Συνέχεια του λόγου μου «Απολογητική ομολογία για την δίωξη μου στις 26 – 11 – 16».
Σε μια εποχή όπου νοθεύεται και διαστρεβλώνεται η αλήθεια του Ευαγγελίου, καταπατούνται αποφάσεις οικουμενικών και πανορθοδόξων Συνόδων και επομένως κηρύττεται αίρεσις από Πατριάρχες, Αρχιερείς και Ηγουμένους, είναι επιβεβλημένο χρέος των μοναχών η ομολογία της αληθούς πίστεως. Η αποκάλυψις του ψεύδους και της υποκρισίας της Παναιρετικής πλέον διοικούσης – «Εκκλησίας», καθώς και η ενημέρωσις του λαού περί της Παναιρέσεως του εισαχθέντος μέσω της Ψευδο-συνόδου της Κρήτης Οικουμενισμού.
Δεν μπορώ να σιωπώ γιατί, πρώτον, δεν αντέχω το ψεύδος και την υποκρισία των φερομένων Ιερωμένων που καταχράστηκαν την πνευματική διακονία του ποιμνίου τους, που δεν τους την ανέθεσε ο Θεός στη παρούσα εποχή, αλλά την πήραν από μόνοι τους, μεταβάλλοντάς την σε εξουσία καταδυνάστευσης σύμφωνα με τις εντολές που έχουν από προϊσταμένους, και αυτοί από κέντρα του εξωτερικού. Και, δεύτερον, γιατί συνεχίζουν να κατασκανδαλίζουν τον λαό αδιαφορώντας για την ψυχική του σωτηρία. Ψυχές, που ενώ έχουν χρέος να τις καθοδηγούν στην αγάπη του Θεού και την σωτηρία, τις κάνουν δύο φορές για την γέεννα της φωτιάς.
Γι΄ αυτό τους αξίζουν τα 8 «ουαί» του Κυρίου. Πολλοί από αυτούς τους φερόμενους ιερωμένους μπήκαν στη Μασονία για να απολαύσουν τα αγαθά αυτού του κόσμου. Και αυτοί οι σατανιστές Εβραιοσιωνιστές, κάποιους εξ αυτών τους διοχέτευσαν μέσα στην Εκκλησία, σε καίριες θέσεις, για έναν και μόνον σκοπό: να την καταστρέψουν. Και απορείτε εσείς, ο απλός λαός, γιατί καταπατούν κατάφωρα πλέον τον Νόμο του Ευαγγελίου και τις αποφάσεις των Αγίων Πατέρων; Μπορεί αυτοί να είναι ή να λέγονται Ορθόδοξοι; Δεν ήταν πράγματι από εμάς, δεν ήταν ποτέ μέλη γνήσια της Εκκλησίας (Α΄ Ιωάνν. Β, 16). Αφού όντως δεν πιστεύουν καν στην Αγία Τριάδα. Θεός τους είναι το χρήμα, η δόξα και η ηδονή.
Ένας απ΄ αυτούς τους οπαδούς της Νέας Εποχής καθοδηγεί το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, στην Πρέβεζα, έτσι όπως θέλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αρχιμ. Θεοδόσιος Μαρτζούχος το όνομα αυτού. Γνωστός στο παρελθόν για τις λειτουργικές μεταφράσεις, για την ενάντια θέση του προς τους γεροντάδες μας και σύγχρονους αγίους, για το 666, για τον πολυχρόνιο πόλεμο κατά των προφητειών των Αγίων μας, για την ανθελληνική του στάση και την φιλοπαπική γραμμή, που ακολουθεί συστηματικά και μεθοδευμένα.
Και αλλοίμονο δε σ΄ αυτόν που θα πάει κόντρα στις προσωπικές του ιδεολογίες και ρητορο-φληναφίες. Είναι καταδικασμένος να εκδιωχθεί. Σ΄ αυτόν τον Αρχιμανδρίτη κάνει τυφλή υπακοή και ο ηγούμενος της μονής του Προφήτου Ηλία στην Πρέβεζα. Αυτή την τυφλή υπακοή διδάσκουν στο μοναστήρι τόσα χρόνια, (κατά τους Αγίους Πατέρες, σε εκείνους που ασπάζονται αίρεση, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και γενικά σε ανήθικους δεν κάνουμε υπακοή). Έχει εκδιώξει αρκετούς με Ορθόδοξο φρόνημα πριν από εμένα. Εκδικείται ανελέητα όποιον αντιστέκεται στις εγκεφαλικές ιδεολογίες του. Έχει καταστρέψει ψυχές.
Αλληλογραφεί και επικοινωνεί με Πάστορες και Παπικούς και στη προσωπική του ιστοσελίδα αναρτά λόγους του πάπα, που μετέπειτα διοχετεύει και στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία.
Τον άκουσα να λέει σε έναν ομοϊδεάτη του Ιερομόναχο, όταν ο πάπας είχε πάθει προ μηνών κάποιο ατύχημα στο Βατικανό: «Γράψανε οι Ορθόδοξοι με πρωτοσέλιδα, σωριάστηκε ο πάπας», και γελούσε σαρκαστικά. Δεν σας κάνει εντύπωση, πως ξεχώρισε τον εαυτό του από εμάς τους Ορθοδόξους; Αυτός έδωσε εντολή να υπογράψουν τον διωγμό μου, χωρίς να με καλέσουν σε απολογία. Είχε ειπωθεί στο παρελθόν από τον ίδιο για τον Άγιο Παϊσιο ότι …είναι ένα απλό γεροντάκι που προσευχόταν λίγο παραπάνω!!
Έξι Ιερομόναχοι που δεν είχαν την πρέπουσα υπακοή στον ηγούμενο έφυγαν όσο ήμουν στο μοναστήρι, με δική τους θέληση. Όλους αυτούς ο ηγούμενος τους παρακαλούσε να μην αθετήσουν την μοναχική τους υπόσχεση, περί ισοβίου εγκαταβιώσεως στη μονή της μετανοίας τους. Φυσικά δεν έδιωξε κανέναν. Έφυγαν από μόνοι τους.
Εγώ, που για 14 χρόνια τον είχα πνευματικό και του έκανα υπακοή (μόνο τα δύο τελευταία αρνήθηκα να κλείσω το στόμα μου στο λόγο του Θεού, γραπτό και προφορικό), με έδιωξαν και μάλιστα υπογεγραμμένα. Αιτιολογία, οι συνήθεις σε τέτοιες περιπτώσεις δικαιολογίες: «Ανυπακοή, σχίσμα, συκοφαντία».
Χρησιμοποιούν την αρετή της μοναχικής υπακοής ως μέσω διοχέτευσης της οικουμενιστικής τους γραμμής, ούτως ώστε να μην αντιδράσουν οι υγιείς στα φρονήματα μοναχοί και να περάσουν ανεμπόδιστα και κρυφά μια διαβρωμένη νεοταξίτικη Ορθοδοξία, βασισμένη σε μια δυτικόφερτη Θεολογία.
Ποτέ μοναχοί δεν κάνανε σχίσμα στην Εκκλησία και ποτέ δεν είδαμε στην Εκκλησιαστική ιστορία Ορθόδοξοι ηγούμενοι να διώκουν μοναχούς από τη μονή της μετανοίας τους. Μόνο οι αιρετικοί το έχουν κάνει αυτό. Τα έργα τους δείχνουν το ποιοι κυβερνούν σήμερα τα μοναστήρια και τις επισκοπές.
Και αυτό το κακό της διαβρωμένης μοναχικής πολιτείας υπάρχει και στο Άγιο Όρος. Φάνηκε ολοκάθαρα μετά τη Ψευδο-σύνοδο της Κρήτης, όπου δε βρέθηκε, έστω και εκ των υστέρων, έστω και ένας ηγούμενος, να κάνει το αυτονόητο: να κόψει το μνημόσυνο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος ηγήθηκε στην εισαγωγή της Παναίρεσης του Οικουμενισμού στην Κρήτη και δεν μετανοεί γι’ αυτό.
Επειδή η Ορθοδοξία βάλεται με μένος από όλες τις σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου τούτου, η εναντίωση και η διαφάνεια σε αυτό το κακό είναι χρέος μας.
Σύμφωνα με τη μοναχική υποχρέωση μου, ως αρχοντάρης της μονής, όταν διετέλεσα για δυόμιση χρόνια, υποδεχόμουν τον κόσμο σύμφωνα με την αρετή της αγάπης και της φιλοξενίας που αρμόζει στη θέση αυτή.
Παραδόξως δε, δεχόμουν συνεχώς παρατηρήσεις από τον ηγούμενο, γιατί έκανα, όπως έλεγε ο ίδιος, τον πνευματικό καθοδηγητή, ενώ δεν ήμουν ένας από τους πνευματικούς της Μονής. Κατάλαβα, συν τω χρόνω, ότι ένας σοβαρός λόγος που δεν ήθελε ο ίδιος να μιλάω ήταν γιατί βοηθούσα τον κόσμο να αγαπήσει τον Τριαδικό Θεό, μέσα από την Αγία Γραφή και την έμπρακτη τήρηση των εντολών της. Με μια φράση, δεν ήθελαν να βοηθάω τον κόσμο πνευματικώς! Είναι φοβερό!!
Υπήρχε εντούτοις και ένας βαθύτερος λόγος: Αυτά που έλεγα εγώ στον κόσμο ήταν Ορθόδοξα, Αγιοπατερικά, ενώ τα δικά τους ήταν μόνον δικά τους, ή μάλλον μια μεταλλαγμένη πανεπιστημιακή θεολογία. Γι΄ αυτό και με έβγαλαν από αυτό το διακόνημα, όπως επίσης και από το διακόνημα του προϊσταμένου της μονής.
Μου απαγόρευσαν να μιλάω στον κόσμο κατά πρώτον, για τις προφητείες και την αντίστοιχη ωφέλεια τους επί των προδρομικών εσχάτων που ζούμε. Βεβαίως, αυτοί οι ίδιοι τις απέρριπταν και συνεχίζουν να τις πολεμούν, αφού είναι και αυτό μέσα στα χωρίς φως σχέδια τους, αλλά και γιατί ομοίως δεν τις πιστεύουν. Δυστυχώς κατάντησαν να μάχονται τον Θεό. Συν τω χρόνω, μου απαγόρευσαν μέχρι του σημείου να μη μιλάω καθόλου στον κόσμο για το Τριαδικό Θεό. Λίγες μέρες προτού με διώξουν, σφράγισαν τα κομπιούτερ, τα φωτοτυπικά, τα τηλέφωνα και τις πόρτες, για να μην έρχεται καν ο κόσμος σε επαφή μαζί μου.
Κάποιοι από τους Ιερομονάχους, μαζί με τον ηγούμενο, σε μια συζήτηση και διένεξη που είχαμε, κατονόμασαν τον γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό ως πόρνο και τη χαρισματούχα Λαμπρινή Βέτσιου από την Άρτα, ως πλανεμένη. Φυσικά και εμένα. Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, κατά τη δική τους θεωρία, δεν επισκιάζουν ούτε κατοικούν σε αγράμματους λαϊκούς ή και μοναχούς. Ποιος είσαι εσύ, μου επαναλαμβάνανε συχνά, δεν υπολογίζεις εμάς που έχουμε όλοι πτυχία. Εδώ εκπληρώθηκε η προφητεία του Αγίου Κοσμά: «ότι το κακό θα σας βρει από τους διαβασμένους».
Αμέτρητες οι συνομιλίες με τον ηγούμενο για να με πείσει ότι έχω λάθος στα πιστεύω μου, για τον Πατριάρχη, την Ψευδο-σύνοδο της Κρήτης, για το χρέος της μοναχικής μου υπακοής σε αυτόν και στην Εκκλησία, υπονοώντας κατ’ επέκταση και την υπακοή μου προς τον Πατριάρχη και την Οικουμενιστική γραμμή της μονής, που βεβαίως την έκρυβε τεχνηέντως.
Δύο χρόνια προτού με διώξουν από τη Μονή, τον αρνήθηκα ως πνευματικό μου και δεν του έκανα υπακοή, όταν μου απαγόρευσε να διαδίδω τον προφορικό και γραπτό λόγο του Θεού, χωρίς ποτέ να μου πει ούτε το γιατί ούτε το πού έκανα λάθος σ΄ αυτά που έλεγα στον κόσμο. Εν πλήρει επιγνώσει μου έκανα ανυπακοή, όταν διαπίστωσα ότι είχαν πέσει σε αίρεση, αφού αυθαιρετούσαν στον Νόμο του Θεού, στο Πηδάλιο και στις αποφάσεις Οικουμενικών και Πανορθοδόξων Συνόδων, όπως αυτό συμβαίνει την παρούσα εποχή και με τη Παναιρετική πλέον διοικούσα «Εκκλησία».
Οι Γραφές και οι Άγιοι μας αναφέρουν ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις όχι μόνο δεν οφείλουμε να κάνουμε υπακοή, αλλά αντιθέτως είναι επιβεβλημένη η ανυπακοή.
Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος καταθέτει χαρακτηριστικώς στην πνευματική διαθήκη «ότι μόνο σε όσα κινδυνεύουν το Ευαγγέλιο του Χριστού και οι νόμοι της Εκκλησίας του, όχι μόνο δεν πρέπει να πείθεσθε στον ηγούμενο, όταν παραινεί και σας διατάσσει, αλλ΄ ούτε σε άγγελο που μόλις ήρθε από τον ουρανό και ευαγγελίζεται σε σας διαφορετικά απ΄ ότι ευαγγελίσθηκαν οι αυτόπτες του λόγου».
Το 2009, Ιερομόναχος της μονής στάλθηκε ως μοναδικός αντιπρόσωπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος στο Βατικανό, σε κάποια ομιλία του πάπα περί «οικουμενιστικής αγάπης».
Κάθε χρόνο η μονή έστελνε στο Μπόζε της Β. Ιταλίας (τα τελευταία 3 χρόνια το σταμάτησε) έναν ή δύο μοναχούς στα πλαίσια του Οικουμενισμού, οι οποίοι συμπροσεύχονταν με τους παπικούς, πέρα από τους διαλόγους που ανέπτυσσαν.
Είναι πάγιο δόγμα της Μονής και ότι οι Παπικοί έχουν αποστολική διαδοχή, δηλαδή Ιεροσύνη, ενώ αντιθέτως οι παλαιο-ημερολογίτες δεν έχουν, και όχι μόνο αυτό αλλά είναι ταυτόχρονα και εχθροί της Πίστεως. Δέχονται παπικούς στο μοναστήρι, ενώ απαγορεύουν την είσοδο σε παλαιο-ημερολογίτες Ιερωμένους και απαγορεύουν σε μας τους νεοημερολογίτες να μπαίνουμε σε Εκκλησίες με το παλαιό.
Και εδώ είναι το μέγα σύνθετο παράδοξο: αγκαλιάζουν τους αιρετικούς και απεχθάνονται τους Έλληνες Ορθόδοξους γενικά, καθώς και εκείνους που ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο, ως σχισματικούς. Αφού η αίρεση είναι στο δόγμα, στην πίστη, ενώ το σχίσμα με τους παλαιοημερολογίτες μόνο στο ημερολόγιο, η πίστη είναι ίδια. Τραπεζώνουν τους παπικούς και τους τιμούν με τιμές επισκόπων και ταυτοχρόνως διώκουν τους δικούς τους μοναχούς, γιατί λέει κάναμε ανυπακοή.
Οι ίδιοι που κρύβονταν πίσω από το σχίσμα του 1923, βρίσκονται και πίσω από τον Οικουμενισμό και την ληστρική Σύνοδο της Κρήτης.
Τι λέει όμως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για αυτή την περίπτωση: «Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν (του Χριστού) ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε, ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς». Β΄ Ιωάννου 10-11.
Όταν αυτό το εφάρμοσα στον Θεοδόσιο Μαρτζούχο, ο οποίος έχει πνευματική εγγύτητα προς τους παπικούς, δεν άντεξε πολύ η υφιστάμενη πνευματική του κατάσταση, η οποία αποκλίνει εμφανώς από εκείνη της Ορθόδοξης Πνευματικότητας, και έδωσε εντολή να με διώξουν. Κατάργησαν στις μέρες μας την ελευθερία και το δικαίωμα της γνώμης μέσα στην Εκκλησία και στα μοναστήρια. Αποφασίζουν και διατάσσουν ένας, δύο ή πέντε. Ο μοναχός και ο λαϊκός πρέπει μόνο να υπακούουν και αυτοί μόνο να διατάζουν. Ειπώθηκε και αυτό, από τον Ηγούμενο σε σύναξη της αδερφότητας, ότι δηλαδή ο Ηγούμενος είναι στο μοναστήρι για να δίνει εντολές και ο υποτακτικός (μοναχός) για να υπακούει!!
Ούτε λόγος για αγάπη. Και που να την βρουν, αφού όποιος σφάλει στην πίστη δεν μπορεί να έχει αληθινή αγάπη, γιατί η αγάπη του Θεού αποκαλύπτεται μέσα από την ορθή πίστη, δηλαδή την αληθή θεογνωσία Του. Και έγινε πια αυτό αντιληπτό, δηλαδή, το ότι δεν έχουν αγάπη, από το γεγονός ότι μας διώκουν από τα μοναστήρια μας, λες και είναι δικά τους, λες και αυτοί τα ανήγειραν και τα συντηρούν.
Ιερομόναχος της μονής έστειλε τη νύφη μου σε ψυχίατρο και την πρώτη μου ξαδέρφη σε ψυχολόγο. Και αναρωτιέται κανείς; Ποιος είναι ψυχίατρος και ποιος θέλει ψυχίατρο; Υπάρχει μεγαλύτερος Ιατρός από τον Κύριο μας; Υπάρχουν καλύτερα φάρμακα από τη μετάνοια την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία, την προσευχή και όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας;
Η δογματική εκτροπή απομακρύνει το Άγιο Πνεύμα και συνεπώς φέρνει και το σκοτισμό του νου.
Η θεωρητική «Θεολογία», όταν δε συμπορεύεται με την έμπρακτη Ορθόδοξη πνευματική ζωή, καταντά Θεομαχία.
Μοναχική ζωή άνευ επιμελούς μετανοίας, ευχής, συνειδητής υπακοής (σε Ορθοδόξους πνευματικούς πατέρες), τηρήσεως των εντολών του Θεού μόνο για τη δόξα Του, οδηγούν σε υπερηφάνεια και κάποτε κάποτε και σε αίρεση.
Δεκαέξι χρόνια στην μονή δεν άκουσα ένα λόγο για την αγάπη, για την ευχή, για μετάνοια. Αντιθέτως άκουσα άπειρους λόγους για την υπακοή (υποταγή) και για την πλάνη.
Τρεις φορές ζήτησα από προϊσταμένους μου (Ηγουμένους και Μητροπολίτη) να μου δώσουν ευλογία να κηρύξω το λόγο του Θεού και μετάνοια στο λαό και δεν μου το επέτρεψαν. Μετά τον δεύτερο διωγμό μου, στον οποίο εμπλέκεται και η μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους – του αυτού οικουμενιστικού φρονήματος με την Μονή του Προφήτη Ηλία στην Πρέβεζα -, βρίσκομαι στον κόσμο και δεν θα ξαναπατήσω σε μοναστήρι, παρά μόνον όταν όλοι αυτοί που ακολουθούν την Παναίρεση του Οικουμενισμού και οι οποίοι συνεχίζουν να μνημονεύουν τον – όπως αποδεικνύουν οι λόγοι και τα έργα του – Μασόνο, ηγέτη αυτής της Παναίρεσης Βαρθολομαίο, εκλείψουν από τις θέσεις τους.
Πλησιάζει η ώρα που θα υποστούν τις συνέπειες τις προδοσίας του Κυρίου με την Παναίρεση του Οικουμενισμού και την Πανθρησκεία. Ειδικά όσοι υπέγραψαν στη Σύνοδο της Κρήτης. Γιατί τα σχέδια της ελεύσεως του Αντίχριστου εξυπηρετούν σχεδόν όλοι τους είτε εκούσια είτε ακούσια.
Θα παραμείνω στον κόσμο και για τον σημαντικότερο λόγο ότι ο λαός έχει ανάγκη από κατήχηση για την Ορθοδοξία και Ορθοπραξία, από λόγο μετανοίας, παρηγοριάς και ελπίδος. Σε μια εποχή όπου η ίδια η πατρίδα κινδυνεύει να απολεστεί. Γι΄ αυτό θα συνεχίσω να γράφω και στο διαδίκτυο.
Η Παναιρετική πλέον διοικούσα «Εκκλησία» έχει χάσει τον προσανατολισμό της, αφού πολλοί από αυτούς που την διοικούν, είναι εξώφθαλμο ότι διοχετεύονται από τη Μασονία στις Μητροπόλεις, στα μοναστήρια του Αγίου Όρους και σε κάποια άλλα μοναστήρια εν Ελλάδι. Ακόμα και ως απλοί μοναχοί. Αλλά δεν είναι μοναχοί, αλλά πράκτορες. Και τολμούν να κατονομάζουν εμάς τους απλούς μοναχούς, που είμαστε άμισθοι και δεν εξυπηρετούμε καμία σκοπιμότητα, ως απατεώνες, ψεύτες, αγύρτες, πλανεμένους, λύκους, σχισματικούς, ανυπάκουους και άλλα πολλά, έκαστος καθώς βούλεται. Μας γνωρίζει ο Θεός ποιοι είμαστε. Τους ευχαριστούμε, γιατί άθελά τους μας έβαλαν στους Μακαρισμούς του Κυρίου. Είθε να παραμείνουμε σε αυτούς τους Μακαρισμούς.
Ως κριτήριο αληθείας και ευλογία, για την ακρίβεια της πίστεως που κηρύττω, έχω τον δύο φορές διωγμό μου, μέσα σε 4 μήνες.
Ευλογία για να κηρύξουμε το λόγο του Θεού παίρνουμε μόνο από ορθόδοξους και όχι από αιρετικούς. Πόσο μάλλον στις οικίες που είναι οικογενειακό άσυλο.
Αδερφοί μου χριστιανοί, σας περνάνε τα ύπουλα σχέδια τους, εκμεταλλευόμενοι την επιδιωκόμενη από αυτούς άγνοιά σας εδώ και δεκαετίες, μέσω των μισθωτών ρασοφόρων. Το κράτος ενεπλάκη στα της Εκκλησίας μέσω της μισθοδοσίας. Και την ελέγχει πλήρως.
Πίσω από την πολιτική και θρησκευτική ηγεσία της χώρας κρύβονται οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις των Σιωνιστών. Τα μεγαλύτερα όπλα τους είναι η υποκρισία, η διγλωσσία, η σιωπή, η δυσνόητη γραφή και η φιλοσοφική Θεολογία δυτικής προελεύσεως.
Βρήκαν πάτημα στη δική μας αδιαφορία και πνευματική αναισθησία για την σωτηρία των ψυχών μας, για να περάσουν τα σχέδια τους. Τώρα υφιστάμεθα τις συνέπειες.
Κάθε φορά που οι πρόγονοί μας έκαναν υποχωρήσεις σε θέματα Ορθοδόξου Πίστεως, Θείας Λατρείας, σχεδόν αμέσως υφίσταντο εθνικές συμφορές και καταστροφές. Τελικά δεν θα αποφύγουμε το ποτήριο των θλίψεων, διώκτες και διωκόμενοι.
Ο καιρός εγγύς.
Ο δούλος του Θεού Μωυσής μοναχός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου