«Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός»;
Εαν εμείς δεν ακούμε τις ίδιες μας τις προσευχές,εαν δεν είμαστε παρόντες,εαν τις λέμε τυπικά και το μυαλό μας και οι αισθήσεις μας βρίσκονται αλλού,τότε πώς θ’ακούσει ο Θεός αυτό που του ζητάς;Πρέπει να την ζεις με το σώμα και με την ψυχή.Η προσευχή πρέπει να περάσει από εσένα για να φτάσει στο Θεό.Η αναρρίχηση προς τον Θεό γίνεται ξεκινώντας από μέσα μας.Αυτός είναι ο δρομος για να φτάσει η προσευχή στον Θεό.
….η προσευχή είναι ένας διάλογος με τον Θεό.Ανοίγεις την καρδιά σου μπροστά Του.Γίνεστε φίλοι και συνοδοιπόροι.Δεν πρέπει με το που αρχίζει η προσευχή να ζητάς.Πρώτα πρέπει να ευχαριστείς το Θεό.Αν το σκέφτεις υπάρχουν πολλοί λόγοι να το κάνεις.Ένας άλλος κανόνας είναι πως πρέπει να αναγνωρίσεις το λάθος σου.Δεν μπορείς να φορτώσεις τον Θεό με τα προβλήματά σου,με τις ανάγκες σου,εαν δεν αναλάβεις τις ευθύνες σου.Για να γίνει αυτό πρέπει να αναγνωρίσεις τα λάθη σου.Καθημερινά φορτώνομαστε με πράγματα καλά και άσχημα.’Οταν φορτώνουμε πολύ και δεν αντέχουμε πια το βάρος,τότε με την προσευχή παίρνουμε αυτό το βάρος και το εναποθέτουμε στα χέρια του Θεού.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εσύ μένεις αδιάφορος,πως δεν σ’ενδιαφέρει πια-αντιθέτως-η σχέση σου μαζί Του γίνεται πιο ουσιώδης και πιο σωστή.
π.Ιουστίνος Μίρον,ηγούμενος της Μονής Οάσα-Ρουμανία
πηγή /Απόδοση στα ελληνικά proskynitis.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου