Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ
ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ
Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ & ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

Στοιχεῖα τῆς Ἐκδόσεως

 Κέντρον ῾Αγιολογικῶν Μελετῶν «ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ» Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ῎Εκδοσις ὑπό τοῦ «Κέντρου Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ῾Ιεραποστολῆς... Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ» Στρογγύλη Κορωπίου ᾿Αττικῆς Μετάφρασις Ρωσικῶν κειμένων· Πρεσβυτέρα ᾿Αντωνία Σίντνιεβα καὶ Σοφία Λεγάκη.

Συγκρότησις κειμένου· Πρεσβυτέρα ᾿Αντωνία Σίντνιεβα. Διορθώσεις· ᾿Αθηνᾶ Νικολοπούλου καί ᾿Αγλαΐα Δήμτσα, Φιλόλογοι. ᾿Επιμέλεια κειμένου καί ἐκδόσεως· ᾿Αντ. Μάρκου Κεντρική διάθεσις· ῾Ιερά Μονή ἁγ. Αἰκατερίνης Στρογγύλη Τ.Θ. 54, 194 00 Κορωπί. Τηλ. 210 60 20 176. ᾿Εμπροσθόφυλλο· Εἰκόνα τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Καυκάσου, ἔργο τῆς Πρεσβυτέρας ᾿Αντωνίας Σίντνιεβα.

ΕΥΛΟΓΙΑ
τοῦ Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

῾Ο ἅγιος Θεοδόσιος τοῦ Μινβόντι Καυκάσου εἶναι μία τῶν μεγαλυτέρων πνευματικῶν φυσιογνωμιῶν τῆς μαρτυρικῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, ἀλλά καί γενικώτερον τῆς ᾿Ορθοδοξίας τοῦ 20οῦ αἰῶνα «᾿Αφορισμένος ἐκ κοιλίας μητρός» (κατά τήν ἔκφρασιν τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου), εἰς τό ἔργον τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν, θαυματουργός ἀπό τῆς ἐφηβικῆς του ἤδη ἡλικίας (ἐφ’ ὅσον τό πρῶτο του θαῦμα τό ἐπετέλεσεν, Χάριτι Θεοῦ, εἰς ἡλικίαν μόλις 14 ἐτῶν!), διακονητής τοῦ Παναγίου Τάφου ἐπί σειράν δεκαετιῶν, ἐξόριστος καί ἔγκλειστος εἰς τό φοβερόν Στρατόπεδον Σολόβκι, διά Χριστόν Σαλός, Προφήτης καί θεραπευτής τῶν σωματικῶν καί πνευματικῶν παθῶν τοῦ λαοῦ, διεκρίθη κυρίως ὡς ῾Ομολογητής τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας εἰς τήν Σοβιετικήν Ρωσίαν.

Καί μόνη ἡ παρουσία του ἀποτελοῦσε ἔλεγχον διά τό Σοβιετοποιημένον Σεργιανιστικόν Πατριαρχεῖον Μόσχας, τό ὁποῖον μετά τόν θάνατόν του, προέβη εἰς τήν ἀνακομιδήν καί ἁρπαγήν τῶν τιμίων λειψάνων του, τόν ἐμφανίζει δέ ὡς μέλος τῆς ψευδοεκκλησίας του, διά νά ἀποπροσανατολίση τούς Κατακομβίτας πιστούς καί σταδιακῶς τούς ὑπαγάγη εἰς τήν δικαιοδοσίαν του.

῾Η Χάρις τοῦ Θεοῦ ἠξίωσε πολλάκις τόν γράφοντα νά προσκυνήση τόν τάφον τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου εἰς Μινβόντι Καυκάσου (ὡς ᾿Επίσκοπος ποιμένων τάς ὑπό τήν δικαιοδοσίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος Κοινότητας τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν), θεωρῶ δέ ἰδιαιτέραν εὐλογίαν τήν προσφοράν εἰς τήν ταπεινότητά μου τοῦ ᾿Επιτραχηλίου καί τοῦ ᾿Αρτοφορίου του, τά ὁποῖα εἶχεν ἐμπιστευθεῖ εἰς Μοναχήν - πνευματικήν του θυγατέραν, μέ τήν ἐντολήν νά δοθοῦν εἰς τόν ᾿Ορθόδοξον ῞Ελληνα Μητροπολίτην, ὁ ὁποῖος θά τελοῦσε Τρισάγιον ἐπί τοῦ τάφου του! Τά κειμήλια αὐτά εὐλαβῶς φυλάσσονται εἰς τόν ἡμέτερον ᾿Επισκοπικόν Ναόν τῆς ἁγ. Αἰκατερίνης, εἰς Στρογγύλην Κορωπίου.

Εὐλογοῦντες τήν ἔκδοσιν τοῦ ἀνά χεῖρας πονήματος τῆς Εὐλαβεστάτης Πρεσβυτέρας ᾿Αντωνίας Σίντνιεβα, ἐπικαλούμεθα πλουσίαν τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου καί Πάντων τῶν ῾Αγίων. ΑΜΗΝ.

 

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ

᾿Επισκοπεῖον ἁγ. Αἰκατερίνης, 26η ᾿Ιουλίου 2006

Μνήμη ῾Οσιομ. Παρασκευῆς, ῾Ερμολάου

καί Θεοδοσίου τοῦ Θαυματουργοῦ

 

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

 

Ὁ ἅγ. Θεοδόσιος

πρός πιστούς τῶν Κατακομβῶν:

"Ἀπό τούς Ἕλληνες πήραμε τήν Ἀποστολική Διαδοχ ή,

ἀπό αὐτούς θά τήν ξαναπάρουμε "!

 

Ἡ γραφίδα τῆς Εὐλαβεστάτης Πρεσβυτέρας Ἀντωνίας Σίντνιεβα (Πτυχιούχου Οἰκονομικῶν τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βορονέζ Ρωσίας καί Ἁγιογράφου), προσφέρει στό ἁγιόφιλο ἑλληνόφωνο ἀναγνωστικό κοινό τόν βίο ἑνός "ἐν πολλοῖς" ἀγνώστου Ἁγίου τοῦ 20οῦ αἰ., τοῦ Θαυματουργοῦ Θεοδοσίου τοῦ Ἱεροσολυμίτου, τοῦ ἐν Μινβόντι Καυκάσου (+ 1948).

Διά τόν ἅγ. Θεοδόσιο ἔχουν γίνει ἀπό τόν γράφοντα τρεῖς δημοσιεύσεις στό ἐπίσημο δημοσιογραφικό ὄργανο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς (τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος), τό Περιοδικό " Ὀρθόδοξος Πνοή ", μία τέταρτη στόν ἐπίτομο Ἡμεροδείκτη τοῦ 2002 τῆς ἰδίας Μητροπόλεως (ὅπου ἀφιέρωμα στήν Ρωσική Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν), ἐνῶ σ' αὐτόν ἦταν ἀφιερωμένος καί ὁ Ἡμεροδείκτης τοῦ 2006.

Τό κείμενο τῆς Πρεσβυτέρας Ἀντωνίας διακρίνεται γιά τό ἁπλό καί ἀνεπιτήδευτο ὕφος του. Εἶναι ἕνα κείμενο χαριτωμένο. Οἱ πληροφορίες πού ἀφοροῦν τόν Ἅγιο προέρχονται εἴτε ἀπό ρωσικά κείμενα πού ἤδη κυκλοφοροῦν, εἴτε ἀπό πρόσωπα πού τόν γνώρισαν στήν ζωή του ἤ εὐργετήθηκαν ἀπό αὐτόν μετά τόν θάνατό του. Εἶναι ἔγκυρες μαρτυρίες ἀξιοπίστων μαρτύρων, αὐτοπτῶν ἤ αὐτηκόων. Εἶναι κατάθεση ψυχῆς ἁπλῶν ἀνθρώπων, πού ἀπευθύνεται στούς ἁπλούς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ.

Παρά τά προηγούμενα τό ἀνά χεῖρας κείμενο δέν μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ λαϊκό θρησκευτικό ἀνάγνωσμα, στερούμενο ἁγιολογικῆς ἐγκυρότητος. Οἱ πληροφορίες πού περιέχει εἶναι μεγάλης ἱστορικῆς σημασίας καί σκιαγραφοῦν πλήρως, μέχρι λεπτομερείας, τόσο τό πρόσωπο, ὅσο καί τό περιβάλλον καί τίς συνθῆκες μέσα στίς ὁποίες ἔζησε καί τελειώθηκε. Στό ἔργο αὐτό διαπιστώνουμε:

Τήν πηγαία λαϊκή εὐσέβεια τῆς προεπαναστατικῆς Ἁγίας Ρωσίας πού ὁδήγησε τόν Θεόδωρο - παιδί ἀκόμη - νά ἐγκα-ταλείψει τήν οἰκογένειά του καί νά καταφύγει στό Ἅγιο Ὄρος, στήν Ρωσική Μονή τοῦ ἁγ. Παντελεήμονος.

Τήν ἄσκησή του στήν μονή, τήν πνευματική του πρόοδο, τήν κακότητα τῶν συμμοναστῶν (πού ἔφθασαν μέχρι καί τήν ἀπόπειρα δολοφονίας του!), ἀλλά καί τό πλοῦτο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ πού ἐπέτρεψε στόν 14χρονο ἔφηβο νά θαυματουργήσει!

Τήν ἀνάδειξή του στό Ἱερατικό ὑπούργημα καί τό Ἡγου-μενικό ἀξίωμα, τήν διακονία του ἐπί σειρά δεκαετιῶν στόν Πανάγιο Τάφο (ἀπ' ὅπου καί Ἱεροσολυμίτης), τήν ἐπιστροφή του στήν Ρωσία κατά τό θέλημα τῆς Παναγίας καί τήν ἄσκηση ἐκεῖ ἐρημιτικῆς - ἡσυχαστικῆς ζωῆς, μέ τήν συνοδεία λίγων ἀφιερωμένων γυναικῶν, κατά τήν πρώτη δεκαετία τῆς Ρωσικῆς Ἐπαναστάσεως.

Τήν σύλληψη καί ἐξορία του (τό 1927) στό φοβερό Στρα-τόπεδο Σολόβκι στήν Λευκή Θάλασσα, ἕνα κολαστήριο πρ. μοναστήρι, ὅπου κρατήθηκαν καί τελειώθηκαν μαρτυρικά χιλιάδες πιστοί ὅλων τῶν βαθμῶν, κυρίως (μετά τό 1927) μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Ἐκεῖ ὁ μακάριος Θεοδόσιος συγκρατήθηκε καί συγκακουχήθηκε μέ ἐπωνύμους (ὅπως τόν Ἱερομάρτυρα Ἐπίσκοπο Μάξιμο τοῦ Σερπούχωφ, + 1931) καί ἀνωνύμους Ὁμολογητές τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, ὥστε μετά τήν ἀ πελευθέρωσή του (τό 1932) νά ἐγκατα-σταθεῖ στό Μινβόντι ὡς διά Χριστόν Σαλός, καλύπτοντας κάτω ἀπό τόν μανδύα τῆς ἐπιπλάστου μωρίας τήν δραστη-ριότητά του ὡς Κληρικοῦ τῶν Κατακομβῶν.

Τήν διακονία τοῦ ἀποίμαντου Ρωσικοῦ λαοῦ μέσῳ τοῦ προφητικοῦ καί ἰαματικοῦ του χαρίσματος, τῶν ὑπεφυῶν θείων ἐμφανίσεων, τῶν ἐξαισίων θαυμάτων του, τῶν παρα-δόξων (ὡς Σαλοῦ) ἐνεργειῶν του, τῆς προφορικῆς διδασκα-λίας του καί τῆς παραδειγματικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς του.

  Τήν ὁσιακή του κοίμηση καί τήν θαυματουργική κηδεία - ἐνταφιασμό του ἀπό οὐράνιους ἐπισκέπτες!

Τήν μετά θάνατον παρρησία του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔκτοτε καθημερινῶς ἐκδηλώνεται μέ τίς θαυματουργικές θεραπείες τῶν μετά πίστεως προσερχομένων στόν χαριτόβρυ-το τάφο του καί τά τίμια του Λείψανα. Καί

 Τήν καπήλευσή του ἀπό τό "Πατριαρχεῖο Μόσχας", ἕνα "ἐκκλησιαστικό" σχῆμα τό ὁποῖο ὁ Ἅγιος οὐδέποτε ἀναγνώρΙσε ὡς ἐκφραστή τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Ἐκκλησίας καί τό ὁποῖο ὅμως τόν ἐμφανίζει σάν "δικό" του, γιά νά ἐλέγξει, ἀποπροσανατολίσει, παγιδεύσει καί ἀπορροφήσει τούς Κατακομβίτες πιστούς (παρόμοια περίπτωση εἶναι ἐκείνη τῆς ἁγ. Ματρώνας τῆς ἀομάτου τῆς Μόσχας).

Στόν Βίο τοῦ ἁγ. Θεοδοσίου ὑπάρχει μία λεπτομέρεια μεγάλης ἱστορικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς σημασίας. Συχνά τά πνευματικά του τέκνα τόν ρωτοῦσαν γιά τό μέλλον τῆς Ἐκκλησίας στήν Σοβιετική Ρωσία, κυρίως σέ ὅτι ἀφορᾶ τήν ἔλλειψη γνησίως Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων καί Κληρικῶν. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ διωγμοί τόσο τῶν ἀθεϊστικῶν Ἀρχῶν, ὅσο καί τοῦ " Πατριαρχείου " κατά τῶν Κατακομβιτῶν εἶχαν τόσο πολύ περιορίσει τόν ἀριθμό τους, ὥστε οἱ πιστοί διερω-τῶντο ποιός θά ἐνταφιάσει τόν Ἅγιο ὅταν κοιμηθεῖ!

Στό ἐρώτημα αὐτό ὁ ἅγ. Θεοδόσιος ἀπαντοῦσε, ὅτι "ἀπό τούς Ἕλληνες πήραμε τήν Ἀποστολική Διαδοχή, ἀπό αὐτούς θά τήν ξαναπάρουμε "! Καί γιά νά κάνει πιό συγκεκριμένη τήν ἐπαλήθευση τῆς προφητείας του, ἐμπιστεύθηκε σέ Μοναχή - πνευματική του θυγατέρα τό Ἐπιτραχήλιο καί τό Ἀρτοφόριό του, μέ τήν ἐντολή νά δοθοῦν στόν Ὀρθόδοξο Ἕλληνα Μητροπολίτη πού θά τελοῦσε Τρισάγιο στόν τάφο του! Τό 1996, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Κήρυκος ἐπισκεπτόμενος τήν περιοχή, πληροφορήθηκε ἀπό πιστούς ὅτι στό Μινβόντι εἶναι ἐνταφιασμένος ἕνας Κληρικός τῶν Κατακομβῶν καί ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία νά τελέσει Τρισάγιο στόν τάφο του! Ἔτσι, χωρίς νά γνωρίζει τήν ἐντολή, τά κειμήλια τοῦ ἁγ. Θεοδοσίου ἔφθα - σαν στά χέρια του!

Ἡ πρόρρησις τοῦ ἁγ. Θεοδοσίου ἐπαληθεύθηκε πλήρως, διότι ἔκτοτε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Κήρυκος ἔχει πράγματι μεταδώσει τήν γνησία καί ἀδιάκοπο Ἀποστολική Διαδοχή στούς Ρώσους Ὀρθοδόξους τῶν Κατακομβῶν, μέ τήν χειροτονία Κληρικῶν.

Ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη εὐλογία γιά τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους ἡ παρουσία στήν Ἑλλάδα προσωπικῶν ἀντικειμένων τοῦ ἁγ. Θεοδοσίου (τοῦ Ἐπιτραχηλίου καί Ἀρτοφορίου του στόν Ἱερό Ἐπισκοπικό Ναό ἁγ. Αἰκατερίνης Στρογγύλης Κορωπίου, μέρους ἐνδύματος καί ἀμφίου στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας) καί μεγαλύτερη εὐλογία θά ἀποτελέσει ἡ ἀνέγερσις Ναοῦ πρός τιμήν του καί ἡ διάδοσις τῆς μνήμης του, στήν ὁποία ἀσφαλῶς θά συντελέσει καί ἡ παροῦσα ἐργασία τῆς Πρεσβυτέρας Ἀντωνίας.

"Ἄλλος Σεραφείμ ἀναδειχθείς τῷ λαῷ σου,

Πάτερ Θεοδό σιε , πρέσβευε ὑπέρ τῶν σέ τιμῶντων "

Ἀντώνιος Μάρκου

Κέντρο Ἁγιολογικῶν Μελετῶν

"Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής "