῆρε ἀπό μικρός μία σπάνια πνευματική διαπαιδαγώγηση καί ἔμαθε καί τήν Ἑλληνική γλῶσσα. κατά τήν ἐφηβεία καί τήν νεότητά του συνήθιζε νά ἐπισκέπτεται τήν Μονή Τσερνίκας. Τότε Ἡγούμενος ἦταν ὁ Ὅσιος Στάρετς Γεώργιος, μαθητής τοῦ ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ, φορέας τοῦ Ἁγιορειτικοῦ μοναστικοῦ πνεύματος καί τῆς Φιλοκαλικῆς πνευματικῆς παραδόσεως. Στήν Μονή αὐτή, σέ ἡλικία 20 ἐτῶν, ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο τό 1807 καί ὑποτάχθηκε στόν Ἡγούμενο Στάρετς Τιμόθεο.
Ἡ ἐξέλιξη τοῦ νεαροῦ Κωνσταντίνου ἐπηρέασε τήν ζωή τόσο τῆς μητέρας, ὅσο καί τοῦ πρεσβύτερου ἀδελφοῦ του. Ἡ μητέρα του ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο καί κοιμήθηκε στήν Μονή Πασάρεα ὡς Μεγαλόσχημη Φιλοθέη. Ὁ ἀδελφός του χειροτονήθηκε Ἱερεύς καί ἀργότερα ἔγινε Μοναχός (μνημονεύεται ὡς Ἱερομόναχος Ἀκάκιος).
Κατά τό «Ρουμανικό Γεροντικό», ὁ Στάρετς Τιμόθεος «τόν ἐμπιστεύθηκε ὡς κειμήλιο μεγάλης πνευματικῆς ἀξίας στόν Πνευματικό Ποιμένα, ἐπειδή ἦταν ξακουστός Γέροντας τοῦ Μοναχισμοῦ καί ἀπό τούς πρώτους μαθητές τοῦ Στάρετς Γεωργίου, ἄνθρωπος μέ ὑψηλή ζωή». Κάτω ἀπό τήν ἐπίβλεψη τοῦ ἔμπειρου αὐτοῦ Πνευματικοῦ Πατέρα, ὁ νεαρός δόκιμος προχώρησε στήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατερικῶν ἔργων, ὅπως προέβλεπε ἡ μοναστική τάξις τοῦ ὁσ. Παϊσίου. Ταυτόχρονα ἐργαζόταν στό ξυλουργεῖο τῆς Μονῆς, ὅπου κατασκεύαζε ξύλινους σταυρούς εὐλογίας, γιά τίς ἀνάγκες τῶν μοναχῶν καί τῶν προσκυνητῶν.

Τόποι καί πρόσωπα τῆς ζωῆς τοῦ ἁγ. Καλλινίκου


Ἡ Μονή Πασάρεα

Ἡ Μονή Πασάρεα (στά Ρουμανικά «Μονή τῶν Πουλιῶν»), στήν ὁποία τελειώθηκε ὡς Μεγαλόσχημος Φιλοθέη ἡ κατά σάρκα μητέρα τοῦ ἁγ. Καλλινίκου Ἀνθή, βρίσκεται σέ ἀπόσταση 10 περίπου χιλιομέτρων ἀπό τό Βουκουρέστι. Ἱδρύθηκε τό 1813 ἀπό τόν Ἡγούμενο τῆς γειτονικῆς Μονῆς Τσερνίκας Στάρετς Τιμόθεο. Τό Καθολικό της κτίστηκε ἀπό τόν ἅγ. Καλλίνικο τῆς Τσέρνικας τό 1846 καί τιμᾶται στήν Πεντηκοστή.
Ἡ Μονή εἶναι γυναικεῖα καί ἔχει ἕνα ἰδιορρύθμο σύστημα μοναχικῆς ζωῆς. Ἡ 160 περίπου μοναχές της ζοῦν σέ μικρές ἤ μεγάλες μοναχικές συνοδείες, σέ ἰδιαίτερο γιά κάθε συνοδεία οἴκημα, γύρω ἀπό τό μεγαλοπρεπέστατο Καθολικό. Τῆς συνοδείας ἡγεῖται μία Γερόντισσα καί τῆς Μονῆς ἡ Ἡγουμένη. Κύριο διακόνημα τῶν ἀδελφῶν εἶναι ἡ ραφή τῶν ἀμφίων τοῦ Κλήρου ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας! Γιά τόν σκοπό αὐτό λειτουργεῖ στήν Μονή ἕνα κανονικό ἐργοστάσιο στό ὁποῖο οἱ μοναχές ἐργάζονται καί ἀπό τό ὁποῖο μισθοδοτοῦνται, μέ δικαίωμα συντάξεως! (Τά ὑφάσματα ραφῆς τῶν ἀμφίων ὑφαίνονται στό ὑπερσύγχρονο ἐργαστήριο μιᾶς ἄλλης μονῆς — τῆς Μονῆς Τσιγκανέστ, 30 χιλμ. ἀπό τό Βουκουρέστι — ὅπου 160 μοναχές ἀσχολοῦνται μέ τό διακόνημα αὐτό!).
Στήν Μονή λειτουργεῖ ἀκόμη καί Θεολογική Σχολή, ἀποκλειστικά γιά μοναχές τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας.
Στό Κοιμητήριο τῆς Μονῆς, πίσω ἀπό τό Καθολικό, στό μέσο τῆς μεγάλης αὐλῆς, εἶναι ἐνταφιασμένες πολλές προσωπικότητες τῆς Ρουμανικῆς πρωτευούσης.

Ἡ Μονή Τσερνίκας
Ἡ Μονή Τσερνίκας βρίσκεται σέ ἀπόσταση 16 περίπου χιλιομέτρων ἀπό τό Βουκουρέστι, στήν γραφική λίμνη Κολεντίνα. Τόν 16ο αἰ., σέ δύο μικρά νησιά πού ὑπή ρχαν στήν λίμνη (σήμερα μέ προσχώσεις ἔχουν ἑνωθεῖ μεταξύ τους καί μέ τήν ξηρά καί ἔχει δημιουργηθεῖ μία χερσόνησος μέσα στήν λίμνη), δημιουργήθηκε μία ἡσυχαστική ἑστία μοναχῶν πού ἀσκήτευαν στά νησιά καί στά γύρω δάση. Σέ ἕνα ἀπό τά νησιά ὑπῆρχε ἕνας ξύλινος ναός πρός τιμήν τοῦ ἁγ. Νικολάου ἀρχιεπ. Μύρων καί ἔτσι τό νησί εἶχε πάρει τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου.
Τό ἔτος 1608 ἀπό τήν ἡσυχαστική μοναστική ἑστία προέκυψε ἡ Μονή, παράλληλα ὅμως συνεχίστηκε καί ὁ ἡσυχαστικός βίος μέχρι τό τέλος τοῦ 17ου αἰ. Περίπου στά μέσα τοῦ 18ου αἰ. ἡ Μονή ἐρημώθηκε λόγῳ ἐπιδημίας πανώλους. Τό 1781 κατοίκησε στήν Τσέρνικα ὁ Ὅσιος Στάρετς Γεώργιος, μαθητής τοῦ ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκι, ὁ ὁποῖος διοργάνωσε τήν Μονή καί ἔδωσε νέα ὤθηση στήν πνευματική ζωή.
Σήμερα ἡ Μονή Τσερνίκας — καί λόγῳ τῆς γειτνιάσεως μέ τό Βουκουρέστι — ἀποτελεῖ τό κυρίως ἀξιοθέατο τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας. Στήν Μονή διατηρεῖ κατοικία ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης, λειτουργοῦν Ἐκκλησιαστικό Μουσεῖο καί Ἱερατική Σχολή καί στό Κοιμητήριο τοῦ ἁγ. Νικολάου ἔχουν ἐνταφιασθεῖ μεγάλες προσωπικότητες τῆς Ρουμανικῆς ἐκκλησιαστικῆς — καί ὄχι μόνο — ζωῆς (ὅπως ὁ διαπρεπής Δογματολόγος π. Δημ. Στανιλοάε, κ.ἄ.). Ἡ Μονή ἐπανδρώνεται ἀπό ἀδελφότητα 50 περίπου μοναχῶν.


Μονή Τσερνίκας — Τό νησί τοῦ ἁγ. Νικολάου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου