tag:blogger.com,1999:blog-18136761343189266772024-03-21T02:04:31.097-07:00Αθωνικοί Γέροντες 20ου ΑιώνοςARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.comBlogger1737125tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-25161748541762180352024-01-22T07:36:00.000-08:002024-01-22T07:36:04.235-08:00 Περί νοεράς προσευχής (Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης) APO DIAKONHMA<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTXYZ5hY0yODTjCrZgZoNZsLLI-QLvXgRwTcp7Fb33LYziupYgEQjpomBDHiQbUdJ_RsxkOOK7jGXWr84KAfwnadwW_NWJDyNOFy-UaxhKm5Rt94pyo6qraDjm8m12d1lv1dzPSdbBEexZte0dQqQX5VElValT4z6ebDBqnoSbQg8b3Z1vqWyqN9yro0hf/s285/%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%95%CE%A5%CE%A7%CE%97+-+%CE%9A%CE%9F%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A3%CE%A7%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%99.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="285" data-original-width="215" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTXYZ5hY0yODTjCrZgZoNZsLLI-QLvXgRwTcp7Fb33LYziupYgEQjpomBDHiQbUdJ_RsxkOOK7jGXWr84KAfwnadwW_NWJDyNOFy-UaxhKm5Rt94pyo6qraDjm8m12d1lv1dzPSdbBEexZte0dQqQX5VElValT4z6ebDBqnoSbQg8b3Z1vqWyqN9yro0hf/s1600/%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%95%CE%A5%CE%A7%CE%97+-+%CE%9A%CE%9F%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A3%CE%A7%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%99.jpg" width="215" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ευλογημένα μου παιδιά, σήμερα ο λόγος μας θα είναι και πάλι για την ευλογημένη νοερά προσευχή του Ιησού μας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Και ποιά είναι η προσευχή αυτή; Γιατί δεν μοιάζει με τις άλλες γνωστές προσευχές και τα ωραιότατα λατρευτικά, δοξαστικά, ικετευτικά και υμνολογικά κείμενα της Εκκλησίας; Διότι είναι η πεμπτουσία όλων αυτών των προσευχών, σε μια τελείως λιτή διατύπωση, εύκολη, εύχρηστη, αλλά και ουσιαστική και αγιαστική, αφού ο τρόπος με τον οποίον ασκείται γίνεται όχι με τα χείλη, αλλά εν πνεύματι και αληθεία, μέσα στην καρδιά του βαπτισμένου ανθρώπου, όπου κατοικεί το Άγιο Πνεύμα. Εκεί συγκεντρώνεται ο νους, απαρνούμενος τον κόσμο και συγκεντρούμενος μέσα στο φυσικό του κατοικητήριο (την καρδιά) και εκεί ενώνεται με τον Θεό, επικαλούμενος νοερά, αφάνταστα, ασχημάτιστα, αχρωμάτιστα, αδιάλειπτα, το πανίσχυρο και ζωοπάροχο όνομα του Ιησού Χριστού. «Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Η προσευχή του Ιησού μας είναι απλή, αλλά απαιτεί μακροχρόνιο κόπο και βία του εαυτού μας. Διότι η προσευχή η αληθινή είναι μόχθος και κόπος αέναος, για να αποσπάσουμε την προσοχή και την ψυχή μας από τα γήϊνα και τα μάταια και να στραφούμε ανυποχώρητα προς τα ουράνια. Ο Αββάς Ευάγριος έγραψε, «προσευχή γαρ εστίν απόθεσις νοημάτων».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Η πιο δύσκολη αρετή είναι η προσευχή, διότι αυτήν μάχεται και εχθρεύεται ο μισόκαλος διάβολος, και μετέρχεται τα πάντα με απίθανη πονηρία προκειμένου να την εμποδίσει, ειδικά αυτήν, την νοερά καλουμένη προσευχή, και έτσι να αποτρέψει την αυτοσυγκέντρωση και την εγκάρδια συνομιλία της ταλαίπωρης ψυχής με το Θεό.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Είναι τόσοι οι περισπασμοί του ανθρώπου, τα πάθη της ψυχής, η πολύμορφη ματαιολατρεία και οι πειρασμοί, ώστε δύσκολα μπορεί ο άνθρωπος να στρέψει την προσοχή του απόλυτα και να ενώσει το νου με την καρδιά. Όσο απλό φαίνεται και εύκολο, να οδηγήσει ο προσευχόμενος το νου του στην καρδιά, τόσο και οι προβαλλόμενες δυσκολίες εκ του πονηρού είναι προβληματικές, τουλάχιστον στην αρχή της προσπάθειας. Χρειάζεται κόπος πολύς και αγώνας και επιμονή για να οδηγηθεί ο νους μέσα στην καρδιά.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Χρειάζεται ακόμη, μεγάλη προσοχή, να γνωρίζουμε τον μηχανισμό της και τις προϋποθέσεις, ώστε να μην πέσει κανείς σε πλάνη και φαντάζεται ότι προσεύχεται νοερώς η ακόμη ότι βλέπει οράματα, και γίνει περίπαιγμα των δαιμόνων. Πόση ανάγκη λοιπόν έχει εκείνος που προσεύχεται νοερά και με προαίρεσι αγαθή, από έμπειρον οδηγόν στα τοιαύτα! Από έλλειψη οδηγών, πολλοί πλανέθηκαν από πονηρία των δαιμόνων και έχασαν την ψυχή τους.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Έτσι λοιπόν, η προσευχή που αρχίζει ως θεληματική ενέργεια και ως βία κατά των ματαίων επιθυμιών μας, σιγά – σιγά γίνεται θεόσδοτο και ουράνιο δώρο και συνεχίζεται μέσα μας, σαν μια δεύτερη αναπνοή, νύχτα και ημέρα, και μας φέρνει σε άμεση και αδιάκοπη επικοινωνία με το Θεό, και η ψυχή μας δέχεται την αγαλλίαση του Θείου Πνεύματος, σαν φώτιση, κάθαρση, αγιασμό και όλες τις άλλες θείες δωρεές.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Όταν, λοιπόν, κατανοήσουμε ότι με τη βάπτισή μας στο όνομα της Αγίας Τριάδος, δεν καθαριστήκαμε μόνο από τον ρύπο του προπατορικού αμαρτήματος, αλλά ταυτόχρονα δεχθήκαμε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος, και πιστεύσομε ειλικρινά ότι μέσα μας κατοικεί ο Θεός ο ίδιος, ο άπειρος και απερινόητος, τότε η πίστις αυτή θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε καθαρά την σημασία, αλλά και την δύναμη της καρδιακής προσευχής, και τον λόγο, που επιβάλλει την συγκέντρωση της προσοχής και του νου μέσα στην καρδιά.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τα λόγια του Χριστού μας, κατά την ερμηνεία των Πατέρων, «συ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμείον σου…» δεν αναφέρονται σε κανένα υλικό ταμείο, σε χώρο υλικό, αλλά πνευματικό. Και πνευματικό ταμείο του ανθρώπου δεν είναι άλλο, παρά η καρδιά. Η καρδιά επίσης είναι -κατά τους Νηπτικούς Πατέρες- και τόπος της πνευματικής καρδιάς της ψυχής. Και όταν ο νους κατέβει στην καρδιά και δη στην πνευματική, δεν πρέπει να μείνει σιωπηρός και άπραγος, αλλά πρέπει να ασχολείται πάντοτε με το έργο της προσευχής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», χωρίς διακοπή, πράγμα, που το κατορθώνει η βία, κυρίως όμως το έλεος του Θεού.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ο διάβολος πολύ ενοχλείται μ\’ αυτό το θέμα. Δεν θέλει επ\’ ουδενί λόγω να λέγεται το όνομα του Χριστού. Αντιστρατεύεται τρομερά όταν δει άνθρωπο να σκέπτεται η να αρχίζει να προσεύχεται νοερά. Το πανάγιο όνομα του Σωτήρος τον κάνει ανάστατο, θηρίο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Βλέπετε πως η αγάπη του Θεού για το πλάσμα του, τον άνθρωπο, είναι πολύ μεγάλη. Ο Χριστός αν και Θεός, επτώχευσε, έλαβε την ανθρώπινη σάρκα και πέρασε τόσα βάσανα για να μας χαρίσει την αιώνια ζωή. Το μεγαλείο αυτής της ζωής δεν περιγράφεται. Μια στιγμή αυτής της επουρανίου ζωής είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη και ωραιότερη, απ\’ όλες τις χαρές αυτού του κόσμου. Γι\’ αυτό μη προσκολληθεί η ψυχή μας σ\’ αυτό τον μάταιο και παροδικό κόσμο. Εδώ ο,τι έχουμε, μια μέρα θα το χάσουμε. Γιατί δεν μας χρειάζεται εκεί. Θα πάρουμε μαζί μας μόνο τα καλά μας έργα και την καθαρή ψυχή. Αυτά θα γίνουν εισιτήριο για το ουράνιο ταξίδι. Αν είμαστε καθαροί θα συνοδεύσουν άγγελοι την ψυχή μας στον άγνωστο αυτό δρόμο που πρώτη φορά θα βαδίζει πηγαίνοντας να προσκυνήσει το θρόνο του Θεού. Αν τότε βρεθούμε χρεωμένοι, άλλοιμονό μας, μας αρπάζουν οι δαίμονες˙ δεν υπάρχει φρικτώτερη ώρα απ\’ αυτήν. Αυτά να έχουμε στο νου μας, και να δοξάζουμε το Θεό που μας αξίωσε να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπούμε. Ο,τι θλίψεις περνάνε σ\’ αυτόν τον κόσμο, εκεί θα μας είναι ανακούφιση˙ θα είναι βραβεία της υπομονής μας στον κόσμο αυτό. Όποιος δεν περάσει βάσανα σ\’ αυτό τον κόσμο, δεν σώζεται. Κάνετε λοιπόν υπομονή μέχρι τέλους. «Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ο δια την ημετέραν σωτηρίαν ενανθρωπήσας Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εύχομαι να γεννηθή μέσα στις ψυχές όλων μας, για να μας εξαγιάζει και να μας ενισχύει στον αγώνα της νοεράς προσευχής και της νήψεως, στην καταπολέμηση της αμέλειας και του κακού εαυτού μας, δια πρεσβειών της Κεχαριτωμένης Παρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων Αμήν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Θαυμάσια και σωτήρια η φωτισμένη πείρα των θεοφόρων Πατέρων μας, μας βοηθά, ώστε εύστοχα να διδασκώμεθα τον τρόπο και τον σκοπό της νοεράς προσευχής, με αποτέλεσμα να φθάνει ο καλώς προσευχόμενος στη θεία επαφή κατά τρόπο ανέκφραστο. Τόσο οι παλαιοί ασκητές Πατέρες, όσο και οι τωρινοί Γέροντες, μας λέγουν πως να προσευχώμεθα: κάθησε σ\’ ένα τόπο παράμερο, ήσυχο, μόνος μέσα στο κελλάκι σου και εκεί μάζωξε το νου σου από κάθε πρόσκαιρο και μάταιο πράγμα. Πρωτίστως όμως, ο νους, με την αίσθησή του, να έχει βρει την καρδιά, χωρίς να την φαντάζεται, σκεπτόμενος ότι στην καρδιά βρίσκεται η αόρατη χάρις του παναγίου Πνεύματος που ελάβαμε με την βάπτισή μας στο όνομα της Αγίας Τριάδος.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Στην αρχή αυτού του τρόπου θα υπάρξουν δυσκολίες, κυρίως από τον διάβολο, αλλ\’ αυτές δεν πρέπει να σταθούν εμπόδιο διότι θα παραμερίσουν με το χρόνο και τη χάρη του Θεού. Εκείνο που πρέπει πολύ να προσέξουμε, είναι η αμέλεια. Ο χαμένος χρόνος δεν ξαναγυρίζει πλέον για να πούμε τις χαμένες ευχές. Το πνευματικό κέρδος των δεν το έχουμε βάλει στο πνευματικό βαλάντιο. Αυτό θα μας συμβεί και στον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας, αν δεν αναλάβουμε αγώνα επιμελημένο, να βιάσουμε τον εαυτό μας στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αποκλείοντας έτσι τα κακά της αμέλειας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Όταν νοιώθω την ευχή να λέγεται τόσο όμορφα και η ψυχή μου να ολοδροσίζεται θεοχαριτωμένα, τότε πια, πέρα ως πέρα, αντιλαμβάνομαι τι μεγάλη ζημιά μου έκανε ο λίβας της καταστρεπτικής αμέλειας, καίγοντας και μαραίνοντας το ολόδροσο θεϊκό λουλούδι, την ευχή του Ιησού. Τρέμω από φόβο και έλεγχο, για το τι θα πω στο Θεό, μετά από τόσες γνώσεις περί της προσευχής και της νήψεως, όταν παρουσιάσω τόση ασυγχώρητη αμέλεια στην ευχή του Χριστού μας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Εκατομμύρια ευχές ματαίωσε ο χρόνος της ραθυμίας και της αμέλειας! Να ήταν αυτό μόνο! Η αμέλεια και η πλαδαρή ζωή πόσα και πόσα αμαρτήματα δεν συσσωρεύουν, και σαν άλλο δυσβάστακτο φορτίο, φορτώνονται στους αδύναμους ώμους της καχεκτικής ψυχής του αμελούς!</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τα αμαρτήματα του ανθρώπου γίνονται τείχος (κατά τους Πατέρες) ανάμεσα ψυχής και Θεού και εμποδίζουν έτσι το θείο έλεος να κατέλθει στον άνθρωπο. Το μακάβριο αυτό τείχος των αμαρτιών πρέπει να πέσει, για να επανασυνδεθεί η ψυχή, με το Θεό Πατέρα της. Και πέφτει μόνο με την ιερή δύναμη της εξομολογήσεως και της μετάνοιας. Και τότε, το έλεος του Θεού κατεβαίνει ως άλλη δρόσος Αερμών, σαν ολοφώτεινος ανοιξιάτικος ήλιος, και πλημμυρίζει η καρδιά του κεκαθαρμένου ανθρώπου από χάρι και δάκρυα μετανοίας και ανέκφραστης χαράς. Και αν διατηρήσει αυτή την ευλογία του Θεού, εν προσοχή σε όλα, και την σμίξει με την εργασία της ευχής του Ιησού, και χωρίσει τον εαυτό του εν ησυχία, μονάζων «ως στρουθίον επί δώματος», τότε άρχονται τα υψηλά του θείου ελέους. Εδώ αφήνω τον ησυχαστικό φιλόσοφο, τον Αββά Ισαάκ τον Σύρο, να μας μιλήσει για τα υψηλά χαρίσματα της μετανοίας και της ευχής.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">«Δια της συνεχούς επικλήσεως του ονόματος του Θεού, φεύγουν οι μάταιοι λογισμοί, ο νους περιορίζεται εις την ενθύμησιν των θείων νοημάτων, δεν ενδιαφέρεται δια την παρούσαν ζωήν, αλλά εκ της μεγίστης ηδονής της συνεχούς μελέτης του θείου ονόματος, υψούται εις τον Θεόν. Λαμβάνει αίσθησιν της άλλης ζωής του μέλλοντος αιώνος και την εις τους δικαίους αποκειμένην ελπίδα, προγεύεται το μεγαλείον εκείνης της ζωής και λέγει μετ\’ εκπλήξεως, «ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως και φρονήσεως του ανεξιχνιάστου Θεού». Διότι ητοίμασεν άλλον κόσμον τόσον θαυμαστόν δια να εισαγάγη εις αυτόν όλους τους λογικούς και φυλάξει αυτούς εις την ατελεύτητον ζωήν… Κάθε κόπος και μόχθος και πειρασμός δεν ημπορεί να συγκριθή με την μακαρίαν εκείνην ζωήν. Και μυρίας ζωάς εάν έχομεν, και όλας εάν τας εθυσιάζαμεν, δεν εκάναμεν τίποτε το σπουδαίον εν σχέσει προς την μέλλουσαν δόξαν εις την οποίαν ο Δεσπότης Χριστός, δια του Τιμίου και Ζωοποιού αίματος επιποθεί να αποκαταστήση ημάς… Δια τούτο ο ουρανοβάμων Απόστολος Παύλος λέγει «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν ημίν αποκαλυφθήναι δόξαν». (Αυτό από τον Αββά Ισαάκ).</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τι πόθος ιερός, τι ζήλος αγαθός που γίνεται στην ψυχή, ακούγοντας τόσα ωραία πνευματικά χαρίσματα περί ουρανίας γεύσεως, που λαμβάνει εκείνος που μετανοεί ειλικρινά, που προσεύχεται συνεχώς και ησυχάζει. Αν θέλουμε και ημείς να γευθούμε με αίσθηση την αιώνια ζωή, το Θεό μέσα μας, με αίσθηση και ψηλάφηση, πρέπει να αναλάβουμε βιαστικό αγώνα νήψεως εν πάσι. Να αφήσουμε την αμέλεια στην άκρη, και να πιάσουμε την ευχή του Ιησού στο στόμα, στο νου, αδιάλειπτα, προσέχοντας και επαγρυπνώντας σε όλα. Η επίγνωση της μηδαμινότητάς μας να κάμνει ανύστακτα την παρουσία της σ\’ όλες τις ενέργειες του νου. Η μνήμη της θείας παρουσίας, πρέπει να μας συνέχει συνεχώς.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τι νοερή δροσιά που απλώνεται στην ψυχή, και τι ασφάλεια της γίνεται, νοιώθοντας ότι ζη και υπάρχει μέσα στο Θεό Πατέρα της και αυτός μέσα σ\’ αυτήν! Τι μακαριώτερο να αξιωθεί ο τιποτένιος άνθρωπος να νοιώσει ζωντανά το Θεό κατά χάριν και μέθεξιν!</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ευλογημένα μου παιδιά! Προσπαθήστε να αισθανθήτε την μεγάλη αγάπη του Θεού για τον κόσμο. Ο Χριστός «εφανερώθη εν σαρκί και γέγονεν άνθρωπος» για να μας χαρίσει την Ουράνια βασιλεία Του. Εχάσαμε με την αμαρτία των πρωτοπλάστων τον επίγειο Παράδεισο, αντ\’ αυτού όμως ο Χριστός, μας χαρίζει τον ουράνιο Παράδεισο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"> </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: agiazoni.gr</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-49546129429841025622024-01-22T07:33:00.000-08:002024-01-22T07:33:14.584-08:00Ἐσεῖς τὴ δουλειά σας κι ἐγὼ τὴ δική μου δουλειὰ ?(Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου) APO DIAKONHMA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZv1Bf2Gjxyd-403EGgu66BQS6q64wjODF0dTtfQm_nNXztWX8NxZ14l9u21cH2eZedKLoc-xmMA_PQ4o6BsUpD2HmJNjAh3aL43JYbqPNVGJdG0C5PwM0_uabBZpcIbDREPPKgI9vyFV8iRqUE4X-_JBj1JzzwDxv-9WmdzEk78C9EU5eb3IhTEc_uZYs/s376/gEfraimFilotheitis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="376" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZv1Bf2Gjxyd-403EGgu66BQS6q64wjODF0dTtfQm_nNXztWX8NxZ14l9u21cH2eZedKLoc-xmMA_PQ4o6BsUpD2HmJNjAh3aL43JYbqPNVGJdG0C5PwM0_uabBZpcIbDREPPKgI9vyFV8iRqUE4X-_JBj1JzzwDxv-9WmdzEk78C9EU5eb3IhTEc_uZYs/s320/gEfraimFilotheitis.jpg" width="255" /></a></div><br /><p><br /></p><p><span style="font-size: large;">Ὅταν εἶχε πρωτοδημιουργηθῆ ἡ ἀδελφότης μας στὴ Νέα Σκήτη, συνέβη ἕνα γεγονὸς μὲ κάποιον γέροντα τῆς σκήτης, καὶ τρομακτικὸ καὶ ὠφέλιμο. Οἱ παλαιοὶ πατέρες βέβαια τὸ θυμοῦνται.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτὸς ὁ γέροντας ἦταν ἄρρωστος ἀπὸ τὴν καρδιά του, ἀλλὰ ὁ πειρασμὸς «ἔβαζε τὸ πόδι του» καὶ δὲν τὸν εἶχε ἀφήσει νὰ ἐξομολογηθῆ ὠρισμένα σφάλματα, ποὺ εἶχαν σχέσι μὲ τὴν κοσμική του ζωή, ὅταν ἦταν ἀκόμη λαϊκός. Ὅταν βάρυνε καὶ κατάλαβε ὅτι πλησιάζει ὁ καιρὸς γιὰ νὰ φύγη, μὲ ξανακάλεσε μὲ τὸν ἀδελφό του, ποὺ ἦταν καὶ αὐτὸς μοναχός. Ὁ ἀδελφός του μου εἶπε ὅτι ὁ ἄρρωστος ἀνυπομονεῖ καὶ νὰ πάω νὰ τὸν τονώσω, μήπως χάσει τὴν ψυχή του. Ἀπόρησα βέβαια, πού μου εἶπε ὅτι ἔχασε τὴν ὑπομονή του, γιατί ξέρω ὅτι οἱ μοναχοὶ εἶναι κάπως ὑπομονετικοὶ στοὺς πειρασμούς, στὴν ἀσθένεια κ.λ.π. Ξεκινήσαμε γιὰ τὸ κελλί του.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅταν ἀντικρυσα αὐτὸν τὸν Γέροντα εἶδα ὅτι δὲν ἀνυπομονοῦσε, ἀλλὰ ὅτι τὸν εἶχαν περικυκλώσει οἱ δαίμονες. Ἀφοῦ μείναμε οἱ δύο μας μὲ τὸν ἀσθενῆ, τὸν ρώτησα ἂν τὸν πλησίασαν πονηρὰ πνεύματα. Ἀπάντησε καταφατικά. Ἦταν ἐξαγριωμένος, κοίταζε δεξιὰ – ἀριστερὰ καὶ προσπαθοῦσε νὰ πάρη προφυλακτικὰ μέτρα σὰν νὰ προσπαθοῦσαν νὰ τὸν δαγκώσουν σκυλιὰ λυσσασμένα. Τόνωσα τὴν φωνή μου, γιὰ νὰ ἀποσπάσω τὴν προσοχή του ἀπὸ τοὺς δαίμονες, καὶ τὸν ρώτησα τί τὸν ἔλεγαν τὰ δαιμόνια. «Οὔ…! τί μου λένε…, δὲν λέγεται». «Ὄχι, ὄχι! Γιὰ πρόσεξε καλά, τοῦ εἶπα, γιατί αὐτὰ γνωρίζουν καλύτερα τὰ δικά μας ἁμαρτήματα ἀπ’ ὅσο τὰ ἐνθυμούμεθα ἐμεῖς». Οἱ δαίμονες τὸν κατηγοροῦσαν γιὰ διάφορα σφάλματα, ποὺ κατὰ τὸ πλεῖστον δὲν τὰ εἶχε ἐξομολογηθῆ καὶ τοῦ τὰ θεάτριζαν, γιὰ νὰ τὸν ἀπελπίσουν. Μου τὰ ἔλεγε κι ἐγὼ του τὰ ἔπαιρνα ἐλπίζοντας ὅτι ὁ Θεὸς θὰ κάμη τὸ ἔλεός Του καὶ σ’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο σ’ αὐτὴ τὴ δύσκολη ὥρα ποὺ βρέθηκε.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἐπειδὴ ἔβλεπα, ὅμως, ὅτι ἐξακολουθοῦσε νὰ εἶναι ἀνήσυχος, ἀπελπισμένος, ἐξαγριωμένος, του ζήτησα νὰ φύγω λίγο ἀπὸ κοντά του, γιὰ νὰ ζητήσω ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς ἀδελφότητος νὰ του κάνουν κομποσχοίνι. «Ὄχι πνευματικέ, μου λέει, κάθισε δίπλα μου». Μὲ παρακαλοῦσε μὲ ἀγωνία. Τὸν ἔπεισα καὶ ἀπομακρύνθηκα 2-3 λεπτὰ ἀπὸ κοντά του, γιὰ νὰ ζητήσω τὴν προσευχὴ τῶν πατέρων. Ὅταν ἐπέστρεψα, τὸν βρῆκα εἰρηνικό. Οἱ δαίμονες, ὅπως μου εἶπε, ἦταν ἐκεῖ, ἀλλὰ σιωποῦσαν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τὸ βράδυ, στὴν κατ’ ἰδίαν ἀγρυπνία, ἐνίωσα ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ δαιμόνια ποὺ ἦταν στὸν γέροντα ἦλθαν μέσα στὸ δικό μου κελλὶ καὶ μοῦ δημιουργοῦσαν ἀνησυχία, φασαρία. Στὰ χρονικά μου γιὰ πρώτη φορὰ γνώρισα τόσα δαιμόνια, τόσο κοντά, τόσο αἰσθητὰ νὰ μὲ πολεμοῦν. Ἄναψα τὴ λάμπα νὰ διαβάσω, ἀλλὰ ποὺ νὰ διαβάσω! Δεξιὰ-ἀριστερὰ δαιμόνια! Δὲν φοβήθηκα καθόλου. Ἤξερα ὅτι ἤθελαν νὰ μὲ φοβίσουν, γιὰ νὰ μὴ ξαναπάω στὸν γέροντα, ἀλλὰ ἐγὼ τοὺς ἀπάντησα: «Ἐσεῖς τὴ δουλειά σας κι ἐγὼ τὴ δική μου δουλειά». Ἔπειτα, στὴ Θεία Λειτουργία, δὲν παρουσιάστηκαν καθόλου.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ξαναπῆγα στὸν ἄρρωστο, γιὰ νὰ τὸν βοηθήσω μὲ εὐχέλαιο, ἐξομολόγησι καὶ ὅλα τὰ ἀπαραίτητα. Τὸν ρώτησα ἂν ἐκτὸς ἀπὸ τὰ δαιμόνια εἶναι ἐκεῖ καὶ ὁ φύλακας ἄγγελός του. Ἀπάντησε καταφατικὰ καὶ ἐπίσης ὅτι περιμένει ἀνωτέρα διαταγὴ γιὰ νὰ τὸν «πάρη». «Καλά, τοῦ εἶπα, τὸν δικό σου ἄγγελο τὸν βλέπεις, τοὺς δικούς μας (γιατί ἤμουν μαζὶ μὲ ἕναν ἄλλο πνευματικὸ) δὲν τοὺς βλέπεις;» «Τοὺς βλέπω, ἀπάντησε, καὶ μάλιστα οἱ δικοί σας ἄγγελοι φέρουν σὰν στέμμα στὸ κεφάλι καὶ κάτι ἄλλο περισσότερο» (ποὺ φανερώνει ὅτι οἱ ἄγγελοι ποὺ φυλάγουν τοὺς πνευματικοὺς ἔχουν κάτι ἰδιαίτερο ἐπάνω τους). Στὴ συνέχεια μοῦ εἶπε ὅτι τὴν Δευτέρα (ἦταν Παρασκευὴ) θὰ γίνη πανήγυρις (ἐννοοῦσε τὴν κηδεία του) καὶ ὅτι θὰ παρευρεθοῦν καὶ κάποια πρόσωπα ποὺ ἔλειπαν ἐκεῖνες τὶς μέρες, πράγμα ποὺ ἔγινε. Στὰ τελευταῖα του οἱ δαίμονες, ἐπειδὴ εἶδαν ὅτι ἔχασαν αὐτοί, λόγω τοῦ ὅτι ὁ γέροντας ἐξωμολογήθηκε τὶς ἁμαρτίες του, ἐξαγριώθηκαν καὶ θέλησαν νὰ τὸν ὑποσκελίσουν σὲ κάτι σοβαρό, ὥστε νὰ χάση τὴν ψυχή του. Τὴν νύχτα τῆς προπαραμονῆς τοῦ θανάτου του ἔστειλα τὸν π. Ἰωσήφ, νὰ τόν συμπαρασταθοῦν νὰ τοῦ κάνουν κομποσχοίνι καὶ νὰ τὸν ξενυχτίσουν. Ὅταν πῆγα τὸ πρωί, μοῦ εἶπε ὅτι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νύχτας, παρὰ λίγο νὰ χάση τὴν ψυχὴ του ἐξ αἰτίας τῆς πονηρίας τῶν δαιμόνων. Τοῦ ἔδειχναν δήλ. ἕνα σταμνὶ γεμάτο μὲ νερό, ποὺ ἦταν ἐκεῖ δίπλα, καὶ τοῦ ἔλεγαν πώς, ἂν τὸ πιῆ ὅλο, θὰ γίνη καλά. Ὁ γέροντας κατάλαβε πώς, ἂν τὸ ἔκανε αὐτό, θὰ ἔσκαζε, ἀλλὰ τὸν νίκησε ὁ λογισμὸς νὰ τὸ κάμη, γιὰ νὰ τελειώση τὸ βάσανό του. Ζήτησε τὸ σταμνὶ ἀπὸ ἕναν πατέρα, ἀλλὰ ἐπενέβη ἄλλος καὶ εἶπε πὼς ἂν τὸ κάμη αὐτὸ θὰ πεθάνη. Ἔτσι ξέφυγε κι ἀπ’ αὐτὴ τὴν παγίδα τῶν δαιμόνων.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τὸν βρῆκα νὰ κάθεται εἰρηνικὸς σὲ μία πολυθρονίτσα. «Εἶμαι πολὺ καλά, πνευματικέ μου, μοῦ εἶπε, ὁ Θεὸς νὰ σὲ ξεπληρώση τὸ καλὸ πού μοῦ ἔκαμες». Ἔφυγα, γιὰ νὰ ξεκουραστῶ λίγο μετὰ τὴν ὁλονύκτιο ἀγρυπνία καὶ μὲ τὴν προοπτικὴ νὰ ἐπιστρέψω ξανὰ στὸν ἑτοιμοθάνατο. Ὅταν ξύπνησα, ἔμαθα ὅτι πρὸ μισῆς ὥρας χτύπησαν οἱ καμπάνες. Πράγματι ὁ γέροντας εἶχε τελειώσει.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτὴ ἡ περίπτωσις φανερώνει ἄνθρωπο ποὺ δὲν ἦταν προετοιμασμένος καλὰ γιὰ τὴν ἔξοδό του. Τώρα θὰ σᾶς πῶ καὶ τὴν περίπτωσι τοῦ προετοιμασμένου καλῶς πνευματικοῦ ἀνθρώπου, γιὰ νὰ δοῦμε τὴ διαφορὰ μεταξύ τους.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτὸς ὁ καλῶς προετοιμασμένος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Γέροντάς μου. Ὅταν καθόταν γιὰ νὰ προσευχηθῆ, πρῶτα σκεπτόταν πὼς πέρασε τὴν ἡμέρα, ποιὸ πάθος τὸν ἐνοχλεῖ, ποιὰ ἀδυναμία ζῆ καὶ ἔπαιρνε νέα ἀπόφασι, γιὰ νὰ τὰ καταπολέμηση νὰ σβήσουν. Αὐτὴ ἡ προεργασία γινόταν κάθε νύχτα στὴν προσευχὴ τοῦ Γέροντα καὶ τὸν εἶχε ἑτοιμάσει ἀνθρωπίνως, θὰ μποροῦσα νὰ πῶ, τέλεια, ὥστε νὰ ἀντιμετώπιση τὸν θάνατο. «Παιδί μου, πῶς θὰ περάσω τὸ γεφύρι τοῦ θανάτου», μοῦ ἔλεγε. «Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλα τακτοποιημένα».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τὸ ὅτι ἦταν πολὺ καλὰ προετοιμασμένος τὸ ἔδειξαν οἱ προθανάτιες καταστάσεις. Μία ἀπ’ αὐτὲς τὶς καταστάσεις ἦταν ὅτι ἔκλαιγε ἀπὸ πολὺ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας. Δὲν εἶχε κανέναν ἔλεγχο στὴ συνείδησή του. Περίμενε τὸν θάνατο σὰν μία πανήγυρι, σὰν μία λύτρωσι ἀπὸ τὴν πίεσι ἐδῶ τοῦ κόσμου, ἀνυπομονοῦσε νὰ δὴ τὸ Θεῖο Πρόσωπο καὶ νὰ ἀπολαύση καὶ νὰ χορτάση τὸ κάλλος Του, νὰ μπῆ μέσα στὸ ἀγγελικὸ τάγμα, τὸ ὁποῖο συνεχῶς τὸ ἐζοῦσε. Γι΄αὐτὸ καὶ λίγο πρὶν τὸν θάνατό του στενοχωριόταν ποὺ δὲν ἔφευγε, ἐνῶ ἡ πληροφορία ἀπὸ Θεοῦ ἦταν τέλεια καὶ θετικὴ καὶ ἡ ἀπόφαση παρμένη. «Τώρα, Γέροντα, τοῦ εἶπα ἐγώ, ἐμεῖς θὰ κάνουμε κομποσχοίνι καὶ ἐσεῖς θὰ φύγετε». Πράγματι σὲ ἕνα εἰκοσάλεπτό της ὥρας, ἐκεῖ ποὺ ὁ Γέροντας μιλοῦσε στοὺς πατέρες κοίταξε πρὸς τὸν οὐρανό, εἶδε κάτι ποὺ αὐτὸς μόνο τὸ εἶδε καὶ δὲν μπόρεσε νὰ μᾶς τὸ πῆ, ἔκλινε τὸ κεφάλι, ἔκλεισε τὰ μάτια καὶ λέγοντας τὸ «φεύγω, ἀναχωρῶ, εὐλογεῖτε, ὅλα τελείωσαν» δέχθηκε τὸν ὕπνο τοῦ μακαρίου ἀνθρώπου.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Γιὰ τὴν μνήμη τοῦ θανάτου ὁ Γέροντας μας ἔκαμνε πολλὲς διδασκαλίες μὲ πολλὰ παραδείγματα καὶ ἱστορικὰ ἀπὸ διαφόρους ἀνθρώπους καὶ ἔτσι μᾶς τὴν εἶχε ἐμφυτεύσει πολὺ βαθειὰ στὴν ψυχή μας. Μὲ τὸ ποῦ ξυπνούσαμε τὸ ἡλιοβασίλεμα, γιὰ νὰ ξεκινήσουμε τὴν ἀγρυπνία, νιώθαμε αὐτὴ τὴ μνήμη νὰ μᾶς προκαταλαμβάνη καὶ νὰ μᾶς προδιαθέτη, ὥστε νὰ δοθοῦμε στὴν προσευχὴ μὲ κατάνυξι, μὲ περισυλλογή, μὲ πένθος, γιὰ νὰ βροῦμε λίγο τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πράγματι ἡ ὥρα τοῦ θανάτου εἶναι ἡ πιὸ δύσκολη ὥρα τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Αὐτὴ τὴν ὥρα πλησιάζουν οἱ δαίμονες, ἔχουν στὰ χέρια τοὺς διάφορα χαρτιὰ μὲ γραμμένα τὰ διάφορα ἁμαρτήματα λεπτομερῶς. ακόμη καὶ τὴν ὥρα, τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ὄνομα τοῦ προσώπου, μὲ τὸ ὁποῖο κάναμε κάποια ἁμαρτία. Τὰ παρουσιάζουν, γιὰ νὰ φοβήσουν τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ ποῦν ὅτι μὲ τόσα πολλὰ ἁμαρτήματα δὲν ὑπάρχει ἔλεος Θεοῦ καὶ σωτηρία, ὁ Ἅδης τὸν περιμένει, νὰ χάση τὸ θάρρος καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη του στὸν Οὐράνιο Πατέρα καὶ νὰ πιστεύση ὅτι θὰ τοῦ φερθῆ σὰν δήμιος, ποὺ ἦλθε ἡ ὥρα νὰ πάρη τὴν ἐκδίκησί του. Ἡ ψυχὴ συστέλλεται, μαζεύεται, χάνει τὸ ἠθικό της καί, χωρὶς νὰ τὸ θέλη, κάθεται καὶ προσέχει τί λένε οἱ δαίμονες. Πρέπει νάναι πολὺ γενναία ἡ ψυχή, νὰ ἔχη πολὺ μεγάλη μαρτυρία συνειδήσεως μέσα της, ὅτι εἶναι ἐντάξει. ότι ὅλα ὅσα λένε οἱ δαίμονες εἶναι ψέμματα.Κι ἂν δὲν εἶναι ψέμματα, ὅτι τὰ ἁμαρτήματα ἔχουν τακτοποιηθῆ μὲ τὴν εἰλικρινῆ ἐξομολόγησι.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τὸν Ἀββᾶ Ἀρσένιο, ὅταν πλησίαζε ἡ ὥρα νὰ φύγη, τὸν εἶδαν οἱ μαθηταί του νὰ κλαίη καὶ ἀπόρησαν. «Κι ἐσύ, Γέροντα, φοβεῖσαι τὸν θάνατο; Ἐμεῖς τί ἔχουμε νὰ ποῦμε;» Κι ὁ μέγας στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν προετοιμασία Ἀρσένιος ἀπάντησε: «Παιδιά μου, αὐτὴ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου δὲν τὴ λησμόνησα ποτὲ καὶ γι΄αὐτὸ δὲν ἀμέλησα ποτὲ τὰ καθήκοντά μου».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ μνήμη αὐτὴ τοῦ θανάτου εἶναι πάρα πολὺ δυνατή, συνέχει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνει προσεκτικό. Λεπτύνει τὴν συνείδησι καὶ τὴν φέρνει στὸ σημεῖο νὰ ἐλέγχη καὶ τὰ παραμικρὰ ἁμαρτήματα καὶ νὰ ὠθῆ τὸν ἄνθρωπο νὰ τὰ τακτοποιῆ, γιὰ νάναι ἐντάξει ἀπέναντί τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ δὲν ξέρουμε τί θὰ μᾶς συμβῆ. Πόσο πρέπει νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι μὲ μία προσεκτικὴ ζωή!….</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Δὲν ξέρουμε τὴ στιγμὴ καὶ τὴν ὥρα, ποὺ θὰ μᾶς καλέση ὁ Θεός. Γιαυτὸ πρέπει νὰ ἔχουμε προσεκτικὴ ζωή. Σὰν μοναχοὶ νὰ προσπαθοῦμε ὁλοένα καὶ νὰ καλυτερεύουμε τὴν ψυχική μας κατάσταση, νὰ μὴν ἀδιαφοροῦμε, νὰ μὴν παίρνουμε τὰ πράγματα ρηχά, νὰ κοιτᾶμε τὸν σκοπό μας….</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Νὰ τηροῦμε τὰ μοναχικά μας καθήκοντα, να΄χουμε ἀγάπη, ἀδελφοσύνη, νὰ μὴ πικραίνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ μὴ σκανδαλίζη ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ ὑπομένουμε ἀλλήλους. Ὁ ἕνας νὰ συνεργῆ στὸ καλό του ἄλλου μὲ τὸ καλὸ παράδειγμα. Νὰ ὠφελούμεθα, νὰ ὠφελοῦμε καὶ τοὺς ἄλλους ποὺ μᾶς πλησιάζουν καὶ ἔρχονται νὰ δοῦν κάτι καλύτερο στὸ μοναστήρι. Ἔχουμε χρέος καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας, τοὺς λαϊκούς. Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι ὠφέλιμος, καὶ στὸν ἑαυτὸ του εἶναι ὠφέλιμος καὶ στὸν πλησίον του. Ὅπως, ὅταν κανεὶς ἔχη μικρόβιο κολλητικό, τὸ μεταδίδει καὶ στοὺς ἄλλους, ἔτσι γίνεται καὶ στὰ πνευματικά. Ὅταν εἶναι κανεὶς ψυχικὰ ἄρρωστος, μεταδίδει τὴν ἀσθένειά του καὶ στὸν ἄλλον καὶ τὸν παρασύρει στὸ κακό. Καὶ θὰ δώσουμε λόγο, ἐὰν σκανδαλίζουμε τὸν πλησίον μας….</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ σὰν συμβουλὲς καὶ εὔχομαι νὰ μᾶς ἀξιώση ὁ Θεὸς νὰ προετοιμαζώμεθα συνέχεια, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς σωτηρίας. Ἀμήν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">* Αποσπάσματα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας πρὸς μοναχοὺς περὶ μνήμης θανάτου.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: agiazoni.gr</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-30937897644641749442024-01-22T07:30:00.000-08:002024-01-22T07:30:55.945-08:00<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjr6oEo9AOrJXW82mqRyx1XN1bUNenTBgnND98ylYTTVp3oS5gdP6SslPshPBsqE_nd8mhO5_f9dCz-b-G9FLLf0ew1Fs9kHObfIkZpvenqfFxlcjUMmS8khxjHZI3OJdGE-GzGKcDWFWRXAzJZ7s8r_NS84CSH9kts4-pGHRiQZvyXE49IclHk1DnDAdn/s630/EUSPLAXNIA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="630" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjr6oEo9AOrJXW82mqRyx1XN1bUNenTBgnND98ylYTTVp3oS5gdP6SslPshPBsqE_nd8mhO5_f9dCz-b-G9FLLf0ew1Fs9kHObfIkZpvenqfFxlcjUMmS8khxjHZI3OJdGE-GzGKcDWFWRXAzJZ7s8r_NS84CSH9kts4-pGHRiQZvyXE49IclHk1DnDAdn/s320/EUSPLAXNIA.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBCtr27bvhKhIF4ACgeuofWLXlL9rgOhsophaNs1lfbWdqPCXRgHXojBrnCncNoXNsS2mc_KfUu2NwaUwkzqKj1xXdSfFpA2LKi4w-HQkgAHUh9-42kue8f9pP6cZcnpu-1wveXTjYt0dcEqXBmTRINb7Ej1AWOVlkmdQWCKtHbRf341UzT3LwkDNdj21e/s664/gerontas-efraim-tis-amerikis-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="664" data-original-width="533" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBCtr27bvhKhIF4ACgeuofWLXlL9rgOhsophaNs1lfbWdqPCXRgHXojBrnCncNoXNsS2mc_KfUu2NwaUwkzqKj1xXdSfFpA2LKi4w-HQkgAHUh9-42kue8f9pP6cZcnpu-1wveXTjYt0dcEqXBmTRINb7Ej1AWOVlkmdQWCKtHbRf341UzT3LwkDNdj21e/s320/gerontas-efraim-tis-amerikis-1.jpg" width="257" /></a></div><br /><p><br /></p><p><span style="font-size: large;">Ο Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης σε μια ομιλία του για τη θεία Αγάπη και Ευσπλαχνία του Θεού. Με αφορμή την παραβολή του Ασώτου υιού, παρουσιάζεται η Φιλανθρωπία του Θεού και αναπτύσσεται η διδασκαλία για τη Μετάνοια και την επιστροφή του ανθρώπου στο Θεό. Ο πολύπειρος Γέροντας μιλά επίσης για την Αγάπη του Φύλακα Αγγέλου προς τον άνθρωπο και για το χρέος της προσευχής προς τους άλλους ανθρώπους. Η ομιλία έγινε στο εξωτερικό.</span></p><p><br /></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-1908563105322681902024-01-22T07:28:00.000-08:002024-01-22T07:28:23.136-08:00Ο άγιος Εφραίμ έσωσε κλινικά νεκρό<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiQXrb3DNF8OrbzX2a5wTpT-iby59oD_LpZQPfdY4D-vjDcCW48ezXXfmZBWKVM_jHDYMBUUsGmccXUXpEFbRMW6fBxc9W5Gp7J069jGc5q2CYSbFd22A9A-H5o1Cu9GfqyiIvRqSVI3Ac_W6AX0m4db1ylr24wpWLgwXAHowDnmWk8xuwce2UmB_A9Xlv/s827/ef_4_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="434" data-original-width="827" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiQXrb3DNF8OrbzX2a5wTpT-iby59oD_LpZQPfdY4D-vjDcCW48ezXXfmZBWKVM_jHDYMBUUsGmccXUXpEFbRMW6fBxc9W5Gp7J069jGc5q2CYSbFd22A9A-H5o1Cu9GfqyiIvRqSVI3Ac_W6AX0m4db1ylr24wpWLgwXAHowDnmWk8xuwce2UmB_A9Xlv/s320/ef_4_1.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;">Πριν από 15 χρόνια ο Μιχάλης, που μόλις είχε «πατήσει» τα 18, έπεσε θύμα σοβαρού τροχαίου. Ενα αυτοκίνητο έπεσε με δύναμη στο μηχανάκι που οδηγούσε, στο χωριό Κουνάβοι, και ο άτυχος νεαρός εκτοξεύτηκε πολλά μέτρα μακριά, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και να παραμείνει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Οι γιατροί τον θεωρούσαν «κλινικά νεκρό».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ο θείος του, Μάρκος Βασιλάκης, έμπορος της κεντρικής λαχαναγοράς Ηρακλείου, διηγείται συγκινημένος στην «Espresso» πώς ο άγιος Εφραίμ έκανε το θαύμα που, όπως λέει, «έσωσε το παλικάρι μας και άλλαξε τη ζωή της οικογένειας»:</span></p><p><span style="font-size: large;">«Κλαίγαμε όλοι»</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">«Το παιδί είναι γιος της πρώτης μου ξαδέρφης. Οι γιατροί δεν του έδιναν ελπίδες κι εμείς είχαμε ετοιμάσει ακόμα και την κηδεία του, αφού είχαμε παραγγείλει φέρετρο και είχαμε βγάλει τα κηδειόσημα! Η μητέρα του σερνόταν σαν νεκροζώντανη στους διαδρόμους του Βενιζελείου και όλοι μας κλαίγαμε για τα χαμένα νιάτα του αγοριού. Μέχρι που ένα πρωινό είδα στον μεγάλο διάδρομο του νοσοκομείου μία ψηλή γυναίκα (γύρω στο 1.75 μ.), περίπου 70 ετών, με γκρίζα μαλλιά και ράσο. Το πρόσωπό της ήταν πολύ ευγενικό και καλοσυνάτο και στα χέρια της κρατούσε ένα μπουκαλάκι με λάδι. “Δώστε μου ένα κομμάτι βαμβάκι” μου είπε κι εγώ αποσβολωμένος έψαξα να βρω. Ζήτησα από την ξαδέλφη μου και μητέρα του Μιχάλη να μου βρει και το πήγα στη ρασοφόρο. “Να σταυρώσετε με το λαδάκι του αγίου Εφραίμ το παιδί” είπε και μου έδωσε το λαδωμένο βαμβάκι. Γύρισα αμέσως να το δώσω στην ξαδέρφη μου και, όταν ξαναγύρισα προς το μέρος της για να την ευχαριστήσω, είχε εξαφανιστεί» διηγείται.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ακόμα και τόσα χρόνια αργότερα ο 52χρονος δείχνει σοκαρισμένος καθώς αφηγείται με φωνή που τρέμει το συγκλονιστικό περιστατικό που φανερώνει θεία παρέμβαση: «Πάγωσα, γιατί ο χώρος ήταν τεράστιος και δεν γινόταν να έχει στρίψει κάπου. Ωστόσο, έτρεξα να τη βρω στις σκάλες, κάτω, ρώτησα παντού, αλλά κανείς δεν την είχε δει».</span></p><p><span style="font-size: large;">Το κακό μαντάτο</span></p><p><span style="font-size: large;">Απογοητευμένος έφυγε και έκανε δύο μέρες να πάει να ξαναδεί τον ανιψιό του, περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσει το κακό μαντάτο: «Σε δύο μέρες άκουσα να χτυπά το τηλέφωνο, αλλά η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής δεν μας είπε αυτό που απευχόμασταν να ακούσουμε, αλλά αυτό που ελπίζαμε και προσευχόμασταν. Ο ανιψιός μου όχι μόνο βελτιώθηκε, αλλά ξύπνησε και είχε επαφή με το περιβάλλον, μόλις δύο μέρες μετά την εμφάνιση της ρασοφόρου! Αν αυτό δεν ήταν θαύμα, τότε τι ήταν; Σήμερα στα 33 του χρόνια το παλικάρι μας ζει και βασιλεύει»!</span></p><p><span style="font-size: large;">Οπως λέει ο κ. Βασιλάκης, ενάμιση μήνα αργότερα, όταν ο Μιχάλης πήρε εξιτήριο, οι γονείς του τον πήγαν στην Αγγλία μαζί με τις εξετάσεις: «Οι γιατροί εκεί δεν πίστευαν στα μάτια τους και έλεγαν πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να βρίσκεται στη ζωή το παιδί! Ταλαιπωρήθηκε πολύ, βέβαια, μπαινοβγαίνοντας σε κλινικές για φυσικοθεραπείες κ.λπ., αλλά ούτε το παιδί διαμαρτυρήθηκε ούτε κανείς άλλος».</span></p><p><span style="font-size: large;">Εχτισε εκκλησία (στη Ρογδιά) προς τιμήν του σωτήρα του ανιψιού του</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Από την ημέρα που σώθηκε ο ανιψιός του, δεν έβγαινε από το μυαλό του κ. Βασιλάκη ο άγιος Εφραίμ. Ο 52χρονος έμπορος, που είναι πατέρας δύο παιδιών, πριν από εκείνη τη μέρα ούτε το όνομά του δεν είχε ακούσει! Από τότε, όμως, έβαλε σκοπό να γνωρίσει τον άγιο που επανέφερε στη ζωή τον ανιψιό του ενώ είχε περάσει το κατώφλι του Αδη:</span></p><p><span style="font-size: large;">«Επισκέφτηκα την εκκλησία του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη και συγκλονίστηκα. Εμαθα τα πάντα γι’ αυτόν και, όταν επέστρεψα στην Κρήτη, αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον σωτήρα άγιο! Μαζί με τη σύζυγο και τους γιους μου αποφασίσαμε να φτιάξουμε μία εκκλησία στο όνομά του στη Ρογδιά. Αρχισε να χτίζεται το 2004 και ως το 2007 ήταν έτοιμη για να λειτουργήσει. Μέχρι σήμερα όλο και κάτι θα προσθέσουμε για να είναι ολοκληρωμένη και όμορφη και να την επισκέπτονται οι πιστοί απ’ όλη την Κρήτη κι όχι μόνο». Ο ναός είναι γραφικός, χτισμένος με λευκή πέτρα και στο εσωτερικό του επικρατούν το λευκό και το καφέ του ξύλου, ενώ το μεγάλο προαύλιο είναι «ντυμένο» με άσπρα πετραδάκια.</span></p><p><span style="font-size: large;">Φέτος, στη γιορτή του αγίου Εφραίμ στις 5 Μαΐου, λειτούργησαν τέσσερις ιερείς και μαζεύτηκε πολύς κόσμος για να προσκυνήσει την εικόνα του, που είναι γεμάτη με δεκάδες τάματα από πιστούς.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: iellada.gr</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-14960890470330579032024-01-22T07:26:00.000-08:002024-01-22T07:26:27.405-08:00 «Ο γέροντας Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό» 1 Μαρτίου 2022 APO DIAKONIMA<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzwYaYjb-zE4tmo_iq3WjXS7iu0GeVHKdgcWa-txwrWelzdPSLw-BuN9TKknBx3ozOSBVkFln27Ywp-0jpEv0hfnUDR8oc8eladKbqomHyHjudoHByn_jXTspiFu3oURUTr3YVXuZ66t9JzFgAiqjHGmkJXBBXRWWNgV4lBP8wcauDCJlx6AchhQ1sotgp/s827/efraim-arizona-1200x756_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="827" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzwYaYjb-zE4tmo_iq3WjXS7iu0GeVHKdgcWa-txwrWelzdPSLw-BuN9TKknBx3ozOSBVkFln27Ywp-0jpEv0hfnUDR8oc8eladKbqomHyHjudoHByn_jXTspiFu3oURUTr3YVXuZ66t9JzFgAiqjHGmkJXBBXRWWNgV4lBP8wcauDCJlx6AchhQ1sotgp/w640-h404/efraim-arizona-1200x756_0.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;">Ο π. Αντώνιος Μοσχονάς, συνταξιούχος εφημέριος στο Tucson, από τους βασικούς συνεργάτες και συμπαραστάτες του Γέροντα Εφραίμ στην περιοχή, αναφέρει:</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">«Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ. Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. Είχαμε ξεχάσει την προσευχή το κομποσχοίνι την εξομολόγηση τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Το σπουδαιότερο, δεν αφήναμε να δημιουργηθούν μοναστικά κέντρα. Τα θεωρούσαμε ότι δεν χρειάζονται και ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην Εκκλησία μας. Και ήρθε ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι χωρίς κοσμικές σπουδές, χωρίς πτυχία θεολογίας, χωρίς να έχει ρηξικέλευθες και καινοτόμους ιδέες, όπως πιστεύαμε ότι έχουμε εμείς και μας θύμισε την παράδοσή μας. Δεν πούλησε σουβλάκια, γύρο, μουσακά, μπακλαβάδες και τα άλλα φαγητά της ελληνικής κουζίνας, αλλά πούλησε, ή μάλλον προσέφερε δωρεάν, τον ξεχασμένο Χριστό της Ορθοδοξίας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Δεν κάλεσε σε χορούς και διασκεδάσεις, αλλά σε αγρυπνίες και νηστείες. Και ο κόσμος, φωτισμένος από το Θεό, τον πλαισίωσε και τον περιτριγύρισε και τον ενίσχυσε. Η κοσμοσυρροή που παρατηρείται είναι άνευ προηγουμένου. Η Αμερική που προσπαθούσε να ξεφύγει από την καταναλωτική κοινωνία, την αφθονία και τον κόρο των υλικών αγαθών, με κινήματα όπως των hippies και τη στροφή προς τις ανατολικές θρησκείες, άρχισε να ανακαλύπτει τον γνήσιο και αρχέγονο χριστιανισμό της Ορθοδοξίας μας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ο π. Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό. Μας έδωσε την δυνατότητα εδώ στην Αμερική ν’ ανεβαίνουμε πάνω στον ουρανό με τα μέσα της ορθοδόξου παραδόσεως. Το μοναστήρι, του Αγίου Αντωνίου εδώ στην Αριζόνα, κτίσθηκε με σημεία που έδειξε ο Θεός. Όταν ήρθε ο Γέροντας στην περιοχή μας και έψαχνε για μέρος που θα έκτιζε τη νέα μονή, ενώ προσπαθούσε να πάει αλλού, έχασε το δρόμο του και ήρθε εδώ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Έμεινε κατενθουσιασμένος. Αμέσως πήγαμε σε κτηματομεσίτη της περιοχής για να δούμε τι μπορούσαμε να αγοράσουμε. Όταν φθάσαμε στο μέρος που κτίσθηκε το μοναστήρι αργότερα, ενώ μιλούσαμε με τον κτηματομεσίτη, ακούσαμε να χτυπάνε καμπάνες όπως χτυπάνε οι καμπάνες της Φιλοθέου. Ο Γέροντας είπε τότε: «εδώ θα το κτίσουμε». Το είπα στον αείμνηστο Αντώνιο, επίσκοπο του Σαν Φρανσίσκο, στον οποίο υπαγόμαστε και κείνος είπε μέσα του «Κεφαλλονίτικη φάρσα», διότι είμαι από την Κεφαλλονιά.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μετά δύο χρόνια όμως, ενώ πηγαίναμε στο μοναστήρι και σταματήσαμε λίγο πριν φθάσουμε να φορέσουμε τα ράσα μας, γιατί φορούσαμε λαϊκά ρούχα όπως συνηθίζουμε εδώ στην Αμερική, άκουσε τις καμπάνες και ο δεσπότης. Είχε δώσει εντολή στον ηγούμενο να μην κάνουν επίσημη υποδοχή, γι’ αυτό όταν φθάσαμε τον μάλωσε. Εκείνος όμως απάντησε ότι δεν χτύπησαν τις καμπάνες και ότι οι πατέρες είναι στα κελλιά. Τότε ο δεσπότης κατάλαβε τι συνέβη και μου εξομολογήθηκε τι είχε σκεφθεί όταν του ανακοίνωσα τι είχε συμβεί σε μας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ο επίσκοπος Αντώνιος, όταν γνώρισε τον π. Εφραίμ και το έργο του, μου είπε: «ο Εφραίμ θα γεμίσει την Αμερική με μοναστήρια. Πόσο τυχεροί είμαστε, που έχουμε γνωρίσει και περπατάμε και μιλάμε και ευλογούμεθα από ένα ζωντανό άγιο».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: iellada.gr</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-15858469130736896402024-01-22T07:23:00.000-08:002024-01-22T07:23:58.902-08:00 Περὶ τοῦ μοναχικοῦ ἀγῶνος (Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου) APO DIAKONIMA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxXEzdsFCO5LqIYUymB7YfllmE128TR5VHKqVAQCJR0PAce6TsO1aVcsKd-oMIeG3F-AMKpu-qaBYF9lzH0gGMuwuc-Wa-BTonbmNNEd6nTpC0XystnZJg9VCGIo7HWUpX3rYKyVvWgVZlwxFWiBT74AFlGfkGU4OlhuMWjyY7kIqA2WqYVx8aUph5eA9y/s376/gEfraimFilotheitis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="376" data-original-width="300" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxXEzdsFCO5LqIYUymB7YfllmE128TR5VHKqVAQCJR0PAce6TsO1aVcsKd-oMIeG3F-AMKpu-qaBYF9lzH0gGMuwuc-Wa-BTonbmNNEd6nTpC0XystnZJg9VCGIo7HWUpX3rYKyVvWgVZlwxFWiBT74AFlGfkGU4OlhuMWjyY7kIqA2WqYVx8aUph5eA9y/w510-h640/gEfraimFilotheitis.jpg" width="510" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁμιλία στὸ Σικάγο στὶς 20 Μαρτίου 1994</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Εὐλογημένα μου παιδάκια,</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Εὔχομαι ἐγώ, ὁ ταπεινὸς καὶ ἀνάξιος πατέρας σας, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἐλεεινῆς μου ψυχῆς, τὸ ἔλεος καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μας, νὰ μὴ σᾶς ἐγκαταλείψῃ ποτὲ ἕως ὅτου φθάσετε στὴν Ἄνω Ἱερουσαλὴμ στὴν πόλη τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ δίνουν ὑποσχέσεις στὸ Θεὸ κατὰ τὴν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος. Ὅσοι ὅμως ἀσπάζονται τὸ μοναχισμό, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς κοινὲς γιὰ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ὑποσχέσεις, προσθέτουν κι ἄλλες ποὺ ἀφοροῦν ἀποκλειστικὰ τὴ μοναχικὴ ζωή. Γνωρίζετε, παιδιά μου, τὶς ὑποσχέσεις αὐτές. Τὶς δώσατε μπροστὰ σὲ πολλούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς. Ἀκούσατε μάλιστα τότε τὸ λόγο τοῦ Πνευματικοῦ σας Πατέρα «Ὁ Κύριος θὰ σᾶς ἀμείψει ὄχι σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τῶν ὑποσχέσεων, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν πιστὴ τήρησή τους».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Δὲ σᾶς ὑπενθυμίζω αὐτὰ ἐπειδὴ φοβᾶμαι μήπως ἀδιαφορεῖτε γιὰ τὴ σωτηρία σας. Κάθε ἄλλο. Εἶμαι, ὁ ταλαίπωρος, πεπεισμένος ὅτι φροντίζετε γιὰ τὴν ἀπολογία ποὺ θὰ δώσετε στὴ μέλλουσα κρίση. Εἶμαι ἐπίσης πεπεισμένος ὅτι ὁ καθένας ἀγωνίζεται καὶ κοπιάζει ἀνάλογα μὲ τὶς δυνάμεις του. Ὅπως ἡ ἐπιμελὴς κλώστρια κλώθει ὁμοιόμορφα τὸ νῆμα ὅσο μακρὺ κι ἂν εἶναι, ἔτσι κι ἐσεῖς πρέπει νὰ κλώθετε τὸ νῆμα τῆς μοναχικῆς ζωῆς μὲ τὸν ἴδιο ζῆλο ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πατήσατε τὸ κατώφλι τοῦ κοινοβίου μέχρι τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Ὁ ζῆλος ποὺ δὲ χαλαρώνει ἔχει μεγάλη σημασία. Παρακολουθήσατε ποτὲ τὴ λειτουργία τῆς ἀτμομηχανῆς; Κινεῖται ὅταν ὑπάρχει ἀτμός. Κι ὅσο περισσότερος ἀτμὸς ὑπάρχει, τόσο γρηγορότερα κινεῖται. Ὅταν ὅμως ἐξασθενεῖ ἡ πίεση τοῦ ἀτμοῦ, μικραίνει καὶ ἡ ταχύτης τῆς κινήσεως. Ἡ ἀτμομηχανὴ τελικὰ σταματᾶ. Ὅ,τι εἶναι ὁ ἀτμὸς γιὰ τὴ μηχανή, εἶναι ὁ ἔνθεος ζῆλος γιὰ τὴν ἀφιερωμένη ζωή. Ὅταν ὑπάρχει ὁ ζῆλος, ὅλα προχωροῦν κανονικά. Ὅταν ὅμως ἀτονήσει ὁ ζῆλος, τότε ἡ πρόοδος σταματᾶ. Ὅλα ὁδηγοῦνται στὴ διάλυση.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μὴν ψυχραίνετε τὴν πνευματική σας θέρμη καὶ μὴν ἀποκάμετε ἀπὸ τοὺς κόπους τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Νὰ ἐλέγχετε διαρκῶς τὴν ψυχή σας, γιὰ νὰ μὴ πέσετε σὲ ἀμέλεια καὶ δώσετε εὐκαιρία στὸν ἐχθρὸ νὰ σᾶς ἐμπαίξει. Ἀγωνισθεῖτε μὲ κάθε τρόπο, γιὰ νὰ μὴν ἀδυνατίσουν τὰ τείχη τῆς καρδιᾶς. Συχνὰ νὰ ἐνθυμῆσθε τὸν πρῶτο σας ἐνθουσιασμό, τότε ποὺ ἤλθατε ἐδῶ, ἀφήνοντας τὴν οἰκογένειά σας, τοὺς συγγενεῖς καὶ τὰ φιλικά σας πρόσωπα… Ὅταν περάσατε τὸ κατώφλι τῆς Μονῆς, ἐπιθυμούσατε μόνο νὰ προσεύχεσθε, ν᾿ ἀπασχολεῖτε τὸ νοῦ σᾶς μόνο μὲ θεῖες σκέψεις, νὰ συνομιλεῖτε μόνο πνευματικῶς, νὰ μελετᾶτε μόνο τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ βιβλία τῶν Ὁσίων, νὰ ἀπωθεῖτε κάθε κοσμικό, νὰ ζῆτε μὲ εἰρήνη πρὸς ὅλους καὶ μὲ ἀδιάκριτη ὑπακοὴ στὸν Πνευματικὸ Πατέρα καὶ σ᾿ ὁλόκληρη τὴν ἀδελφότητα. Ἀσφαλῶς ἦσαν εἰλικρινεῖς αὐτὲς σας οἱ ἐπιθυμίες. Φέρνετε λοιπόν, συχνὰ στὴ μνήμη τὸν πρῶτο σας ἐνθουσιασμό. Θὰ τὸν ἀνανεώνετε ἔτσι μέσα σας, ὅπως ἀνανεώνετε τὴν ἀτμόσφαιρα σ᾿ ἕνα δωμάτιο ἀνοίγοντας τὰ παράθυρα.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μαζὶ μὲ τὴν ἀφυπνιστικὴ αὐτὴ προσπάθεια, νὰ φέρνετε πιὸ συχνά, τὰ παραδείγματα ζήλου τῶν μεγάλων Ὁσίων. Νὰ ἐντρυφᾶτε στὰ Μηναῖα καὶ στὰ Συναξάρια. Νὰ συλλογίζεσθε μὲ πόση θέρμη εὐαρεστοῦσαν τὸ Θεὸ οἱ Ἅγιοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες. Θυμηθῆτε τοὺς θαυμαστοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες τους. Μὴν ἀρκεσθεῖτε ὅμως, σὲ μία ἁπλὴ ἐνθύμηση. Σκεφθεῖτε πὼς εἶστε ὑποχρεωμένοι νὰ μοιάσετε τοὺς ἥρωες τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως στὰ διάφορα ἀθλήματα ὁ ἕνας ἀθλητὴς παρακινεῖται κι ἐνθαρρύνεται ἀπὸ τὴν προσπάθεια τοῦ ἄλλου, ὅπως ἐπίσης στὶς διάφορες ἐργασίες σας, δηλαδὴ στὰ διακονήματα, ὁ ἕνας συναγωνίζεται τὸν ἄλλο, ἔτσι ἂς θερμαίνεται κι ὁ ζῆλος σᾶς καθὼς θὰ παραδειγματίζεσθε ἀπὸ τὰ κατορθώματα τῶν Ἁγίων ἐκείνων ἀγωνιστῶν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πολὺ καλὸ κι ἅγιο εἶναι τὸ ὅτι ἐγκαταλείψατε τὸ μάταιο κόσμο καὶ φθαρτὸ καὶ ἀφιερωθήκατε στὸ Χριστό μας. Προσπαθῆστε ὅμως, Πατέρες μου καὶ παιδιά μου, νὰ ὁλοκληρώσετε τὸ ἔργο αὐτό. Δὲν εἶναι μοναχὸς (ὅπως δὲν εἶμαι καὶ ἐγὼ) ὅποιος φορᾶ τὰ ῥάσα καὶ βρίσκεται στὴ μάνδρα τῆς Μονῆς. Μοναχὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀγωνίζεται νὰ οἰκοδομήσει μέσα του τὸ πνεῦμα τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Σ᾿ αὐτὴν λοιπὸν τὴν πνευματικὴ προσπάθεια χρειάζεται πολὺ ὑπομονή, προσευχὴ καὶ ταπείνωση. Αὐτὴ καθ᾿ αὐτὴ ἡ Μονή σας, μοιάζει μὲ ἰαματικὴ κολυμβήθρα… Νὰ θεωρεῖτε τὸν ἑαυτό σας γεμάτο ἀπὸ ἀδυναμίες, τύφλωση, ἀναπηρία.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Παιδιά μου φίλτατα, ἀσφαλῶς σεῖς γνωρίζετε πολλὰ μέσα θεραπείας. Γνωρίζετε καὶ τὶς πνευματικὲς ἀσθένειες, δηλαδὴ τὰ πάθη. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι παραδομένος στὰ πάθη, δυσκολεύεται νὰ κατανοήσει τὴν κατάστασή του καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖ. Ὅταν ὅμως δεχθεῖ τὴν ἐπίσκεψη τῆς Θείας Χάριτος, τότε ἀρχίζει νὰ ξεχωρίζει μέσα του τὰ φρικτὰ συμπτώματα τῶν παθῶν, μετανοεῖ καὶ προσπαθεῖ νὰ καθαρθεῖ. Ἀρχίζει λοιπὸν ὁ ἀγώνας, ὁ πόλεμος. Πρῶτα ἐναντίον τῶν ἁμαρτωλῶν πράξεων καὶ κατόπιν ἐναντίον τῶν ἁμαρτωλῶν σκέψεων καὶ αἰσθημάτων.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ πνευματικὸς πόλεμος ἔχει πολλὲς φάσεις. Ὅταν ὁ ἀγωνιστὴς χριστιανὸς σταματήσει τὴν ἔμπρακτη ἁμαρτία, διακρίνει ὅτι ὁ νοῦς του ἀσχολεῖται μὲ ἄπρεπες σκέψεις κι ἡ καρδιὰ τοῦ ἱκανοποιεῖται μὲ ἀθέμιτα αἰσθήματα. Στρέφοντας τὴν προσοχή του στὸ ἔργο τῆς ἐσωτερικῆς πλέον κάθαρσης ἀρχίζει νὰ ἐπισημαίνει πῶς ἐπιτίθεται ὁ ἐμπαθὴς λογισμός, πῶς κρύβεται, πῶς σαγηνεύει καὶ αἰχμαλωτίζει τὴν ψυχή. Συνηθίζει ὅμως, ταυτόχρονα καὶ νὰ πολεμᾶ καὶ νὰ διώχνει τὸν πειρασμό.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅσο ὁ ἀγώνας συνεχίζεται, τόσο περισσότερο τὰ πάθη ξεριζώνονται, ἕως ὅτου τὸ ἔδαφος τῆς καρδιᾶς τελείως καθαρισθεῖ. Σημεῖο καθάρσεως εἶναι ἡ ἀποστροφή, ἡ ἀντιπάθεια, τὸ μίσος πρὸς τὰ πάθη καὶ τὶς ἀφορμές τους. Οἱ προσβολὲς τοῦ πονηροῦ εὔκολα τότε ἀποκρούονται, ἀλλὰ καὶ πάλι δὲ σταματοῦν. Τὰ πάθη ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὸ ἐσωτερικό της καρδιᾶς, μένουν ὅμως στὴν περιοχή της καὶ ὅποτε βροῦν εὐκαιρία, προσπαθοῦν πάλι νὰ κυριαρχήσουν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἔτσι, ὁ ἀγωνιστὴς ἐπισημαίνει διαρκῶς τὴν παρουσία τῆς φιλαυτίας, τῆς κατακρίσεως, τῆς ραθυμίας, τῆς ζηλοτυπίας, τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας κι ἂν καὶ νικητὴς στὸν ἀγώνα, νιώθει ὅτι εἶναι ἀκάθαρτος. Οἱ προσβολὲς καὶ μόνο τῶν αἰσχρῶν λογισμῶν, τὸν κάνουν νὰ θεωρεῖ αἰσχρὸ τὸν ἑαυτό του.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Θυμηθεῖτε τέκνα μου, τὴν περίπτωση ἐκείνου τοῦ ἀσκητοῦ ποὺ κατέκρινε διαρκῶς τὸν ἑαυτό του καὶ ἀπαριθμοῦσε πλήθη ἁμαρτιῶν σὰν νὰ τὶς εἶχε κάνει. Ἐνῶ ἁπλῶς μόνο δοκίμαζε τὶς προσβολὲς τῶν λογισμῶν. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του ἔνοχο κι ἁμαρτωλό. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν προόδευσε καὶ στὴν κάθαρση καὶ στὴν ταπεινοφροσύνη.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅσο τελειώτερος γίνεται κανείς, τόσο ἁμαρτωλότερο θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του. Ἀντίθετα, ἐκεῖνος ποὺ εἶναι γεμάτος πάθη, δυσκολεύεται πολὺ ν᾿ ἀναγνωρίσει τὴν κατάστασή του.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Εὔχομαι παιδιά μου, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἐλεεινῆς μου καρδιᾶς, κάθε πρόοδο στὸν πανέμορφο αὐτὸν ἀγώνα τῆς μοναχικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας καὶ ἄξιοι νὰ γίνετε τῶν σωζομένων στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.</span></p><p><span style="font-size: large;"> </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: agiazoni.gr</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-55174216978603689602024-01-22T07:21:00.000-08:002024-01-22T07:21:28.220-08:00Ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας μιλάει για τον Μητροπολίτη Αθανάσιο Λεμεσού.<iframe width="480" height="270" src="https://youtube.com/embed/6Uisg-r7yoc?si=QrpirqQR6a1-Ott5" frameborder="0"></iframe>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-24662281573245569012024-01-22T07:20:00.000-08:002024-01-22T07:20:07.979-08:00Ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας μιλάει για τον Μητροπολίτη Αθανάσιο Λεμεσού.<iframe width="480" height="270" src="https://youtube.com/embed/6Uisg-r7yoc?si=s8aiKpYiNSGGcgP5" frameborder="0"></iframe>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-9846442028272986242024-01-22T07:18:00.000-08:002024-01-22T07:18:43.993-08:00 Γιατί ὁ ἄδικος θάνατος στοὺς δικαίους ἀνθρώπους; (Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου)<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIsLdRKlvBcvXdYS5O-3ZfbRt6eGMKfBFavQxZvg0B3AvOUCNlWodmBBsGYPD-TymJHRibj0hGE9QH8t0P3IwRkH8dfTv3sDWCGokrhBwJrEGMnGpoLIiVIQl6o25BRdbim2OuEVCq0a8HEeIXyoUO1XiqK8KVmdf1fxvjj_HbreDXXdTuvv8tF5FNc9fE/s500/nimfios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="368" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIsLdRKlvBcvXdYS5O-3ZfbRt6eGMKfBFavQxZvg0B3AvOUCNlWodmBBsGYPD-TymJHRibj0hGE9QH8t0P3IwRkH8dfTv3sDWCGokrhBwJrEGMnGpoLIiVIQl6o25BRdbim2OuEVCq0a8HEeIXyoUO1XiqK8KVmdf1fxvjj_HbreDXXdTuvv8tF5FNc9fE/w472-h640/nimfios.jpg" width="472" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;">Διαβάζουμε στὸ Γεροντικὸ ὅτι ἕνας ἐρημίτης, ἕνας σπηλαιώτης ἀσκητής, εἶχε ἕναν ὑποτακτικὸ καὶ κάποια μέρα τοῦ ἔδωσε τὸ ἐργόχειρο καὶ τοῦ εἶπε:</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">“Παιδί μου, θὰ πᾶς,πᾷς κάτω στὴν πόλη νὰ τὸ πουλήσεις καὶ νὰ ἀγοράσεις τὰ χρειαζόμενα καὶ νὰ ἐπανέλθεις”…</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ μοναχὸς ὡς καλὸς ὑποτακτικὸς κατέβηκε καὶ ἔκανε μερικὲς ἡμέρες, μέχρις ὅτου διαθέσει τὸ ἐμπόρευμα. Καὶ στὶς ἡμέρες ἐκεῖνες εἶδε μία κηδεία πολὺ λαμπρὰ μὲ τὰ πλέον ἐξεζητημένα μέσα πολυτελείας ἐκείνου τοῦ καιροῦ, ἅμαξες καὶ ζῶα καὶ λαμπρότητες, εἶδε τὴν κηδεία νὰ πορεύεται μὲ ἕναν καιρὸ ἡλιόλουστο, μιὰ πάρα πολὺ χαρούμενη ἡμέρα, κόσμος κλπ, καὶ ἀπορῶντας ἔλεγε:</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">“Μά, ποιός νὰ πέθανε, ποιός μεγάλος ἄνθρωπος καὶ τόση μεγάλη λαμπρὰ κηδεία τοῦ γίνεται”.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Καὶ ρώτησε κάποιον ἄνθρωπο καὶ τοῦ εἶπε παραδόξως ὅτι: “ἡ Α πόρνη γυναῖκα ἀπέθανε”, καὶ ἔλεγε: “Μά, τόση χλιδή;”</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τὸ ἀντιπαρῆλθε. Τελείωσε τίς δουλειὲς ποὺ εἶχε νὰ κάνει καὶ ἐπέστρεψε εἰς τὸν γέροντά του. Καὶ ὅταν ἔφτασε πρὸ τῆς πύλης τῆς σπηλιᾶς, ἀκούει μέσα βογγητὰ καὶ μουγκρητὰ ζώου καὶ αὐτὸ ἦταν ἕνα λιοντάρι ποὺ κατεσπάραζε τὸν γέροντα ἀσκητῆ, τὸν ἐξαϋλωμένο ἄνθρωπο, καὶ ἀμέσως σαλεύτηκε ὁ νοῦς του, θόλωσε ἡ διάκριση καὶ εἶπε:</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">“Μά, ἡ πόρνη μὲ τόση λαμπρότητα καὶ τιμὲς καὶ ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος νὰ ὑποστεῖ αὐτὸν τὸν σκληρὸ θάνατο, νὰ τὸν τρώγει ἕνα θηρίο; Ποία εἶναι ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ;”</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Σὰν νὰ ἔβλεπε μέ τον νοῦ του ἀδικία καὶ ἀδιακρισία ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ σκέφτηκε νὰ ἐπιστρέψει στὸν κόσμο, διότι τὰ πράγματα δὲν εἶναι ὅπως τὰ εἶχε διδαχτεῖ καὶ φανταστεῖ. Καὶ ὅταν γύρισε τὰ βήματά του πρὸς τὸν κόσμο, ὁ Θεὸς ἐπέβλεψε δι’ εὐχῶν τοῦ Γέροντός του καὶ φάνηκε ἄγγελος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ λέει:</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">“Γιατί σκέφτηκες τόσο ἄδικα ἀπέναντι στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ;”</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">“Μά, πῶς”, τοῦ λέει, “ἄγγελέ μου, νὰ μὴν σκεφτῶ ἔτσι, τὴ στιγμὴ ποὺ βλέπω τόση διαφορὰ εἰς τὸν θάνατον, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ γέροντάς μου ἦταν ἅγιος ἄνθρωπος καὶ ἐκείνη ἦταν μία πόρνη γυναῖκα; Ἐντελῶς τὰ πράγματα διαφορετικά”.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">“Ναί, ἔτσι προφανῶς φαίνονται”, τοῦ ἀπαντᾷ ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, “ἀλλὰ ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική. Ἡ πόρνη γυναῖκα -σὰν ἄνθρωπος καὶ αὐτή- εἶχε κάνει ὁρισμένες πράξεις καλὲς καὶ ὁ γέροντάς σου πρὶν ἔρθει νὰ ἀσκητέψει, σὰν λαϊκὸς εἶχε καὶ αὐτός -σὰν ἄνθρωπος- ὁρισμένες ἁμαρτίες.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τὴν πόρνη γιὰ τίς καλές της πράξεις ὁ Θεός της ἀπέδωσε τὸ δίκαιον ὄφλημα καὶ ἔτσι δὲν τῆς χρεωστεῖ τίποτε. Ἐπειδὴ ἦταν βεβαρημένο τὸ ποινικόν της, ἔπρεπε νὰ τῆς ἀποδώσει τίς ὀλίγες πράξεις της μὲ μία δικαία ἀνταπόδοση. Ἐξ οὗ καὶ οἱ τιμὲς καὶ ἡ ἡλιόλουστη μέρα καὶ τὰ μέσα μεγαλοπρεπείας, κι ἔτσι δὲν τῆς χρεωστεῖ τίποτα.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ δὲ γέροντάς σου ἐξόφλησε τὸ ὄφλημα τῶν ἁμαρτιῶν του, ποὺ εἶχε κατὰ κόσμον, καὶ ἀπῆλθε μὲ τὴν δικαία κρίση τοῦ Θεοῦ ὁλόλαμπρος, ἐντελῶς καθαρός, μὴν ἔχοντας κηλῖδα εἰς τὸ ἔνδυμα τῆς ψυχῆς του”.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Καὶ μόλις ὁ ταπεινὸς ὑποτακτικὸς ἄκουσε τὸν ἄγγελο καὶ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, ὁπωσδήποτε ζήτησε συγνώμη καὶ μέμφθηκε τὸν ἑαυτόν του, ἐπέστρεψε καὶ συνέχισε τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ τοῦ εἰς τὴ σπηλιὰ τοῦ γέροντός του.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Γι’ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ τρέχουμε ἀσυλλόγιστα καὶ νὰ κρίνουμε οἱονδήποτε θάνατο καὶ πράξη ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς δὲν οἰκονομεῖ μόνο τὴν σωτηρία τοῦ ἀπελθόντος, ἀλλὰ φροντίζει νὰ βοηθήσει καὶ ἡμᾶς τοὺς ζῶντας γιὰ νὰ διορθώσουμε ὁ καθένας μας τὸν ἑαυτόν του.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: agiazoni.gr</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-72161472642844930412024-01-22T07:15:00.000-08:002024-01-22T07:15:46.369-08:00Τί εἶναι Ὀρθοδοξία; (Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου) 20 Ιανουαρίου 2023 Ὁμιλία ΛΒ΄. Ὀρθοδοξία• ἡ βασιλικὴ ὁδὸς τοῦ Εὐαγγελίου, σέλ. 468 (ἀποσπάσματα). APO DIAKONIMA<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRceqbElIAneu1EJ9QMWtLrMijEgL-268QNHyLeBA0DzcHq0pJkn2epHXvMJD9ZPWUP1pxH6g2tbpvBMbSlpfTabVkxmOjxM6UAW1AjoI8xJS2k6BllXWBjMcXGwkWHvSmMyApinmHGngVyW1ZHLGTLVUX_QRdW5Z1XYrVnqflBbwdmxboCRkOUbf6BEsR/s819/orthodoxiaonline%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="819" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRceqbElIAneu1EJ9QMWtLrMijEgL-268QNHyLeBA0DzcHq0pJkn2epHXvMJD9ZPWUP1pxH6g2tbpvBMbSlpfTabVkxmOjxM6UAW1AjoI8xJS2k6BllXWBjMcXGwkWHvSmMyApinmHGngVyW1ZHLGTLVUX_QRdW5Z1XYrVnqflBbwdmxboCRkOUbf6BEsR/w640-h368/orthodoxiaonline%20(1).jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι καὶ οὐσιαστικὰ δὲ γνωρίζουμε τὸ ὕψος, τὸ βάθος, τὸ πλάτος τῆς Ὀρθοδοξίας. Θὰ πρέπει νὰ τὴ δοῦμε σὲ ὅλη τὴν ἁγιότητά της.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τί εἶναι Ὀρθοδοξία; Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀλήθεια, τὸ ὀρθὸ δόγμα περὶ τοῦ Θεοῦ, περὶ τοῦ ἀνθρώπου καὶ περὶ τοῦ κόσμου, ὅπως μᾶς τὴν ἔδωσε ὁ Ἴδιος ὁ ἐνανθρωπήσας Θεὸς μὲ τὴν ὑπέροχη διδασκαλία Του, μὲ τὴν ἁγία ζωή Του καὶ μὲ τὴν λυτρωτικὴ θυσία Του, ὅπως τὴ διετύπωσε κατόπιν ἡ θεόπνευστη διάνοια καὶ καρδιὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπως τὴ «ζωντάνεψε» ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης καὶ οἱ ἄλλοι Εὐαγγελιστὲς καὶ Ἀπόστολοι μὲ τὸ οὐράνιο φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως τὴν παρέδωσαν καὶ σέ μᾶς οἱ πνευματοκίνητοι Πατέρες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς Καππαδοκίας, τῆς Συρίας, τῆς Παλαιστίνης καὶ τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἀργότερα.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅλοι αὐτοί, ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Πολύκαρπο, τὸν μαθητὴ τῶν Ἀποστόλων, μέχρι τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη στὶς ἀρχὲς τοῦ (πρό)περασμένου αἰῶνα, μὲ τὴν σοφία τους καὶ τὴν ἁγιότητά τους, μὲ τὶς θυσίες καὶ τοὺς ἀγῶνες τους μᾶς παρέδωσαν τὴν παρακαταθήκη τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ ζωῆς, τὸν θησαυρὸ τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ θαυμαστὴ ἐκείνη σύνθεση δόγματος καὶ ἤθους, θεωρίας καὶ πράξεως. Ὀρθοδοξία εἶναι ἀκόμα ἐκεῖνο, ποὺ διατύπωσαν ἐπισημότερα οἱ Σύνοδοι, τὰ οἰκουμενικὰ ἐκεῖνα εὐλογημένα συνέδρια τῆς ἀνὰ τὸν κόσμον Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τότε οἱ θεοφόροι Πατέρες «ὅλην συγκροτήσαντες τὴν τῆς ψυχῆς ἐπιστήμην καὶ τῷ θείῳ Πνεύματι συνδιασκεψάμενοι» ἀπεφάνθησαν γιὰ τὰ μεγαλύτερα προβλήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὸν πνευματικὸ ἄνθρωπο καὶ ἔθεσαν τὰ βάθρα, τὰ θεμέλια τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι ὁ πραγματικὸς πνευματικὸς πολιτισμός.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τὴν Ὀρθοδοξία ἐπισφράγισαν οἱ μάρτυρες ὅλων τῶν ἐποχῶν· ὅλη ἡ ἱερὴ στρατιὰ τῶν ἑκατομμυρίων ἡρώων καὶ ὁμολογητῶν, ἀνδρῶν, γυναικὼν καὶ παιδιῶν, μὲ τὸ τίμιο αἷμα τους. Ἀπὸ τὰ ἀμφιθέατρα τῆς Ρώμης μέχρι τὰ στρατόπεδα τῆς Ρωσίας, ἀπέδειξαν, ὅτι ὁ χριστιανισμὸς δὲν εἶναι μία ἁπλὴ θεωρία ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· ὁ ὡραιότερος ἡρωισμός, ἡ νίκη κατὰ τῆς ὠμῆς βίας καὶ τῆς ὑλικῆς δύναμης, ἡ ἐπικράτηση καὶ ἡ βασιλεία τοῦ πνεύματος.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἦρθε κατόπιν νὰ ὑμνήσει τὴν Ὀρθοδοξία ἡ λατρεία, μὲ τὴν ὑπέροχη ποίηση καὶ τὴν ἐμπνευσμένη ὑμνογραφία της, ἡ ὁποία συνδυάζει τὸ φυσικὸ μὲ τὸ ὑπερφυσικό, τὰ ἐγκόσμια μὲ τὰ ἐπουράνια, τὴν ἀτομικότητα μὲ τὴν κοινωνικότητα, τὴν οἰκειότητα καὶ τὸν βαθὺ σεβασμό, τὸ εὔληπτο καὶ τὸ μυστήριο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μέσα στὸν ναὸ, σὲ κάθε Λειτουργία, μέσα σὲ μία ἀτμόσφαιρα ἀνάτασης καὶ ἱερότητας, τελεῖται ἡ Θυσία τοῦ Θεανθρώπου, ὅπου συμμετέχουν ὅλοι οἱ πιστοί. Ἐκεῖ, ἐπίσης, ὑμνοῦνται καὶ προβάλλονται τὰ κατορθώματα τῶν γιγάντων τῆς πίστεως μὲ ἐπικεφαλῆς τοῦ χοροῦ αὐτοῦ τὴν Θεοτόκο Μαρία. Ἐκεῖ ἐξυμνεῖται τὸ δόγμα, ὄχι μόνο ὡς ἀληθινό ἀλλὰ καὶ ὡς ἀνταποκρινόμενο στὶς ἀνθρώπινες ἐφέσεις.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀλλὰ καὶ τὸ ἰδανικό, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀγωνίσθηκε ὁ μοναχισμός, δὲν εἶναι διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ νόημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Κατὰ τοὺς εἰδικοὺς μελετητὲς, ὁ Ὀρθόδοξος μοναχισμὸς ὑπῆρξε ὁ πνευματικὸς στρατός, ὁ ὁποῖος ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας καὶ γιὰ τὴν τελείωση τοῦ ἀνθρώπου. Σκοπὸς τους ἦταν τὸ «μορφωθῆναι τὴν ψυχὴν τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἐδῶ, σ’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο, εἶναι ἡ καρδιὰ τοῦ μοναχικοῦ πνεύματος, εἶναι ὁ σκοπὸς καὶ ἡ ἐπιτυχία τοῦ μοναχισμοῦ. Οἱ πνευματικοὶ ἀγῶνες τῶν ἀσκητῶν εἶναι οἱ νέοι ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες τοῦ πνεύματος. Ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὸν κατ’ ἐξοχὴν φιλόσοφο βίο, στὴν θέωση. Ἡ πορεία τοῦ ἀσκητισμοῦ εἶναι πορεία ἐξαγνισμοῦ καὶ ἐπιστροφῆς πρὸς τὸ θεῖο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Καὶ ὄχι μόνο στοὺς ἀσκητές ἀλλὰ καὶ σ’ ὁλόκληρο τὸ χριστιανικὸ πλήρωμα, ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς ἔδωσε τὸ νόημα τῆς ἁγιότητας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ, ἐξύψωσε τὰ ἤθη τῆς κοινωνίας. Ἰδιαίτερα, τὸ βλέπουμε αὐτὸ στὴν κοινωνικὴ ἀντίληψη.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πορεία τοῦ ὁλοκληρωμένου ἀνθρώπου πρὸς τὸν Πλάστη του, πρὸς τὴν θέωση. Ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν πλήρη ἀνάπτυξή του ἐν τῷ Χριστῷ καὶ γιὰ τὸν Χριστό. Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι μόνο ἡ κατ’ ἐξοχὴν θεολογία ἀλλὰ εἶναι συγχρόνως καὶ ἡ ἀληθινὴ ψυχολογία, ὁ γνήσιος ἀνθρωπισμὸς καὶ κοινωνισμός. Εἶναι ἕνα πολύεδρο διαμάντι, τὸ ὁποῖο ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρὲς παρουσιάζει νέες ἀντανακλάσεις τῆς ἀλήθειας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἂς γνωρίσουμε, λοιπόν, τὴν Ὀρθοδοξία μας. Ὄχι θεωρητικά. Ἂς τὴν αἰσθανθοῦμε καὶ ἂς τὴν ζήσουμε σὲ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὸ πλάτος της. Ἔτσι μόνο, θὰ μποροῦμε νὰ τὴν προβάλουμε καὶ νὰ τὴν ἀξιοποιήσουμε.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πανέμορφη Ὀρθοδοξία, αἱματοστόλιστη νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ποτέ, ποτὲ νὰ μὴ σὲ ἀρνηθοῦμε οἱ ἀνάξιοι, ἀλλὰ ἂν τὸ καλέσουν οἱ περιστάσεις καὶ οἱ καιροί, ἀξίωσέ μας, ὦ φίλη, γιὰ σὲ νὰ χύσουμε καὶ τὴν τελευταία ρανίδα τοῦ αἵματός μας. Ἀμήν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: agiazoni.gr</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-8407089186425377042024-01-22T07:12:00.000-08:002024-01-22T07:12:05.716-08:00 Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης: Εάν συγχωρήσουμε, θα συγχωρηθούμε 1 Οκτωβρίου 2023 APO DIAKONIMA<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM7R6jiltkykuDCYxmbymqbanCFxbng8y-qy8rJA_f29sqSWuWIMQtBRGH-gyM-AxScR4Rlj9t2YOgmJC37NFMQCEwvKNDxM8r7Z91XiXODt4Ex0q5b0TDC9qOYwKz9yRoJbxo1dhIijFhngBObIM23scovVBZjgAxSgrh7tGgjBajlO9O7UdLQHeHt_SX/s664/gerontas-efraim-tis-amerikis-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="664" data-original-width="533" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM7R6jiltkykuDCYxmbymqbanCFxbng8y-qy8rJA_f29sqSWuWIMQtBRGH-gyM-AxScR4Rlj9t2YOgmJC37NFMQCEwvKNDxM8r7Z91XiXODt4Ex0q5b0TDC9qOYwKz9yRoJbxo1dhIijFhngBObIM23scovVBZjgAxSgrh7tGgjBajlO9O7UdLQHeHt_SX/s320/gerontas-efraim-tis-amerikis-1.jpg" width="257" /></a></div><br /><p><br /></p><p>«Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος. εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. στ’, 14-15).</p><p><br /></p><p>Επάνω στη γη κανείς δεν είναι αναμάρτητος. Όλοι είμεθα αμαρτωλοί και ένοχοι σηκώνοντας ο καθένας μας ένα φορτιο από αμαρτιες, πάθη, αδυναμίες, απροσεξίες, οι οποίες έχουν επιβαρύνει τη ζωή μας. Φέρουμε όλοι μας ένα ποινικό με ποικίλες αμαρτιες, βαρειές, ελαφρές, πολλές, λίγες, μηδενός εξαιρουμένου, εκτός του Θεού. Η ζωή μας ολόκληρη συνεχώς παράγει αμαρτιες. Αμαρτάνουμε με τη σκέψι, με τη καρδιά, με όλες τις αισθήσεις τις σωματικές και τις πνευματικές της ψυχής. Σκεφθήτε τι μεγάλη παραγωγή αμαρτιας έχουμε! Όλοι λοιπόν εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από τη συγχώρησι από το Θεό, από την ακύρωσι όλης αυτής της παραγωγής των αμαρτημάτων.</p><p><br /></p><p>Και κάθε χριστιανός λογικά σκεπτόμενος για τη σωτηρία του, επιποθεί την καταλλαγή του με το Θεό. Επιθυμεί να συγχωρηθή και να αγαπηθή από το Θεό δια της μετανοίας. Αλλά για να το πετύχη αυτό, να πετύχη την συγγνώμη υπό του Θεού, να πετύχη την συμφιλίωσι μαζί του, πρέπει να τηρήση τον όρο, που ο Χριστός μας μας έθεσε στο Ευαγγέλιό Του: «Εάν συγχωρήσουμε, θα συγχωρηθούμε». Εάν όμως θελήσουμε να αρνηθούμε την συγγνώμη στον πλησίον μας, στον συγγενή μας, στον συνάνθρωπό μας, που ενδεχομένως κάπου μας έφταιξε, εάν αποφεύγουμε να του την δώσουμε, διότι δεν θέλουμε να ταπεινωθούμε, δεν πρόκειται να πάρουμε την συγγνώμη σε καμμιά περίπτωσι από τον Θεό. Όταν φερ’ ειπείν μας ζητάει κάποιος συγγνώμη, εμείς να μη τον αποστραφούμε γυρνώντας αλλού τα μάτια μας, επειδή δεν μπορούμε να τον αντικρύσουμε. Βέβαια, επειδή εμείς είμεθα εμπαθείς και αδύναμοι, τη δύναμι της συγχωρητικότητος πρέπει να τη ζητήσουμε από τον Θεό με την προσευχή. και τότε θα την πάρουμε θετικά.</p><p><br /></p><p>Όλοι μας θέλουμε και σ’ αυτή τη ζωή και ιδιαίτερα στην άλλη, στη μετά θάνατον, να ιδούμε το πρόσωπο του Θεού ιλαρό, να μη θέλη να μας αποστραφή για τις πολλές μας αμαρτιες. Δεν θέλουμε να ιδούμε τα γαληνά θεία μάτια να μας αποστρέφωνται για τη βρωμερότητά μας. Επιθυμούμε τα μάτια του Χριστού να μας κοιτάζουν κατάμματα με πατρική αγάπη, με τρυφερότητα, ευμενέστατα και να εκφράζουν την επιείκεια, την συγγνώμη και την είσοδο στη Βασιλεία των ουρανών. Αν θέλουμε να επιτύχουμε αυτή την ασύλληπτη σε πνευματική αξία επιτυχία και να δεχθούμε από το πρόσωπο του Θεού σε μας αυτά, τα οποία επιθυμούμε, όταν θα βρεθούμε μπροστά στο φοβερό δικαστήριο, στην κρίση τη μεγάλη, πρέπει κι εμείς να προσφέρουμε στον πλησίον αυτά τα λίγα πράγματα.</p><p><br /></p><p>Κι ο Χριστός μας είναι όλος συγγνώμη και άφεσι αμαρτιών. Όπως θέλουμε να μας αγαπά ο Θεός, να μας συγχωρή, να παραβλέπη τα σφάλματά μας, να μας παρακολουθή, να μας προστατεύη η πρόνοιά Του, έτσι κι εμείς να προσφέρουμε αυτά τα ίδια στον αδελφό μας. Η συγγνώμη δεν έχει κόπο, δεν έχει δυσκολία. Τι χρειάζεται; Χρειάζεται ταπείνωσι. Δίνοντας την συγγνώμη στον άλλο, θα πάρουμε την συγχώρησι των αναριθμήτων αμαρτημάτων μας και θα έχουμε όλο το δικαίωμα να πούμε στον Θεό: «Κύριε, ό,τι μου έκαναν οι άνθρωποι τους συγχώρησα, τους έδωσα ολόκαρδα την συγγνώμη μου και την αγάπη μου κατά το Ευαγγέλιό Σου, κατά το Λόγο Σου. Τώρα ζητώ κι εγώ να εκφράσης την αγάπη Σου επάνω μου και να συγχωρήσης τα δικά μου αμαρτήματα».</p><p><br /></p><p>Πόσες φορές, όταν συναντήσουμε τον άνθρωπο, με τον οποίο είμεθα στενοχωρημένοι ή έχουμε λογισμούς, γιατι μας κατηγόρησε, μας κουτσομπόλεψε, μας πρόδωσε και τόσα άλλα, κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, πως δεν τον βλέπουμε, για να μη τον χαιρετισουμε! Λένε οι Άγιοι Πατέρες και οι Ασκηταί της ερήμου, οι οποίοι εφήρμοσαν με ακρίβεια το Ευαγγέλιο, ότι όταν σε επισκεφτή ο άνθρωπος, που εσύ γνωρίζεις ότι αυτός πολλά είπε για σένα, μη δείξης πρόσωπο σκυθρωπό ή ότι κάτι γνωρίζεις. Να τον δεχτής τόσο όμορφα, τόσο καλά, σαν να σε επήνεσε, σαν να σε εγκωμίασε, σαν να σε ετιμησε ενώπιον των ανθρώπων! Αυτή η στάσι εκφράζει πολλή πνευματικότητα και απόλυτη εφαρμογή του Ευαγγελικού πνεύματος.</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Το Ευαγγέλιο είναι ο διδάσκαλός μας. Ό,τι και να μας απασχολή, αν το ανοίξουμε, θα πάρουμε την απάντησι, θα πάρουμε τον φωτισμό, θα πάρουμε ακριβώς αυτό το φάρμακο, που χρειάζεται για οιανδήποτε περίπτωσι. Οι εντολές του Χριστού είναι ο νόμος του Ευαγγελίου και όταν η ψυχή πιαστή ένοχη στην εφαρμογή του Ευαγγελικού νόμου, χωρίζεται από τον Θεό. Ποιος είναι ο Ευαγγελικός νόμος; «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθ. ζε’, 44). Σχετικά με το θέμα αυτό θα σας πω την εξής ιστορική περίπτωσι από το Μαρτυρολόγιο της Εκκλησίας μας:</p><p><br /></p><p>Στα χρόνια των διωγμών υπήρχε ένας ιερεύς, ο οποίος λεγόταν Σαπρίκιος. Αυτός ο ιερεύς είχε φίλο ένα λαϊκό χριστιανό, που τον βοηθούσε πολύ. Ήταν πολύ πλησίον του και λεγόταν Νικηφόρος. Ίσως από την πολλή παρρησία, που είχαν μεταξύ τους, ξεπήδησε ένας πειρασμός κι ο ιερεύς σκανδαλίσθηκε πολύ με τον αδελφό και δεν τον συγχωρούσε με τιποτα. Ο Νικηφόρος πήγαινε κατ’ επανάληψιν και του ζητούσε συγγνώμη, αλλά δεν την έπαιρνε από τον ιερέα. Ήταν ο πειρασμός που δεν τον άφηνε.</p><p><br /></p><p>Κάποια στιγμή συνέλαβε ο ηγεμόνας της επαρχίας εκείνης τον Σαπρίκιο, ως ιερέα του Θεού και Χριστιανό. Τον καλεί ενώπιόν του και τον απειλεί να αρνηθή την πίστι του. Αυτός ωμολογούσε κι έλεγε ότι σε καμμιά περίπτωσι δεν αρνούμαι τον Χριστό μου. Ο τύραννος επέμενε, επέμενε και ο ιερεύς Σαπρίκιος. Άρχισαν τα βασανιστήρια. Ο καλός Νικηφόρος γνωρίζοντας ότι μήτε η ομολογία της πίστεως δεν μπορεί να απαλλάξη τον άνθρωπο από την κόλασι, εάν δεν έχη αγάπη και συγχωρητικότητα, βλέποντας ότι προχωρεί στο μαρτύριο και συγγνώμη δεν παρέχει κατά το Ευαγγέλιο, φοβήθηκε ότι δεν πρόκειται το αίμα του να τον σώση κι έτρεξε στη φυλακή κι έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας και ζητώντας συγγνώμη.</p><p><br /></p><p>– Συγχώρησέ με, πάτερ, σε ό,τι σου έκανα. εγώ φταίω.</p><p><br /></p><p>– Δεν σε συγχωρώ.</p><p><br /></p><p>Διαβολική ενέργεια εντελώς. Συνέχιζε ο αγαθός αυτός άνθρωπος, ο Νικηφόρος να ζητή συγγνώμη μετά δακρύων και να φιλάη τα πόδια του ιερέως.</p><p><br /></p><p>– Πάτερ, δεν θα σε σώση το μαρτύριο. χύνεις το αίμα σου, σε λίγο αποκεφαλίζεσαι. δεν θα στεφανωθής, εάν δεν με συγχωρέσης.</p><p><br /></p><p>Αυτός δεν του έδινε παντελώς σημασία. Προχωρώντας στον τόπο της θανατώσεως, ο ταπεινός Νικηφόρος ακολουθούσε πίσω από τους δημίους επαναλαμβάνοντας τις παρακλήσεις του μετά δακρύων. Ο Σαπρίκιος συνέχιζε να είναι άκαμπτος. Τότε συνέβη κάτι το τρομακτικό. Την ώρα του αποκεφαλισμού, κατά παραχώρησιν Θεού, η θεία Χάρις εγκατέλειψε τον ιερέα Σαπρίκιο, σκοτισθηκε το μυαλό του και αρνήθηκε τον Χριστό. Την τελευταία στιγμή έχασε το στεφάνι του μαρτυρίου εξ αιτιας της μνησικακίας του. Και στη θέσι του αποκεφαλίζεται ο καλός Νικηφόρος, ο οποίος τώρα συγκαταλέγεται μεταξύ των Αγίων της Εκκλησίας μας. ενώ ο Σαπρίκιος τιμωρήθηκε με αιώνια κόλασι.</p><p><br /></p><p>Τόσο δύσκολο ήταν να πη: «Αδελφέ μου, εντάξει, ο Χριστός ας σε συγχωρέση»; Μα, το Ευαγγέλιο δίδασκε ως ιερεύς. δεν ήξερε ότι πρέπει να δώση συγχώρεσι, δεν ήξερε ότι ούτε το μαρτύριο δεν σώζει τον άνθρωπο, χωρίς την αγάπη; Κι όμως κατά διαβολική ενέργεια δεν την έδωσε κι έχασε τη Βασιλεία του Θεού.</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Μα, κι όταν ρίξουμε μια ματιά, ένα βλέμμα στην Σταύρωσι του Χριστού μας, υπάρχει δυνατώτερο παράδειγμα παροχής συγγνώμης από το αγιώτατο παράδειγμά Του; Επάνω στους μεγάλους Του πόνους, επάνω στη μεγάλη Του εγκατάλειψι από κάθε ανθρώπινη βοήθεια, δεν εξέφρασε καν παράπονο, δεν είπε κανένα κακό λόγο για τους σταυρωτάς Του, που εκείνη την ώρα Τον βασάνιζαν το Θείο Λυτρωτή. Μόνον έστρεψε τα μάτια Του προς τον Ουράνιο Πατέρα Του και είπε: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ’, 34). (Συγχώρησέ τους Πατέρα μου, αυτό το μέγιστο έγκλημα, που κάνουν. Δεν ξέρουν τι κάνουν. Είναι έρημοι και φτωχοί και το κάνουν από άγνοια). Κι ο Ουράνιος Πατέρας τους συγχώρησε. Νομίζετε ότι εάν μετανοούσε αληθινά ο μεγάλος προδότης, ο Ιούδας, ο Χριστός μας δεν θα τον συγχωρούσε; Βεβαιότατα.</p><p><br /></p><p>Εάν υποθετικά αυτή τη στιγμή βάλουμε στη σκέψι μας ότι ο Εωσφόρος, τα δαιμόνια μετανοήσουν, θα πάρουν την συγχώρησι από τον Θεό. Ηξεύρετε έστω και στο ελάχιστο, πόσο μεγάλη και αφάνταστη είναι η ενοχή τους απέναντι στον Θεό για όλα τα φοβερά εγκλήματα, και για τα προσωπικά τους και γι’ αυτά που έχουν κάνει στους ανθρώπους. Αυτοί έχουν κηρύξει ανοιχτά τον πόλεμο και την επανάστασι απέναντι στον Θεό και βλασφημούν εκατομμύρια φορές στο λεπτό το όνομα του Θεού. Παρ’ όλα αυτά, εάν μετανοήσουν για όλα όσα έχουν κάνει, ο Θεός θα τους ανοίξη τη Βασιλεία Του και θα τους δώση την πρώτη θέσι, την οποία είχαν προ της πτώσεως. Ποία συγχωρητικότητα έχει ο Θεός! Σκεφθήτε τι Θεό έχουμε! Τι απέραντη καρδιά έχει! Τι ευσπλαχνία έχουμε μπροστά μας! Ο Θεός είναι ωκεανός απέραντος, απέραντη η αγάπη Του, απέραντη η ευσπλαχνία Του, απέραντη η συγχωρητικότητά του, απέραντα όλα! Κι έρχεται τώρα ο φτωχός άνθρωπος, ο χωματένιος, ο ένοχος, ο αποστάτης, ο βαρυποινίτης να μη θέλη να συγχωρήση του συνανθρώπου του, του χρεωφειλέτου του το χρέος μιας δεκάρας, και ζητάει από τον Θεό να του λύση το χρέος ολόκληρου θησαυρού.</p><p><br /></p><p>Ας υποθέσουμε ότι σε κάποιον άνθρωπο χάρισε ο Θεός χίλια χρόνια ζωής. Όλα αυτά τα χίλια χρόνια τα γέμισε με αμαρτια. το κάθε λεπτό της ώρας με ένα φοβερό αμάρτημα, βλασφημίες, φόνους, αδικίες, κ.λπ. Χίλια χρόνια ζωή γεμάτη εγκλήματα. Με τις φτωχές μας γνώσεις και χωρίς το πνεύμα του Ευαγγελίου, θα πούμε ότι αυτός ο άνθρωπος αποκλείεται να μετανοήση και να σωθή. Αλλά, να! Έρχεται η θεία φώτισι, έρχεται κι ανοίγει ο Θεός την καρδιά του και βλέποντας ότι τελειώνει η ζωή του, ότι φεύγει για την άλλη ζωή -γιατι έρχεται αυτή η αίσθησι στον ετοιμοθάνατο- σκέπτεται όλα αυτά τα φοβερά εγκλήματα των χιλίων χρόνων κι αρχίζουν τα μάτια του να τρέχουν. Μετανοεί και ζητεί συγγνώμη από τον Θεό. Νομίζετε ότι δεν θα την πάρη; Θα την πάρη και πλούσια!</p><p><br /></p><p>Έχουμε και τους ληστάς εκατέρωθεν του Εσταυρωμένου Κυρίου μας. Ο ένας λέει: «Αν είσαι Θεός κατέβα από τον Σταυρό και κατέβασε κι εμάς!». Έρχεται κι ο άλλος ο ληστής ο ευγνώμων και λέει: «Μα, γιατι μιλάς έτσι; Γιατι προσθέτεις στις πληγές αυτού του Αγίου τα πικρά σου λόγια; Αυτός δεν έκανε κανένα κακό. εμείς κάναμε φόνους και εγκλήματα και άξια ων επράξαμε απολαμβάνουμε. Αυτός ο άνθρωπος ουδέν κακόν εποίησεν». Κι αμέσως με την ομολογία, που έκανε, έρχεται και η φώτισι της θεολογίας και στρέφει ικετευτικά τα μάτια του στον Χριστό μας και του λέει: «Μνήσθητι μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου» (Λουκ. κγ’, 41-42). Εφ’ όσον θα πέθαινε, σε ποια βασιλεία ζήτησε να εισέλθη μαζί Του; Εγνώρισε θεολογικά ότι Αυτός, που σταυρώνεται, είναι Θεός και έχει τη Βασιλεία Του στον Ουρανό. Κι ο Χριστός μας στρέφει το πρόσωπό Του και τα γαληνά Του μάτια και του λέει: «Απ’ αυτή τη στιγμή θα είσαι μαζί Μου στη Βασιλεία Μου». Και είναι ο ληστής ο πρώτος άνθρωπος, που εισήλθε στη Βασιλεία του Θεού. Ο λόγος του Θεού δεν πέφτει έξω. Εάν ο ληστής με το κλειδί του «μνήσθητι» άνοιξε την πύλη του Παραδείσου, πολλώ μάλλον η μετάνοια, η επιστροφή, τα δάκρυα θα ανοίξουν ευκολώτατα την πύλη της Βασιλείας των ουρανών στον κάθε αμαρτωλό! Τι φοβερό, τι ασύλληπτο, τι αδιανόητο πράγμα η συγχωρητικότητα του Θεού!</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Θα σας πω ένα παράδειγμα μιας ψυχής, που κι εγώ ο ίδιος έμεινα έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της. Εδώ στο εξωτερικό πριν μερικά χρόνια ήταν μία ψυχή, την οποία εγκατέλειψε ο άνδρας της. Μπήκε ένα άλλο πρόσωπο μέσα στο σπίτι της, της πήρε τον άντρα και έφυγε. Αυτή η γυναίκα κάποια μέρα προσήλθε στο χώρο, που εξομολογούσα με πολλή αγάπη και σεβασμό. Γονάτισε κι έκλαιγε. Της λέω:</p><p><br /></p><p>– Παιδί μου, ποια είναι η αιτια των δακρύων σου; Τι σου συμβαίνει;</p><p><br /></p><p>– Ξέρετε, Πάτερ, δεν κλαίω για κάποιο αμάρτημα, αλλά κλαίω για να φωτισθή ο άντρας μου, να μετανοήση, γιατι έκανε το σφάλμα κι έφυγε από το σπίτι με άλλη γυναίκα κι αμάρτησε στον Θεό. Και έρχεται στο σπίτι μου με τη γυναίκα, που έχει τώρα, τους φιλοξενώ, τους κάνω τραπέζι, κοιμούνται και μετά φεύγουν. Φιλάω τον άντρα μου, φιλάω τη γυναίκα αυτή, τους κάνω δώρα, τους ξεπροβοδίζω, τους δίνω ευχές και πηγαίνουν. Και ξαναέρχονται.</p><p><br /></p><p>– Και γιατι παιδί μου, το κάνεις αυτό;</p><p><br /></p><p>– Μα, δεν το λέει ο Χριστός αυτό στο Ευαγγέλιο, να αγαπάμε τους εχθρούς μας; Αυτή η γυναίκα για μένα είναι ο μεγαλύτερός μου εχθρός, αφού μου πήρε τον άντρα. αλλά πρέπει να την αγαπώ. Κι αφού ο Χριστός ζητεί να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να δίνουμε όλο τον εαυτό μας και την αγάπη μας, αυτό κάνω κι εγώ. Και κλαίω να τους φωτιση ο Θεός και να τους δώση μετάνοια. Προσευχηθήτε κι εσείς γι’ αυτό.</p><p><br /></p><p>Μπορείτε να μετρήσετε την αρετή αυτής της γυναίκας; Μπορεί ο Θεός τώρα αυτήν την γυναίκα, ό,τι κι αν έκανε σαν άνθρωπος, να μην την έχη συγχωρήσει; Και τα δάκρυά της δεν ήταν για τίποτε άλλο, παρά το βραβείο, που της είχε δώσει, για τη μεγάλη αυτή νίκη της αγάπης. Να, η εφαρμογή του Ευαγγελίου τι ανθρώπους κάνει! Και δεν είναι καθόλου χαζή, είναι λογικωτάτη γυναίκα και πάρα πολύ δυνατός άνθρωπος. Μια αφανής ηρωίδα του Ευαγγελίου, χωρίς κανείς να το γνωρίζη αυτό.</p><p><br /></p><p>Ενώ εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι, και πρώτος εγώ, ποτέ δεν θα το έκανα αυτό. Μπορεί να έβριζα, μπορεί να συκοφαντούσα, μπορεί να τον έδερνα, να τον καταριόμουν κι αυτόν κι εκείνη κ.λπ. Και βλέπεις από την άλλη πλευρά το Ευαγγέλιο να κάνη ένα τέτοιον ωραίο άνθρωπο. Αυτή η γυναίκα εν ημέρα Κρίσεως θα κρίνη μία άλλη γυναίκα με το ίδιο ιστορικό, αλλά με διαφορετική αντιμετώπισι του θέματος. Και δεν θα έχη δικαιολογία να πη στον Θεό: «Αφού ήταν τόσο μεγάλο το αδίκημα απέναντι μου, τι μπορούσα να κάνω;» «Να τι έκανε αυτή η γυναίκα. αυτό μπορούσες να κάνης κι εσύ, αν τηρούσες το Ευαγγέλιο».</p><p><br /></p><p>Το Ευαγγέλιο μπορεί να εφαρμοσθή από κάθε άνθρωπο. Κι όποιος το τηρήση στην ουσία του, μπορεί να γίνη μία εξαίρετη προσωπικότητα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι σε ωρισμένους ο Θεός δίνει τη δύναμι και σε άλλους όχι. Το Ευαγγέλιο λάμπει όπως ο ήλιος λάμπει για όλους. Ανάλογα όμως με την υγεία των ματιών μας βλέπουμε τον ήλιο. Έχεις υγιή μάτια; Βλέπεις ολοφώτεινο τον ήλιο. Δεν έχεις; Αναγκάζεσαι να φορέσης γιαλιά.</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Θυμάστε το ιστορικό εκείνο από τον βίο του Αγίου Διονυσίου της Ζακύνθου:</p><p><br /></p><p>Κάποια νύχτα χτυπάει κάποιος την πόρτα του Αγίου και του λέει:</p><p><br /></p><p>– Σε παρακαλώ, Άγιε του Θεού, κρύψε με.</p><p><br /></p><p>– Γιατι τι έκανες, παιδί μου;</p><p><br /></p><p>– Σκότωσα άνθρωπο, κρύψε με.</p><p><br /></p><p>Τον κρύβει ο Άγιος. Μετά από λίγο βλέπει ανθρώπους του νησιού να τρέχουν και να αναζητούν το φονιά. Φτάνουν στον Άγιο και του λένε:</p><p><br /></p><p>– Μήπως πέρασε από δω κάποιος άνθρωπος, γιατι κάποιος σκότωσε τον αδελφό σου και τον ψάχνουμε.</p><p><br /></p><p>– Δεν ξέρω, δεν πέρασε κανείς από δω. Αλλά γιατι σκότωσε τον αδελφό μου; Κοιτάξτε κάπου αλλού να τον βρήτε.</p><p><br /></p><p>Και τον φονιά του αδελφού του τον είχε κρυμμένο ο Άγιος. Φύγανε αυτοί οι άνθρωποι και φυσικά δεν τον βρήκανε. Πηγαίνει μέσα και λέει στον φονιά:</p><p><br /></p><p>– Τι σου έκανε αυτός ο καλός άνθρωπος και τον σκότωσες; Ξέρεις ότι ήταν αδελφός μου;</p><p><br /></p><p>Σκεφθείτε και φαντασθήτε την κατάστασι του φονιά εκείνη τη στιγμή!</p><p><br /></p><p>– Άνθρωπε, θα σου δείξω ένα δρόμο, για να φύγης, να μη σε πιάσουν και μετανόησε γι’ αυτό που έκανες.</p><p><br /></p><p>Και τον ωδήγησε κρυφά και τον φυγάδευσε. Σκεφθήτε ανεξικακία, μακροθυμία κι Ευαγγελική αγάπη!</p><p><br /></p><p>Εκείνο που πρόσεξαν πολύ και προσπάθησαν οι Άγιοι και οι Ασκηταί και οι Πατέρες της Εκκλησίας ήταν να αγαπήσουν τον πλησίον τους με όλη την αγάπη του Ευαγγελίου. Κι έτσι πέτυχαν την αγιότητα. Και σε μας τους αμαρτωλούς με τα τόσα βάρη, που σηκώνουμε επάνω στην πλάτη μας, μας δίδεται η ευκαιρία, μας δίδεται η εγγύησι από τον Θεό, ότι μπορούμε όλο αυτό το φορτιο να το πετάξουμε, να γίνουμε ελεύθεροι, να ανεβούμε με φτερά στον ουρανό. Μη λογίζεσθε κακό, ό,τι κι αν ακούσετε, ότι σας έκαναν. Συγχωρείτε με όλη την καρδούλα σας, με όλη την ψυχή σας και να ξέρετε, πως θα είσθε συγχωρημένοι από τον Θεό.</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Πήγαν κάποτε κάποιοι στον Μέγα Θεοδόσιο και του είπαν:</p><p><br /></p><p>– Μεγαλειότατε την προτομή σας κάτω εκεί στην Αντιόχεια, την χτύπησαν, την μωλώπισαν, την κατέστρεψαν. Διατάξτε τιμωρία για τους υπευθύνους.</p><p><br /></p><p>Τι έκανε τότε ο βασιλεύς; Αυτός που είχε βασιλική καρδιά, αυτός που είχε το Ευαγγέλιο μέσα του, τι τους απάντησε;</p><p><br /></p><p>-Μήτε μώλωπα έχω, μήτε τα μάτια μου βγήκαν, μήτε η μύτη μου έπαθε τιποτα. Αν έκαναν κάτι το έκαναν σε πράγμα άψυχο. δεν είναι τιποτα κακό. Γιατι να τους κάνουμε κακό; Να είναι συγχωρημένοι.</p><p><br /></p><p>Γι’ αυτό, παιδιά όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν, όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε. Με όποια καρδιά, με όποια δύναμι, με όποια διάθεσι προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας, όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό. Να ο δρόμος! Να, πώς ακριβώς μπορούμε να σωθούμε! Να, η πύλη από την οποία θα εισέλθουμε στη Βασιλεία των ουρανών!</p><p><br /></p><p>Τελειώνοντας σας δίνω όλες τις καλύτερες ευχές από την καρδιά μου την ταπεινή κι ελάχιστη και βρώμικη για πνευματική προκοπή και πρόοδο. Εάν σε κάτι σας σκανδάλισα να με συγχωρήσετε, διότι είμαι άνθρωπος και σαν άνθρωπος κάνω σφάλματα. Εύχομαι ταπεινά αυτά τα ολίγα, τα οποία εδώ μιλήσαμε από τα λόγια του Ευαγγελίου, αυτός ο θείος σπόρος, που σπείρεται στις καρδούλες σας, να μη πέση σε πέτρα, μήτε σε λίγο χώμα, μήτε στο δρόμο, που δεν φυτρώνει τιποτα, αλλά να βρη γη αγαθή και να καρποφορήση εκατονταπλασίονα, εις ζωήν αιώνων. Αμήν.</p><p><br /></p><p>(Ομιλία σε σύναξι πιστών στο εξωτερικό το 1989)</p><p><br /></p><p>Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου, “Πνευματικές Ομιλίες”, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη</p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-41446625984030328172024-01-22T07:09:00.000-08:002024-01-22T07:09:37.663-08:00Μνήμη Δικαίου· Γέροντας Ιερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης (1908 – 14/1/2001) 14 Ιανουαρίου 2024<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQUZJoiJN_LYs_uVw-JhnEpxRXuaTYCau1qUfcTiuwdeeqFEZWnira9CZRcxZtGk4iuIqL5VZ8L8JQRDG_weyTffLrj2lIXdliEyB4QYd4uagzo-jzIVDM2-pTlH6tIj39aZaty4oCRZhydMNlPBarqYDz0QU4fcqM75wz5RblWhU2DJBU7bqmTHnJXe0j/s1370/Gerontas-Haralampos-Dionysiatis-45.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1370" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQUZJoiJN_LYs_uVw-JhnEpxRXuaTYCau1qUfcTiuwdeeqFEZWnira9CZRcxZtGk4iuIqL5VZ8L8JQRDG_weyTffLrj2lIXdliEyB4QYd4uagzo-jzIVDM2-pTlH6tIj39aZaty4oCRZhydMNlPBarqYDz0QU4fcqM75wz5RblWhU2DJBU7bqmTHnJXe0j/s320/Gerontas-Haralampos-Dionysiatis-45.jpg" width="210" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkni4iB3Lo_y6lauDDZkEmAUtF1XfopisR0NRWSd8imPh0ordQi2na2u0GOzg29ki8VdPKrQOLVlzNk4fkL0vcwUAhptVE3ad0o9ndTSQ004e7VRWx1k9x2puNC1zPeekulbeORD_k1I42IHbIutQHRntXtzjl9G_FrpeqDC58FWRugpzeiRmqepdLxAeO/s620/Gerontos-Haralampous-Dionysiatou-67-620x480.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="620" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkni4iB3Lo_y6lauDDZkEmAUtF1XfopisR0NRWSd8imPh0ordQi2na2u0GOzg29ki8VdPKrQOLVlzNk4fkL0vcwUAhptVE3ad0o9ndTSQ004e7VRWx1k9x2puNC1zPeekulbeORD_k1I42IHbIutQHRntXtzjl9G_FrpeqDC58FWRugpzeiRmqepdLxAeO/s320/Gerontos-Haralampous-Dionysiatou-67-620x480.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p>Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου</p><p><br /></p><p>« Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1950 (νέο ημερολόγιο), έφθασε ο Χαράλαμπος στο Άγιον Όρος και την επομένη ήρθε να επισκεφθεί τον Γέρο- Αρσένιο, που ήταν θείος και νονός του.</p><p><br /></p><p>Η οικογένεια του Χαράλαμπου καταγόταν από τον ευλογημένο Πόντο. Με τις Τουρκικές πιέσεις όμως του 1880, ολόκληρη η οικογένειά του, μαζί με χιλιάδες άλλους Ποντίους, πέρασαν απέναντι στην νότιο Ρωσία. Έτσι, ο Χαράλαμπος γεννήθηκε στην Ορθόδοξη Ρωσία το 1910, και βαπτίσθηκε από το θείο του, τον μετέπειτα μοναχό Αρσένιο.</p><p><br /></p><p>Εξ αιτίας της κομμουνιστικής επαναστάσεως… η οικογένειά του μετώκησε. Ενώ λοιπόν ήταν ήδη δώδεκα ετών, το 1922, η οικογένειά του έφθασε στο Αρκαδικό της Δράμας. Ο Χαράλαμπος γράφτηκε στο Δημοτικό σχολείο και ήταν πολύ καλός μαθητής. Έκανε και δύο χρόνια στο Γυμνάσιο με εξαιρετικές επιδόσεις, αλλά τα χρόνια ήταν δύσκολα και χρειάσθηκε να σταματήσει τις σπουδές του, για να βοηθήσει τον πατέρα του.</p><p><br /></p><p>Λέγεται όμως, ότι και ο πατήρ Αρσένιος είχε γράψει στον Λεωνίδα να βγάλει τον Χαράλαμπο από το σχολείο, διότι από το Άγιον Όρος είχε «δει» πως κάτι παρέες στο σχολείο πολύ θα τον ζημίωναν πνευματικά…Κατά θεία νεύση, γνωρίσθηκε με κάποιον ευλαβέστατο Ρώσο, ονομαζόμενον Ηλία, ο οποίος και τον δίδαξε να αγωνίζεται με την ευχούλα. Ο κυρ- Ηλίας χρημάτισε κάτι σαν Γέροντας του κοσμικού Χαράλαμπου.</p><p><br /></p><p>Ο Χαράλαμπος υπηρέτησε στον στρατό και πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο εναντίον των Ιταλών με το βαθμό του δεκανέα…Την Κυριακή της 6ης Απριλίου το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν αστραπιαίως στην Ελλάδα, έχοντας για εφεδρείες τις Βουλγαρικές δυνάμεις…</p><p><br /></p><p>Η ανατολική Μακεδονία και η Θράκη, δόθηκαν στους Βουλγάρους…Στις χαλεπές αυτές ημέρες συνελήφθη και ο Χαράλαμπος με άλλους συμπατριώτες του και ωδηγήθηκαν από τους Βουλγάρους για εκτέλεση. Τότε επικαλέσθηκε σε βοήθεια τον «αιχμαλώτων ελευθερωτή», Μεγαλομάρτυρα άγιο Γεώργιο, κάνοντας τάμα πως εάν τον σώσει θα γίνει μοναχός. Πράγματι με άμεση θαυματουργική και οφθαλμοφανή επέμβαση του αγίου Γεωργίου σύντομα αφέθηκε ελεύθερος αυτός και οι άλλοι. Από τότε η καρδιά του πλέον δόθηκε εξ ολοκλήρου στον Χριστό μας. Μα ένα σωρό εμπόδια ξεφύτρωσαν στον δρόμο του…</p><p><br /></p><p>Όταν ενηλικιώθηκαν και σπούδασαν τα αδέλφια του, θέλησε πλέον να εκπληρώσει την υπόσχεσή του και να γίνει μοναχός. Αλλά δεν τον άφηναν οι συμπατριώτες του, διότι έλεγαν πως τον είχαν ανάγκη…</p><p><br /></p><p>Τελικά την Τρίτη της 13ης Σεπτεμβρίου του 1950, έφθασε ο μεσήλικας πλέον Χαράλαμπος στο Άγιον Όρος, με τελικό σκοπό να μονάσει κοντά στον θείο και νονό του, πατέρα Αρσένιο. Την άλλη μέρα κιόλας της αφίξεώς του, την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, κίνησε για την Αγία Άννα.</p><p><br /></p><p>Ο ίδιος διηγείται τις πρώτες ημέρες του ως εξής: « Πλησιάζω, λοιπόν, και βλέπω ένα μεσήλικα, ρακένδυτο μοναχό, ξυπόλυτο, ξεσκέπαστο και μ’ ένα ράσο ξεσχισμένο. Με πέρασε στην σπηλιά του, και τι να δω! Μια στενή σπηλιά, μισοσκότεινη, ανεπιμέλητη, γεμάτη αράχνες και σκουπίδια. Πάνω σ’ ένα τσουβάλι κοιμόταν!</p><p><br /></p><p>Μόλις, λοιπόν έμαθα πως ο εν λόγω μοναχός ήταν ο πατήρ Αθανάσιος από τη συνοδεία του Γέροντος Ιωσήφ, ξαφνιάστηκα. « Τι καλόγεροι είναι αυτοί;» Τα’ χασα. «Τέτοια καλογερική θα κάνω;» άρχισα να διερωτώμαι…Και ενώ σκεπτόμουν απελπισμένος αυτά, μου λέει με πολλή ευγένεια ο πατήρ Αθανάσιος.</p><p>Έλα, έλα. Έλα να σε πάω. Τον Γέροντα θέλεις;Τον πατέρα Αρσένιο; Εγώ βλέποντας τον έτσι ξυπόλυτον απελπίσθηκα».</p><p><br /></p><p>Με αυτές τις εντυπώσεις, λοιπόν κίνησε για τον Γέροντα Ιωσήφ…</p><p><br /></p><p>« Την πρώτη βραδυά με είχε αφήσει και κοιμήθηκα. Την δεύτερη βραδυά, αφού κοιμηθήκαμε και κατόπιν ξυπνήσαμε, λέει ο Γέροντας για να με δοκιμάσει:</p><p>Εμείς εδώ ζούμε πολύ σκληρά, εσύ δεν φαντάζομαι να μπορέσεις.</p><p>Θα δοκιμάσω, Γέροντα.</p><p>Ο θείος σου κάνει τρείς χιλιάδες μετάνοιες κάθε βράδυ, εσύ μπορείς;</p><p>Θα δοκιμάσω, Γέροντα.</p><p>Πάτερ Αρσένιε, πάρ’τον και πηγαίνετε να κάνετε από 3000 μετάνοιες. Να δούμε πόσες μετάνοιες θα κάνει.</p><p><br /></p><p>Αρχίσαμε λοιπόν, να κάνωμε μετάνοιες και τελειώνει πρώτος ο Γερο-Αρσένιος. Εμένα μου έμεναν ακόμα άλλες πενήντα μετάνοιες. Αλλά η αλήθεια είναι ότι του Γερο-Αρσένιου το έδαφος ήταν λίγο ανηφορικό, ενώ εμένα ίσιο. Τελείωσα και με φώναξε ο Γέροντας.</p><p><br /></p><p>-Πως βλέπεις, Χαράλαμπε, τα πράγματα; Θ’ αντέξεις;</p><p><br /></p><p>– Έτσι θα πάμε; Ρωτώ.</p><p><br /></p><p>– Τι είναι; Ρωτά ο Γέροντας.</p><p><br /></p><p>– Πρός το παρόν δεν δυσκολεύθηκα. Στο μέλλον δεν ξέρω.</p><p><br /></p><p>– Λοιπόν θέλεις να δοκιμάσεις;</p><p><br /></p><p>– Ναι Γέροντα, γι’ αυτό ήλθα…»</p><p><br /></p><p>Ο Γέροντας ως διορατικός που ήταν, με τους πνευματικούς του οφθαλμούς είχε δεί όλη την μελλοντική εξέλιξη και προκοπή του υποψηφίου και δεν τον άφηνε να φύγει από κοντά του. Έτσι πάλαιψε αρκετά και τελικά ο Χαράλαμπος «έχασε» την μάχη, είπε το «ναι» και έμεινε έκτοτε κοντά στον Γέροντα μας μέχρι την οσιακή κοίμησή του.</p><p><br /></p><p>Εκτός από τις δυσκολίες προσαρμογής, ο νεαρός Χαράλαμπος έπρεπε να περάσει και από τις εξετάσεις του Γέροντος. Μάλιστα η πρώτη εξέτασις ήρθε πολύ σύντομα…</p><p>Μας διηγήθηκε κάποτε: « Θα είχε περάσει μιά εβδομάδα από την ημέρα που ήρθα και μου λέγει ο Γέροντας:</p><p><br /></p><p>-Θα πας εκεί πάνω στο υψωματάκι, που έχει ένα θαυμάσιο καλυβάκι. Θα χαίρεσαι να κάθεσαι μέσα. Λοιπόν, θα σκαρφαλώσεις εκεί και θα μείνεις μέχρι να σε φωνάξω. Εντάξει;</p><p><br /></p><p>– Νά ’ναι ευλογημένο Γέροντα.</p><p><br /></p><p>Έβαλα μετάνοια και αμέσως σκαρφάλωσα τα βράχια. Εγώ νόμισα ότι θα είναι κανένα περιποιημένο καλυβάκι. Μόλις όμως πήγα εκεί, τι να δω; Ένα βράχο από την μια μεριά, μια ξύλινη πόρτα από την άλλη, που ένα-δύο βήματα να έκανες μέσα στο κελλί, το κεφάλι σου κτυπούσε πάνω στο βράχο. Ένα ξύλινο παλιό κρεββάτι, με μια κουβέρτα πάνω. Χώματα δεξιά κι αριστερά, ένα μαξιλάρι με άχυρα, και πολλές τρύπες, που μπορούσαν να μπούν φίδια μέσα. Άρχισα να μονολογώ: « Τι μου λέγει ο Γέροντας καλό και καλό! Τι καλύβι είναι αυτό;» Μπορεί να το είπα αυτό πέντε-έξι φορές. Αλλά τι να κάνω, αφού το είπε ο Γέροντας; Κάτω δεν το βάζω, έστω και να πεθάνω, αν δεν με φωνάξει ο Γέροντας, πίσω δεν γυρνάω. Ας πεθάνω στην υπακοή, παρά να λιποτακτήσω.</p><p><br /></p><p>Μετά, δωσ’ του προσευχή, δωσ’ του προσευχή, έξι ώρες συνέχεια. Ύστερα με ’πιάσαν τα κλάματα, μία ώρα έκλαιγα. Παρακαλούσα και ευχαριστούσα τον Θεό. Τον παρακαλούσα να συγχωρέσει και τον τελευταίο άνθρωπο πάνω στη γή. Κι’ εγώ που νόμιζα ότι κάτι έκανα στον κόσμο, τι πλανεμένος που ήμουν! Όταν έλεγα ότι κάτι κάνω τρέχοντας από ’δω και από ’κει! Και τώρα εδώ νύχτα-ημέρα πολεμώ και δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου σε μια σειρά. Κι’ ευχαριστούσα τον Θεό που με έφερε ’δω. Ύστερα μου ήρθε μία αλλοίωσις! Πω-πω-πω! Έβλεπα εκείνο το κελλί σαν παλάτι και δεν ήθελα να φύγω! Τόσο ωραίο και καλό μου φαινόταν. Το βράδυ έβλεπα τον ουρανό, την θάλασσα και δεν μπορούσα να βαστάξω τα δάκρυά μου. Δεν ήθελα πλέον να φύγω από ’κει!</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Και μετά από 2-3 ημέρες ακούω μία φωνή:</p><p>Χαράλαμπε, είπε ο Γέροντας να κατέβεις κάτω.</p><p><br /></p><p>Πιστέψτε με, με βαριά καρδιά κατέβηκα.</p><p><br /></p><p>Με πήρε στο κελλί του ο Γέροντας και με ερωτά:</p><p>Χαράλαμπε, θέλω να μου πεις την αλήθεια. Πως πήγες;</p><p>Καλά Γέροντα, πολύ καλά! Αρχικώς μόλις είδα το καλύβι με τα χώματα και τις τρύπες, μπορεί να είπα πέντε-έξι φορές: « Μα, τι μου λέγει οΓέροντας καλό, καλό! Κελλί είναι αυτό; Εδώ φίδια μπαίνουν μέσα!» Αλλά κατόπιν, άρχισα να προσεύχομαι. Θεέ μου! Μία παρηγοριά, μία ανέκφραστος ειρήνη, χαρά και δάκρυα. Άρχισα να προσεύχομαι γιά όλους τους εχθρούς μου. Τελευταία μου φάνηκε ότι δεν ήθελα να φύγω. Όπως μου είπες, έτσι και έγινε.</p><p>Παιδί μου, άρχισε να λέγει ο Γέροντας, να αυτό είναι ο μοναχισμός. Άμα έρχεται ο Θεός μέσα σου, όλα είναι καλά και όμορφα! Άμα λείπει ο Θεός, όλα είναι στραβά.</p><p><br /></p><p>Ο νεαρός Χαράλαμπος έμελλε να μάθει κι’ άλλα για την γλυκύτητα της ησυχαστικής ζωής. Και συνέχισε την διήγησή του: « Έτσι, λοιπόν, μέσα σε οκτώ περίπου ημέρες που έμεινα, πέταξα τα κοσμικά ρούχα και φόρεσα τα καλογερικά.</p><p><br /></p><p>Δεν θα πέρασαν δέκα ημέρες και ήταν η πανήγυρις της Αγίας Άννης. Όταν πήγαμε στην πανήγυρη και άκουσα τις ψαλμωδίες, νόμισα ότι από τον ουρανό κατέβηκαν. Δεν είχα ακούσει στον κόσμο τέτοιες ψαλμωδίες.</p><p><br /></p><p>Όταν γύρισα λέω στον Γέροντα:</p><p>Εγώ, αν δεν μάθω να ψάλλω, θα τα πετάξω, δεν μπορώ να γίνω καλόγερος. Πρέπει να ψάλλω! Του λέω με εγωϊσμό.</p><p>Θα σε μάθω να ψάλλεις, λέει ο Γέροντας, μην στενοχωριέσαι.</p><p><br /></p><p>Τέσσερεις ώρες τραβούσα κομποσχοίνι, και κατόπιν διάβαζα για να ψέλνω. Μετά από ένα μήνα του λέω:</p><p>Γέροντα πήρα φωτιά από την προσευχή, και ούτε ψάλσιμο θέλω ούτε τίποτε.</p><p><br /></p><p>Παρέμεινε, λοιπόν, ο Χαράλαμπος κοντά στον Γέροντα μας περίπου ένα μήνα για δοκιμή και ο Γέροντας άρχισε την συνηθισμένη εν σοφία και γνώσει παιδεία, δηλαδή το συνηθισμένο του σφυροκόπημα. Άρχισε, λοιπόν, να προσφωνεί και τον Χαράλαμπο με διάφορα επίθετα. Για παράδειγμα, συνήθιζε να του λέει: « Έλα δω ρε». Ο δόκιμος Χαράλαμπος στις αρχές έλεγε μέσα του: « Ρε; Τι ρε! Όνομα δεν έχω; Δούλευα με κοσμικούς στη Νομαρχία και ποτέ δεν άκουσα να μιλούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Πάντα στον πληθυντικό μου απευθύνονταν: « Τι γίνεστε κύριε Γαλανόπουλε; Ή σας ευχαριστώ, σας παρακαλώ. Εδώ μέχρι στιγμής δεν άκουσα ούτε ένα ευχαριστώ ή ένα παρακαλώ. Παράξενοι άνθρωποι!»</p><p><br /></p><p>Μετά όμως την εξαγόρευση των λογισμών του τον περίλαβε ο Γέροντας και του φανέρωσε όλη την εσωτερική του κατάσταση.</p><p>– Ώστε στον κόσμο ήσουν αγωνιστής ε; Ενήστευες, αγρυπνούσες, ασκήτευες, ήσουν έξυπνος, εργατικός, τίμιος! Και από όλα αυτά τι κατάφερες; Να μας κουβαλήσεις εδώ ένα σωρό κενοδοξία, εγωϊσμό και αυτοπεποίθηση. Τώρα που κόπηκαν οι έπαινοι δεν είναι καλά ε;</p><p><br /></p><p>Ο αγωνιστής Χαράλαμπος, υποβοηθούμενος και από την απλή και ταπεινή φύση του, έπιασε το μάθημα αμέσως. Κατάλαβε πόση ζημιά κάνουν στην ψυχή οι έπαινοι και άλλαξε πορεία στον λογισμό του.</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Στην αρχή έκανε αγώνα να νικήσει την αγάπη της μητέρας του, που της είχε τρομερή αδυναμία και που ήταν και άρρωστη. Του είπε ο Γέροντας: « Μην στενοχωριέσαι. Άγγελο θα στείλει ο Θεός, για να την φροντίζει».</p><p><br /></p><p>Στο τέλος, την έκανε μοναχή, και την ωνόμασε Μάρθα. Όλοι της συνοδείας κάναμε μοναχές τις μητέρες μας.</p><p><br /></p><p>Ο Χαράλαμπος ήταν πολύ υγιής και δούλευε σκληρά. Ευλογημένος άνθρωπος. Εξυπηρέτησε με σκληρές δουλειές τον Γέροντα. Και έζησε 91 χρόνια σ’ αυτή τη ζωή πριν την μακαρία κοίμησή του το 2001.</p><p><br /></p><p> </p><p><br /></p><p>Πηγή: Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Ο Γέροντας Μου Ιωσήφ Ο Ησυχαστής Και Σπηλαιώτης (1897-1959) , Εκδ. Ι. Μ. Αγίου Αντωνίου Αριζόνας USA 2008, Σ. 358 – 368).</p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-4135589373031137272024-01-22T07:06:00.000-08:002024-01-22T07:06:31.071-08:00 † Γέρ. Εφραίμ Φιλοθεΐτης-Αριζονίτης: Μνήμη Δικαίου· Ιερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης (1910-2001) [μέρος 2ο] APO ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAesyOpznsnvLbzTtwxztGNxnJCJk_2xao60z32R2OH1eJ7D_hxfX-39sd1U0CKwU-J7pFUJXlj6ZrBttbrcf21KS6e5kzqvP-UVI16Razd9UWr09k7kR0Q6QxCizRS9JnU0hFq6z0xz-AbmaLMwook23kgvj1tEyu4g41JOo61hXg29XlCKgwuzzjKxTD/s700/Gerontas-papa-Haralampos-Dionysiatis-65.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="508" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAesyOpznsnvLbzTtwxztGNxnJCJk_2xao60z32R2OH1eJ7D_hxfX-39sd1U0CKwU-J7pFUJXlj6ZrBttbrcf21KS6e5kzqvP-UVI16Razd9UWr09k7kR0Q6QxCizRS9JnU0hFq6z0xz-AbmaLMwook23kgvj1tEyu4g41JOo61hXg29XlCKgwuzzjKxTD/w464-h640/Gerontas-papa-Haralampos-Dionysiatis-65.jpg" width="464" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><span style="font-size: x-large;">Εκτός από τις δυσκολίες προσαρμογής, ο νεαρός Χαράλαμπος έπρεπε να περάσει και από τις εξετάσεις του Γέροντος. Μάλιστα η πρώτη εξέτασις ήρθε πολύ σύντομα…</span></p><p><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: x-large;">Μας διηγήθηκε κάποτε: «Θα είχε περάσει μιά εβδομάδα από την ημέρα που ήρθα και μου λέγει ο Γέροντας:</span></p><p><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: x-large;">-Θα πας εκεί πάνω στο υψωματάκι, που έχει ένα θαυμάσιο καλυβάκι. Θα χαίρεσαι να κάθεσαι μέσα. Λοιπόν, θα σκαρφαλώσεις εκεί και θα μείνεις μέχρι να σε φωνάξω. Εντάξει;</span></p><p><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: x-large;">– Νά ’ναι ευλογημένο Γέροντα.</span></p>ARETI MAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/16380317380016563132noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-56857301528141514752024-01-20T03:19:00.000-08:002024-01-20T03:19:52.745-08:00Γέρων Μάξιμος Ιβηρίτης στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Βασιλεύς της Δόξης! Newsroom από Newsroom ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ<p> </p><div class="entry-header" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><h1 class="jeg_post_title" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212121; font-family: "Noto Serif", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 2.5em !important; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; letter-spacing: -0.04em; line-height: 1.15; margin: 0px 0px 0.4em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><br /></h1><div class="jeg_meta_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_post_meta jeg_post_meta_1" style="align-content: flex-start; align-items: center; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #a0a0a0; display: flex; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="meta_right" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; flex: 1 0 auto; font: inherit; margin: 0px 0px 0px auto; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><div class="jeg_featured featured_image" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2023/06/%CE%9D%CE%AD%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF-14-1-1.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #7c0707; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;"><div class="thumbnail-container" style="background: 50% center / cover rgb(247, 247, 247); border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; height: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px 0px 414.094px; position: relative; vertical-align: baseline; z-index: 0;"><img alt="" class="attachment-jnews-featured-750 size-jnews-featured-750 wp-post-image" decoding="async" height="700" sizes="(max-width: 1250px) 100vw, 1250px" src="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2023/06/%CE%9D%CE%AD%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF-14-1-1.jpg" srcset="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2023/06/Νέο-έργο-14-1-1.jpg 1250w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2023/06/Νέο-έργο-14-1-1-300x168.jpg 300w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2023/06/Νέο-έργο-14-1-1-1024x573.jpg 1024w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2023/06/Νέο-έργο-14-1-1-768x430.jpg 768w" style="border: 0px; bottom: 0px; box-sizing: border-box; color: #a0a0a0; font: inherit; height: auto; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; min-height: 100%; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: middle; width: 781.328px; z-index: -1;" width="1250" /></div></a></div><div class="jeg_share_top_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button clearfix" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_stats" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></div></div></div><div class="jeg_ad jeg_article jnews_content_top_ads " style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"></div><div class="entry-content no-share" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; position: relative; transform: none; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button share-float jeg_sticky_share clearfix share-monocrhome" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font: inherit; left: 0px; margin: 0px; min-height: 1px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; top: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jegStickyHolder" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="theiaStickySidebar" style="backface-visibility: hidden; border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; left: 347.5px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1px; position: fixed; top: 70px; vertical-align: baseline; width: 0px;"><div class="jeg_share_float_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><div class="content-inner " style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.625em; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-break: normal;"><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Υ</em><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">πό του</em><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου – </em></span><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Προς το</em><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ</span></em></span></span></p><div class="jnews_inline_related_post_wrapper right half" style="border: 0px; box-sizing: border-box; float: right; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 0px 25px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 320px;"><div class="jnews_inline_related_post" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_postblock_21 jeg_postblock jeg_module_hook jeg_pagination_nextprev jeg_col_1o3 jnews_module_776562_0_65ababb13d39c " data-unique="jnews_module_776562_0_65ababb13d39c" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 20px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_block_heading jeg_block_heading_5 jeg_subcat_right" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><h3 class="jeg_block_title" style="border: 0px; box-sizing: border-box; float: left; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 500; line-height: normal; margin: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;"> </span></h3></div><div class="jeg_block_navigation" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 20px 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_block_nav " style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; text-align: center; vertical-align: baseline;"><a class="next " href="https://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/gerontas-maximos-o-iviritis-iisoys-christos-o-vasileys-tis-doxis/#" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(224, 224, 224); box-sizing: border-box; display: inline-block; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 26px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease 0s; vertical-align: baseline; white-space: nowrap; width: 30px;" title="Επόμενο"><span style="color: red; font-size: large;"><span class="fa fa-angle-right" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: black; border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; font-family: FontAwesome; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: 1; margin: 0px; padding: 0px; text-rendering: auto; vertical-align: baseline;"></span></span></a></div></div></div></div></div><h3 style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 500; line-height: 1.5em; margin: 1em 0px 0.5em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/tags/tag/gerontas-maximos-o-iviritis" id="link_tag" rel="tag" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΙΒΗΡΙΤΗΣ:</a> Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού. Είναι ο ιδρυτής και αρχηγός της Ορθοδόξου ημών χριστιανικής θρησκείας.</span></h3><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Η κυριωτέρα πηγή του βίου του Κυρίου, του Ιησού της χριστιανικής πίστεως, είναι τα τέσσαρα κανονικά Ευαγγέλια, ένθα υπάρχει αποτεθησαυρισμένη η παλαιοτάτη περί του βίου αυτού χριστιανική παράδοσις. Ως συμπλήρωμα της πηγής ταύτης δύνανται να θεωρηθούν και τα λοιπά βιβλία της Καινής Διαθήκης, ένθα<br style="box-sizing: border-box;" />ευρίσκονται αποκεκρυσταλλωμέναι αι περί αυτού γνώμαι των Αγίων Αποστόλων, και εν γένει η περί αυτού εντύπωσις της πρώτης Εκκλησίας.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Το κύριον όνομα, το οποίον εδόθη εις αυτόν παρ’ αυτού του Θεού πατρός, είναι Ιησούς (Ματθ. α ́ 21, Λουκ. α ́ 31). Πρόκειται δι’ εβραικήν λέξιν, σημαίνουσαν: «ο Κύριος σώζει», συμφώνως προς το έργον, το οποίον είχε να επιτελέση εν τω κόσμω: «αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. α ́ 21).</span></p><div class="ai-viewport-1 ai-viewport-3" data-block="1" data-code="" data-insertion-no-dbg="" data-insertion-position="prepend" data-selector=".ai-insert-1-65072779" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inherit !important; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Ο ίδιος, εν τοις Ευαγγελίοις, ονομάζεται και Χριστός, το οποίον όνομα συναπτόμενον πολλάκις εν τη Καινή Διαθήκη μετά του προηγουμένου [= Ιησούς Χριστός], χαρακτηρίζει αυτόν ως θεόπεμπτον σωτήρα, διότι η λέξις Χριστός [= εβραιστί Μασίαχ και αραμαιστί Μεσιχά, εξελληνιζόμενον εις Μεσσίας] δηλοί τον υπό του Θεού χρισθέντα και καθιερωθέντα προς επιτέλεσιν της κοσμοσωτηρίου αποστολής του.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Αι προσωνυμίαι, αι απονεμόμεναι εις τον Ιησούν Χριστόν εν τοις Ευαγγελίοις παρ’ του περιβάλλοντος αυτού, είναι ουκ ολίγαι, όπως: «αμνός του Θεού, βασιλεύς, διδάσκαλος, κύριος, μεσσίας, ραββί, υιός Δαβίδ, υιός Θεού» κ.λπ. Αυτός δε ο Ιησούς ευηρεστείτο να χαρακτηρίζη εαυτόν: «υιόν ανθρώπου».</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Η κατά λέξιν έκφρασις: «ο Βασιλεύς της Δόξης», είναι μετάφρασις μιάς εβραικής εκφράσεως, η οποία εις την λειτουργικήν γλώσσαν επιβιοί εις την εξηλλησμένην μορφήν της ως: «Κύριος Σαββαώθ», και δηλοί τον Θεόν ως Κύριον του Σύμπαντος.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Η Ορθόδοξος Εκκλησία, επειδή βιοί το πλήρωμα της χαράς της Αναστάσεως, παρουσιάζει τον Χριστόν ως: «Βασιλέα της Δόξης» εις την Σταύρωσιν, ως και ήπτιον νεκρόν εις τον Επιτάφιον. Η Εικών αύτη αποτελεί, πράγματι, μίαν ομολογίαν πίστεως και φανερώσεως του εκκλησιαστικού ήθους.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Ιδιαιτέρως χαρακτηριστική είναι η χρήσις ψαλμικών στίχων εις το πλαίσιον μιάς τελετής, η οποία έχει επικρατήσει να τελήται εις ορισμένας Κοινότητας κατά την επιστροφήν του Επιταφίου εις τον Ναόν, μετά την περιφοράν αυτού υπό των πιστών· όπως συμβαίνει και κατά την είσοδον των πιστών εις τον Ναόν, μετά την τελετήν της Αναστάσεως, ότε ιστάμενος ο λειτουργός έμπροσθεν των κεκλεισμένων θυρών του Ναού απευθύνει προς τους έσωθεν ευρισκομένους την προσταγήν του 7ου στίχου, του 23ου ψαλμού του προφητάνακτος Δαβίδ: « Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης».</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Και ενώ εκείνοι απευθύνουν την ερώτησιν, η οποία περιλαμβάνεται εις τον επόμενον στίχον: «Τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;», λαμβάνουν ως απάντησιν την διαβεβαίωσιν των επομένων ημιστιχίων: «Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω».</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Μία ανάλογος τελετή περιλαμβάνεται και εις το τυπικόν της Ακολουθίας των εγκαινίων ενός Ναού, μετά την Λιτάνευσιν των προς κατάθεσιν εν τη Αγία Τραπέζη ιερών λειψάνων πέριξ του εγκαινιαζομένου Ναού.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Μεγάλην σπουδαιότητα έχει και ο σχετικός ορισμός: «η βασιλεία των ουρανών ή βασιλεία του Χριστού». Η βασιλεία του Θεού αποτελεί κεντρικήν διδασκαλίαν της θείας Αποκαλύψεως και είναι ο σκοπός της εν Χριστώ απολυτρώσεως του κόσμου, και το ευφρόσυνον γεγονός όπερ εξήγγειλεν ο Κύριος ευθύς ως ήρχισε την δημοσίαν αυτού εμφάνισιν και δράσιν, λέγων «ότι πεπλήρωται ο καιρός και ήγγικεν η βασιλεία του Θεού»(Μαρκ. α ́, 15, Ματθ. δ ́, 17).</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Συμφώνως με τον Προφήτην Δανιήλ, η βασιλεία του Θεού θα δοθή εις τους Αγίους του Υψίστου, και δηλούται με τον λίθον της προφητείας όστις απεκόπη εξ όρους υψηλού, δίχως να την εγγίσουν χείρες· και αφού κατεθρυμμάτισε την εικόνα, εις το τέλος εγένετο όρος μέγα το οποίον εκάλυψεν όλην την γην.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Εις το τέλος, λοιπόν, ο άνομος και οι κάθε άνομοι θα εξαφανισθούν με την ένδοξον Παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και με την βασιλείαν αυτού, η οποία κατά τον αυτόν Προφήτην θα είναι αιώνιος: «και η βασιλεία και η εξουσία και η μεγαλωσύνη των βασιλέων εδόθη αγίοις Υψίστου, και η βασιλεία αυτού βασιλεία<br style="box-sizing: border-box;" />αιώνιος, και πάσαι αι αρχαί αυτώ δουλεύσουσι και υπακούσονται» (Δαν. ζ ́, 27).</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Εις το Κανονικόν Δίκαιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η λέξις βασιλεύς αποδίδεται και εις τους κατέχοντας εν τω κόσμω την βασιλικήν καθέδραν, η οποία είναι ανωτέρα μεν εκείνης των λαικών, κατωτέρα δε του Κλήρου.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Την θέσιν ταύτην κατέκτησαν οι βασιλείς εντός της Εκκλησίας διά τας υπηρεσίας, τας οποίας<br style="box-sizing: border-box;" />προσέφεραν ούτοι κατά καιρούς εις αυτήν.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Κατά τον Κωνσταντίνον Οικονόμον τον εξ Οικονόμων, ο βασιλεύς έχει την ην κατέχει εν τη Εκκλησία θέσιν, διότι λαμβάνει ιδαίτερον χάρισμα παρά Θεού, χριόμενος μεν «το ιερόν χρίσμα της βασιλείας, αλλά μη χριόμενος «και το τελεταρχικόν και μυσταγωγικόν του Πνεύματος χρίσμα, καθιερούμενος διά της<br style="box-sizing: border-box;" />χειροτονίας» (βλ. Περί των τριών ιερατικών της Εκκλησίας βαθμών, Αθήναι 1835, σελ. 323-324).</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Ο πρώτος βασιλεύς των χριστιανών Μέγας Κωνσταντίνος, δι’ όσα είχε πράξει υπέρ του χριστιανισμού, εφρόνει ότι είναι «των εκτός υπό Θεού καθεστάμενος επίσκοπος». Οι δε μετ’ αυτόν αυτοκράτορες επίσης πολλαχώς εξεδήλωσαν την ιδιάζουσαν αυτών θέσιν εν τη Εκκλησία.Τας αντιλήψεις αυτάς ησπάζοντο και οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, και αυταί μάλιστα αι Οικουμενικαί Σύνοδοι.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Κατά το τέλος του 14ου αιώνος, ο Πατριάρχης ΚΠόλεως Αντώνιος έγραφεν, ότι: «βασιλεία και εκκλησία πολλήν ένωσιν και κοινωνίαν έχει και ουκ έστι δυνατόν απ’ αλλήλων διαιρεθήναι… ο δε κράτιστος και άγιός μου αυτοκράτωρ, χάριτι Θεού, ένι ορθοδοξότατος και πιστότατος και πρόμαχος της εκκλησίας δεφέντωρ και εκδικητής».</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Απαριθμών δε ο ίδιος τους λόγους, διά τους οποίους η Εκκλησία δέον να τιμά τον βασιλέα, γράφει: «ο βασιλεύς ο άγιος πολύν τόπον έχει εις την εκκλησίαν… διότι απ’ αρχής οι βασιλείς εστήριξαν και εβεβαίωσαν την ευσέβειαν εις πάσαν την οικουμένην, και τας οικουμενικάς συνόδους οι βασιλείς συνήγαγον, και τα περί των ορθών δογμάτων και τα περί της πολιτείας των χριστιανών, α λέγουσιν οι θείοι και ιεροί κανόνες, αυτοί εβεβαίωσαν και ενομοθέτησαν στέργησθαι, και πολλά ηγωνίσαντο κατά των αιρέσεων… δι’ α και μεγάλην τιμήν και τόπον έχουσιν εν τη εκκλησία» (βλ. Miklosich- Müller, Acta et diplomata, II, 191, 190).</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Σπουδαίον παράδειγμα αποτελεί και ο πρώτος βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ελλήνων Μέγας Αλέξανδρος· όστις αν και έζησε προ Χριστού, ήτο ένθεος και χριστιανός, καθώς και οι λοιποί της αρχαιότητος εθνικοί ημών φιλόσοφοι, ποιηταί και ρήτορες, οι έχοντες τον λεγόμενον «σπερματικόν λόγον».</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Συγκρίνοντες τα ανωτέρω με την παρούσαν εποχήν, παρατηρούμεν μετά μεγάλης λύπης, ότι ο κόσμος ζη εις μίαν περίοδον δημοκρατικής αναρχίας, ήτις προηγείται του Αντιχρίστου ως σημείον προειδοποιητικόν και ανησυχητικόν.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Ως γνωστόν, από της εποχής του Προφήτου Δανιήλ έχει προφητευθή, ότι η δημοκρατική αναρχία θα είναι η τελευταία μορφή εξουσίας επάνω εις τον πλανήτην μας, η οποία ως ελέχθη προηγείται του Αντιχρίστου και θα ανακοπή εν ευθέτω χρόνω από τον πεπροφητευμένον εγερθησόμενον ημών Βασιλέα εν ΚΠόλει, και<br style="box-sizing: border-box;" />ακολούθως «… ότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος», όστις θα έχη τυραννικήν επί γης εξουσίαν (Β ́ Θεσ. β ́, 8).</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Καθώς παρατηρούμεν, σήμερον η εξουσία του κόσμου ασκείται και παρουσιάζεται υπό δημοκρατικόν δήθεν μανδύαν. Όμως εις την πραγματικότητα, η δημοκρατία έχει καταργήσει εαυτήν δι’ ανόμων νόμων και ανιέρων πολιτικών συμμαχιών· οι δε ηγέται της νέας εποχής πόρω απέχουσι των ευσεβών εκείνων ταγών του<br style="box-sizing: border-box;" />Ελληνισμού, οίτινες μετελαμπάδευσαν το πολιτισμόν εις τα πέρατα της γης και κατέστησαν το ημέτερον Έθνος φάρον τοις άλλοις λαοίς. Εκείνων όμως το πολίτευμα εν ουρανοίς υπήρχεν, εξ ου και απεκδέχοντο Σωτήρα Κύριον Ιησούν Χριστόν (Φιλιπ. γ ́, 20).</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Εκείνοι επίστευον εις την βασιλείαν του Θεού και εθεώρουν το Έθνος των Ελλήνων ως θείον βλάστημα· οι σημερινοί πιστεύουν εις την βασιλείαν των ανθρώπων και είναι διεθνισταί με όλην την σημασίαν της λέξεως, διά τούτο και στοχεύουν κυρίως ανθρώπους τε και πολιτικάς παρατάξεις με θρησκευτικήν και εθνικήν συνείδησιν.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Επειδή κατά τον σοφόν Ηράκλειτον: «πόλεμος πατήρ πάντων», χρειάζεται εγρήγορσις και ουχί αθυμία τοις αγωνιζομένοις Ηρακλείς, ώστε πολεμούντες και πολεμούμενοι να διέλθωμεν την του βίου θάλασσαν και να καταντήσωμεν εις εύδιον λιμένα. Δεν πρέπει δε να μας διαφεύγη, ότι ο «τολμών Νικά»· και εις πάσαν<br style="box-sizing: border-box;" />περίπτωσιν, η νίκη πάντων των φιλοθέων και φιλαγίων, είναι και νίκη του Θεού!</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Ο πιστός χριστιανός πρέπει να γνωρίζη, ότι εις το τέλος αι δυνάμεις του σκότους, αίτινες επιδιώκουν τον αποχριστιανισμόν της Ελλάδος, θα συντριβούν από τον Παντοδύναμον Ιησούν Χριστόν, όστις διεκήρυξεν: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» [= εφ’ όσον είσθε εν μέσω του κόσμου, θα έχετε θλίψιν· αλλ’ έχετε θάρρος, εγώ έχω νικήσει τον κόσμον και με την νίκην μου αυτήν εξησφάλισα και εις υμάς τον θρίαμβον και την δόξαν]( Ιωάν. ιστ ́, 33).</span></p></div></div>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-19532643657413596142024-01-20T03:15:00.000-08:002024-01-20T03:15:49.448-08:00Οι Αγιορείτες Γέροντες Μιχαήλ και Ευδόκιμος<h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212121; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-weight: 500; line-height: 1.5em; margin: 1em 0px 0.5em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><br /></h3><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIqDXelV6onprKW6HXWbcvWHK9Si_Ci3DuqxZvTN7JBlktFLi7wjrVnlVdtS63CEX_ErTzWJKLSSZ55dQawMzI2ga7Ec1BDRTia0192v5ubRKqmdrxuXST1eO0S0ysP2B5c21QF7hO4AsfuUKuuAcQ03L4SQm5gvNkUZf_-jr2UDxTQO30BjiWVJZLxw/s842/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-77.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="842" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIqDXelV6onprKW6HXWbcvWHK9Si_Ci3DuqxZvTN7JBlktFLi7wjrVnlVdtS63CEX_ErTzWJKLSSZ55dQawMzI2ga7Ec1BDRTia0192v5ubRKqmdrxuXST1eO0S0ysP2B5c21QF7hO4AsfuUKuuAcQ03L4SQm5gvNkUZf_-jr2UDxTQO30BjiWVJZLxw/s320/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-77.jpg" width="320" /></a></div><br /><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212121; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-weight: 500; line-height: 1.5em; margin: 1em 0px 0.5em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><br /></h3><h3 style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-weight: 500; line-height: 1.5em; margin: 1em 0px 0.5em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/tags/tag/agioreites-gerontes" id="link_tag" rel="tag" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ:</a> Το παρακάτω ηχητικό απόσπασμα προέρχεται από την εκπομπή “Ορθοδοξία και Βιωματικές Εμπειρίες”, των μελών και αποφοίτων της νεανικής συντροφιάς Λυκείου της ενορίας Αγίου Νείλου Πειραιώς.</span></h3><span face="Verdana, Geneva, sans-serif"><span style="background-color: black; color: red; font-size: large;">Η εκπομπή αυτή που ακούτε, μεταδόθηκε στις 19 Μαϊου 2018 από τoν ραδιοφωνικό σταθμό “Πειραϊκή Εκκλησία 91,2fm”.</span></span><iframe frameborder="0" height="360" src="https://youtube.com/embed/gFDRfCsrKRk?si=pWVX5d6RQKXdhDxf" style="background-image: url(https://i.ytimg.com/vi/gFDRfCsrKRk/hqdefault.jpg);" width="480"></iframe>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-16456310319553302432024-01-20T03:12:00.000-08:002024-01-20T03:12:08.112-08:00Οι μακαριστοί Κατουνακιώτες Γέροντες Newsroom από Newsroom ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΗΜΑ<p> </p><div class="entry-header" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_meta_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_post_meta jeg_post_meta_1" style="align-content: flex-start; align-items: center; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #a0a0a0; display: flex; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="meta_right" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; flex: 1 0 auto; font: inherit; margin: 0px 0px 0px auto; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><div class="jeg_featured featured_image" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/02/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-18.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #7c0707; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;"><div class="thumbnail-container" style="background: 50% center / cover rgb(247, 247, 247); border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; height: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px 0px 414.094px; position: relative; vertical-align: baseline; z-index: 0;"><img alt="" class="attachment-jnews-featured-750 size-jnews-featured-750 wp-post-image" decoding="async" height="315" sizes="(max-width: 631px) 100vw, 631px" src="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/02/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-18.jpg" srcset="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/02/Καταγραφή-18.jpg 631w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/02/Καταγραφή-18-300x237.jpg 300w" style="border: 0px; bottom: 0px; box-sizing: border-box; color: #a0a0a0; font: inherit; height: auto; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; min-height: 100%; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: middle; width: 781.328px; z-index: -1;" width="400" /></div></a></div><div class="jeg_share_top_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button clearfix" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_stats" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></div></div></div><div class="jeg_ad jeg_article jnews_content_top_ads " style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"></div><div class="entry-content no-share" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; position: relative; transform: none; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button share-float jeg_sticky_share clearfix share-monocrhome" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; left: 0px; margin: 0px; min-height: 1px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; top: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jegStickyHolder" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="theiaStickySidebar" style="backface-visibility: hidden; border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; left: 347.5px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1px; position: static; top: 70px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_float_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><div class="content-inner " style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.625em; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-break: normal;"><h3 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212121; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 500; line-height: 1.5em; margin: 1em 0px 0.5em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/tags/tag/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%bd-%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82" id="link_tag" rel="tag" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #7c0707; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">Α</a><span style="font-size: large;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/tags/tag/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%bd-%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82" rel="tag" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #7c0707; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">ΓΙΟΝ ΟΡΟΣ:</a> Οι μακαριστοί Κατουνακιώτες Γέροντες Χριστόδουλος και ο υποτακτικός του Καλλίνικος….</span></h3><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">Ο Γέροντας Χριστόδουλος ήταν υποτακτικός τού γνωστού νηπτικού ησυχαστή Γέροντος Καλλινίκου († 1930)</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxTHNAZFwiB_W7M6KezSex7cuebhUOz80XGjkGo4TjJZAOSvxh9SpKij1dF145djigQKuVdCQdXQYIQDWpNuMnFoIX55OifrrTP7W1bnmfYl7PhQTU97u6EgvIjflWRJTvqOUSWPDTvf3kWc4wigWuOzt8UFvc1wBiekevzwVj5_CNrY4GUeLu2WWz6w/s1024/m.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="721" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxTHNAZFwiB_W7M6KezSex7cuebhUOz80XGjkGo4TjJZAOSvxh9SpKij1dF145djigQKuVdCQdXQYIQDWpNuMnFoIX55OifrrTP7W1bnmfYl7PhQTU97u6EgvIjflWRJTvqOUSWPDTvf3kWc4wigWuOzt8UFvc1wBiekevzwVj5_CNrY4GUeLu2WWz6w/s320/m.jpg" width="225" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p></div></div>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-76336434412340478352024-01-20T03:08:00.000-08:002024-01-20T03:08:45.830-08:00Γεροντάκι από το Αγιον Ορος :Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με- ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΥΧΗ! από Newsroom<div class="entry-header" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><h1 class="jeg_post_title" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212121; font-family: "Noto Serif", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 2.5em !important; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; letter-spacing: -0.04em; line-height: 1.15; margin: 0px 0px 0.4em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;">“Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με”: Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από την ευχή</h1><div class="jeg_meta_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_post_meta jeg_post_meta_1" style="align-content: flex-start; align-items: center; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #a0a0a0; display: flex; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="meta_left" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; font: inherit; margin: 0px 1em 0px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_meta_author" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; font: inherit; margin: 0px 6px 0px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div></div><div class="meta_right" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; flex: 1 0 auto; font: inherit; margin: 0px 0px 0px auto; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><div class="jeg_featured featured_image" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/01/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-17.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #7c0707; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;"><div class="thumbnail-container" style="background: 50% center / cover rgb(247, 247, 247); border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; height: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px 0px 414.094px; position: relative; vertical-align: baseline; z-index: 0;"><img alt="" class="attachment-jnews-featured-750 size-jnews-featured-750 wp-post-image" decoding="async" height="248" sizes="(max-width: 1074px) 100vw, 1074px" src="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/01/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-17.jpg" srcset="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/01/Καταγραφή-17.jpg 1074w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/01/Καταγραφή-17-300x160.jpg 300w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/01/Καταγραφή-17-1024x545.jpg 1024w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2022/01/Καταγραφή-17-768x409.jpg 768w" style="border: 0px; bottom: 0px; box-sizing: border-box; color: #a0a0a0; font: inherit; height: auto; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; min-height: 100%; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: middle; width: 781.328px; z-index: -1;" width="400" /></div></a></div><div class="jeg_share_top_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button clearfix" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_stats" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></div></div></div><div class="jeg_ad jeg_article jnews_content_top_ads " style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"></div><div class="entry-content no-share" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; position: relative; transform: none; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button share-float jeg_sticky_share clearfix share-monocrhome" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; left: 0px; margin: 0px; min-height: 1px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; top: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jegStickyHolder" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="theiaStickySidebar" style="backface-visibility: hidden; border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px 0px 1px; position: static; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_float_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><div class="content-inner " style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: inherit; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.625em; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-break: normal;"><h3 style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212121; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 1.2em; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-weight: 500; line-height: 1.5em; margin: 1em 0px 0.5em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/tags/tag/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%bd-%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82" id="link_tag" rel="tag" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #7c0707; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ:</a> Ο μακαριστός γέροντας Γεδεών από το Αυγόρου που έζησε για 72 χρόνια στο Άγιο Όρος παρέα με την Παναγία και τους Αρχαγγέλους όπως έλεγε ο ίδιος.</h3><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;">Το Νοέμβριο του 2017 μετακόμισε στον παράδεισο.<iframe frameborder="0" height="270" src="https://youtube.com/embed/VK2RAflJdQk?si=wKYU3PB7pSzbD6lS" style="background-image: url(https://i.ytimg.com/vi/VK2RAflJdQk/hqdefault.jpg);" width="480"></iframe></p></div></div>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-14662930625269296032024-01-20T03:05:00.001-08:002024-01-20T03:05:38.660-08:00Δίδαγμα ζωής! Γέροντας Πολύκαρπος Αγιορείτης: Όταν η επιθυμία θέλησε να ...ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ -ΔΙΔΑΓΜΑ ΖΩΗΣ: Από τον ερημίτη γέροντα Πολύκαρπο<iframe width="480" height="270" src="https://youtube.com/embed/Hnl04n3pEE8?si=FWKz-XwBX_QEo7ma" frameborder="0"></iframe>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-82249866537037070392024-01-20T03:02:00.000-08:002024-01-20T03:02:45.945-08:00 H Παλαίστρα των Καιρών: Ιδού πως προέβλεπαν τον καιρό οι παλαιοί Αγιορείτες Newsroom ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΗΜΑ<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6_qIPZrEDCkBJnpe3ywgM20kYC7RfU6KKRG7NIU0w0HjxCN62cDxCLvcLRyqyVeOcJkAOrl6INiAzMQ_9BANLg8y86Rfq_lBizfup5AdHuI6OXCop64AbWQ9t2DO-bkKsXMoPvdbGb4-ST077f7vzdLFj43hf-6M9RmPPxwnKSZidyhcev-mfOCz-aQ/s500/p2110567-387x500-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="387" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6_qIPZrEDCkBJnpe3ywgM20kYC7RfU6KKRG7NIU0w0HjxCN62cDxCLvcLRyqyVeOcJkAOrl6INiAzMQ_9BANLg8y86Rfq_lBizfup5AdHuI6OXCop64AbWQ9t2DO-bkKsXMoPvdbGb4-ST077f7vzdLFj43hf-6M9RmPPxwnKSZidyhcev-mfOCz-aQ/s320/p2110567-387x500-1.jpg" width="248" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTWgamyB1FxXs9CPpQLc3X8DOeGctEHWDDLYY-Qu6IXmuEuaOyo96NIzHlTSraNbRFXgMNt1ukKQ7I4JvLDRc0EYfAJBRLzq2_9YwQA8xBHbEDMmXw5Xap_yUEeMWkadR-MZkGnCFS2crCY4O6gOuKcX8oca5_oXyF9ROS3irvFxS4pkymFcIt_8tL9A/s1000/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%8C%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTWgamyB1FxXs9CPpQLc3X8DOeGctEHWDDLYY-Qu6IXmuEuaOyo96NIzHlTSraNbRFXgMNt1ukKQ7I4JvLDRc0EYfAJBRLzq2_9YwQA8xBHbEDMmXw5Xap_yUEeMWkadR-MZkGnCFS2crCY4O6gOuKcX8oca5_oXyF9ROS3irvFxS4pkymFcIt_8tL9A/s320/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%8C%CF%82.jpg" width="320" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;">H Παλαίστρα των Καιρών: Ο άνθρωπος παρατήρησε τη συμπεριφορά των ζώων και τη χρησιμοποίησε ως σημάδι για την πρόγνωση του καιρού.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ωστόσο, η παρατήρηση και των φυσικών φαινομένων οδήγησε στην πρακτική πρόβλεψη του καιρού.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"> </span></p><p><span style="font-size: large;">Σήμερα όλα τα παραπάνω σημάδια έχουν εξηγηθεί επιστημονικά, αφού δεν είναι τίποτε άλλο από μετεωρολογικά και φυσικά φαινόμενα. Ακόμα και σήμερα βρίσκει κανείς ψαράδες στα νησιά, που μπορούν να προβλέψουν τον τοπικό καιρό με μεγαλύτερη ακρίβεια ακόμα και από τη γενική πρόγνωση της ευρύτερης περιοχής.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Η Παλαίστρα των Καιρών</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Για το σκοπό της πρόγνωσης του καιρού, οι παλαιοί Αγιορείτες καλόγεροι, εφηύραν ένα δικό τους βαρόμετρο, την «παλαίστρα των καιρών», το οποίο, μάλιστα, ήταν και αρκετά αξιόπιστο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Πρόκειται για μια παραλληλόγραμμη επιφάνεια ξύλου, πάνω στην οποία είναι σχεδιασμένο (με μελάνι, ή σκαλιστό, ή πυρογραφία) ένας κύκλος, που μέσα του φέρει ακόμα τρεις κύκλους, οι οποίοι είναι χωρισμένοι σε ονομασίες καιρικών συνθηκών και κατεύθυνση ανέμων.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Στο κέντρο του κύκλου τοποθετούσαν έναν σπόρο από φυτό, τον οποίο ονόμαζαν οι μοναχοί «τσίρ τσίρ μπακαξύρ», αλλά και «στριφοχόρτι» ή «βαρόμετρο» διότι δέκα φορές να αλλάξει ο καιρός, αυτό αυτόματα παίρνει την κατεύθυνση του καιρού.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Αγιορείτικο Βαρόμετρο. Πυρογραφία. διαστάσεις 20Χ25. Δια χειρός Ευσταθίου Μοναχού</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Οι έξω κύκλοι δείχνουν τις ονομασίες των ανέμων και οι εσωτερικοί κύκλοι δείχνουν τα χειμερινά καιρικά φαινόμενα.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο, με την βαρομετρική πίεση της ατμόσφαιρας ο σπόρος «τσίρ τσίρ μπακαξύρ» παίρνει και την ανάλογη θέση από μόνο του στον πίνακα, γυρνώντας κυκλικά δείχνοντας έτσι η άκρη του σπόρου τον καιρό που θα ακολουθήσει στο προσεχές σχεδόν πεντάωρο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!</span></p><p><span style="font-size: large;">Ακόμα και αν εμείς του αλλάξουμε θέση, ο σπόρος θα επανέλθει στο σωστό σημείο.</span></p>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-44454706587517639882024-01-20T02:59:00.000-08:002024-01-20T02:59:40.235-08:00 ΆΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Οι «αόρατοι ερημίτες» του Άθωνα Newsroom ΑΠΟ ΟΕΘΟΔΟΞΟ ΒΗΜΑ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTK6YnflV1L2K3t4aOHbajxK6C4D0SLcdIOxAlzBS4Ae3-GtFbgJeLM8e9hmngKvOwMBT_PNbyPADCtEB8GokjBR5pDyM_ny3A6u4JLmanWxs3t52S2CtSDMYnqty7Ksv549KX0lGpT3lldNR4Hv1_yVajufLQQyiFpTfisIZo_kYAYSTYlQA3Zu7YcQ/s600/ass1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="600" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTK6YnflV1L2K3t4aOHbajxK6C4D0SLcdIOxAlzBS4Ae3-GtFbgJeLM8e9hmngKvOwMBT_PNbyPADCtEB8GokjBR5pDyM_ny3A6u4JLmanWxs3t52S2CtSDMYnqty7Ksv549KX0lGpT3lldNR4Hv1_yVajufLQQyiFpTfisIZo_kYAYSTYlQA3Zu7YcQ/s320/ass1.jpg" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p><span style="font-size: large;">ΆΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Κατά την μακραίωνα ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοση:</span></p><p><span style="font-size: large;">«Μια ομάδα ασκητών τον αριθμό επτά (κατ’ άλλους δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτον προσευχήν ύπερ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδικήν χάρην από τον Κύριον να ζουν άοικοι και γυμνοί και να είναι αόρατοι από τους οφθαλμούς των ανθρώπων». (από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου: «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης»)</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ΣχετικάΆρθρα</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Οι λιμενικοί δίπλα στην Παναγιά</span></p><p><span style="font-size: large;"> 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 2024</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Το Άγιον Όρος εορτάζει τα ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ – Ο Αγιασμός των Υδάτων στο Βατοπαίδι</span></p><p><span style="font-size: large;"> 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 2024</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Επισκέφθηκε το Άγιο Όρος ο Νίκος Πολυδερόπουλος μετά τον θάνατο του αδελφού του</span></p><p><span style="font-size: large;"> 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 2024</span></p><p><span style="font-size: large;"> </span></p><p><span style="font-size: large;">Η φήμη των ασκητών αυτών, μάλλον η παράδοση αυτή, διασώζεται τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στον αγιορείτικο μοναχισμό και ιδίως τον ασκητισμό – και όχι μόνον, αλλά και σε ολόκληρη την ορθοδοξία.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">…Υπάρχει και παράδοση μάλιστα, που υποστηρίζει ότι αυτοί οι εφτά Ερημίτες (κατ’ άλλους δώδεκα) θα επιτελέσουν την τελευταία Λειτουργία στην κορυφή του Άθωνα (αυτό αναφέρεται και στο βιβλίο του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Χερουβείμ Καράμπελα: «Νοσταλγικαί Αναμνήσεις από το περιβόλι της Παναγίας») στο ναϋδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Και μετά θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Αυτοί οι εφτά (ή δώδεκα) της εσχάτης γενεάς, δεν θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταμορφωθούν. Δηλαδή θα αλλάξουν μορφή και τα σώματά των θα γίνουν άφθαρτα και αθάνατα όπως όλων των ευρισκομένων εν ζωή τότε ανθρώπων.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Όπως λέγει και ο μέγας Παύλος: «πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι• σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι και ημείς αλλαγησόμεθα» (Κορ. Α’ 15, 51-52).</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Υπάρχουν βέβαια και μερικοί οι οποίοι θεωρούν την παράδοση αυτή των «αοράτων Ερημιτών» σαν θρύλο…</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">από το βιβλίο: «Οι Αόρατοι Ερημίτες του Άθωνα – Το μυστήριον της Αθωνικής ερήμου» Βλασίου Μοναχού Αγιορείτου (Εκδόσεις Τέρτιος)</span></p>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-34936261457235312442024-01-20T02:56:00.000-08:002024-01-20T02:56:32.754-08:00δού οι αληθινοί θησαυροί του Αγίου Όρους – Αυτά τα γεροντάκια είναι… ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΗΜΑ<p> </p><div class="entry-header" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><h1 class="jeg_post_title" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #212121; font-family: "Noto Serif", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 2.5em; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; letter-spacing: -0.04em; line-height: 1.15; margin: 0px 0px 0.4em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><div class="thumbnail-container" style="background: 50% 50% / cover rgb(247, 247, 247); border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline; font: inherit; height: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px 0px 414.094px; position: relative; vertical-align: baseline; z-index: 0;"><img alt="" class="attachment-jnews-featured-750 size-jnews-featured-750 wp-post-image" decoding="async" height="278" sizes="(max-width: 480px) 100vw, 480px" src="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/10/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-57-1.jpg" srcset="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/10/Καταγραφή-57-1.jpg 480w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/10/Καταγραφή-57-1-300x208.jpg 300w" style="border: 0px; bottom: 0px; box-sizing: border-box; color: #a0a0a0; font: inherit; height: auto; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; min-height: 100%; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: middle; width: 781.328px; z-index: -1;" width="400" /></div></h1></div><div class="jeg_share_top_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button clearfix" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPqZWLvUGqf6w4Le-2ADaRmDnMAhf_1w7Bl37CMon0bo8CpI4Hl5799uUb_Wo1a01oKUqBHMWGtRvf4jIuTdXNBmjA0jPHn1qxk4cTDIVLBWcH8AJL_khxQ-cudTvZKk6xAvmFsLo7VJ0PQR4R5pcN6mUNQ9fDdwkepcqwiX9ED1U4xgsfbQrq3Dts2g/s480/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-57-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="480" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPqZWLvUGqf6w4Le-2ADaRmDnMAhf_1w7Bl37CMon0bo8CpI4Hl5799uUb_Wo1a01oKUqBHMWGtRvf4jIuTdXNBmjA0jPHn1qxk4cTDIVLBWcH8AJL_khxQ-cudTvZKk6xAvmFsLo7VJ0PQR4R5pcN6mUNQ9fDdwkepcqwiX9ED1U4xgsfbQrq3Dts2g/s320/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-57-1.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="jeg_share_stats" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></div></div></div><div class="jeg_ad jeg_article jnews_content_top_ads" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"></div><div class="entry-content no-share" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; position: relative; transform: none; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_share_button share-float jeg_sticky_share clearfix share-monocrhome" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #53585c; font: inherit; left: 0px; margin: 0px; min-height: 1px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; top: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jegStickyHolder" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="theiaStickySidebar" style="backface-visibility: hidden; border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; left: 347.5px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1px; position: fixed; top: 70px; vertical-align: baseline; width: 0px;"><div class="jeg_share_float_container" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><div class="content-inner" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.625em; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-break: normal;"><h3 style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1.2em; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.5em; margin: 1em 0px 0.5em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/tags/tag/monachoi-agioy-oroys" id="link_tag" rel="tag" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">ΜΟΝΑΧΟΙ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ:</a> Μια φορά καθώς πηγαίναμε μαζί με τον ασκητή πού με φιλοξενούσε για ψώνια στις Καρυές είδα από μακριά ένα γεροντάκι να λιάζεται έξω από ένα ερείπιο.</span></h3><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Γέροντα, ποιος είναι αυτός; ρώτησα με έκπληξη.<span style="background-color: white; font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; white-space: nowrap;">Σ</span></b></span></p><div class="jnews_inline_related_post_wrapper right half" style="border: 0px; box-sizing: border-box; float: right; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 0px 25px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 320px;"><div class="jnews_inline_related_post" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_postblock_21 jeg_postblock jeg_module_hook jeg_pagination_nextprev jeg_col_1o3 jnews_module_656026_0_65aba61c989c3" data-unique="jnews_module_656026_0_65aba61c989c3" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 20px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"><div class="jeg_block_navigation" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 20px 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"></div></div></div></div><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Ο γέρο-Ηρωδίων… από τους παλιούς Ρουμάνους… δεν είναι και πολύ στα καλά του.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Πάμε να τον δούμε γέροντα, μήπως έχει καμιά ανάγκη, είπα με έμφαση.</b></span></p><div class="ai-viewport-1 ai-viewport-3" data-block="1" data-code="" data-insertion-no-dbg="" data-insertion-position="prepend" data-selector=".ai-insert-1-93931919" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inherit; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></div><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Μπα, δεν μπορείς να τον πλησιάσεις. Μόλις καταλάβει άνθρωπο κρύβεται… Δεν θέλει. Λένε ότι είναι σαλεμένος… τα έχει χαμένα.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Αυτοί γνωρίζουν καλλίτερα από μένα την περιοχή, τους ανθρώπους… σκέφτηκα…</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Ο φίλος μου ανακάλυψε τον γέρο-Ηρωδίωνα..</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Ρε συ… μας δουλεύει όλους ο γέρος, μου λέει μια μέρα, πού πήγα να τον δω.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Ποιόν λες;</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Ο γέρο-Ηρωδίων… μας δουλεύει όλους… κάνει τον τρελό αλλά δεν είναι… έχει πνευματική κατάρτιση.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Γιατί το λες;…</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Άρχισε να μου εξηγεί με λεπτομέρειες όλα τα περιστατικά και τις πνευματικές συμβουλές που του έδωσε… Εντυπωσιάσθηκα.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Να πάμε μαζί μια μέρα, παρακάλεσα.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Πάμε, είπε…</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Εκείνη την εποχή είχα τρεις λογισμούς πού με ταλαιπωρούσαν…<br style="box-sizing: border-box;" />Ενώ παρακολουθούσα την συνομιλία τους με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο γέρο-Ηρωδίων απάντησε και στους τρεις λογισμούς μου, χωρίς εγώ να ρωτήσω τίποτα και χωρίς ο φίλος μου να καταλάβει τίποτα..</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-651993" data-pin-no-hover="true" decoding="async" height="400" loading="lazy" sizes="(max-width: 827px) 100vw, 827px" src="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/09/konstantinos-monachos-kareotis5_0.jpg" srcset="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/09/konstantinos-monachos-kareotis5_0.jpg 827w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/09/konstantinos-monachos-kareotis5_0-234x300.jpg 234w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/09/konstantinos-monachos-kareotis5_0-800x1024.jpg 800w, https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2021/09/konstantinos-monachos-kareotis5_0-768x983.jpg 768w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 5px 20px 1.25em 0px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: middle;" width="312" /></b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Κάποια στιγμή γυρνά ο μοναχός και του λέει.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Γέροντα, ο Θανάσης θέλει να γίνει μοναχός.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Τί μοναχός! Αυτός… νοικοκύρης. Πρώτα Θεσσαλονίκη, μετά ένα χωριό κοντά Θεσσαλονίκη, μετά Φλώρινα και μετά… δίστασε λίγο και τελικά είπε… Σιβηρία, Σιβηρία.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Γύρισε ο φίλος μου και του λέει:</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Καλά γέροντα πού ξέρεις εσύ ότι είναι από την Φλώρινα;</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Τί Φλώρινα; Εγώ δεν είπα Φλώρινα… είπα Φλόριντα στην Αμερική, εκεί πού είναι τα καράβια και συνέχισε σ’ αυτό το μήκος κύματος… Χαμογελάσαμε με τον τρόπο πού ξεγλιστρούσε, σαν χέλι άπιαστο.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Τριάντα χρόνια μετά βλέπω ότι τα πράγματα στη ζωή μου εξελίχθηκαν όπως τα προέβλεψε ο γέρο-Ηρωδίων. 1) Δεν έγινα μοναχός, 2) έζησα 24 χρόνια στη Θεσσαλονίκη και 3) τώρα εδώ και έξι χρόνια ζω σ’ ένα χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη. Απομένει η Φλώρινα και η Σιβηρία. Πιστεύω ότι θα βγουν αληθινά όλα όσα μου προείπε. Δηλαδή όχι μόνο οι σκέψεις και οι διαθέσεις της καρδιάς μου ήταν “ανοιχτά” μπροστά στα πνευματικά μάτια του γέροντα, αλλά και το μέλλον μου του ήταν γνωστό. “Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού”, Δόξα τω Θεώ.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Μετά άπ’ αυτή την συνάντηση ήμουν χαρούμενος και προβληματισμένος. Τί κρύβει το Άγιον Όρος! Τί θησαυρούς κρύβει! Τί πνευματικούς θησαυρούς βγάζει!…</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Αυτά τα γεροντάκια είναι οι αληθινοί θησαυροί του Αγίου Όρους. Ναι, ναι, ναι… χίλιες φορές ναι!</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Κάποιοι μοναχοί ήταν δύσπιστοι. Ο Περικλής στον «Επιτάφιο» του λέει, ότι η αιτία που δεν πιστεύουν οι άνθρωποι στα κατορθώματα των άλλων είναι ο φθόνος. Δηλαδή δεν μπορούμε να παραδεχθούμε την ανωτερότητα των άλλων εξ’ αιτίας του φθόνου μας. Θέλουμε όλους να τους κατεβάζουμε στα μέτρα μας. Γι’ αυτούς ο γέρο-Ηρωδίων δεν μπορούσε να ήταν ένα πνευματικό ανάστημα, δεν τους ταίριαζε… ήταν μόνο ένα σαλεμένο γεροντάκι. Εγώ όμως δεν συμφωνούσα μαζί τους. Εξ άλλου είχα ιδία πείρα, είχα ακούσει με τα αυτιά μου. Αυτοί όχι.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Για να είμαι σίγουρος πήγα στον γέροντα, τον π. Παΐσιο. Μόλις του είπα για τον γέρο-Ηρωδίωνα άστραψαν τα μάτια του από την χαρά του. Ευχαριστήθηκε, αγαλλίασε η ψυχή του.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Είναι μεγάλος ασκητής, μου είπε. Έστειλα τον π. Αρσένιο να του φτιάξει την σκεπή πού έπεσε και δεν δέχτηκε. Κάθεται εκεί σε μια γωνιά του δωματίου πού έχει από πάνω ένα κομμάτι σκεπής και προσεύχεται όλη την νύχτα. Κάνει μεγάλη άσκηση.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Γέροντα, έμαθε και ο «Πρώτος» και θα πάει να τον επισκεφθεί, να δει αν αυτά πού λένε γι’ αυτόν είναι αληθινά ή είναι όντως σαλός.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Γέλασε ο γέροντας.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Μην στεναχωριέσαι, μου λέει,… θα τον βολέψει και αυτόν μια χαρά.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Πράγματι, ο «Πρώτος» πήρε τον φίλο μου και πήγε να βγάλει άκρη, να λύσει το μυστήριο…</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>*****</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Τον τρέλανε ο γέρο-Ηρωδίων, μου λέει ο φίλος μου… τον έκανε βαπόρι, έφυγε αγανακτισμένος και… σίγουρος για την τρέλα του. Τζάμπα η ταλαιπωρία του στα μονοπάτια της Καψάλας….</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Αυτά είπα την άλλη μέρα στον γέροντα Παΐσιο. Τα δέχτηκε όλα. Τα «σφράγισε» με τον λόγο του.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>– Ο γέρο-Ηρωδίων μπήκε με άριστα στον Παράδεισο, είπε.</b></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="color: #cc0000;"><b>Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε μετά από χρόνια στην ανακομιδή των λειψάνων του. Πάλι βρεθήκαμε εκεί, «τυχαία», χωρίς να μας ειδοποιήσει κανείς. Όλοι αυτοί πού τον ευλαβούμασταν και τον αγαπούσαμε. Το έμαθα λίγο πριν γίνει η ανακομιδή. Η ίδια λαμπρή χαρούμενη ατμόσφαιρα της Χάριτος. Τα οστά του είχαν πάρει ένα κίτρινο χρώμα. Την ευχή του να έχουμε όλοι μας.</b></span></p></div></div>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-19925500724548782392024-01-20T02:46:00.000-08:002024-01-20T02:46:50.475-08:00 Πορνεία καὶ τὰ σαρκικὰ πάθη. Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός ΑΓΑΠΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ”<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigytH5y3Q0u6kPzWizVeotcaydBPyyEv5gpyXBi6gV9zH2d7uv6CO2a-kZRLm3ZZOLeK1ihNoXbb6EnlDYLV7aWSNkXzPR3pLNzamc2cDjX3sqQ_wEbG8Y7Bh_Iyf4EDAEh0E08b7Wep1Q5ufcy8j78gpbfmNV9I10Bmhritle3mXBxcpTjK4Uf_Uq3A/s300/%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B7-300x172.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="172" data-original-width="300" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigytH5y3Q0u6kPzWizVeotcaydBPyyEv5gpyXBi6gV9zH2d7uv6CO2a-kZRLm3ZZOLeK1ihNoXbb6EnlDYLV7aWSNkXzPR3pLNzamc2cDjX3sqQ_wEbG8Y7Bh_Iyf4EDAEh0E08b7Wep1Q5ufcy8j78gpbfmNV9I10Bmhritle3mXBxcpTjK4Uf_Uq3A/s1600/%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B7-300x172.jpg" width="300" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><span style="font-size: large;">ΠΟΡΝΕΙΑ: Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Δὲν ξέρετε πὼς εἶστε ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ ἀνάμεσά σας; Ἂν κάποιος, λοιπόν, καταστρέφει τὸ ναὸ</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅταν ἡ γενετήσια πράξη ἔχει σκοπὸ τὴν αὔξηση τοῦ ἀνθρώπινου γένους, σύμφωνα μὲ τὴ θεϊκὴ προσταγὴ καὶ εὐλογία (Γέν. 1:28), καὶ ὅταν γίνεται μὲ ἐκκλησιαστικὲς προϋποθέσεις, ὅπως δηλαδὴ ὁρίζουν τὸ Εὐαγγέλιο, οἱ ἱεροὶ κανόνες καὶ οἱ ὑποθῆκες τῶν Ἁγίων Πατέρων, δὲν ἀποτελεῖ παράπτωμα. Ἀλλιῶς εἶναι ἁμάρτημα θανάσιμο, ἀλλὰ κι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἄγρια, τὰ πιὸ δυσκολοπολέμητα πάθη.</span></p><p><br /></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ πορνεία, μολονότι ἀπὸ τὰ νιάτα σου ὡς τὰ γεράματά σου δὲν θὰ πάψει νὰ σὲ πολεμάει, νικιέται εὐκολότερα ὅταν ἀποφεύγεις τελείως τὴν πράξη καὶ τοὺς τόπους τῆς ἁμαρτίας. Μὴν ξεγελαστεῖς καὶ πεῖς, «Ἂς δοκιμάσω μία φορᾶ, κι ἔπειτα ἐγκρατεύομαι», γιατί, εἰδικὰ σὲ τοῦτο τὸ πάθος, ἡ πρώτη πτώση δὲν εἶναι σχεδὸν ποτὲ καὶ ἡ τελευταία, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ τοῦ κατήφορου. Ἔχει ἀποδειχθεῖ, πὼς ὅποιος δὲν δοκίμασε ποτὲ τὴν ἁμαρτία, πολὺ εὐκολότερα πολεμάει καὶ καταβάλλει τὸ πάθος.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ σαρκικὴ ἐπιθυμία, ἀδελφέ, εἶναι σὰν ἕνα ἄλογο ἀχαλίνωτο, ποὺ πέφτει μέσα στοὺς γκρεμοὺς καὶ τραυματίζεται. Ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ ἐγκράτεια εἶναι τὸ χαλινάρι ποὺ τὴ συγκρατεῖ. Ὅποιος δὲν θέλει νὰ γκρεμιστεῖ, ἂς κρατάει γερὰ τὸ χαλινάρι καὶ ἂς τὴν ἔχει κάτω ἀπὸ τὸν ἔλεγχό του. Γιατί ἐκεῖνος ποὺ θὰ πέσει στὸ βάραθρο τῆς πορνείας, δύσκολα θὰ μπορέσει νὰ βγεῖ ἔξω, δύσκολα θὰ κινηθεῖ σὲ μετάνοια, δύσκολα θὰ σηκώσει τὰ μάτια του στὸν οὐρανό. Τὸ βλέμμα τοῦ εἶναι στραμμένο πάντα στὴ γῆ, σὰν τῶν ἄλογων ζώων, καὶ κάνει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τέτοιες ἀπρέπειες, ποὺ δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ τὶς κάνει μπροστὰ σ΄ἕνα μικρὸ παιδί.</span></p><p><span style="font-size: large;">Γί΄αὐτοὺς ποὺ πέφτουν ἀμετανόητα στὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει, ὅτι δὲν θὰ κληρονομήσουν τὴν οὐράνια βασιλεία (Ἅ΄Κόρ. 6:9-10). Ἡ θέση τοὺς εἶναι στὴν αἰώνια φωτιὰ τῆς κολάσεως, ποὺ οἱ ἴδιοι διαλέγουν ἤδη ἀπὸ τὴ ζωὴ αὐτή. Γιατί ἡ πορνεία εἶναι κι αὐτὴ φωτιὰ ὅμοια μ΄ἐκείνη τῆς γέενας. Καύσιμες ὕλες τῆς εἶναι ἡ γαστριμαργία, ἡ φιλαυτία καὶ ἡ ἀπροσεξία, φλόγες τῆς εἶναι ἡ ἀπρέπεια καὶ ἡ ἀναισχυντία, στάχτη τῆς εἶναι ἡ ἀκαθαρσία, καπνὸς τῆς εἶναι ἡ ντροπὴ καὶ ἀποτελέσματά της, ἡ φθορὰ τοῦ σώματος, ἡ παράβαση τοῦ θείου νόμου, ὁ μολυσμὸς τῆς ψυχῆς, ὁ χωρισμὸς ἀπὸ τὸ Θεό. Γί΄αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ βρίσκεται συνέχεια σὲ ἐπιφυλακὴ καὶ νήψη, ὥστε νὰ μὴ σὲ νικήσει. Καὶ καθὼς φεύγεις μακριὰ ἀπὸ τὴ φωτιά, γιὰ νὰ μὴ σὲ κάψει, ἔτσι νὰ φεύγεις κι ἄπ΄αὐτὴ τὴ λαύρα. σαί,ἄρκας. Μὴν πλησιάζεις σὲ τόπους ἐπικίνδυνους, γνωρίζοντας πὼς εἶσαι ἀδύνατος. Δὲν πρέπει νὰ Ἀδύνατο εἶναι νὰ πᾶς στὸν ἀλευρόμυλο, καὶ νὰ μὴν ἀλευρωθεῖς. Ἀδύνατο εἶναι νὰ κρατᾶς πίσσα, καὶ νὰ μὴν κολλήσει στὰ χέρια σου. Τὸ ἴδιο ἀδύνατο εἶναι νὰ συναναστρέφεσαι μὲ ἀνθρώπους κοσμικούς, ἀνθρώπους ἁμαρτωλοὺς καὶ σαρκολάτρες, καὶ νὰ μὴ μολυνθεῖς. Γί΄αὐτὸ εἶναι λίγοι, ἀλλὰ καὶ μακάριοι, ἐκεῖνοι ποὺ δὲν πλήρωσαν ποτὲ οὔτ΄ἕναν ὀβολὸ στὸ δαίμονα τῆς πορνείας, ὄχι μόνο μὲ τὸ σῶμα καὶ τὴν πράξη, ἀλλὰ μήτε μὲ τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά τους. Γιατί, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, «ὅποιος βλέπει μία γυναίκα μὲ πονηρὴ ἐπιθυμία, ἔχει κιόλας διαπράξει μέσα τοῦ μοιχεία μ΄αὐτήν»; (Μάτθ. 5:28). Ἔτσι, νὰ μὴν περιεργάζεσαι ὄμορφα πρόσωπα.</span></p><p><span style="font-size: large;">ἢ σώματα καὶ νὰ μὴν ἀγγίζεις ξένη σάρκα, γιὰ νὰ μὴν ἐρεθίζεις τὸ Πρῶτα-πρῶτα, σὰν βασικότερο ὅπλο καὶ γιατρικό, οἱ σοφοὶ Πατέρες μας παρέδωσαν τὴν ἐπιμελῆ τήρηση καὶ φύλαξη τῶν αἰσθήσεων, καὶ μάλιστα τῆς ὁράσεως, γιατί τὰ μάτια εἶναι οἱ ἀγωγοί, ἄπ΄ὅπου τὸ θανάσιμο δηλητήριο τῶν ἡδονῶν διοχετεύεται στὴν ψυχή μας, εἶναι οἱ θύρες, ἄπ΄ὅπου ὅλες οἱ ματαιότητες τοῦ κόσμου τούτου μπαίνουν μέσα μας, μολύνουν τὸ νοῦ μας καὶ παραλύουν τὴ θέλησή μας. Καὶ ὅταν παραλύσει ἡ θέληση, συγκαταβαίνει ἡ καρδιά μας στὸ πονηρό, καὶ ἀποφασίζουμε νὰ τὸ πραγματοποιήσουμε. «;Ἐκ γὰρ τοῦ ὁρᾶν τίκτεται τὸ ἐρᾶν»;,</span></p><p><span style="font-size: large;">Γί΄αὐτὸ ὁ Κύριος ἔφτασε νὰ πεῖ τὴ γνωστὴ διδακτικὴ ὑπερβολή: «;Ἂν τὸ μάτι σου σὲ σκανδαλίζει, βγάλε τό. Εἶναι προτιμότερο νὰ μπεῖς μονόφθαλμος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, παρὰ νὰ ἔχεις δυὸ μάτια καὶ νὰ πᾶς στὴ γέενα τοῦ πυρός»; (Μάρκ. 9:47).</span></p><p><span style="font-size: large;">Μετὰ τὴν ὅραση, χρειάζεται ἡ φύλαξη τῆς ἀκοῆς, ὥστε τ΄αὐτιά σου νὰ μὴν ἀκοῦνε μουσικὴ καὶ τραγούδια ποὺ ἐξάπτουν τὴ σαρκικὴ φλόγα, μήτε λόγια πορνικὰ</span></p><p><span style="font-size: large;">καὶ διηγήσεις ἐρεθιστικές.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ τρίτη αἴσθηση, ἡ ὄσφρηση, δὲν εἶναι τόσο ἐπικίνδυνη, πλὴν ὅμως πρέπει κι αὐτὴ νὰ τὴν προσέχεις, γιατί εἶναι μερικὰ ἀρώματα ποὺ ξεσηκώνουν τὴν ἐπιθυμία.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ τέταρτη ὅμως αἴσθηση, ἡ ἁφή, εἶναι ἐπικίνδυνη κι ἄπ΄αὐτὴ τὴν ὅραση. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ψηλαφήσεις σάρκα, καὶ νὰ μὴν ὁλοκληρώσεις τὴν ἁμαρτωλὴ πράξη,</span></p><p><span style="font-size: large;">ἂν συντελεῖ σ΄αὐτὸ καὶ ὁ τόπος.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅσο γιὰ τὴν Πέμπτη καὶ τελευταῖα αἴσθηση, τὴ γεύση, γιὰ νὰ μὴν ἐνισχύει τὸν σαρκικὸ πόλεμο, χρειάζεται νὰ τῆς στερήσεις τὸ πολὺ φαγητὸ καὶ τὸ πολὺ πιοτό, προπαντὸς τὰ καρυκεύματα καὶ τὰ λίπη. Ὅσο ἡ νηστεία καὶ ἡ ἐγκράτεια καταλαγιάζουν τὴν πυρωμένη σάρκα, τόσο ἡ γαστριμαργία καὶ ἡ μέθη τὴ φουντώνουν.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μὴν τὴν περιποιεῖσαι λοιπὸν τὴ σάρκα σου, μὴ δίνεις στὸ λάρυγγα καὶ Ἕνας ἄλλος τρόπος ἀντιμετωπίσεως τοῦ σαρκικοῦ πολέμου εἶναι ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸ νοῦ σου τῶν πονηρῶν λογισμῶν καὶ ἐνθυμήσεων. Σὲ πρόσβαλε ἕνας λογισμός; Διῶξε τὸν χωρὶς καθυστέρηση! Μόλις τὸν συνειδητοποιήσεις, μὴν τὸν ἀφήσει νὰ σταθεῖ καθόλου στὸ νοῦ σου. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἀντικατάστησε τὸν μ΄ἕναν ἄλλο λογισμό, ἀγαθὸ καὶ πνευματικό, ποὺ νὰ σοῦ προξενεῖ κατάνυξη. Γιατί ὁ νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ποτὲ ἀδειανὸς ἀπὸ λογισμούς. Πάντα κάτι θὰ σκέφτεται, εἴτε ἀγαθὸ εἴτε πονηρό. Ὅταν, λοιπόν, βρίσκεσαι σ΄ἐπιφυλακή, ὥστε σὲ κάθε ἐπίθεση κακῶν λογισμῶν ν΄ἀμυνθεῖς ἄμεσα μὲ λογισμοὺς καλούς, δὲν θ΄ἀφήσεις στοὺς πρώτους περιθώρια νὰ ἐνεργήσουν μέσα σου καὶ νὰ ξεσηκώσουν τὴ σάρκα. Ἂν ὅμως τοὺς δεχτεῖς καὶ τοὺς κρατήσεις κάμποση ὥρα, τότε ἀρχίζουν νὰ ριζώνουν καὶ νὰ στερεώνονται στὴν ψυχή σου, ὅποτε εἶναι δύσκολο πιὰ νὰ τοὺς διώξεις.</span></p><p><span style="font-size: large;">Συμβαίνει δηλαδὴ ὅ,τι καὶ μὲ τὴ φωτιά, ποὺ πολὺ εὔκολα τὴ σβήνεις μόλις ἀρχίζει ν΄ἀνάβει, δὲν μπορεῖς ὅμως νὰ τὴν ἐλέγξεις ὅταν φουντώσει καὶ ἁπλωθεῖ σ΄ὁλόκληρο τὸ δάσος, συμβαίνει ὅ,τι καὶ μὲ τὸ δέντρο, ποὺ τὸ ξεριζώνεις χωρὶς δυσκολία ὅταν εἶναι μικρὸ καὶ νεοφύτευτο, ὄχι ὅμως ὅταν μεγαλώσει καὶ ριζώσει καλά, συμβαίνει ἀκόμα ὅ,τι καὶ μὲ τὸν ἐχθρό, ποὺ εὐκολότερά του ἀντιστέκεσαι καὶ</span></p><p><span style="font-size: large;">τὸν ἀπωθεῖς ὅταν εἶναι στὴ θύρα, ὅπου ὁ τόπος εἶναι στενός, παρὰ ὅταν Ἄν, ἀπὸ ἀμέλεια καὶ ἀπροσεξία σου, συμβεῖ νὰ στερεωθεῖ στὸ νοῦ σου ὁ πονηρὸς λογισμός, μὴν ἀπελπιστεῖς καὶ μὴν παραδώσεις τὰ ὄπλα. Πιάσε ἀμέσως τὴν προσευχή, κραύγασε μὲ πόνο στὸν Κύριο, ζήτησε μὲ δάκρυα τὴ βοήθειά Του καὶ παρακάλεσε Τὸν ὁλόψυχα, ὅπως οἱ ναυτικοὶ ποὺ πέφτουν σὲ σφοδρὴ θαλασσοταραχὴ καὶ κινδυνεύουν, νὰ μὴ σ΄ἀφήσει νὰ πνιγεῖς σ΄αὐτὴ τὴ νοητὴ φουρτούνα. Λέγε ψαλμοὺς καὶ προσευχὲς ἀπὸ τὴ Γραφή, ὅπως «;Ὁ Θεός, εἷς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, εἷς τὸ βηθῆσαι μοὶ σπεῦσον …;»; (Ψάλμ. 69), «;Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαι μὲ εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου, ἐν θλίψει ἐπλάτυνας μέ …;»; (Ψάλμ. 4),</span></p><p><span style="font-size: large;">«;Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου …;»; (Ψάλμ. 142), «;Πάτερ ἠμῶν Ὅταν σὲ πολεμάει σφοδρὰ ἡ σάρκα, πρόσεξε μὴ σὲ πλανήσει τοῦτος ὁ λογισμός, ποῦ πλάνησε πολλούς: «;Δὲν ἀντέχω πιὰ αὐτὸ τὸ βασανιστήριο! Θὰ πέσω,</span></p><p><span style="font-size: large;">θὰ ἐκτονωθῶ καὶ θὰ ἠρεμήσω»;. Ὄχι, ἀδελφέ μου! Πρῶτα-πρῶτα, δὲν θὰ Ἀγωνίσου, λοιπόν, ἐναντίον τῆς ἀπὸ τὴν ἀρχή, μὲ πολλὴ ἀνδρεία κι ἐνθουσιασμό, ἀλλὰ καὶ μὲ τοῦ Κυρίου τὴν ἐνίσχυση. Ἔτσι γρήγορα καὶ εὔκολα θὰ τὴν ἀποδυναμώσεις, ὅποτε καὶ τὸ διάβολο θὰ ντροπιάσεις καὶ τὸ Θεὸ θὰ δοξάσεις καὶ ἐσὺ θὰ εἶσαι εἰρηνικὸς καὶ οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, ὁλόχαροι, θὰ ἔρθουν νὰ σὲ ὑπηρετοῦν, ὅπως τὸν Κύριο ὅταν νίκησε τὸν πειρασμὸ (Μάτθ. 4:11). Ἄν, ἀπεναντίας, νικηθεῖς καὶ πέσεις, ἡ μὲν ἡδονὴ τῆς ἁμαρτίας θὰ περάσει καὶ θὰ χαθεῖ γρήγορα</span></p><p><span style="font-size: large;">σὰν ἀστραπή, ἡ πίκρα ὅμως ποὺ ἀφήνει στὴν ψυχὴ καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως θὰ σὲ βασανίζουν χειρότερα ἄπ΄ὅ,τι ὁ προηγούμενος πόλεςμος τῆς σάρκας.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἕνα ἄλλο ἰσχυρὸ φάρμακο καὶ ὅπλο ἐναντίον τῆς πορνείας εἶναι, ὅπως ἀναφέραμε ἤδη, ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Ἂν συλλογιστεῖς ὅτι σὲ λίγο ἴσως δὲν θὰ ζεῖς πιά, ὅπως ἴσως δὲν θὰ ζεῖ καὶ τὸ πρόσωπο πού σου προκαλεῖ σαρκικὸ πόθο, ἂν ἀντικρύσεις νοερὰ καὶ τὸ δικό σου καὶ τὸ ἄλλο σῶμα νεκρό, βρωμισμένο, μισοφαγωμένο ἄπ΄τὰ σκουλήκια -πῶς νὰ μὴ σιχαθεῖς τέτοια σάρκα; Πῶς νὰ μὴ μεταφερθεῖ ἡ σκέψη σου ἀπὸ τὰ τωρινὰ καὶ πρόσκαιρα στὰ μελλούμενα καὶ αἰώνια;</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἂν πάλι ἡ σαρκική σου πύρωση εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε κανένα ἀπὸ τὰ γιατρικὰ καὶ τὰ ὄπλα ποὺ ἀναφέραμε δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ σὲ σταματήσει ἀπὸ τὴν πτώση, τότε μὴ διστάσεις νὰ δοκιμάσεις καὶ τοῦτο τὸ φάρμακο, τὸ πιὸ δριμὺ καὶ καυστικὸ ἄπ΄ὅλα, μὲ τὸ ὁποῖο πολλοὶ ἅγιοι δάμασαν καὶ ταπείνωσαν τὴν ἀνήμερη καὶ ἀταπείνωτη πορνικὴ φλόγα. Ποιό; Τὸν σ</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ ἅγιος Βενέδικτος (14 Μαρτίου), ὅπως ἀναφέρει ὁ βιογράφος του, κυλίστηκε στ΄ἀγκάθια ὁλόγυμνος, ὥσπου ξεσκίστηκε καὶ καταματώθηκε κι ἔγινε ἀγνώριστος, ἔτσι ὅμως νίκησε τὴ σάρκα.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ ὅσιος Μαρτινιανὸς (13 Φεβρουαρίου), ὅταν ἀναγκάστηκε νὰ φιλοξενήσει κάποια νύχτα στὸ ἀσκητήριό του μία ἄσεμνη γυναίκα καὶ πολεμήθηκε ἀπὸ τὸ δαίμονα τῆς πορνείας, ἄναψε μεγάλη φωτιὰ καὶ πήδησε μέσα, λέγοντας μὲ δάκρυα: «;Ἂν μπορεῖς, ἄθλιε, ν΄ἀντέξεις αὐτὴ τὴ φλόγα γιὰ λίγο, τότε θ΄ἀντέξεις καὶ τὴν αἰώνια»;.</span></p><p><span style="font-size: large;">Στὸν Εὐεργετινὸ πάλι διαβάζουμε, ὅτι μία ἐλεεινὴ γυναίκα πῆγε στὸ κελλὶ κάποιου ἀσκητῆ μὲ σκοπὸ νὰ τὸν παρασύρει, ἡ ἀθεόφοβη, στὴν ἁμαρτία. Ἐκεῖνος τὴν ἔβαλε μέσα, γιατί ἦταν νύχτα καὶ φοβήθηκε μὴν τὴ φάνε τὰ θηρία. Ἐπειδὴ ὅμως κυριεύθηκε ἀπὸ σαρκικὴ ἐπιθυμία καὶ λίγο ἔλειψε νὰ πέσει στὴν πορνεία, τί ἔκανε;</span></p><p><span style="font-size: large;">Κάνε κι ἐσὺ τὸ ἴδιο, ἂν τὸ λέει ἡ καρδιά σου! Βάλε μόνο ἕνα σου δάχτυλο στὴ φλόγα, κι ἂν μπορεῖς νὰ ὑπομείνεις, πέσε καὶ στὴν ἁμαρτία!</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἂν ὅμως δὲν ἀντέχεις μήτε τὴν καύτρα τοῦ κεριοῦ νὰ σβήσεις μὲ τὴν ἄκρη τοῦ δαχτύλου σου, πῶς θὰ ὑποφέρεις τὴ δριμύτατη φλόγα τῆς ἀτέλειωτης κολάσεως; …;</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀγωνίσου, λοιπόν. Πολέμα τὴ σάρκα. Διῶχνε τοὺς πονηροὺς λογισμούς. Ἐφάρμοσε ὅσα διάβασες ἐδῶ. Γίνε μιμητῆς του ἀποστόλου Παύλου, ποὺ μὲ σκληρὲς ἀσκήσεις ταλαιπωροῦσε καὶ ὑποδούλωνε τὸ σῶμα τοῦ (Ἅ΄Κόρ. 9:27). Ἔτσι, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ πάντα συντρέχει τοὺς καλοπροαίρετους ἀγωνιστές,</span></p><p><span style="font-size: large;">θὰ νικήσεις.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀπὸ τὸ βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ”, τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός)</span></p>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-48267783656939337062024-01-20T02:42:00.000-08:002024-01-20T02:42:37.249-08:00Ὁ Θεομητορικός ὕμνος πού ἔβγαινε ἀπό τήν καρδιά ἑνός εὐλαβούς μοναχοῦ. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία ΑΓΑΠΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ ΑΠΟ ΑΓΕΙΟΡΙΤΙΚΑ<p><span style="background-color: black;"><span style="color: red;"><br /></span></span></p><div class="entry-content" itemprop="text" style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; counter-reset: footnotes 0; font-family: skolarpe, HelveticaNeue, "Helvetica Neue", Helvetica-Neue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 20px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="" class="size-medium wp-image-15404 alignleft" decoding="async" fetchpriority="high" height="248" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" src="https://agioreitika.net/wp-content/uploads/2020/11/Screenshot_20201120-182823_Facebook-300x248.jpg" srcset="https://agioreitika.net/wp-content/uploads/2020/11/Screenshot_20201120-182823_Facebook-300x248.jpg 300w, https://agioreitika.net/wp-content/uploads/2020/11/Screenshot_20201120-182823_Facebook-768x634.jpg 768w, https://agioreitika.net/wp-content/uploads/2020/11/Screenshot_20201120-182823_Facebook-705x582.jpg 705w, https://agioreitika.net/wp-content/uploads/2020/11/Screenshot_20201120-182823_Facebook.jpg 989w" style="border: none rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; display: block; float: left; font: inherit; height: auto; margin: 4px 10px 0px 0px; max-width: 100%; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;" width="300" />Εἰς τὴν πόλιν τῆς Ρώμης ἦτον εἶς ἄνθρωπος ὀνόματι ᾿Ιωάννης, κατὰ πολλὰ εὐλαβὴς καὶ πλούσιος ἀμὴ εἶχε τὸν νοῦν δύσκολον τόσον, ὁποῦ δὲν ἐδύνετὸ νὰ μάθῃ γράμματα, οὔτε κἂν μίαν Προσευχήν, νὰ τὴν λέγη κατὰ τὴν τάξιν τῶν Χριστιανῶν. Διὰ τοῦτο ἀπῆλθεν εἰς Μοναστήριον, καὶ ἀφιερώσας εἰς αὐτὸ ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα ἐκουρεύθη, διὰ νὰ τὸν μανθάνουν οἱ ᾿Αδελφοὶ γράμματα· οἱ ὁποῖοι τὸν ὑποδέχθησαν ἀσπασίως διὰ τὸν πολὺν πλοῦτον, ὁποῦ τούς ἔδωκε καὶ ὅλοι τοῦ ἑρμήνευσαν Ψαλμούς, καὶ Εὐχάς ἀλλά δὲν ἐδύνετο νὰ μάθῃ τίποτα.</span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black;"><span id="more-15403" style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τότε εἶς ᾿Αδελφός ἔμπειρος καὶ ἐνάρετος, ἀναγνώσας αὐτῷ πάσας τὰς Εὐχὰς μίαν πρὸς μίαν, τὸν ἠρώτησε, ποία ἀπὸ ὅλαις τοῦ ἐφαίνετο ὡραιότερη, νὰ μάθη:</span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ὁ δὲ εἶπεν ὅτι τὸ, Χαῖρε Μαρία, τοῦ ἤρεσε περισσότερον. Ἔβαλον οὖν κόπον πολύν, καὶ τοῦ ἔμαθαν τὸν Χαιρετισμὸν τοῦ ᾿Αγγέλου. Ἤγουν τό Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία, καὶ τὰ ἐξῆς· τὸν ὁποῖον ἔμαθε μὲ τὴν πολυκαιρίαν, καὶ ἔλαβε τόσην χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, πῶς ἔμαθεν αὐτὸν τὸν ᾿Αρχαγγελικὸν ᾿Ασπασμόν, ὁποῦ τοῦ ἐφαίνετο ὅτι ηὔρε θησαυρὸν πολυτίμητον· καὶ πᾶσαν ὦραν ἄλλον δὲν ἔλεγεν, εἰμὴ τοῦτον. Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία. Ὅθεν πάντες οἱ ᾿Αδελφοὶ τοῦ εὔγαλαν ἀπ᾿ αὐτὸν τὴν ἐπωνυμίαν, καὶ τὸν ἔλεγαν ὅλοι, Χαῖρε Μαρία· τὸ ὁποῖον αὐτὸς τὸ εἶχεν εἰς πολλὴν ἀγαλλίασιν, καὶ πάντοτε προσηύχετο πρὸς τὴν ᾿Αειπάρθενον, λέγωντας αὐτὸν τὸν Ἀσπασμὸν μὲ ἠδύτητα καὶ θυμηδίαν ἀνείκαστον· καὶ τοῦτον ἔλεγεν ὁ ἀείμνηστος ἕως τὴν ὥραν ὁποῦ εὐγῆκεν ἡ μακαρία ψυχή του.</span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">᾿Αφ᾽ οὔ γοῦν τὸν ἔψαλαν κατὰ τὴν τάξιν, τὸν ἐνταφίασαν εἰς ἕνα τόπον ξεχωριστόν, διατὶ εὐωδίασε τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Λείψανον· ἡ ὁποία εὐωδία δὲν ὠλιγόστευσεν, ἀφ᾽ οὗ τὸν ἐσκέπασαν, ἀλλὰ μᾶλλον ηὔξανε καθ᾽ ἑκάστην, καὶ ἠσθάνοντο οἱ ᾿Αδελφοὶ θυμηδίαν ἄρρητον. Τὴν ἐννάτην ἡμέραν, ὅταν τὸν ἑμνημόνευαν, θεωροῦσιν ἕνα θαῦμα παράδοξον καὶ ἐξέστησαν ἤγουν, ἐφύτρωσεν εἰς τὸν τάφον του ἕνας ὡραιότατος κρίνος καὶ εἰς κάθε φύλον ἦτον γεγραμμένα ταῦτα μὲ χρυσᾶ γράμματα:</span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία». Καὶ ἡ τοῦ κρίνου εὐωδία ἦτον τόσον πολλή, ὁποῦ δὲν ὡμοίαζε μὲ κανένα ἄνθος ἐπίγειον. Ὁ δὲ ἡγούμενος εἶπε τοῖς ᾿Αδελφοῖς· Πατέρες μου, ἀπὸ τὸ θαυμάσιον τοῦτο νὰ γνωρίσωμεν ὅτι ποταπὴν ἁγιωσύνην εἶχεν οὗτος ὁ μακάριος, καὶ πόσον πόθον πρὸς τὴν Κυρίαν μας ἀλλὰ πρέπον εἶναι νὰ ἰδοῦμεν καὶ τὴν ρίζαν τούτου τοῦ κρίνου, διὰ νὰ καταλάβετε πόσον χαριτώνεται ὅστις ἀγαπᾷ ἐξ ὅλης του τῆς καρδίας τὴν ᾿Αειπάρθενον. Ἔσκαψαν οὖν τὸν τάφον καὶ βλέπουσιν ὅτι εὔγενεν ὁ κρίνος ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Ὁσίου, καὶ ἐξεπλάγησαν. Ὁ δὲ ἡγούμενος ἐπρόσταξε καὶ ἔσχισαν τὸ ἱερὸν Λείψανον, καὶ εἴδασιν, ὅτι εὔγενεν ἀπὸ τὴν καρδίαν του, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτον ἱστορισμένη ἡ εἰκὼν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ πάντες ἐξέστησαν.</span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Λαβόντες δὲ μετὰ Λιτανείας καὶ θυμιάματος ἐκεῖνον τὸν ἱερώτατον κρίνον, τὸν ἐφύλαξαν μὲ τὰ ἅγια Λείψανα, καὶ ὅλοι τὸν ἐτιμοῦσαν, καὶ τὸν ἐσέβοντο διὰ τὴν ἀγάπην τῆς Θεομήτορος.</span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ἧς ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς οὐρανίου Μακαριότητος.</span></p><p style="border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0.85em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black; border: 0px rgb(225, 225, 225); box-sizing: border-box; color: red; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία</span></p></div>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-63604372019704000062024-01-20T02:39:00.000-08:002024-01-20T02:39:43.534-08:00 Ὀπτασία Κοσμᾶ Μοναχοῦ φοβερὰ καὶ ὠφέλιμος γιὰ τὴν ἔξοδο τῆς ψυχῆς καὶ τὰ ἐναέρια τελώνια ΑΠΟ ΑΓΕΙΟΡΙΤΙΚΑ<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPxp6y2UMUsAOnfJA3iqYkdCcDvDRhXhQAa4E-BCztPRcsC-Ak_nT9vulxukaIXlj9XJZcBNer3FMToZflFEkFHh1og2iRcd8VM84p2L3IDWDPO8jTJme3zFx2b_5yOCsZ4cWWZxil1BcBvpMf5-v7nmDWDzDgDLfeEcAIgPjUaXWfQ-0n5_VsuvmUyg/s400/%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CF%89%CE%BD%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="290" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPxp6y2UMUsAOnfJA3iqYkdCcDvDRhXhQAa4E-BCztPRcsC-Ak_nT9vulxukaIXlj9XJZcBNer3FMToZflFEkFHh1og2iRcd8VM84p2L3IDWDPO8jTJme3zFx2b_5yOCsZ4cWWZxil1BcBvpMf5-v7nmDWDzDgDLfeEcAIgPjUaXWfQ-0n5_VsuvmUyg/s320/%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CF%89%CE%BD%CE%B5%CF%82.jpg" width="232" /></a></div><br /><p><br /></p><p><span style="font-size: large;">Πενθῶ κολάσεις τᾶς ξένας ὧδε βλέπων.</span></p><p><span style="font-size: large;">Χαίρω δὲ αὔθις τᾶς ἀναπαύσεις βλέπων.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Κατὰ τὸν δέκατον τρίτον χρόνον τῆς βασιλείας Ρωμανοῦ τοῦ Λεκαπηνοῦ, ἤτοι ἐν ἔτει [932], ἦτον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἕνας ἄνθρωπος, ὁ πλέον οἰκειότερος ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας ὀποῦ ἐπαράστεκαν εἰς τὸν βασιλικὸν κοιτώνα τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅστις ἐβασίλευσεν ὀλίγον προτίτερα ἀπὸ τὸν Ρωμανόν. Ἤτοι ὁ υἱὸς μὲν Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος, ἀδελφὸς δὲ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ. Οὗτος λοιπὸν ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος ἀφήσας τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ, ἠγάπησε τὴν μοναχικὴν πολιτείαν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Κατὰ τὸν δέκατον τρίτον χρόνον τῆς βασιλείας Ρωμανοῦ τοῦ Λεκαπηνοῦ, ἤτοι ἐν ἔτει ?λβ’ [932], ἦτον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἕνας ἄνθρωπος, ὁ πλέον οἰκειότερος ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας ὀποῦ ἐπαράστεκαν εἰς τὸν βασιλικὸν κοιτώνα τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅστις ἐβασίλευσεν ὀλίγον προτίτερα ἀπὸ τὸν Ρωμανόν. Ἤτοι ὁ υἱὸς μὲν Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος, ἀδελφὸς δὲ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ. Οὗτος λοιπὸν ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος ἀφήσας τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ, ἠγάπησε τὴν μοναχικὴν πολιτείαν. Καὶ μετονομασθεῖς Κοσμᾶς διὰ τοῦ Ἀγγελικοῦ σχήματος, κατεστάθη ὕστερον καὶ Ἡγούμενος τοῦ σεβασμίου Μοναστηρῖου τοῦ εὐρισκομένου κατὰ τὸν ποταμὸν Σάγαριν. Ἀφ’ οὐ δὲ ἐπέρασαν μερικοὶ χρόνοι, ἠκολούθησε νὰ περιπέση ὁ θεῖος οὗτος Κοσμᾶς εἰς δεινὴν καὶ βαρυτάτην ἀσθένειαν, καὶ νὰ διαρκέση εἰς αὐτὴν καιρὸν πολύν. Ὅταν δὲ ἐπέρασαν πέντε μῆνες, ἀνέλαβεν ὁ Ὅσιος κάποιον τί ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν, καὶ σηκωθεῖς ὀλίγον ἀπὸ τὴν κλίνην του, ἐκάθισε, βασταζόμενος ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο, παρὰ τῶν ὑπηρετούντων αὐτὸν ἀδελφῶν. Εὐθὺς λοιπὸν ἔγινεν ἔξω ἑαυτοῦ του, καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν ἔκστασιν ταύτην, ἀπὸ τὴν τρίτην ὥραν τῆς ἡμέρας ἕως τὴν ἐνάτην. Καὶ τὰ μὲν ὀμμάτιά του εἶχεν ἀνοικτά, καὶ προσέχοντα εἰς τὴν στέγην τοῦ οἴκου του. Τὸ δὲ στόμα του, ἐκρυφομίλει κάποια τινὰ λόγια, πάντη ἄναρθρα καὶ ἀκατανόητα. Ἐλθῶν λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτὸν τοῦ ὀλίγον, ἔλεγεν εἰς τοὺς ἐκεῖ παρόντας. Δότε μοὶ τᾶς δύω μερίδας τοῦ ἄρτου, τᾶς ὁποίας ἔλαβον τώρα πρὸ ὀλίγου ἀπὸ τὸν τίμιον Γέροντα. Λέγωντας δὲ ταῦτα, ἔβαλεν εἰς τὸν κόλπον τοῦ τᾶς χείρας του, ἐρευνώντας διὰ νὰ εὕρη τὰ ζητούμενα. Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ παρόντας, στοχαζόμενοι ὅτι θεία ἔκστασις ἠκολούθησεν εἰς τὸν Γέροντα, παρεκάλουν αὐτὸν νὰ φανερώση εἰς αὐτοὺς τὸ μέγα τοῦτο μυστήριον, εἰπέ, λέγοντες, ὢ Πάτερ. Εἰπὲ χωρὶς νὰ φθονήσης ἠμᾶς, διὰ τὴν μεγάλην ὠφέλειαν, ὀποῦ ἔχομεν ἐκ τούτου νὰ λάβωμεν. Εἰπὲ καὶ διηγήσου, ποῦ εἴσουν εἰς τᾶς τόσας ὥρας; καὶ εἰς ποὶαν θεωρίαν ἀνεβίβαζες τὴν διάνοιάν σου; μὲ ποῖον δὲ ἐσυνωμίλεις, κινῶν τὰ χείλη σου; Ὁ δὲ Ὅσιος βλέπωντας αὐτοὺς θρηνούντας πολλὰ καὶ παρακαλοῦντας, παύσατε, ἔλεγεν, ὢ τέκνα, παύσατε. Καὶ ὅταν ὁ Κύριος θελήση, καὶ ἔλθω εἰς τὸν ἑαυτόν μου, τότε βέβαια θέλω τελειώσω τὴν δέησίν σας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τῷ πρωὶ λοιπόν, ἀφ’ οὐ ἐσυνάχθη εἰς τὸ κελλίον τοῦ Ὁσίου ὅλη ἡ ἀδελφότης, ἄρχισεν ὁ τίμιος Γέρων νὰ διηγῆται τὴν ὀπτασίαν, καὶ νὰ λέγη εἰς αὐτοὺς ταῦτα. Πατέρες μου καὶ ἀδελφοί. Τὸ μέν, νὰ νοήσω ὅλα, ὅσα εἶδον κατὰ μέρος, καὶ νὰ τὰ διηγηθῶ λεπτομερῶς, τοῦτο εἶναι ἀνώτερον ἀπὸ κάθε νοῦν καὶ ἀνθρωπίνην γλώσσαν. Ὅσα δὲ μόνον ἐνθυμοῦμαι, ἐκεῖνα καὶ θέλω διηγηθῶ. Ἐκεῖ ὀποῦ ἐκαθήμην εἰς τὴν κλίνην μου, βασταζόμενος ὑπὸ τῶν δύω ἀδελφῶν, ἐφάνη μοὶ ὅτι ἔβλεπα ἀπὸ τὸ ἀριστερόν μου μέρος, ἕνα πλῆθος πολὺ κάποιων ἀνθρωπαρίων μελανῶν εἰς τὰ πρόσωπα. Εἰς ὅλους δὲ ἡ μελανία δὲν ἦτον ἡ αὐτή, ἀλλὰ εἰς ἄλλους μέν, ἦτον περισσοτέρα, εἰς ἄλλους δέ, ἦτον ὀλιγωτέρα. Καὶ ἄλλοι μὲν ἀπὸ ἐκείνους, εἶχον τὰ ὀμμάτια ἀνάστροφα γυρισμένα. Ἄλλοι δέ, εἶχον αὐτὰ μαῦρα, ὡσὰν τὸ χρῶμα τοῦ μολυβῖου. Ἄλλοι δέ, εἶχον αὐτὰ αἱματωμένα, καὶ ἔβλεπον ὡσὰν φονεῖς καὶ θηρία. Καὶ ἄλλος μὲν ἀπὸ ἐκείνους, εἶχε μαῦρα τὰ χείλη, καὶ πολλὰ ἐξωγκωμένα καὶ φουσκωμένα. Ἄλλος δέ, εἶχε μαῦρον καὶ φουσκωμένον μόνον τὸ ἕνα χεῖλος. Καὶ ἄλλος μέν, εἶχε τοιοῦτον τὸ ἄνω χεῖλος, ἄλλος δέ, τὸ κάτω.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τὰ ἀνθρωπάρια λοιπὸν ἐκεῖνα ἦλθον κοντὰ εἰς τὴν κλίνην μου, καὶ ἐσπούδαζον νὰ μὲ πάρουν ἀπὸ λόγου σας. Καὶ πρώτον μέν, σᾶς ἔβλεπον ὅλους ἱσταμένους τριγύρω μου. Ὅθεν καὶ μοὶ ἐφαίνετο, ὅτι δὲν τὰ φοβοῦμαι πολλά, οὔτε δειλιῶ τᾶς ὁρμᾶς τῶν. Ὕστερον δέ, δὲν ἠξεύρω πώς, ἔμεινα μοναχὸς χωρὶς ἐσᾶς, καὶ εὐθὺς ἐκυριεύθηκα ἀπὸ ἐκεῖνα. Ὅθεν μὲ πολλὴν θρασύτητα ἐπῆραν ἐμένα. Καὶ ἄλλοι μέν, μὲ ἔσυρνον ἐμπρὸς δεμένον. Ἄλλοι δέ, μὲ ἔσπρωχνον ὄπισθεν. Καὶ ἄλλοι μέν, μὲ ἄλλον τρόπον εἰς ἄλλο μέρος μὲ ἐσυμπόδιζον. Ἄλλοι δέ, μὲ ἐστενοχώρουν δυνατά. Τέλος πάντων, φέροντες μὲ εἰς ἕνα μεγαλώτατον καὶ βαθύτατον κρημνόν, τοῦ ὁποίου τὸ πλάτος ἦτον περισσότερον παρὰ μία λίθου βολή, τὸ δὲ βάθος ἔφθανεν ἕως εἰς τὸν τάρταρον. Εἰς τοῦτον, λέγω, τὸν φοβερὸν κρημνόν, μὲ βίαν μεγάλην μὲ ἐκαταβίβασαν. Εἰς τὸ ἕνα δὲ μέρος τοῦ φοβεροῦ ἐκείνου κρημνοῦ, ἦτον μία στράτα τόσον στενή, ὥστε ὀποῦ μόλις ἐδύνετο νὰ χωρέση εἰς αὐτὴν ἕνα ἀχνάρι ποδός.</span></p><p><span style="font-size: large;">Εἰς ταύτην λοιπὸν τὴν στενὴν καὶ λεπτοτάτην στράταν, μὲ βίαν μεγάλην μὲ ἐτράβιζον. Ἐγὼ δὲ ἐσπούδαζον νὰ κλίνω πάντοτε εἰς τὸ δεξιὸν μέρος, φοβούμενος, μήπως ὀλισθήσω καὶ πέσω κάτω εἰς τὸ ἀχανὲς ἐκεῖνο καὶ ἀμέτρητον βάθος. Εἰς δὲ τὸ χάος ἐκεῖνο ἐφαίνετο, ὅτι διαπερνᾶ ἕνας ποταμός, ὅστις ἀπὸ τὸ τρέξιμον, ἔκαμνε μεγάλην βοήν. Ἀφ’ οὐ λοιπὸν μὲ πολὺν φόβον καὶ τρόμον διεπεράσαμεν ἐκείνην τὴν στενοτάτην στράταν, εὐρήκαμεν μίαν πόρταν μεγάλην, ἤτις ἦτον ὀλίγον ἀνοικτή. Εἰς ταύτην δὲ ἐκάθητο ἕνας ἄνδρας μέγας καὶ γιγαντιαῖος κατὰ τὸ σῶμα. Μαῦρος μέν, κατὰ τὴν μορφήν. Φοβερὸς δέ, κατὰ τὸ πρόσωπον. Οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ ἐκείνου ἦτον ἀνάστροφα γυρισμένοι, μεγάλοι πολλὰ καὶ αἱματώδεις, καὶ φλόγα πολλὴν πυρὸς εὔγανον. Ἡ δὲ μύτη τοῦ εὔγανε καπνόν. Ἡ γλώσσα τοῦ ἦτον κρεμασμένη ἔξω ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἕως μίαν πῆχυν. Καὶ τὸ μὲν δεξιόν του χέρι, ἦτον τελείως κατάψυχρον καὶ πεπαγωμένον. Τὸ δὲ ἀριστερόν, ἦτον χοντρόν, ὡσὰν κολόνα, καὶ γυμνὸν καὶ πολλὰ μακρὸν (1). Μὲ τοῦτο τὸ χέρι ἐπίανεν ὁ φοβερὸς ἐκεῖνος τοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ τοὺς ἔρριπτε μέσα εἰς τὸ ἄμετρον χάος ἐκεῖνο, οἵτινες ριπτόμενοι, ὅλοι τὸ οὐαί! καὶ τὸ οἶμοι! ἐφώναζον.</span></p><p><span style="font-size: large;">Καθὼς λοιπὸν ἠμεῖς ἐπλησιάσαμεν κοντὰ εἰς τὸν μαῦρον ἐκεῖνον καὶ φοβερὸν γίγαντα, ἐφώναξεν αὐτὸς εὐθὺς μὲ μεγάλην φωνὴν εἰς ἐκείνους, ὀποῦ μὲ ἐτράβιζον. Οὗτος εἶναι φίλος μου. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν λόγον, ἅπλωσε τὸ χέρι του, ζητώντας νὰ μὲ πιάση. Ἐγὼ δὲ κρατηθεῖς ἀπὸ τὸν φόβον, ἐτρόμαξα καὶ ἐσυστάλθηκα εἰς τὸν ἑαυτόν μου. Καὶ παρευθὺς ὡσὰν νὰ ἐστάλθησαν δύω ἄνδρες ἄσπροι εἰς τᾶς τρίχας καὶ ἱεροπρεπεῖς, τοὺς ὁποίους ἐνόμισα, πὼς εἶναι ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅσον ἀπὸ τὴν ἰδέαν ὀποῦ εἶχον τῶν ἁγίων αὐτῶν εἰκόνων. Τούτους λοιπὸν βλέπωντας ὁ ἀσχημότατος ἐκεῖνος γίγας, εὐθὺς ἐφοβήθη καὶ ἀπεκρύβη. Ὅθεν λαβόντες ἐμένα μὲ εὐμένειαν οἱ δύω ἐκεῖνοι, διεπέρασαν μίαν ἐσωτέραν πόρταν. Ἀπὸ δὲ τὴν πόρταν ἐκείνην εὐγήκαμεν εἰς μίαν πεδιάδα. Ὅπου ἦτον κάλλιστα χωρία καὶ ὡραιότατα. Περάσαντες δὲ καὶ ταῦτα, κοντὰ εἰς τὸ τέλος τῆς πεδιάδος εὔρομεν μίαν κοιλάδα χλοερᾶν καὶ πανευφρόσυνον, τῆς ὁποίας τὴν ὡραιότητα καὶ τὸ κάλλος, καὶ ὅλην τὴν ἄλλην χάριν, εἶναι ἀδύνατον νὰ παραστήση τινὰς διὰ λόγου. Εἰς τὸ μέσον δὲ τῆς κοιλάδος ἐκείνης, ἐκάθητο ἕνας γέροντας χαρίεις καὶ τίμιος, ἔχωντας τριγύρω εἰς τὸν ἑαυτὸν τοῦ πολὺ πλῆθος παιδῖων, παρομοίων εἰς τὸν ἀριθμὸν μὲ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τότε λοιπὸν ἐγὼ ἀποδιώξας τὸν φόβον ἐκ τῆς καρδίας μου, ἐρώτησα μὲ ἥσυχον φωνὴν τοὺς δύω ἐκείνους ὀποῦ μὲ ἔφερον, ποὶος ἄραγε νὰ ἦναι ὁ γέρωντας ἐκεῖνος ὀποῦ ἐφαίνετο. Καὶ τί πλῆθος εἶναι ἐκεῖνο ὀποῦ τὸν περιεκύκλοναν. Οἱ δέ, ὁ Ἀβραὰμ εἶναι, εἶπον μοί, καὶ ὁ κόλπος ἐκεῖνος ὀποῦ ἀκούεις τοῦ Ἀβραάμ. Διο καὶ παρακινηθεῖς ὑπ’ αὐτῶν, ἐπῆγα καὶ ἐπροσκύνησα, καὶ ἠσπασάμην αὐτὸν μετ’ εὐλαβείας. Ἔπειτα πάλιν ἐκρατήσαμεν τὴν εἰς τὰ ἔμπροσθεν στράταν. Καὶ ἀφ’ οὐ ἐπεράσαμεν τὴν κοιλάδα ἐκείνην, ἐφθάσαμεν εἰς ἕνα μεγαλώτατον ἐλαιώνα. Τοῦ ὁποίου τόσον πολλὰ εἰς τὸν ἀριθμὸν ἦτον τὰ δένδρα, ὅσα εἶναι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Εἰς κάθε δὲ δένδρον, ἦτον μία σκηνή, ἤτοι τέντα, ἢ τζαδίρι. Εἰς κάθε δὲ τένταν, ἦτον καὶ μία κλίνη. Εἰς κάθε δὲ κλίνην, ἦτον ἕνας ἄνθρωπος (2). Εἰς ἐκείνας τᾶς ἱερᾶς σκηνᾶς ἐγὼ ἐγνώρισα πολλοὺς οἵτινες ἐν τῇ γῇ ζῶντες, ἀνεστρέφοντο μέσα εἰς τὰ βασιλικὰ παλάτια. Ἄλλοι δὲ ἦτον καὶ ἀπὸ τοὺς κατοικοῦντας εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Καὶ ἄλλοι πρὸς τούτοις, ἀπὸ τὸ ἐδικόν μας Μοναστήριον. Ὅλοι δὲ οὗτοι, τοὺς ὁποίους εἶδον ἐκεῖ καὶ ἐγνώρισα, ἦτον προαποθανόντες.</span></p><p><span style="font-size: large;">Εἰς καιρὸν δὲ ὀποῦ ἐσυλλογιζόμην νὰ ἐρωτήσω τοὺς μετ’ ἐμοῦ δύω γέροντας, ποὶος ἦτον ὁ τόσον μέγας καὶ θαυμαστὸς ἐκεῖνος ἐλαιῶν, προφθάνουσιν ἐκεῖνοι τὴν ἐρώτησιν, καὶ λέγουσιν εἰς ἐμένα. Τί διαλογίζεσαι καὶ ἀπορεῖς, ποὶος εἶναι ὁ μέγας οὗτος καὶ ὡραιότατος ἐλαιῶν; καὶ ποὶα εἶναι, ὅσα βλέπεις εἰς αὐτόν; Ταῦτα εἶναι ἐκεῖνα, διὰ τὰ ὁποία ἀκούεις νὰ λέγουν οἱ Πατέρες καὶ ἡ Γραφή. «Πολλαὶ μοναὶ παρὰ σοῖ Σῶτερ πεφύκασι, κατ’ ἀξίαν πάσι μεριζόμεναι, κατὰ τὸ μέτρον τῆς ἀρετῆς». Ὕστερον δὲ ἀπὸ τὸν ἐλαιώνα ἐκεῖνον, ἦτον μία πόλις, τῆς ὁποίας τὸ κάλλος καὶ τὴν ποικιλίαν, καὶ τὴν τοῦ τείχους ἁρμονίαν καὶ σύνθεσιν, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διηγηθῆ τινάς. Διότι εἰς ὄλον ἐκεῖνο τὸ τεῖχος, ἦτον δώδεκα στίχοι, οἵτινες περιεκῦκλοναν αὐτὸ ὡσὰν ζῶναι. Αἳ ὁποῖαι δὲν εἶχον ἕνα χρῶμα, ἀλλὰ πολλὰ καὶ διάφορα. Ἐπειδὴ ὄλαι αἳ ζῶναι ἦτον ἀπὸ τοὺς δώδεκα τιμίους λίθους (3). Κάθε δὲ μία ζώνη, ἦτον συναρμοσμένη ἀπὸ ἕνα λίθον, καὶ ἐτελείονεν ἕνα κύκλον ξεχωριστόν.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τί δὲ πρέπει νὰ λέγη τινὰς διὰ τὴν ἰσότητα ὀποῦ εἶχον αἳ πλάκες τῆς πόλεως ἐκείνης; καὶ διὰ τὴν εἰς ὅλα εὐαρμοστίαν; Εἰς τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἐκείνης ἦτον πόρται στολισμέναι μὲ χρυσίον καὶ ἀργύριον. Μέσα δὲ ἀπὸ τᾶς πόρτας, ἦτον ἕνα μαλαγματένιον πάτωμα. Μέσα δὲ ἀπὸ τὸ πάτωμα, ἦτον ὀσπήτια μαλαγματένια. Ἦτον μαλαγματένιαι καθέδραι. Ἦτον μαλαγματένια τραπέζια. Ὅλη δὲ ἡ πόλις ἦτον γεμάτη ἀπὸ ἀνεκλάλητον φῶς. Ὅλη γεμάτη ἀπὸ εὐωδίας. Ὅλη γεμάτη ἀπὸ χάριτας διαφόρους. Ταύτην δὲ περιερχόμενοι καὶ θεωροῦντες, δὲν εἴδομεν ἐκεῖ ἄνθρωπον, οὔτε κτῆνος τετράποδον, οὔτε πουλίον, οὔτε ἄλλο κανένα ζῶον, ἢ πράγμα, ὅσα κινοῦνται ἐδῶ κάτω εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς τὸν ἀέρα. Εἰς δὲ τὴν ἄκραν της πόλεως, ἦτον κτισμένα θαυμαστὰ βασίλεια. Τῶν ὁποίων εἰς τὴν πόρταν καὶ εἴσοδον, ἦτον ἕνας θάλαμος. Ἤγουν μία θαυμαστὴ νυμφικὴ κάμερα, τῆς ὁποίας ὁ γύρος ἦτον τόσον μεγάλος, ὅση εἶναι καὶ μία λίθου βολή. Εἰς τὰ ἄκρα δὲ τοῦ θαλάμου ἐκείνου ἕως εἰς τὰ ἄλλα ἄκρα του, ἦτον ἐξαπλωμένη μία τράπεζα, κατεσκευασμένη ὅλη ἀπὸ μάρμαρον τὸ καλούμενον ρωμαϊκόν. Ἡ ὁποία ἦτον ὑψηλὴ ἀπὸ τὴν γῆν τόσον, ὅσον νὰ κάθεται καὶ νὰ ἀκουμβίζη ἄνθρωπος. Ὅλη δὲ ἡ τράπεζα ἐκείνη ἦτον γεμάτη ἀπὸ φιλευομένους.</span></p><p><span style="font-size: large;">Καὶ ὁ οἶκος δὲ ὅλος ἐκεῖνος, ἦτον γεμάτος ἀπὸ ἕνα καθαρώτατον φῶς, καὶ ἀπὸ εὐωδίαν καὶ κάθε χάριν. Κοντὰ δὲ εἰς τὸ τέλος τοῦ θαλάμου ἐκείνου, ἦτον μία οἰκοδομῆ μικρά, εἰς εἶδος κοχλίου κατεσκευασμένη. Κοντὰ εἰς τὴν ὁποίαν, ἦτον ἕνα ἡλιακὸν ὡραῖον καὶ πανευφρόσυνον, τὸ ὁποῖον ἔβλεπε πρὸς τὴν τράπεζαν. Ἀπὸ τοῦτο τὸ ἡλιακόν, ἔσκυψαν δύω φωτόμορφοι νέοι εὐνοῦχοι, ὅμοιοι εἰς τὸ πρόσωπον μὲ τὴν ἀστραπήν, καὶ γεμάτοι ἀπὸ κάθε λαμπρότητα (4). Οἵτινες εἶπον εἰς τοὺς δύω γέροντας ἐκείνους περὶ ἐμοῦ. Ἂς καθίση καὶ οὗτος εἰς τὴν τράπεζαν. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν λόγον, ἔδειξαν καὶ μὲ τὸ δάκτυλον τὸν τόπον τῆς καθέδρας, εἰς τὸν ὁποῖον οἱ δύω γέροντες φέροντες μὲ ἐκάθισαν. Αὐτοὶ δὲ ἐπῆγαν εἰς τὸ ἄλλο μέρος, καὶ ἐκάθισαν καὶ αὐτοί. Οἱ δὲ νέοι εὐνοῦχοι ἐκεῖνοι, ἐμβήκαν τάχα εἰς τὸ ἐνδότερον μέρος τῆς λαμπρᾶς ἐκείνης οἰκίας, τὸ ὁποῖον ἦτον κοντὰ εἰς τὸ ἡλιακόν, καὶ ἔμενον ἐκεῖ πολλᾶς ὥρας.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τότε λοιπὸν ἐγὼ θεωρῶν μὲ περιέργειαν τὰ τῆς τραπέζης ἐκείνης, ἐγνώριζον πολλούς, τοὺς ὁποίους εἶχον φίλους ἐν τῇ παρούσῃ ζωή. Τόσον ἀπὸ λαϊκοὺς κοσμικούς, οἵτινες ἀνεστρέφοντο εἰς τὰ βασίλεια, ὅσον καὶ ἀπὸ τοὺς Μοναχούς του ἐδικοῦ μας Μοναστηρῖου. Ἀφ’ οὐ δὲ ἐπέρασαν ὧραι πολλαί, πάλιν ἔσκυψαν ἀπὸ τὸ ἡλιακὸν οἱ νέοι ἐκεῖνοι εὐνοῦχοι, καὶ εἶπον πρὸς τοὺς μετ’ ἐμοῦ δύω γέροντας. Ἐπιστρέψατε τοῦτον ὀπίσω. Ὅτι πολλὰ λυποῦνται καὶ πενθούσι δι’ αὐτὸν τὰ πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα. Ὅθεν ὁ Βασιλεὺς παρακινηθεῖς ἀπὸ τοὺς στεναγμοὺς τῶν, θέλει νὰ μένη οὗτος ἀκόμη εἰς τὴν μοναδικὴν ζωήν. Ὅθεν πηγαίνοντες τοῦτον δι’ ἄλλης στράτας, λάβετε ἀντὶ τούτου τὸν Μοναχὸν Ἀθανάσιον, τὸν ὄντα ἀπὸ τὸ Μοναστήριον τοῦ Τραϊανοῦ. Καὶ παρευθὺς οἱ δύω γέροντες παραλαβόντες ἐμένα, εὐγήκαν ἀπὸ τὸν θάλαμον καὶ ἀπὸ τὴν πόλιν ἐκείνην, δι’ ἄλλης στράτας συντομωτέρας. Κατὰ τὴν στράταν δὲ ἀπαντήσαμεν ἑπτὰ λίμνας γεμάτας ἀπὸ διαφόρους κολάσεις καὶ τιμωρίας. Διότι ἄλλη μὲν λίμνη ἦτον γεμάτη ἀπὸ σκότος, ἄλλη δὲ ἀπὸ φωτίαν. Καὶ ἡ μία μέν, ἦτον γεμάτη ἀπὸ βρωμερᾶν ὁμίχλην καὶ ἀντάραν. Ἡ δὲ ἄλλη, ἀπὸ σκώληκας. Καὶ ἄλλη, ἀπὸ ἄλλας βασάνους καὶ τιμωρίας. Ὄλαι δὲ αἳ λίμναι ἐκεῖναι ἦτον γεμᾶται ἀπὸ πλῆθος ἀνθρώπων ἀναριθμήτων. Οἵτινες ὅλοι ἐλεεινῶς καὶ γοερῶς ἔκλαιον καὶ ὠδύροντο.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀφ’ οὐ δὲ τᾶς λίμνας ἐκείνας ἐπεράσαμεν, καὶ ἐπήγαμεν ὀλίγον ἐμπρός, πάλιν εὔρομεν τὸν γέροντα ἐκεῖνον, ὅστις ἦτον ὁ Ἀβραάμ, τὸν ὁποῖον ἐγὼ εὐθὺς προσκυνήσας, ἠσπασάμην. Ἐκεῖνος δὲ ἔδωκεν εἰς ἐμένα ἕνα ποτήριον χρυσοῦν, γεμάτον ἀπὸ κρασὶ γλυκύτερον καὶ αὐτοῦ τοῦ μέλιτος. Ἔδωκε μοὶ δὲ καὶ τρία κομμάτια ξηροῦ ἄρτου. Ἀπὸ τὰ ὁποία, τὸ μὲν ἕνα, ἐβούτηξα μέσα εἰς τὸ κρασί, καὶ μοὶ ἐφάνη ὅτι τὸ ἔφαγον, καὶ ἔπιον καὶ ὄλον τὸ κρασί. Τὰ δὲ ἄλλα κομμάτια τὰ ἔβαλον τάχα μέσα εἰς τὸν κόλπον μου. Τὰ ὁποία καὶ ἐζήτουν ἐχθὲς ἀπὸ λόγου σας. Εἴτα μετὰ ὀλίγον ἐπήγαμεν πάλιν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ὅπου ὁ γιγαντιαῖος ἐκεῖνος εὐρίσκετο, ὁ ἀσχημότατος, καὶ ὅμοιος ὢν μὲ τὴν σκοτεινὴν νύκτα κατὰ τὸ πρόσωπον. Ὅστις βλέπωντας μέ, ἔβρυχε μεγάλως τοὺς ὀδόντας του, καὶ μὲ θυμὸν καὶ πικρίαν, ἔλεγε πρὸς ἐμένα, τώρα μέν, ἐγλύτωσες ἀπὸ λόγου μου. Εἰς τὸ ἑξῆς ὅμως, δὲν θέλω παύσω ἀπὸ τὸ νὰ κατασκευάζω σκάνδαλα καὶ κακά, τόσον ἐναντίον σου, ὅσον καὶ ἐναντίον τοῦ Μοναστηρῖου σου.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ταῦτα μὲν ὅσα ἠξεύρω καὶ ἐνθυμοῦμαι, ἰδού σας τὰ ἐφανέρωσα, πατέρες καὶ ἀδελφοί. Πῶς δὲ ἦλθον πάλιν εἰς τὸν ἑαυτόν μου παντελῶς δὲν ἠξεύρω.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀφ’ οὐ δὲ ταῦτα εἶπε καὶ ἐδιηγήθη ὁ Ὅσιος Κοσμᾶς, ἐστάλθη ἕνας ἀδελφὸς εἰς τὸ Μοναστήριον, τὸ ἐπονομαζόμενον τοῦ Τραϊανοῦ, καὶ εὑρίσκει τὸν Μοναχὸν Ἀθανάσιον ἀποθανόντα, καὶ ἔξω τοῦ κελλίου τοῦ νεκρὸν ἐπὶ τοῦ κραββάτου φερόμενον (5). Ἐρωτήσας δὲ ὁ ἀποσταλεῖς ἀδελφός, πότε ὁ Ἀθανάσιος ἀπέθανεν, ἔμαθεν, ὅτι ἐχθὲς κατὰ τὴν ἐνάτην ὥραν τῆς ἡμέρας, κατὰ τὴν ὁποίαν καὶ ὁ Ὅσιος Κοσμᾶς εἶδε τὴν ρηθείσαν ὀπτασίαν, καὶ ἦλθεν εἰς τὸν ἑαυτόν του.</span></p><p><span style="font-size: large;">Καὶ ταῦτα μὲν οὕτως ἠκολούθησαν. Μετὰ ὀλίγον δὲ καιρόν, ἔγινεν ἕνα Μοναστήριον τὰ δύω ἐκεῖνα Μοναστήρια, τὸ τοῦ θείου Κοσμᾶ καὶ τὸ τοῦ Τραϊανοῦ. Διατὶ ἦτον καὶ τὰ δύω κοντὰ γειτονεύοντα. Καὶ ἕως τῆς σήμερον κυβερνῶνται καὶ τὰ δύω ἀπὸ ἕνα Ἡγούμενον. Ζήσας δὲ ὁ Ὅσιος Κοσμᾶς τριάκοντα χρόνους μετὰ τὴν ἀνωτέρω ὀπτασίαν, καὶ ἡγουμενεύων εἰς τὰ εἰρημένα δύω Μοναστήρια, πολλὴν προκοπὴν καὶ αὔξησιν ἐπροξένησεν εἰς αὐτά, τόσον κατὰ τὴν θεάρεστον καὶ ἐνάρετον πολιτείαν τῶν Μοναχῶν, ὅσον καὶ κατὰ τὰ εἰσοδήματα τὰ πρὸς διοίκησιν καὶ τροφᾶς ἀναγκαίας τῶν ἀδελφῶν, εἰς δόξαν τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ ἠμῶν. Ἀμήν.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">(1) Δία τούτων αἰνιγματωδῶς δηλοῦται, ὅτι ὁ Διάβολος, πρὸς μὲν τὰ δεξιά, ἤτοι πρὸς τὰ ἀγαθὰ καὶ τᾶς ἀγαθᾶς κινήσεις, εἶναι πάντη κατάψυχρος καὶ ἀκίνητος. Πρὸς δὲ τὰ ἀριστερά, ἤτοι πρὸς τὰ πονηρά, καὶ τᾶς πονηρᾶς κινήσεις, ἐνεργῆς ἐστι καὶ θερμὸς καὶ εὐκίνητος.</span></p><p><span style="font-size: large;">(2) Διατὶ τὰ μέλλοντα ἐκεῖνα ἀγαθά, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε, καὶ οὓς οὐκ ἤκουσε, παρομοιάζονται καὶ σχηματίζονται μὲ τὰ γήϊνα ταῦτα ἀγαθά, ὅρα εἰς τὴν δεκάτην πρώτην του Σεπτεμβρίου ἐν τῇ ὑποσημειώσει τοῦ Συναξαρίου τοῦ Ὁσίου Εὐφροσύνου του Μαγείρου.</span></p><p><span style="font-size: large;">(3) Δώδεκα λίθοι τίμιοι εἶναι οὗτοι: Ἴασπις, Σάπφειρος, Χαλκηδών, Σμάραγδος, Σαρδόνυξ, Σάρδιος, Χρυσόλιθος, Βήρυλλος, Τοπάζιον, Χρυσόπρασος, Ὑάκινθος, καὶ Ἀμέθυστος. Τούτους τοὺς λίθους εἶδε καὶ ὁ Ἰωάννης εἰς τὴν Ἱερὰν Ἀποκάλυψιν, ὅτι ἦτον θεμέλιοί της ἄνω πόλεως Ἱερουσαλήμ, ἐν κέφ. κα’.</span></p><p><span style="font-size: large;">(4) Οὗτοι φαίνεται νὰ ἦτον Ἄγγελοι. Ἴσως δὲ νὰ ἦτον καὶ οἱ δύω Ἀρχάγγελοι: ὁ Μιχαὴλ δηλαδὴ καὶ ὁ Γαβριήλ.</span></p><p><span style="font-size: large;">(5) Ὁ Βίος καὶ τὸ Συναξάριον τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου τούτου, εὑρίσκεται κατὰ τὴν τρίτην του Ἰουνίου καὶ ὅρα ἐκεῖ.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ταὶς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἠμᾶς.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">/</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Κείμενο διαμορφωμένο στὴ νεοελληνική.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τὸ δέκατο τρίτο χρόνο τῆς βασιλείας τοῦ Ρωμανοῦ (920-944μ.Χ.), ζοῦσε στὴ Βασιλεύουσα (Κῶν/πόλη) κάποιος ἄνδρας, ποὺ ὑπηρετοῦσε σὰν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔμπιστους φύλακες τοῦ βασιλικοῦ κοιτώνα τοῦ Ἀλεξάνδρου, προκατόχου τοῦ Ρωμανοῦ στὸ θρόνο. Αὐτὸς λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος προτίμησε τὴ μοναχικὴ ζωή. Ἔγινε μοναχὸς μὲ τ’ ὄνομα Κοσμᾶς, καὶ ἀργότερα ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὸ Σάγαρη ποταμό. Κάποτε ὅμως τὸν χτύπησε μία πολὺ βαριὰ ἀρρώστια, ποὺ τὸν ταλαιπωροῦσε γιὰ πολὺ καιρό.</span></p><p><span style="font-size: large;">Συμπλήρωνε ἤδη πέντε μῆνες σ’ αὐτὴ τὴ φοβερὴ δοκιμασία, ὅταν μία μέρα, γύρω στὴν τρίτη ὥρα, συνῆλθε λίγο, ἀνασηκώθηκε μαλακὰ πάνω στὸ μικρό του κρεβάτι καὶ ἀνακάθησε, στηριζόμενος ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος κι ἀπὸ τὸ ἄλλο στοὺς ἀδελφοὺς ποὺ τὸν διακονοῦσαν.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μόλις ὅμως κάθησε, ἔπεσε σὲ ἔκσταση. Ἔμεινε σ’ αὐτὴ τὴν κατάσταση ἀπὸ τὴν τρίτη ὥρα μέχρι τὴν ἐνάτη. Τὰ μάτια τοῦ ἦταν ἀνοικτὰ καὶ στηλωμένα στὴν ὀροφὴ τοῦ κελλιοῦ του, ἐνῶ τὸ στόμα τοῦ σιγοψιθύριζε λόγια ἄναρθρα καὶ ἐντελῶς ἀκατανόητα.</span></p><p><span style="font-size: large;">Στὸ μεταξύ, κάποια στιγμή, ξαναῆρθε λίγο στὸν ἑαυτό του καὶ ζητοῦσε ἀπὸ τοὺς παρευρισκομένους ἀδελφοὺς δυὸ κομμάτια ξερὸ ψωμί.</span></p><p><span style="font-size: large;">– Δῶστε μου τὶς δυὸ φέττες ψωμί, ποὺ πῆρα ἀπὸ τὸν ἅγιο γέροντα, εἶπε – κι ἔβαλε τὰ χέρια στὸν κόρφο τοῦ ψάχνοντας νὰ τὶς βρεῖ.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς παρόντες κατάλαβαν πὼς εἶδε ὀπτασία. Τὸν ἱκέτευαν λοιπὸν νὰ τοὺς φανερώσει τὸ μεγάλο αὐτὸ μυστήριο.</span></p><p><span style="font-size: large;">-Πές μας, πάτερ, τοῦ ἔλεγαν. Μή μας στερήσεις τὴν ὠφέλεια. Ποῦ ἤσουνα τόσες ὧρες; Σὲ ποιὰ μυστικὴ θεωρία εἶχες ἀνυψώσει τὸ νοῦ σου; Εἴδαμε ποὺ μισάνοιγες τὰ χείλη σου. Μὲ ποιὸν συνομιλοῦσες; Ἐκεῖνος βλέποντας νὰ τὸν παρακαλοῦν τόσο σπαρακτικὰ εἶπε:</span></p><p><span style="font-size: large;">-Σταματῆστε, παιδιά μου. Κι ἂν ἐπιτρέψει ὁ Κύριος νὰ ξανάρθω στὸν ἑαυτό μου, θὰ ἐκπληρώσω τὸ αἴτημά σας.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τὸ πρωΐ λοιπὸν μαζεύτηκαν ὅλοι οἱ ἀδελφοὶ κοντά του. Κι ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ διηγεῖται:</span></p><p><span style="font-size: large;">-Πατέρες καὶ ἀδελφοί, εἶναι πάνω ἀπὸ κάθε νοῦ καὶ γλώσσα ἀνθρώπινη ὅσα εἶδα. Γι’ αὐτὸ καὶ μοῦ εἶναι ἀδύνατο νὰ τὰ διηγηθῶ μὲ λεπτομέρειες. Πλὴν ὅμως, θὰ σᾶς διηγηθῶ ὅσα μπορέσω νὰ θυμηθῶ.</span></p><p><span style="font-size: large;">Καθὼς ἤμουνα καθισμένος στὸ μικρό μου κρεβάτι, στηριγμένος σὲ δυὸ ἀδελφούς, μοῦ φάνηκε πὼς εἶδα στ’ ἀριστερά μου ἕνα πλῆθος παράξενα ἀνθρωπάκια μὲ μαῦρα πρόσωπα. Ἡ μαυρίλα ὅμως δὲν ἦταν σ’ ὅλα ἡ ἴδια, ἀλλὰ σ’ ἄλλα περισσότερη καὶ σ’ ἄλλα λιγότερη. Καὶ σ’ ἄλλα ἀνθρωπάκια τὰ μάτια τοὺς ἦταν γυρισμένα, ἄλλα τὰ μάτια τοὺς εἶχαν χρῶμα κιτρινόμαυρο, ἄλλα αἱμοστάλαχτο χρῶμα, φονικὰ καὶ θηριώδη. Ἄλλου πάλι τὰ χείλη ἦταν μελανιασμένα καὶ πρησμένα, ἄλλου τὸ ἕνα χεῖλος ἦταν πρησμένο, εἴτε τὸ πάνω εἴτε τὸ κάτω.</span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτὰ λοιπὸν τ’ ἀνθρωπάκια πλησίασαν τὸ κρεβάτι μου καὶ ἀγωνίζονταν νὰ μὲ πάρουν ἀπὸ κοντά σας. Καὶ στὴν ἀρχὴ μέν, βλέποντας ἐσᾶς γύρω μου, ἔνιωθα νὰ μὴν τὰ φοβᾶμαι πολὺ οὔτε νὰ χάνω τὴν ψυχραιμία μου μπροστὰ στὴν ὁρμητικότητά τους. Ὕστερα ὅμως, δὲν ξέρω πώς, χωρίστηκα ἀπό σας, κι ἔτσι κατόρθωσαν νὰ μὲ συλλάβουν. Μ’ ἅρπαξαν θρασύτατα, μ’ ἔδεσαν, κι ἄρχισαν ἄλλοι νὰ μὲ σέρνουν μπροστά, ἄλλοι νὰ μὲ τραβᾶνε πίσω, ἕνας νὰ μὲ δένει χειροπόδαρα κι ἄλλοι νὰ μὲ σφίγγουν δυνατά. Τελικὰ μὲ πῆραν, κι ἄρχισαν νὰ μὲ σφίγγουν δυνατά. Τελικὰ μὲ πῆραν, κι ἄρχισαν νὰ μὲ σέρνουν μὲ βιαιότητα σ’ ἕνα ἀχανῆ γρεμό, ποὺ τὸ πλάτος του δὲν ξεπερνοῦσε μία πετροβολιᾶ, τὸ βάθος τοῦ ὅμως ἔφτανε μέχρι τὰ τάρταρα. Στὴ μιὰ πλευρὰ τοῦ γκρεμοῦ ὑπῆρχε ἕνα μονοπάτι τόσο στενό, ποὺ μόλις μποροῦσε νὰ χωρέσει μία πατημασιά. Σ’ αὐτὸ τὸ στενό- στενὸ μονοπάτι μὲ τραβοῦσαν μὲ μεγάλη βία, ἐνῶ φρόντιζα νὰ γέρνω πάντα πρὸς τὸ δεξιὸ μέρος, μὴν τυχὸν γλιστρήσω καὶ γκρεμιστῶ στὸ ἀχανὲς καὶ ἀπερίγραπτο ἐκεῖνο βάραθρο. Καθὼς φαίνεται μάλιστα, στὸ βάθος τοῦ κυλοῦσε ἕνα ποτάμι, ποὺ ἡ ροὴ τοῦ δημιουργοῦσε μεγάλο βουητό.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀφοῦ λοιπὸν μὲ μεγάλο τρόμο περάσαμε κεῖνο τὸ στενὸ δρομάκι, βαδίζοντας θαρρῶ πρὸς τ’ ἀνατολικά, βρήκαμε μία μεγάλη πύλη μισάνοιχτη. Μπροστὰ τῆς καθόταν ἕνας πελώριος γίγαντας, μαῦρος καὶ φοβερὸς στὴν ὄψη. Τὰ τεράστια μάτια τοῦ ἦταν γυρισμένα ἀνάποδα, κατακόκκινα σὰν αἷμα, καὶ πετοῦσαν πύρινες φλόγες. Ἀπ’ τὰ ρουθούνια τοῦ ἔβγαιναν καπνοί. Ἡ γλώσσα τοῦ κρεμμόταν μία πήχη ἔξω ἀπὸ τὸ στόμα. Τὸ δεξί του χέρι ἦταν ἐντελῶς ψυχρὸ καὶ ἀκίνητο. Τὸ ἀριστερὸ ὅμως ἦταν χοντρὸ σὰν κολόνα, γυμνὸ καὶ πολὺ μακρύ. Μ’ αὐτὸ τὸ χέρι ἅρπαζε κι’ ἔριχνε μέσα σ’ ἐκεῖνο τὸ χάος τοὺς καταδικασμένους ἁμαρτωλοὺς ποὺ ἔβγαζαν σπαρακτικὲς κραυγές.</span></p><p><span style="font-size: large;">Καθὼς λοιπὸν πλησιάσαμε, ὁ φοβερὸς ἀγριάνθρωπος ἔβγαλε φωνὴ μεγάλη καὶ εἶπε σ’ ἐκείνους ποὺ μ’ ἔσερναν:</span></p><p><span style="font-size: large;">– Αὐτὸς ἔιναι φίλος μου!</span></p><p><span style="font-size: large;">Κι εὐθὺς ἅπλωσε τὸ χέρι του καὶ δοκίμασε νὰ μὲ πιάσει. Ἄρχισα νὰ τρέμω ἀπὸ φόβο. Μαζεύτηκα καὶ κουλουριάστηκα κάτω, κυριευμένος ἀπὸ τρομάρα.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τὴν ἴδια στιγμὴ ὅμως- λὲς καὶ κάποιος ἔστειλε γιὰ μένα – παρουσιάστηκαν δυὸ λευκότριχοι καὶ σεβάσμιοι γέροντες. Νομίζω πὼς τοὺς ἀναγνώρισα. Ἦταν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος καὶ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, καθὼς τοὺς θυμᾶμαι ἀπὸ τὶς ἱερὲς εἰκόνες τους. Μόλις τοὺς εἶδε ἐκεῖνος ὁ ἀπαίσιος γίγαντας, ἔκανε πίσω καὶ κρύφτηκε βιαστικά. Μὲ πῆραν τότε καλοσυνάτα οἱ δυὸ γέροντες, περάσαμε τὴ μεγάλη πύλη καὶ μίαν ἄλλη ἐσωτερική, καὶ βγήκαμε σ’ ἕνα πεδινὸ τόπο μὲ πανέμορφα χωριά. Τὰ προσπεράσαμε καὶ προχωρίσαμε μέχρι τὸ τέλος τῆς πεδιάδας. Ἦταν ἐκεῖ μία κοιλάδα καταπράσινη καὶ πάντερπνη, ποὺ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν χάρη τῆς εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατο νὰ παραστήσει κανεὶς μὲ λόγια. Κι ἐκεῖ, καταμεσίς, καθόταν ἕνας γέροντας, χαριτωμένος καὶ σεβάσμιος, ἔχοντας γύρω τοῦ παιδιὰ πλῆθος, σὰν τὴν ἄμμο τῆς θάλασσας.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἒ τότε ἔνιωσα νὰ μοῦ φεύγει ὁ φόβος, καί, κάπως ἤρεμος πιά, ρώτησα τοὺς δυὸ ὁδηγούς μου:</span></p><p><span style="font-size: large;">– Ποιὸς νὰ ‘ναι ὁ γέροντας; Καὶ τί εἲν’ αὐτὸ τὸ ἀναρίθμητο πλῆθος ποῦ τὸν κυκλώνει;</span></p><p><span style="font-size: large;">– Ὁ Ἀβραὰμ εἶναι, μοῦ εἶπαν. Κι αὐτὸ ποὺ βλέπεις εἶναι ὁ κόλπος τοῦ Ἀβραάμ, γιὰ τὸν ὁποῖο ἔχεις ἀκούσει.</span></p><p><span style="font-size: large;">Κι εὐθὺς μὲ τὴν προτροπή τους, πῆγα καὶ τὸν προσκύνησα εὐλαβικά.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀμέσως μετὰ συνεχίσαμε τὴν πορεία μας. Περάσαμε τὴν κοιλάδα καὶ βγήκαμε σ’ ἕναν ἀπέραντο ἐλειώνα. Θαρρῶ πὼς πιὸ πολλὰ ἦταν τὰ δέντρα τοῦ ἐλαιώνα ἐκείνου ἀπὸ τ’ ἄστρα τ’ οὐρανοῦ. Κάτω ἀπὸ κάθε ἐλλιὰ ἦταν μία σκηνή. Σὲ κάθε σκηνὴ ὑπῆρχε μία κλίνη, καὶ σὲ κάθε κλίνη ἕνας ἄνθρωπος. Σ’ ἐκεῖνες τὶς σκηνὲς ἀναγνώρισα πολλοὺς ποὺ ἤξερα πὼς ζοῦσαν στὰ βασιλικὰ παλάτια, ἄλλους ποὺ κατοικοῦσαν στὴν πόλη ( Κῶν/ πόλη), μερικοὺς ἀγρότες, καθὼς καὶ ὁρισμένους ἀπὸ τὸ μοναστήρι μας. Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἀναγνώρισα, εἶχαν ἤδη πεθάνει.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἐνῶ λοιπὸν σκεφτόμουν νὰ ρωτήσω τοὺς δυὸ γέροντες συνοδούς μου ποιὸς ἦταν ἐκεῖνος ὁ ἀπέραντος καὶ τόσο θαυμάσιος ἐλαιώνας, μὲ πρόλαβαν ἐκεῖνοι καὶ εἶπαν:</span></p><p><span style="font-size: large;">– Τί ἀπορεῖς γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι τοῦτος ὁ μεγάλος καὶ πανέμορφος ἐλαιώνας κι ὅλα ὅσα βλέπεις μέσα σ’ αὐτόν; Εἲν’ ἐκεῖνα ποὺ ἀκοῦς νὰ λένε οἱ Πατέρες καὶ ἡ Γραφή: ” Πολλὲς κατοικίες ὑπάρχουν στὰ οὐράνια σκηνώματά Σου, Σωτήρα μας, ὅπου κατανέμονται ὅλοι οἱ ἀνθρῶποι ἀνάλογα μὲ τὴν ἀξία τους καὶ σύμφωνα μὲ τὰ μέτρα τῆς ἀρετῆς τους” ( Ἰω 14:2)</span></p><p><span style="font-size: large;">Μετὰ τὸν ἐλαιώνα ἐκεῖνο ἦταν μία πόλη, ποὺ τὴν ὀμορφιά της καὶ τὴν ποικιλία της καὶ τὴν ἁρμονική της κατασκευὴ τοῦ τείχους τῆς εἶναι ἀδύνατο νὰ περιγράψω. Δώδεκα ζωνάρια, ἀπὸ δώδεκα πολύτιμους λίθους, ἔζωναν ὅλο τὸ τεῖχος γύρω-γύρω. Κάθε ζωνάρι ἦταν φτιαγμένο ἀπὸ ἕνα εἶδος πολύτιμων λίθων καὶ σχημάτιζε ξεχωριστὸ κύκλο. Τί νὰ πῶ καὶ γιὰ τὶς ἄλλες ὀμορφιὲς τῆς πολιτείας ἐκείνης; Ἦταν ἐπίπεδη, εὐρύχωρη, ἁρμονικὰ οἰκοδομημένη σὲ κάθε τῆς λεπτομέρεια. Τὸ τεῖχος καταστόλιζαν πύλες πλουμισμένες μὲ χρυσάφι καὶ ἀσήμι, πού, μόλις ἄνοιγαν, ἀποκάλυπταν δάπεδο χρυσό. Ἀκολουθοῦσαν κατοικίες χρυσὲς καὶ καθίσματα χρυσὰ καὶ τραπέζια χρυσά. Κι ἡ πολιτεία ὁλάκερη λουσμένη σὲ φῶς ἀλάλητο καὶ σ’ εὐωδία ἄρρητη, σὲ γέμιζε χαρά.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅσο τριγυρνούσαμε στὴν πόλη πουθενὰ δὲν εἴδαμε ἄνθρωπο ἢ ζῶο ἢ πουλὶ ἢ ἄλλο γήϊνο πλάσμα. Μόνο σὰν φτάσαμε στὴν ἄκρη της, ἀντικρύσαμε θαυμαστὰ ἀνάκτορα, ποὺ στὴν εἴσοδο τοὺς ὑπῆρχε ἕνας θάλαμος μακρύς, ὅσο ἡ βολὴ μίας πέτρας. Ἀπὸ τὴ μία μεριὰ μέχρι τὴν ἄλλη ἦταν στρωμένη τράπεζα, ἀπὸ μάρμαρο ρωμαϊκὸ κατασκευασμένη καὶ ψηλὴ τόσο, ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ κάθεται καὶ ν’ ἀκουμπάει ἕνας ἄνθρωπος. Κι ἡ τράπεζα ἐκείνη ἦταν γεμάτη ἀπὸ συμποσιαστές. Φῶς ὑπέρλαμπρο κι εὐωδία καὶ χάρη γέμιζαν ὅλο τὸν χῶρο. Ὁ θάλαμος κατέληγε σὲ μικρὸ ἑλικοειδῆ διάδρομο, ποὺ ἔβγαζε σ’ ἕνα ὡραῖο λιακωτό, ἀκριβῶς ἀπέναντι στὴν τράπεζα.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀπὸ ἐκεῖ φάνηκαν δυὸ φωτόμορφοι εὐνοῦχοι, ὑπέλαμπροι καὶ ἀστραποβόλοι στὴν ὄψη (προφανῶς ἦταν ἄγγελοι). Στράφηκαν στοὺς γέροντες ποὺ μὲ βάσταζαν:</span></p><p><span style="font-size: large;">– Ἂς καθήσει κι αὐτὸς στὴν τράπεζα, εἶπαν.</span></p><p><span style="font-size: large;">Καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἔδειξαν μία θέση, ὅπου μὲ ὁδήγησαν οἱ γέροντες νὰ καθήσω. Ἔπειτα κάθησαν κι αὐτοὶ σ’ ἕνα ἄλλο μέρος τοῦ θαλάμου, ἐνῶ οἱ εὐνοῦχοι σὰ ν’ ἀποσύρθηκαν στὸ βάθος τοῦ σπιτιοῦ, πρὸς τὴ μεριὰ τοῦ λιακωτοῦ. Ὅσο ἔλειπαν, ἔπιασα νὰ παρατηρῶ μὲ προσοχὴ ὅτι γινόταν στὴν τράπεζα ἐκείνη. Ἀνάμεσα στοὺς ὁμοτράπεζους ἀναγνώρισα πολλοὺς γνωστούς μου, τόσο ἀπὸ τὴν τάξη τῶν κοσμικῶν ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ μοναστήρι μας. Ξεχώρισα καὶ μερικοὺς ἀπ’ τοὺς παλατιανούς.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μετὰ ἀπὸ πολλὲς ὧρες οἱ εὐνοῦχοι φάνηκαν πάλι καὶ φώναξαν τοὺς γέροντες.</span></p><p><span style="font-size: large;">– Αὐτὸν ἐδῶ νὰ τὸν γυρίσετε πίσω, γιατί πολὺ θλίβονται γιὰ τὸ θάνατο τοῦ τὰ πνευματικά του παιδιά. Ὁ βασιλιὰς Κύριος, συγκινημένος ἀπὸ τὴν ὀδύνη τους, ἀποφάσισε νὰ παρατείνει τὴ μοναχική του ζωή. Γυρίστε τὸν πίσω λοιπὸν ἀπὸ ἄλλο δρόμο, καὶ πάρετε, ἀντὶ γι’ αὐτόν, τὸ μοναχὸ Ἀθανάσιο, ἀπὸ τὸ μοναστήρι τοῦ Τραϊανοῦ.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μὲ πῆραν οἱ γέροντες. Βγήκαμε γρήγορα ἀπὸ τὸ θάλαμο κι’ ἀπ’ τὴν πόλη, ἀκολουθώντας ἄλλο δρόμο. Καθὼς προχωρούσαμε, συναντήσαμε τώρα ἑφτὰ λίμνες, γιὰ ἰσάριθμες κολάσεις καὶ τιμωρίες. Ἄλλη ἦταν κατασκότεινη, ἄλλη γεμάτη σκουλήκια καὶ ἄλλη βασανιστήρια καὶ τιμωρίες. Σ’ ὅλες ὅμως στριμώχνονταν πλῆθος ἀναρίθμητων ἀνθρώπων, ποὺ θρηνοῦσαν, ζητώντας ἔλεος, καὶ κραύγαζαν γοερά.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀφοῦ περάσαμε ἐκεῖνες τὶς λίμνες κι ἕναν ἄλλο μικρὸ τόπο, συναντήσαμε πάλι τὸν γέροντα, ποὺ ἔλεγαν πὼς εἶναι ὁ Ἀβραάμ. Τὸν πλησίασα κι αὐτὴ τὴ φορὰ καὶ τὸν ἀσπάστηκα. Κι ἐκεῖνος μου πρόσφερε ἕνα χρυσὸ ποτήρι γεμάτο κρασὶ γλυκό, γλυκύτερο κι ἀπὸ τὸ μέλι, καὶ τρία κομμάτια ξερὸ ψωμί. Ἀπ’ αὐτὰ τὸ ἕνα τὸ ἔβρεξα μέσα στὸ κρασί, καὶ σά μου φάνηκε πὼς τὸ ἔφαγα. Τ’ ἄλλα δυὸ τὰ ἔκρυψα μέσα στὸν κόρφο μου. Εἶναι αὐτὰ πού σας ζητοῦσα χθές.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μετὰ ἀπὸ λίγο φτάσαμε πάλι στὸν τόπο, ὅπου καθόταν ἐκεῖνος ὁ πανάσχημος γίγαντας,μὲ τὴ μαύρη σὰν τὴ νύχτα ὄψη. Μόλις μὲ εἶδε, ἄρχισε νὰ τρίζει τρομερὰ τὰ δόντια τοῦ ἐναντίον μου, καὶ νὰ λέει μὲ ὀργὴ καὶ κακία:</span></p><p><span style="font-size: large;">– Τώρα μου γλίτωσες! Ἀλλ’ ἀπὸ δῶ καὶ πέρα δὲ θὰ πάψω νὰ πλέκω σκάνδαλα καὶ νὰ στήνω παγίδες σὲ σένα καὶ στὸ μοναστήρι σου!</span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτὰ εἶναι ἀδελφοί μου, ὅλα ὅσα ξέρω. Σᾶς τὰ εἶπα. Πῶς ὅμως ξαναβρῆκα τὸν ἑαυτό μου, αὐτὸ τὸ ἀγνοῶ ἐντελῶς.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀμέσως οἱ πατέρες ἔστειλαν ἕναν ἀδελφὸ στὸ μοναστήρι τοῦ Τραϊανοῦ. Κι ἐκεῖνος, μόλις ἔφτασε, βρίσκει τὸν μοναχὸ Ἀθανάσιο νεκρό, νὰ τὸν βγάζουν ἀπὸ τὸ κελλὶ τοῦ ξαπλωμένο πάνω στὸ νεκροκρέβατο. Ὁ ἀδελφὸς ρώτησε νὰ μάθει πότε ξεψύχησε.</span></p><p><span style="font-size: large;">– Χθές, γύρω στὴν ἐνάτη ὥρα, τοῦ εἶπαν.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ μοναχὸς Κοσμᾶς, ἔχοντας δεῖ τὴν ὀπτασία, ἦρθε πάλι στὸν ἑαυτό του.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, τὰ δυὸ μοναστήρια συγχωνεύτηκαν σὲ ἕνα, σὰν κοντινὰ ποὺ ἦταν. Καὶ μέχρι σήμερα ( 12 αἰώνας, τότε ποὺ ἔζησε ὁ συγκραφέας τῆς διηγήσεως Μαυρίκιος, Διάκονος) ἕνας ἡγούμενος τὰ καθοδηγεῖ.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ μοναχὸς Κοσμᾶς ἔζησε τριάντα ἀκόμα χρόνια μετὰ τὴν ὀπτασία, καθοδηγώντας καὶ τὰ δυὸ μοναστήρια στὴ θεάρεστη πολιτεία τῶν μοναχῶν ὅσο καί, γενικά, στὴ διοίκηση καὶ τὰ εἰσοδήματά τους, πρὸς δόξαν τοῦ φιλάνθρωπου Θεοῦ μας. Ἀμήν.</span></p><p><span style="font-size: large;">Πηγή: (ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Ἀ’, Ἐκδόσεις Δόμο</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><br /></p>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1813676134318926677.post-43296429313999901522024-01-20T02:35:00.000-08:002024-01-20T02:35:40.189-08:00Πρέπει νά ὑπακοῦμε μέχρι θανάτου σέ αὐτούς πού μᾶς καθοδηγοῦν στό ὄνομα τοῦ Κυρίου, καί νά τούς ἀγαποῦμε καί νά τούς σεβόμαστε. ΑΠΟ ΑΓΕΙΟΡΙΤΙΚΑ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpgq1u0Flz0L5FwyRIgQyZrqReLKO_GF6K8FtbanRjwkf8rw_Dx3DD7uoR1aTZHlQZMZZbGUiHTD7QgzJWxeU-eTtQ2mowzWKFXc_K1myeUZ_uxHeLGRxpf3WBGmFHHjezbLJpgp7VLmvyo2KDKSA-Eekhkw252kuOdpsO1e3-VRNUgXIiCrPOVRPddg/s300/%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-212x300.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="212" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpgq1u0Flz0L5FwyRIgQyZrqReLKO_GF6K8FtbanRjwkf8rw_Dx3DD7uoR1aTZHlQZMZZbGUiHTD7QgzJWxeU-eTtQ2mowzWKFXc_K1myeUZ_uxHeLGRxpf3WBGmFHHjezbLJpgp7VLmvyo2KDKSA-Eekhkw252kuOdpsO1e3-VRNUgXIiCrPOVRPddg/s1600/%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-212x300.png" width="212" /></a></div><br /><p><br /></p><p><span style="font-size: large;">ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΑ</span></p><p><span style="font-size: large;">Κάποτε πού ὁ ἅγιος Βενέδικτος ἡσύχαζε στό κελλί του, ὁ μαθητής του Πλάκιδος πῆγε στόν λεγόμενο Λάκκο γιά νά πάρει νερό. Ἡ στάμνα ὅμως, μέ τήν ὁποία πῆγε νά πάρει νερό, τοῦ ἔπεσε ἀπό τό χέρι, καί τήν πῆρε τό ρεῦμα. Θέλοντας ὁ ἀδελφός νά ἁρπάξει τή στάμνα ἀπό τό νερό, γλίστρησε καί ἔπεσε καί ὁ ἴδιος στά νερά, καί παρασύρθηκε ἀπό τό δυνατό ρεῦμα στό ἐσωτερικό τοῦ Λάκκου σέ ἀπόσταση περίπου ὅσο πάει ἕνα βέλος.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τό γεγονός αὐτό φανερώθηκε στόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ πού ἡσύχαζε, ὅπως εἴπαμε,στό κελλί του.Φώναξε τότε τόν μαθητή του Μαῦρο καί τοῦ εἶπε:«Ἀδελφέ Μαῦρε,τρέξε,γιατί ὁ ἀδελφός Πλάκιδος ἔπεσε μέσα στό Λάκκο καί τό ρεῦμα τόν παρέσυρε σέ ἀρκετή ἀπόσταση». Ὁ Μαῦρος, ἀκούγοντας τήν προσταγή τοῦ πατέρα, ἔφυγε τρέχοντας, καί ὅταν ἔφτασε στόν τόπο, εἴδε τόν Πλάκιδο νά ἔχει παρασυρθεῖ ἀπό τό ρεῦμα μακριά. Μέ ἀδίστακτη πίστη λοιπόν, ἔχοντας τό θάρρος του στίς εὐχές τοῦ πατέρα, πάτησε στά νερά καί βάδιζε ἐπάνω τους σάν στή στεριά, ὥσπου ἔφτασε τόν Πλάκιδο πού παρασυρόταν ἀπό τό ρεῦμα. Τόν ἄρπαξε τότε ἀπό τά μαλλιά καί τόν τραβοῦσε βαδίζοντας πάλι ἐπάνω στά νερά, ὥσπου ἔφτασαν στή στεριά.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Συνῆλθε λοιπόν τότε ὁ Μαῦρος καί κατάλαβε ὅτι περπάτησε ἐπάνω στά νερά καί ὅτι αὐτό ὁπωσδήποτε θά ἦταν ἀδύνατο, ἄν δέν τόν εἶχε ἐνισχήσει ἡ εὐχή τοῦ θαυματουργοῦ πατέρα. Θαύμασε καί τρόμαξε γιά τό γεγονός καί, ἀφοῦ γύρισε στόν πατέρα, τοῦ διηγήθηκε τό θεϊκό θαῦμα πού ἔγινε. Ὁ ἅγιος ὅμως ἀπέδιδε τό θαῦμα αὐτό ὄχι στή δική του ἁγιότητα, ἀλλά στήν ὑπακοή τοῦ Μαύρου. Ἐκεῖνος πάλι ἔλεγε ὅτι ἡ ἐντολή τοῦ ἁγίου ἦταν πού τό ἔκανε, καί πρόσθετε ὅτι δέν ἔνιωθε πλέον τόν ἑαυτό του σέ ἐκείνη τή δύναμη πού ἦταν ὅταν περπάτησε στά νερά.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Βλέποντας ὁ μοναχός Πλάκιδος τή θεομίμητη ταπεινολογία τους καί τήν ἀξιαγάπητη λογομαχία τους, εἶπε: «Ἐγώ πάντως, ὅσο συρόμουν ἀπό τά βαθιά ἔξω στή στεριά, ἐπάνω ἀπό τό κεφάλι μου ἔβλεπα τή μηλωτή τοῦ ἀββᾶ μου καί αὐτόν ἔνιωθα νά μέ βγάζει ἀπό τά νερά».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ μέγας Θεοδόσιος, ἐπειδή ἤξερε ὅτι γι᾿ αὐτούς πού διάλεξαν νά ζοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε ἄλλο δέν βοηθᾶ τόσο πολύ στήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς καί στή διατήρησή της ὅσο ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, τί σκέφτηκε νά κάνει; Ἔδωσε ἐντολή στούς μαθητές του νά φτιάξουν ἕναν τάφο, ἀπό τή μιά γιά νά φέρνει στή μνήμη τό τέλος –γι᾿ αὐτό ἄλλωστε λέγεται “μνημεῖο”– καί ἔτσι νά τούς κάνει πιό ἐπίμονους στόν ἀγώνα καί νά τούς κεντρίζει νά κοπιάζουν περισσότερο γιά τήν ἀρετή, καί ἀπό τήν ἄλλη γιά νά θάβονται σέ αὐτόν ὅταν πεθαίνουν. Ἐπιπλέον ὅμως καί γιατί κάτι μελλοντικό ἔβλεπε καί πληροφοροῦνταν ἀπό πρίν. Ὅταν λοιπόν ἑτοιμάστηκε ὁ τάφος, στάθηκε μπροστά ὁ ἅγιος καί γύρω οἱ μαθητές του. Καί βλέποντας μέ τό διαπεραστικό βλέμμα τοῦ νοῦ του τί πρόκειται νά γίνει, τούς κοίταξε καί εἶπε σάν νά ἀστειευόταν: «Ὁ τάφος εἶναι κιόλας ἕτοιμος, ποιός νά εἶναι ὅμως ἀπό ἐσᾶς αὐτός πού θά τόν ἐγκαινιάσει;».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτός λοιπόν ἔτσι μίλησε, ἀνακατώνοντας καί τήν εὐχαρίστηση στήν ἀστειότητα τοῦ λόγου. Καί κάποιος Βασίλειος, ἱερέας, πού μέ τόν ζῆλο του γιά τά καλά παρουσίαζε ὁλοκάθαρα στόν ἑαυτό του τά χαρακτηριστικά τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα, καί αὐτόν πού τόν γέννησε πνευματικά τόν ἔμοιαζε κατά τήν ὁμοιότητα τῶν ἀρετῶν ὄχι λιγότερο ἀπό ὅσο μοιάζουν τά παιδιά τούς γονείς τους, κατάλαβε ὅτι ὁ δάσκαλος δέν εἶπε ἄσκοπα αὐτόν τόν ὑπαινιγμό. Ἅρπαξε λοιπόν πρῶτος τόν λόγο καί φάνηκε ἕτοιμος καί πρόθυμος νά διαλέξει τόν θάνατο, σάν νά ἦταν κάτι ὄχι ἀνεπιθύμητο, ἀλλά πολύ κερδοφόρο καί ὠφέλιμο. Ἀμέσως γονάτισε μέ τό πρόσωπο στό ἔδαφος καί εἶπε: «Δῶσε μου τήν εὐλογία σου, πάτερ, καί ἐγώ θά σοῦ ἐγκαινιάσω πρῶτος τόν τάφο».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀφοῦ πῆρε τήν εὐλογία πού ζήτησε, μπῆκε στόν τάφο καί ὁ πατέρας πρόσταξε νά τοῦ κάνουν ὅλα ὅσα εἶναι καθορισμένα γιά τούς νεκρούς, δηλαδή μνημόσυνα στίς τρεῖς, στίς ἐννιά καί στίς σαράντα μέρες. Ὅταν πιά συμπληρώθηκαν οἱ σαράντα μέρες, ὁ Βασίλειος, χωρίς οὔτε πυρετός νά τόν πιάσει, οὔτε ὁ παραμικρός πόνος στό κεφάλι ἤ σέ ἄλλο μέρος τοῦ σώματος, σάν νά τόν πῆρε ὕπνος ἐλαφρός καί πολύ εὐχάριστος, ἀναχώρησε γιά τόν Κύριο. Καί τό ὅτι παρουσιάστηκε στόν Θεό πρῶτος ἀπό τήν ἀδελφότητα καί πῆρε πρῶτος τό στεφάνι ἦταν τό βραβεῖο πού κέρδισε γιά τήν ὑπακοή του καί γιά τήν προθυμία του νά πάει στά ἐκεῖ –ἡ ὁποία δείχνει καθαρά ποιοί δέν εὐχαριστιοῦνται μέ τά ἐδῶ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τίς ἑπόμενες σαράντα μέρες, ὁ μέγας Θεοδόσιος ἔβλεπε καί ἄκουγε τόν Βασίλειο στή διάρκεια τῶν ὕμνων τοῦ ἑσπερινοῦ νά στέκεται ἀνάμεσα στούς μαθητές πού ἔψαλλαν καί νά ψάλλει μαζί τους. Κανένας ἄλλος δέν τόν ἄκουγε οὔτε τόν ἔβλεπε, ἐκτός ἀπό κάποιον Ἀέτιο, πού βάδιζε στά ἴχνη τοῦ δασκάλου του καί ἤθελε νά εἶναι μαθητής τοῦ Θεοδοσίου ὄχι μόνο μέ τό νά ξέρει καί νά διηγεῖται τά σχετικά μέ αὐτόν, ἀλλλά μᾶλλον μέ τό νά τόν μιμεῖται. Αὐτός δέν ἔβλεπε βέβαια τόν Βασίλειο, ἄκουγε ὅμως τή φωνή τοῦ πεθαμένου. Ἐκεῖνος ἀπάντησε ὅτι καί τόν ἀκούει καί τόν βλέπει καί, ἄν θέλει, θά τοῦ τόν δείξει τήν ὥρα πού θά ἐμφανιστεῖ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅταν πῆρε νά βραδιάζει καί γινόταν ἡ ἀκολουθία, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶδε πάλι ὁλοκάθαρα τόν Βασίλειο νά στέκεται μαζί μέ αὐτούς πού ἔψαλλαν καί νά ψάλλει μαζί τους. Τόν ἔδειξε τότε μέ τό δάχτυλο στόν Ἀέτιο καί προσευχήθηκε λέγοντας: «Ἄνοιξε, Κύριε, καί τούτου τά μάτια καί ἄς δεῖ τό μεγάλο αὐτό μυστήριο τῶν μεγάλων σου ἔργων». Ἀμέσως ἐκεῖνος τόν εἶδε καί τόν γνώρισε καί ἔτρεξε μέ λαχτάρα νά τόν ἀγκαλιάσει. Ὁ Βασίλειος ὅμως ὄχι μόνο ἔμεινε ἄπιαστος, ἀλλά ἔγινε καί ἄφαντος, καί τοῦτο μόνο ἀκούστηκε νά λέει: «Νά σωθεῖτε, πατέρες καί ἀδελφοί· εὔχομαι νά σωθεῖτε. Ἐμένα δέν θά μέ ξαναδεῖτε πιά».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τό γεγονός αὐτό δείχνει ὅτι εἶναι ἐντελῶς ἀληθινό καί ἀξιόπιστο αὐτό πού εἶπε ὁ Χριστός στό Εὐαγγέλιο: «Ὅποιος πιστεύει σ᾿ ἐμένα, καί ἄν πεθάνει, θά ζήσει»1.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">https://www.hristospanagia.gr/</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><br /></p>ARETIMAUROGIANNIhttp://www.blogger.com/profile/10750948634647001569noreply@blogger.com0