ΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

 

ΠΩΣ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ



Πολύ μας αγαπάει ο Κύριος. Αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε Εκείνος κατά το μέγα Του έλεος. Γέρασα και ετοιμάζομαι για το θάνατο και γράφω την αλήθεια από αγάπη για τους ανθρώπους. Το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι τον Θεό.

Ήμουν χειρότερος κι από ένα βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου. Σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρηση από τον Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρηση αλλά και το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, εν Πνεύματι Αγίω, γνώρισα τον Θεό.

Βλέπεις αγάπη που έχει ο Θεός για μας; Ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να περιγράψει την ευσπλαχνία Του;

Αδελφοί μου, πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ, πιστεύετε στον Θεό, πιστεύετε πως υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, που μαρτυρεί για τον Θεό σ’ όλες τις Εκκλησίες μας, αλλά και στην ψυχή μου.

Το Άγιο Πνεύμα είναι αγάπη. Και η αγάπη αυτή πλημμυρίζει όλες τις ψυχές των ουρανοπολιτών αγίων. Και το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι στη γη, στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό. Εν Πνεύματι Αγίω οι ουρανοί βλέπουν τη γη, ακούνε τις προσευχές μας και τις προσκομίζουν στον Θεό.

Ζούμε στη γη και δεν βλέπουμε τον Θεό, δεν μπορούμε να Τον δούμε. Αλλά σαν έρθει το Άγιο Πνεύμα στην ψυχή, τότε θα δούμε τον Θεό, όπως Τον είδε ο άγιος Στέφανος (Πράξ. 7:55-56). Η ψυχή και ο νους αναγνωρίζουν αμέσως με το Άγιο Πνεύμα ότι Αυτός είναι ο Κύριος. Έτσι ο άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, με το Άγιο Πνεύμα, αναγνώρισε στο μικρό βρέφος τον Κύριο (Λουκ. 2:25-32). Έτσι και ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, με το Άγιο Πνεύμα επίσης, αναγνώρισε τον Κύριο και Τον υπέδειξε στους ανθρώπους. Και στον ουρανό και στη γη, ο Θεός γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα, όχι με την επιστήμη. Και τα παιδιά που δεν σπούδασαν καθόλου, γνωρίζουν τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Χωρίς το Άγιο Πνεύμα κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό και πόσο πολύ μας αγαπάει. Ακόμα κι αν διαβάζουμε πως μας αγάπησε και έπαθε από αγάπη για μας, σκεφτόμαστε γι' αυτά μόνο με το νου, αλλά δεν καταλαβαίνουμε όπως πρέπει, με την ψυχή, την αγάπη του Χριστού. Όταν όμως μας διδάξει, τότε γνωρίζουμε με ενάργεια και αισθητά την αγάπη, τότε γινόμαστε όμοιοι με τον Κύριο.



Καθένας μας μπορεί να κρίνει για τον Θεό κατά το μέτρο της χάριτος του Αγίου Πνεύματος που γνώρισε. Γιατί πως είναι δυνατό να σκεφτόμαστε και να κρίνουμε για πράγματα που δεν είδαμε η δεν ακούσαμε και δεν ξέρουμε; Οι άγιοι λένε πως είδαν τον Θεό. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που λένε ότι δεν υπάρχει Θεός. Είναι φανερό πως μιλούν έτσι γιατί δεν Τον γνώρισαν αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου πως ο Θεός δεν υπάρχει.

Οι άγιοι μιλούν για πράγματα που πραγματικά είδαν και γνωρίζουν. Δεν λένε, για παράδειγμα, πως είδαν ένα άλογο μήκους ενός χιλιομέτρου ή ένα πλοίο δέκα χιλιομέτρων, που δεν υπάρχουν. Κι εγώ νομίζω, πως, αν δεν υπήρχε Θεός, δεν θα μιλούσαν καν γι' Αυτόν στη γη. Οι άνθρωποι όμως θέλουν να ζουν σύμφωνα με το δικό τους θέλημα και γι' αυτό λένε πως δεν υπάρχει Θεός, βεβαιώνοντας έτσι μάλλον πως υπάρχει.

Όλων των λαών η ψυχή αισθανόταν πως υπάρχει ο Θεός, αν και δεν ήξεραν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Το Άγιο Πνεύμα όμως δίδαξε πρώτα τους Προφήτες, έπειτα τους Αποστόλους, κατόπιν τους αγίους πατέρες και Επισκόπους μας, κι έτσι έφτασε ως εμάς η αληθινή πίστη. Εμείς γνωρίσαμε τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Και όταν Τον γνωρίσαμε, τότε στερεώθηκε σ’ Αυτόν η ψυχή μας.

Γνωρίστε, λαοί, ότι πλαστήκαμε για να δοξάζουμε τον ουράνιο Θεό, και μην προσκολλάστε στη γη, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας και μας αγαπάει σαν πολυπόθητα παιδιά Του.

Όποιος δεν γνωρίζει τη χάρη, δεν την επιζητεί. Οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν στη γη, γι' αυτό οι πιο πολλοί δεν ξέρουν πως τίποτα το γήινο δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος.

ΠΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Το όραμα του γέροντα Σωφρόνιου (μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)

 anaxoriti

Αποφθέγματα Γερόντων

 

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ 

Το μοναστήρι του Νιαμέτς ήταν για την Μολδαβία ότι και το μοναστήρι της Άγιας Τριάδος στην Ρωσία, ότι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου για την Ουκρανία, ότι το Αγιον Όρος για την Ελλάδα. Για πέντε αιώνες ήταν το κέντρο της θρησκευτικής διαφώτισης στην Μολδαβία. Από εκεί βγήκε ο περίφημος μολδαβός γέροντας Παίσιος Βελιτσκόφσκυ, ιδρυτής και πατέρας του θεσμού των γερόντων στη Ρωσία στους έσχατους καιρούς. Έτσι ένας από τους πολλούς μαθητές του οσίου Παϊσίου, ο Σωφρόνιος, που εκείνη την εποχή ήταν ηγούμενος, ήταν πνευματικός άνθρωπος και αυστηρός ασκητής είδε ένα όραμα…..

Μια νύχτα, νομίζοντας πως πλησίαζε να ξημερώσει, ο Σωφρόνιος βγήκε από την πύλη του μοναστηριού και κοίταξε προς την εξωτερική πύλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το αγίασμα. Εκεί είδε ένα άνθρωπο που ήταν μαύρος στην όψη και φοβερός στο θέαμα. Φορούσε στρατιωτικό μανδύα και φώναζε δυνατά, όπως κάνουν οι αξιωματικοί όταν δίνουν διαταγές στους στρατιώτες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα και γυάλιζαν σαν φλόγες. Το στόμα του ήταν σαν των πιθήκων και τα δόντια του εξείχαν απ` αυτό. Στη μέση του ήταν περιτυλιγμένο ένα τεράστιο φίδι, του οποίου το κεφάλι κρεμόταν προς τα κάτω κι από το στόμα του έβγαινε η γλώσσα σαν ξίφος. Στους ώμους του είχε σιρίτια που είχαν το σχήμα κεφαλών φιδιών και στο κεφάλι του φορούσε ένα καπέλο απ` όπου ξεπρόβαλαν φαρμακερά φίδια και τυλίγονταν σαν μαλλιά γύρω απ` το λαιμό του. Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος αντίκρισε όλα αυτά πέτρωσε από τον φόβο. Μετά από λίγο συνήλθε κάπως και ρώτησε τον άρχοντα αυτό του σκότους τι γύρευε τέτοια ώρα στον περίβολο του μοναστηριού. Είναι δυνατό να μην ξέρεις ότι εγώ δίνω διαταγές εδώ στο μοναστήρι σου; Απάντησε ο μαύρος. Εμείς δεν έχουμε στρατό εδώ κι η πατρίδα μας διανύει περίοδο απόλυτης ειρήνης, είπε ο ηγούμενος. Τότε συνέχισε ο μαύρος δαίμονας, μάθε πως εμένα με έστειλαν οι αόρατοι άρχοντες του σκότους και βρισκόμαστε εδώ για να εγείρουμε πόλεμο εναντίον την μοναχικής τάξης. Όταν κατά την κουρά σου δίνεται τους μοναχικούς σας όρκους, δηλώνεται ότι θα μας πολεμάτε και μας προξενείτε πολλές πληγές με το πνευματικό σας οπλοστάσιο. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε με ντροπή, γιατί η φλόγα της προσευχής σας μας καίει. Τώρα όμως δε σας φοβόμαστε, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Παϊσίου, του ηγουμένου σας. Εκείνος μας τρόμαζε και υποφέραμε πολύ στα χέρια του. Από τότε ακόμα που ήρθε εδώ από το Άγιο Όρος μαζί με εξήντα άλλους μοναχούς, εμένα με έστειλαν εδώ με εξήντα χιλιάδες στρατιώτες μας για να τον σταματήσουμε. Όσο καιρό είχε
αυτός είχε την ηγουμενία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Παρ` όλους τους πειρασμούς, τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες μας εναντίον εκείνων και των μοναχών του, δεν καταφέρναμε τίποτα. Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να διηγηθεί ανθρώπινη γλώσσα τις φοβερές οδύνες, τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες που υποστήκαμε κατά την διάρκεια της διαμονής αυτού του ανθρώπου. Εδώ. Ήταν ένας έμπειρος στρατιώτης και η στρατηγική του μας εύρισκε πάντα εκτός θέσης. Μετά τον θάνατο του όμως να πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε να αποδεσμεύσουμε από αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας. Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες. Όταν οι μοναχοί άρχισαν να αμελούν τον κανόνα τους και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια και τα αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντα τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας. Λίγα χρόνια αργότερα, μερικοί από τους μονάχους αποφάσισαν να αλλάξουν το τυπικό του Παϊσίου, διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν. Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι, κι όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για την νίκη μας και μειώσαμε τον στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα. Αργότερα που άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίασε μπρος στο τέλος του πια και μπορούσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμη, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας για να επιβλέπουν τους μοναχούς.

ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ"

"Ο ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ"


.                                                                                                                                           .

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ...
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ ...
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ...
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Η ΝΟΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ  ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΑΝΙΚΗΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ, ΚΑΘΕ ΟΠΑΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ !!!

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΠΟΥ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ, ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΙΑΡΚΩΣ:

ΠΙΣΤΗ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ...
Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΑΦΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΟΥ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΡΡΟΦΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΑΣ, ΟΙ "ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ" ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΙΣΔΥΣΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΙΣ ΧΡΩΜΑΤΙΣΟΥΝ ΜΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΚΡΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ...
ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΔΥΣΝΟΗΤΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥΣ, ΧΡΟΝΟΒΟΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ...
Η ΝΟΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΟΜΟΡΦΥΝΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ...
ΘΑ ΟΜΟΡΦΥΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΜΠΟ ΤΟΥ, ΠΡΟΦΕΡΟΥΜΕ:
"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΑΣ"
   ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Η ΝΟΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΥΧΡΑΙΜΟΙ, ΔΙΚΑΙΟΙ, ΗΡΕΜΟΙ, ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΙ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ, ΔΥΝΑΜΙΚΟΙ, ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...
ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ,...) ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ 50ΑΡΙ ΟΠΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΗΧΟ ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ:
"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ" ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΓΛΥΚΑΝΕΙ, ΑΝ ΔΕΝ ΛΥΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ...
ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΡΙΑ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙΑ (ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ 33ΑΡΙΑ ΑΡΚΟΥΝ) ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ:
"ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ"
ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ, ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΟΠΟΥ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΕΛΕΗΣΕΙ ...
"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΤΟΝ (ΤΑΔΕ)"
ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ:
"ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΜΕΣΗΤΕΥΣΤΕ ΥΠΕΡ ΤΟΥ (ΤΑΔΕ)"
ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕ:
"ΑΓΙΑ ΞΕΝΙΑ ΜΕΣΗΤΕΥΣΕ ΥΠΕΡ ΤΟΥ (ΤΑΔΕ)"
ΚΑΘΕ ΑΓΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΖΗΤΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ...
ΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ, ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΟΥΜΕ ...
ΕΝΑ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ 33ΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΗ ΣΕ ΑΛΥΤΑ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΝ Η ΕΠΑΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΔΩΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ...
33 ΚΟΜΠΟΙ, 33 ΕΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ, ΟΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΥΚΟΛΥΝΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...
ΑΝ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΓΕΥΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ...
ΑΝ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΜΕ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΜΕ, ΑΦΟΥ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΟ ΘΕΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ !!!

+++

πηγή

Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ στις 4:30:00 μ.μ.

Πατερικές διδαχές περί της αρετής της σιωπής.

Ο άγιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκισέ έργο του λέγει για την σιωπή: «Όποιος χαλιναγωγεί και συγκρατεί την γλώσσα του, αυτός μπορεί, ξέρει και χαλιναγωγεί και ολόκληρο το σώμα του. Όποιος κρατάει την γλώσσα του, αποφεύγει το κάθε κακό, που πηγή του έχει την γλώσσα(1). Την γλώσσα λέγει ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος“ κανείς από τους ανθρώπους δεν ειμπορεί να την δαμάσει. Είναι κακό ασυγκράτητο, γεμάτη από δηλητήριο θανατηφόρο” Ιακ. 3,8. Πολλοί επήγαν από κοφτερό μαχαίρι. Μα πιο πολλοί χάθηκαν από την γλώσσα τους. Γιατί η γλώσσα είναι μία μάχαιρα δίστομος, που έστω και αν αυτό δεν γίνεται αισθητό με τα σωματικά μάτια, κυριολεκτικά σφάζει και την ψυχή και το σώμα εκείνων, που το ρίχνουν στην αργολογία και στις μάταιες λογομαχίες. Ω γλώσσα, εχθρέ της δικαίωσής μου! Ω γλώσσα, καταστροφή μου, πνεύμα σατανικό! Και πως όχι; Ο άνθρωπος χτίζει με κόπο πολύ το πνευματικό του οικοδόμημα! Και να συ, γλώσσα, με μία σου μόνο λέξη και σε μία στιγμή, το γκρεμίζεις και το ισοπεδώνεις! Γι᾽ αυτό η Γραφή λέγει: “Ανήρ δε φρόνιμος ησυχίαν άγει” Παρ. 11,12»1. Ο άγιος Θεόδωρος της Εδέσσης τονίζει σχετικά με την σιωπή «Διώχνε μακριά σου το πνεύμα της πολυλογίας. Γιατί σ’ αυτή βρίσκονται φοβερότατα πάθη, το ψεύδος, η θρασύτητα, οι αστειότητες, η αισχρότητα, η μωρολογία και γενικώς όπως έχει λεχθεί: “Από την πολυλογία δεν θα ξεφύγεις την αμαρτία”. Ο σιωπηλός όμως άνθρωπος είναι θρόνος της επιγνώσεως. Αλλά και λόγο θα δώσουμε για κάθε περιττό και ανωφελή λόγο, είπε ο Κύριος. Επομένως η σιωπή είναι πολύ αναγκαία και ωφέλιμη»2. Στην ερώτηση προς τον Γέροντα Παΐσιο“Μπορεί να μη καταλαβαίνω την πραγματική μου πνευματική κατάσταση και να νομίζω ότι έχω αρετή” ο Γέροντας είχε απαντήσει: «Μπορεί, αλλά, αν προσέξης θα δης ότι δεν έχεις εσωτερική γλυκύτητα, οπότε θα καταλάβης που βρίσκεσαι πνευματικά. Καμμιά φορά μπορεί να νομίζη κανείς ότι έχει αρετή, επειδή έμαθε απλώς κάποια εξωτερικά γνωρίσματα και συμμορφώνεται με αυτά, για να φαίνεται ενάρετος. Αυτό όμως δεν είναι πραγματική αρετή και δεν μπορεί να μείνη έτσι: θα κοσκινισθή και κάποτε θα φανή η πραγματικότητα. Άλλο είναι, ας υποθέσουμε, να αγωνίζεται κανείς να μη μιλάη, για να μη πληγώνη τους άλλους, και σιγά σιγά να αποκτήση την αρετή της σιωπής, και άλλο να μη μιλάη, για να φαίνεται ότι έχει την αρετή της σιωπής. Τότε μπορεί να σιωπά, ενώ με τους λογισμούς του συνέχεια να φλυαρή και να έχη μέσα του ένα σωρό πάθη. Η εξωτερική συμπεριφορά μπορεί να παρουσιάζη ένα τέλειο άγιο και, όταν αποκαλυφθή ο εσωτερικός του άνθρωπος, να είναι…»3. Ο άγιος Διάδοχος Φωτικήςσημειώνει σχετικά με την σιωπή: «Όπως όταν αι θύραι των λουτρών ανοίγωνται συνεχώς, η εσωτερική θέρμη ωθείται ταχύτατα προς τα έξω, έτσι συμβαίνει και στην ψυχή: όταν θέλη να ομιλή έξω του μέτρου, έστω και αν λέγη μόνον πνευματικούς λόγους, εξατονεί η μνήμη του Θεού, δια της πύλης του στόματος. Γι’ αυτό μάλιστα χάνει εν συνεχεία τους δυνατούς πνευματικούς λογισμούς, περιπίπτουσα σε πλήθος κατωτέρων εννοιών και ομιλούσα χωρίς τάξιν και αμέτρως στους τυχόντας, επειδή έχασε την ενέργειαν του αγίου Πνεύματος, η οποία συντηρεί την διάνοιαν φωτεινήν, χωρίς φαντασίες. Γιατί το αγαθόν Πνεύμα αποφεύγει πάντοτε την πολυλογίαν, ως άσχετον και αντίθετον σε κάθε ταραχήν λογισμών και φαντασιών, έστω ευπρεπών. Είναι καλή λοιπόν η σιωπή στον καιρό της, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μητέρα σοφωτάτων εννοιών»4. Ο άγιος Βασίλειος μας λέγει: «Όταν ερωτάσαι, δίνε απάντηση με την πρέπουσα και ταπεινή φωνή. Όταν δεν ερωτάσαι, σιώπα»5. ……………………………………………… 1. Αγ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκι, Τα κρίνα του αγρού, Εκδ. Ι. Μ. Νικοπόλεως, σελ. 51.
2. Φιλοκαλία τομ. Β , Εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, σελ. 27.
3. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι τομ. Ε , σελ. 159.
4. Αγ. Διαδόχου Φωτικής, Τα εκατόν Γνωστικά κεφάλαια, Εκδ. Ο Άθωνας, σελ. 141.
5. Βασιλειανό Αποθησαύρισμα, Εκδ. Φωτοδότες, σελ. 617. Από την εφημερίδα: «Ορθόδοξος Τύπος”, 11/07/2014.

Ταπείνωση γεροντες

 Μπορεί κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός.
 Γέροντας Πορφύριος
                                  * * * * * * * *

Η πίστη οδηγεί τον άνθρωπο στο φόβο. Ποιό φόβο; Να φοβάται την αμαρτία. Να φοβάται να μη λυπήσει τον Θεό. Ο φοβούμενος ταπεινώνεται. Και εκείνος που είναι ταπεινός έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα.
  Γέροντος Φιλόθεος
                                   * * * * * * *

   Κάθε πρωΐ ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος απ'όλους.
 Γέροντας Τύχων
                                     * * * * * * *
  
Ο άνθρωπος που έχει εγωισμό δεν ελκύει κανέναν. Και αν κάποιον ελκύσει, γρήγορα θα απομακρυνθεί. Ο πνευματικός σύνδεσμος γίνεται αδιάλυτος, μόνο όταν συναντήσει παιδικό πνεύμα,αθωότητα και αγιασμό.
Γέροντας Αμφιλόχιος
                                       * * * * * *

   Χωρίς ταπείνωση ο άνθρωπος δεν βλέπει Θεού πρόσωπο. Ταπείνωση για το σώμα είναι η νηστεία, η αγρυπνία, η σκληραγωγία,και γενικά η άσκηση. Ταπείνωση για την ψυχή είναι η αφάνεια,. Άσκηση λοιπόν και αφάνεια. Ιδού τα μέσα που κρατούν σε ταπείνωση και το σώμα και την ψυχή. Και ο μοναχός αυτό ακριβώς κάνει.Ταπεινώνει δια της ασκήσεως το σώμα και δια της αφάνειας την ψυχή.
Γέροντας Ιωήλ
                               * * * * * * *

   Η πραγματική ευτυχία δεν είναι τα αξιώματα και οι αναπαύσεις του σώματος. Η πραγματική ευτυχία είναι η αρετή. Όσοι αγωνίζονται να αποκτήσουν τις αρετές, να εφαρμόσουν τις εντολές του Θεού, αυτοί είναι οι πραγματικά ευτυχείς.
Γέροντας Φιλόθεος
                                         * * * * * * *

    Παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει, να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, πολύ ταπεινά, έκανα προσευχή για 'σας, αλλά όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πει: τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να πω: Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για ότι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνω. Επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού.
Γέροντας Πορφύριος
                               * * * * * * * *


    Αν δεις φως μέσα σου ή γύρω σου, μην πιστέψεις σ' αυτό αν δεν έχεις συγχρόνως κατάνυξη για τον Θεό και αγάπη για τον πλησίον. Μη φοβηθείς όμως, αλλά ταπείνωσε τον εαυτό σου και το φως εκείνο θα εξαφανιστεί.
Γέρονtας Σωφρόνιος
                                      * * * * * * *


   Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο , υπάρχει υπερηφάνεια και εγωισμός.Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση.
Γέροντας Παΐσιος
                              * * * * * * * *

  Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στη κόλαση.
Γέροντας Παΐσιος
                                  * * * * * * * *


   Να είμαστε σε όλα ταπεινοί, στη σκέψη, στα λόγια, στη συμπεριφορά. Ποτέ να μην παρουσιαστούμε στον Θεό και να πούμε: '' Έχω αρετές.'' Ο Θεός δεν θέλει την αρετή μας.Πάντα να παρουσιάζεσαι στον Θεό ως αμαρτωλός χωρίς, όμως, απελπισία, αλλά ''θαρρόν εις τον έλεος της ευσπλαχνίας Του''. Αρκεί να βρούμε το μυστικό.
Γέροντας Πορφύριος
                                   * * * * * * *


   Η απλότητα είναι αγία ταπείνωση,δηλαδή απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό. Να δίνουμε στον Χριστό όλη μας την ζωή.
Γέροντας Πορφύριος
                                  * * * * * * * *


   Ο εγωιστής στενοχωριέται πολύ με το καθετί. Ο ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος απ'όλους και από όλα.
Γέροντας Πορφύριος

Πατερικές συμβουλές για την πνευματική ζωή από τον Γέροντα Χαράλαμπο Διονυσιάτη

Από το βιβλίο του μοναχού Ιωσήφ, «Ιερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης», ο Διδάσκαλος της Νοεράς Προσευχής.
Ο αείμνηστος Γέροντας, ορισμένα πράγματα τα θεωρούσεν απαραίτητα, ως προϋπόθεσιν προόδου του μοναχού.
Το πρώτον είναι η υποκαή και το δεύτερον η ακριβής επιτέλεσις των πνευματικών καθηκόντων, δηλαδή: ο ενδιάτακτος κανόνας στο κελλί, η κατ  ἰδίαν προσευχή και η συστηματική συμμετοχή στις κοινές ακολουθίες.
Επειδή όμως κατά παρεξήγησιν, πολλοί νομίζουν ότι οι πνευματικοί αγώνες αφορούν μόνον τους μοναχούς, ο μακαριστός Γέροντας ετόνιζε πάντοτε κατηγορηματικά, ότι αυτά ισχύουν για όλους τους αγωνιζομένους χριστιανούς, ασφαλώς κατά το μέτρον των δυνάμεών τους.
Μάλιστα ως προς τους κληρικούς ήταν αυστηρός, σε βαθμό να αρνείται να εξομολογή ιερωμένους που δεν εκτελούσαν καθημερινώς τις ενδιάτακτες ακολουθίες, έστω κι αν δεν υπήρχεν εκκλησίασμα στον ναό. Ο ιερέας, έλεγε, καιροφυλακτεί με την προσευχή για το ποίμνιο, όπως ο τσοπάνος. Σε όσους δεν ήταν εφικτό να πηγαινοέρχονται στο ναό, τους συνιστούσε, τις καθημερινές να διαβάζουν στο σπίτι τους την σειράν των ακολουθιών του εικοσιτετραώρου, αλλά και να λειτουργούν κι ενδιάμεσα, εκτός από Κυριακήν, όσο είναι δυνατόν.
Μπορώ να πω ότι, υπάρχουν ακόμα και στον κόσμον ιερομόναχοι, πνευματικά του τέκνα, οι οποίοι κατά μίμησιν του διδασκάλου τους, λειτουργούν καθημερινώς, όλον τον χρόνον.
Για όσους όμως εμυήθηκαν στην εργασίαν της νοεράς προσευχής, τους συνιστούσε…
ν  ἀντικαθιστοῦν μέρος η και όλην την ακολουθία με κομβοσχοίνι, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το γλυκήτατον όνομα του Ιησού Χριστού. Δεν είναι λίγα από τα πνευματικά τέκνα του, που διέπρεψαν στην ευλογημένην εργασίαν της νοεράς προσευχής, εντός αλλά και εκτός Αγ. Όρους.
Μάλιστα για να μη νομίση κανείς αμελής, ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται σήμερα και μάλιστα στον κόσμον, τονίζω ότι γνωρίζω συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία με την διδασκαλία του Γέροντα κατόρθωσαν να προσεύχονται καθημερινώς, «όρθρου βαθέος» επί τρεις-τέσσερεις ώρες, εκτός της βραδυνής και όποιας άλλης προσευχής. Γνωρίζω ακόμη αδελφούς, οι οποίοι με την ευχήν και διδαχήν του Γέροντα, συνήθισαν να επαναλαμβάνουν την ημέραν αδιαλείπτως την ευχήν, είτε νοερώς είτε ψιθυριστά με την γλώσσαν.